Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η μικρή τούτη πραγματεία είναι απόσπασμα από ένα ευρύτερο έργο που δοκίμασα να γράψω πριν από χρόνια, χωρίς να υπολογίσω τις δυνάμεις μου, και το παράτησα. Από τα διάφορα κομμάτια που μπόρεσα να ολοκληρώσω, τούτο δω είναι το πιο σημαντικό και μου φάνηκε το πιο κατάλληλο για να δοθεί στη δημοσιότητα. Τα υπόλοιπα δεν υπάρχουν πλέον. Ζαν - Ζακ Ρουσώ

Τα θέματα που ο Russell θίγει σε τούτο δω το βιβλίο, καθώς και οι απαντήσεις που ο ίδιος δίνει σ' αυτά, δεν θα ήταν εύκολο να γίνουν απόλυτα κατανοητά αν δεν λαβαίναμε υπ' όψη μας δύο, αποφασιστικούς για την όλη προβληματική του συγγραφέα, παράγοντες. Οι παράγοντες αυτοί είναι: α) Το ότι το βιβλίο γράφτηκε - όπως ο ίδιος ο Russell μας πληροφορεί στο προλογικό του σημείωμα - το 1917, δηλαδή στην πιο κρίσιμη χρονιά του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και β) Η φιλοσοφική, στη γενικώτερη έννοιά της, προϊστορία του ίδιου του συγγραφέα. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Σ' αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας καταρρίπτει με ιστορικά και πολιτικά επιχειρήματα τη σκευωρία του "προβλήματος της τρομοκρατίας" και καταγγέλει ότι το ίδιο το ιταλικό κράτος κατευθύνει και εκτελεί όλες τις τρομοκρατικές ενέργειες, που τις αποδίδει άλλοτε στους φασίστες κι άλλοτε στους κομμουνιστές, από τη σφαγή της πλατείας Φοντάνα το 1969 μέχρι τη δολοφονία του Μόρο.

Άραγε με τη συγγραφή αυτού του βιβλίου είχα τη πρόθεση να εξηγήσω ό,τι θέλησα να πω στα προηγούμενα βιβλία, όπου τόσα πράγματα παρέμεναν ακόμα σκοτεινά; Όχι μόνο αυτό, όχι ακριβώς αυτό, αλλά, πηγαίνοντας λίγο παραπέρα, να επιστρέψω, με μια σπειροειδή κίνηση, εντεύθεν αυτού που είχα επιχειρήσει να κάνω· να δείξω τη θέση από την οποία μιλούσα· να επισημειώσω το χώρο που καθιστά δυνατές αυτές τις έρευνες, και ενδεχομένως άλλες που ποτέ δεν θα ολοκληρώσω· με ένα λόγο, να σημασιοδοτήσω τη λέξη αρχαιολογία, την οποία είχα αφήσει χωρίς νόημα. Λέξη επικίνδυνη, αφού φαίνεται να ανα...

Το βιβλίο αυτό αποτέλεσε ορόσημο στη μεγάλη συζήτηση που έγινε μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κάτω από τη νωπή εντύπωση των βαρβαροτήτων του: σε ποιον βαθμό η επικρότηση της αντίληψης για τη σχετικότητα των κανόνων του δικαίου και των ηθικών αξιών, όπως υποστηρίχτηκε από το θετικισμό στη νομική επιστήμη και από την κυρίαρχη τάση της νεότερης κοινωνιολογίας, ευνοεί την ηθική αδιαφορία και τελικά την απανθρωπία; Ο Στράους, αρνούμενος τα θεμελιώδη αξιώματα του ιστορισμού και του σχετικισμού, ζητά ν' αποδείξει ότι μια ανθρωπιστική κοινωνία μπορεί να στηριχτεί μόνο στην ιδέα ε...