Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Συνεχίζοντας την ιστορική και πολιτική ανάλυση του αστικού φιλελευθερισμού, όπως την θεμελίωσε στο έργο του Ατομικισμός και Ιδιοκτησία, ο Μακφέρσον συζητά στη μικρή, αλλά περιεκτικότατη αυτή μελέτη του τις τρεις κύριες μορφές της φιλελεύθερης ιδεολογίας στον 19ο και 20ό αι., δηλ. την απολογία της καπιταλιστικής αγοράς και των καπιταλιστικών σχέσεων, την θεωρία της ομαλής εναλλαγής των πολιτικών ελίτ στην εξουσία και το αίτημα για περισσότερη ελευθερία και δικαιώματα ανάπτυξης του ατόμου. Τέλος, στο επίκεντρο μπαίνει το σύγχρονο ερώτημα, αν με αφετηρία την τελευταία ερμηνεία...

Μετά τα θεμελιώδη πολιτικά έργα του Χομπς και του Λοκ η "Φιλοσοφική και Πολιτική Βιβλιοθήκη" με ιδιαίτερη υπερηφάνεια, παρουσιάζει για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα τη μνημειώδη πραγματεία του Μοντεσκιέ, της οποίας η σημασία εκτείνεται ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα. Επίκαιρη δεν παραμένει μόνον η προβληματική του χωρισμού των εξουσιών ούτε μόνον το σύμφυτο μαζί της πρόβλημα της πολιτικής ελευθερίας. Εξίσου ενδιαφέρει πάντοτε η σχέση της πολιτειολογικής προβληματικής με την κοινωνιολογική, της ηθικής και της κοινωνικής θεωρίας. Σ' αυτό το κεντρικό έργο του ευρωπαϊκού διαφωτ...

Μετά τα θεμελιώδη πολιτικά έργα του Χομπς και του Λοκ η "Φιλοσοφική και Πολιτική Βιβλιοθήκη" με ιδιαίτερη υπερηφάνεια, παρουσιάζει για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα τη μνημειώδη πραγματεία του Μοντεσκιέ, της οποίας η σημασία εκτείνεται ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα. Επίκαιρη δεν παραμένει μόνον η προβληματική του χωρισμού των εξουσιών ούτε μόνον το σύμφυτο μαζί της πρόβλημα της πολιτικής ελευθερίας. Εξίσου ενδιαφέρει πάντοτε η σχέση της πολιτειολογικής προβληματικής με την κοινωνιολογική, της ηθικής και της κοινωνικής θεωρίας. Σ' αυτό το κεντρικό έργο του ευρωπαϊκού διαφωτ...

Θέλοντας να δώσει νέες θεωρητικές βάσεις στη σοσιαλιστική σκέψη και στο αίτημα του σοσιαλισμού, ο Σορέλ εξετάζει τις θεωρίες της ιστορικής προόδου, όπως διαμορφώθηκαν από τα τέλη του 17ου αιώνα και μετά. Βρίσκει ότι αποτελούν ιδεολογήματα, τα οποία εκφράσανε σε ορισμένη εποχή τις βλέψεις της αστικής τάξης και τις ανάγκες της αστικής δημοκρατίας. Δεν είναι όμως δεσμευτικά για ένα κίνημα που ζητά να ξεπεράσει την αστική δημοκρατία και που γι' αυτό χρειάζεται δικές του ιδέες και δικό του πολιτισμό. Με τη θέση του αυτή ο Σορέλ προδιαγράφει σύγχρονές μας σοσιαλιστικές αντιλήψεις...

Το έργο του Τζων Λοκ, που εμφανίζεται για πρώτη φορά στη γλώσσα μας ακριβώς τριακόσια χρόνια μετά την δημοσίευσή του, αποτελεί όχι μόνο την βασική έκθεση της πολιτικής θεωρίας του Άγγλου φιλοσόφου, αλλά και ένα από τα κλασικά κείμενα της ευρωπαϊκής πολιτικής παράδοσης. Εδώ θεμελιώνεται η πολιτική ιδεολογία, που έγινε γνωστή με το όνομα του φιλελευθερισμού και που από αιώνες επιδρά αποφασιστικά στην διαμόρφωση των δυτικών κοινωνιών. Ο Λοκ παρουσιάζει την πολιτική του θεωρία με την μορφή μιας ανάλυσης της γένεσης της κοινωνίας, της υφής των πολιτευμάτων και της σχέσης των εξο...

