Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Ματούλα Τομαρά-Σιδέρη στο καινούργιο της βιβλίο "Ο Αιγυπτιώτης ελληνισμός στους δρόμους του βαμβακιού", αναδεικνύει τη δημιουργική σκέψη που προσέδωσε αποφασιστικό πλεονέκτημα στους Αιγυπτιώτες Έλληνες βαμβακέμπορους, εστιάζοντας σε τρία κεντρικά σημεία: - Στην παραγωγή του βαμβακιού στην Αίγυπτο και την εξέλιξή της για έναν αιώνα (μέσα 19ου έως μέσα 20ού). - Στους Έλληνες ερευνητές δημιουργούς που καθιέρωσαν την Αίγυπτο ως τη "χώρα του βαμβακιού". - Στην Αιγυπτιακή παρεμβολή που οδήγησε σ' ένα επώδυνα οριστικό και άρρητο "τέλος εποχής".

[...] Ύστερα από 27 αιώνες ζωής ένας λαός εκριζώθηκε από τη γη του, αφήνοντας πατρογονικές εστίες, σπίτια, εκκλησίες, τάφους προγόνων, και κατέληξε στις ακτές της Ελλάδας. Η Μακεδονία, η Θράκη, οι μεγάλες ελληνικές πόλεις, η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, ο Πειραιάς, η Πάτρα, ο Βόλος, η Καβάλα, η Δράμα και άλλες πολλές πόλεις είναι οι περιοχές στις οποίες κατέφυγαν και ρίζωσαν οι δυστυχισμένοι αυτοί άνθρωποι. Κατέφθασαν στη μητέρα πατρίδα, ανέστιοι και ξεριζωμένοι, και μαζί με τους Ίωνες επιδόθηκαν σε έναν τιτάνιο αγώνα επιβίωσης. Οι προσπάθειές τους και όσα κατάφεραν αξίζουν πραγμα...

Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ο ελληνικός και ο ιρανικός πολιτισμός έχουν ασκήσει καταλυτική επίδραση στην Μέση Ανατολή, την Κεντρική και την Μικρά Ασία. Η πολιτισμική αλληλεπίδραση του ελληνικού και του ιρανικού κόσμου έχουν υπάρξει από τις σημαντικότερες εξελίξεις στις προαναφερθείσες περιοχές ήδη από την αρχαία περίοδο. Κατά την σύγχρονη περίοδο οι πολιτικές και πολιτισμικές σχέσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και το Ιράν διατηρήθηκαν και ενισχύθηκαν. Στην ιστορία, Έλληνες και Ιράνιοι (Πέρσες) έχουν να επιδείξουν σπουδαία επιτεύγματα στους τομείς των επιστημών, των γραμμάτων κ...

Η Σαμψούντα είναι μια πόλη με μακρά ιστορία και έντονο ελληνικό παρελθόν. Το παρελθόν αυτό δεν είχε γραμμική πορεία. Άλλοτε, το ελληνικό στοιχείο άκμαζε και η πόλη μεσουρανούσε και άλλοτε έπεφτε στην αφάνεια. Η πιο πρόσφατη εποχή ακμής της πόλης και του Ελληνισμού ήταν ο 19ος αιώνας και οι αρχές του 20ού, λόγω της καπνοκαλλιέργειας και του εξαγωγικού εμπορίου καπνών. Οι σημερινοί κάτοικοι της Σαμψούντας δεν γνωρίζουν πολλά για το ελληνικό παρελθόν της πόλης και απολύτως τίποτα για τις σφαγές των Ελλήνων. Όμως η ανακάλυψη των ελληνιστικών τάφων στο λόφο της Αμισού συνέδεσ...

Αποτέλεσμα οικονομικών και πολιτικών συγκυριών, η ελληνική παροικία στη Βιέννη συνιστούσε ταυτόχρονα μια μικρή ζωντανή κοινωνία, με τη δική της γειτονιά, τη δική της οργάνωση, τους ναούς και τις κοινότητες της, το σχολείο και τους φιλανθρωπικούς της θεσμούς, τη δική της καθημερινότητα και τις εσωτερικές της σχέσεις. Την ίδια στιγμή, όμως, ανέπτυσσε σχέσεις και "συνδιαλεγόταν" με την ευρύτερη κοινωνία υποδοχής. Μέλη αυτής της παροικίας διακρίθηκαν στην οικονομική ζωή της πόλης, έλαβαν τίτλους ευγενείας, έγιναν μεγαλέμποροι, βιομήχανοι, ιδιοκτήτες ακινήτων, εντάχθηκαν στην πο...

Την Πέργαμο μπορεί κανείς σήμερα να τη θαυμάσει επιτόπου, ανεβαίνοντας τις απότομες πλαγιές της ακρόπολης με τα ψηλά τείχη, τα ιερά και τις στοές, τους ναούς και τα γυμνάσια, το θέατρο και τα ανάκτορα. Πιο χαμηλά, μπορεί να επισκεφθεί την κάτω πόλη, με τις οικίες της Ελληνιστικής και της Ρωμαϊκής περιόδου, το Σεράπειο, χώρο λατρείας αιγυπτιακών θεοτήτων με οικοδομήματα των Ρωμαϊκών Αυτοκρατορικών χρόνων, αλλά και το εντυπωσιακό Ασκληπιείο, θεραπευτήριο πολυτελείας, έδρα της περίφημης ιατρικής σχολής με κύριο εκπρόσωπο της τον Γαληνό. Την καλλιτεχνική παραγωγή της Περγάμου,...