Τις τελευταίες δεκαετίες η έρευνα γύρω από το έργο του Χομπς αριθμεί χιλιάδες εργασίες, και ελάχιστοι αμφιβάλλουν σήμερα ότι ο Λεβιάθαν αποτελεί ένα από τα μεγάλα μνημεία του ανθρώπινου πνεύματος. Γιατί εδώ τίθενται με τρόπο κλασσικό τα μεγάλα ερωτήματα που πάντα απασχόλησαν και απασχολούν την πολιτική σκέψη: τι είναι μια οργανωμένη κοινότητα ανθρώπων, τι την δημιουργεί, τι την συντηρεί και τι την καταστρέφει; τι είναι ισχύς, τι είναι εξουσία, τι είναι θεσμοί; και πώς είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος, έτσι ώστε οι πολιτικές κοινότητες να διαμορφώνονται μ' αυτόν τον τρόπο; Δίνοντ...

Τις τελευταίες δεκαετίες η έρευνα γύρω από το έργο του Χομπς αριθμεί χιλιάδες εργασίες, και ελάχιστοι αμφιβάλλουν σήμερα ότι ο Λεβιάθαν αποτελεί ένα από τα μεγάλα μνημεία του ανθρώπινου πνεύματος. Γιατί εδώ τίθενται με τρόπο κλασικό τα μεγάλα ερωτήματα που πάντα απασχόλησαν και απασχολούν την πολιτική σκέψη: τι είναι μια οργανωμένη κοινότητα ανθρώπων, τι την δημιουργεί, τι την συντηρεί και τι την καταστρέφει; τι είναι ισχύς, τι είναι εξουσία, τι είναι θεσμοί; και πώς είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος, έτσι ώστε οι πολιτικές κοινότητες να διαμορφώνονται μ' αυτόν τον τρόπο; Δίνοντα...

Κατά την εποχή που ο Κάρολος Μαρξ ανέπτυσσε τη θεωρία του για την καπιταλιστική κοινωνία, σοσιαλιστικές και αναρχικές ιδέες σχετικά με την ερχόμενη απελευθερωμένη κοινωνία κυκλοφορούσαν ήδη ευρύτατα ανάμεσα στους αντιπολιτευόμενους εργάτες και διανοουμένους του καιρού του. Σοσιαλιστές και αναρχικοί υποστήριζαν συνήθως ιδεώδεις συλλήψεις για μια μελλοντική κοινωνική κατάσταση χωρίς εκμετάλλευση και χωρίς κυριαρχία ανθρώπου από άνθρωπο. Ο Μαρξ, ο οποίος είχε μάθει το μάθημά του από τον Χέγκελ, ήταν βαθιά πεπεισμένος για τη ματαιότητα του αντιπολιτευτικού ιδεώδους, των ουτοπικ...

Το βιβλίο αυτό αποτέλεσε ορόσημο στη μεγάλη συζήτηση που έγινε μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κάτω από τη νωπή εντύπωση των βαρβαροτήτων του: σε ποιον βαθμό η επικρότηση της αντίληψης για τη σχετικότητα των κανόνων του δικαίου και των ηθικών αξιών, όπως υποστηρίχτηκε από το θετικισμό στη νομική επιστήμη και από την κυρίαρχη τάση της νεότερης κοινωνιολογίας, ευνοεί την ηθική αδιαφορία και τελικά την απανθρωπία; Ο Στράους, αρνούμενος τα θεμελιώδη αξιώματα του ιστορισμού και του σχετικισμού, ζητά ν' αποδείξει ότι μια ανθρωπιστική κοινωνία μπορεί να στηριχτεί μόνο στην ιδέα ε...

Άραγε με τη συγγραφή αυτού του βιβλίου είχα τη πρόθεση να εξηγήσω ό,τι θέλησα να πω στα προηγούμενα βιβλία, όπου τόσα πράγματα παρέμεναν ακόμα σκοτεινά; Όχι μόνο αυτό, όχι ακριβώς αυτό, αλλά, πηγαίνοντας λίγο παραπέρα, να επιστρέψω, με μια σπειροειδή κίνηση, εντεύθεν αυτού που είχα επιχειρήσει να κάνω· να δείξω τη θέση από την οποία μιλούσα· να επισημειώσω το χώρο που καθιστά δυνατές αυτές τις έρευνες, και ενδεχομένως άλλες που ποτέ δεν θα ολοκληρώσω· με ένα λόγο, να σημασιοδοτήσω τη λέξη αρχαιολογία, την οποία είχα αφήσει χωρίς νόημα. Λέξη επικίνδυνη, αφού φαίνεται να ανα...

Σ' αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας καταρρίπτει με ιστορικά και πολιτικά επιχειρήματα τη σκευωρία του "προβλήματος της τρομοκρατίας" και καταγγέλει ότι το ίδιο το ιταλικό κράτος κατευθύνει και εκτελεί όλες τις τρομοκρατικές ενέργειες, που τις αποδίδει άλλοτε στους φασίστες κι άλλοτε στους κομμουνιστές, από τη σφαγή της πλατείας Φοντάνα το 1969 μέχρι τη δολοφονία του Μόρο.