Αν για τον Βησσαρίωνα η Βενετία ήταν σχεδόν μια άλλη Κωνσταντινούπολη κι αν αργότερα για τον Άλδο Μανούτιο και τον Μάρκο Μουσούρο στη Γαληνότατη είχε ξαναγεννηθεί η άλλη Αθήνα (alterae Athenae), για τους Έλληνες πρόσφυγες μετά την Άλωση, στις νησίδες της βενετικής λιμνοθάλασσας, η τεναγήτις πολιτεία είχε ταυτιστεί με μιαν άλλη πατρίδα. Συγκροτημένοι από το 1498, με βάση τους βενετικούς θεσμούς, σε αδελ-φότητα εθνικής μειονότητας, τη λεγόμενη "scuola" ή "nazione", οι Έλληνες μέτοικοι κατόρθωσαν να ριζοβολήσουν στην υδάτινη πόλη της Αδριατικής, να ανταποκριθούν στις ζητήσεις...

Παρά τις έξωθεν πιέσεις διαφόρων βαρβαρικών φύλων, η Καλαβρία και η Λουκανία έγιναν χώρος και έδρα της βυζαντινής κυριαρχίας από τον 8ο έως τον 11ο αι. Το ελληνικό στοιχείο επιβίωσε παρά την κατάκτηση των Νορμανδών, λόγω και της συνεχούς ενίσχυσης του με νέες αφίξεις από την κυρίως Ελλάδα και τη Μικρά Ασία. Έως τον 14ο αι., στα δύο τρίτα των οικισμών της περιοχής ομιλούνταν οι ελληνικές διάλεκτοι, αλλά από τον 17ο αι. αυτές συρρικνώθηκαν και επιβίωσαν μόνο σε απομακρυσμένες περιοχές. Όμως η περιοχή είναι γεμάτη από βυζαντινές μνήμες και μνημεία: φρούρια στην Αμαντέα και οικ...

Μια μαρτυρία για τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης... Η ιστορία ξεκινά το 1899 και συνεχίζεται με την πικρή προσφυγιά του 1914 των Κουμπαγιωτών... "'Κούτε, 'κούτε χωριανοί! Σκοτώθηκε ο Δημητρός Στρίγκλος!" "Δεσποινιώ, σκοτώθηκε ο Δημητρός στο χωράφι...!" Η χήρα μάνα μου, ήπρεπε να έχει κάποιον να διαφεντεύει την περιουσία της, τον παρά της, τ' αμπέλια... Το Δαμιανό που πήρε, γύστερις γένηκε άντρας μου. 'Γώ τότες ήμουνα δώδεκα και κείνος εικοσιένα... Πήε στο Αϊβαλή της Ανατολικής Θράκης να μαζέψει παράδες για τον γάμο μας και 'γώ να μεγαλώσω λίγο. Σα...

Οι Ρωμαίοι κατακτητές την ονόμασαν Alexandria, οι ελληνόφωνοι περιηγητές και οι ιστορικοί της αρχαιότητας, όπως ο Στράβων, ο Διόδωρος Σικελιώτης, κ,ά, την αποκάλεσαν Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ενώ στη συνέχεια οι Αιγύπτιοι της έδωσαν το αραβικό όνομα Iskanderia, δανεισμένο από τον ιδρυτή της Iskandar el Akbar, δηλαδή τον Μέγα Αλέξανδρο. Από την εποχή της ίδρυσης της, λοιπόν, η πόλη κατοικείται από ένα αμάλγαμα λαών, με φυσικό επακόλουθο να διασταυρώνονται κάθε λογής επείσακτες και ιθαγενείς πολιτισμικές παραδόσεις, ετερογενείς νοοτροπίες και ιδέες. Ωστόσο, σε αντίθεση με...

Η Οδησσός γνώρισε αλματώδεις ρυθμούς ανάπτυξης και εξελίχθηκε σε κραταιό πολιτικό, οικονομικό, εκπαιδευτικό και πνευματικό κέντρο. Στην οικονομική της ανάπτυξη και στην εξέλιξη της σ' ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια εξαγωγικού εμπορίου συνέβαλαν, κυρίως στο α' μισό του 19ου αιώνα, οι ελληνικοί εμπορικοί οίκοι των Ροδοκανάκη, Ράλλη, Μαύρου, Παρασκευά, Ζαρίφη, Σεβαστόπουλου και πολλών άλλων, καθώς κατείχαν την πρώτη θέση στο εξαγωγικό εμπόριο, διακινώντας περισσότερο από το 50% των εμπορευμάτων από το λιμάνι της Οδησσού. Αυτή η βαρύνουσα θέση που κατείχαν οι Έλληνες στην οικ...

Από τον 19ο αιώνα το ελληνικό στοιχείο, κυρίαρχο στοιχείο των μεσαίων εγγράμματων κοινωνικών ομάδων της πόλης, επιδόθηκε στην ίδρυση σχολείων, συλλόγων και εφημερίδων και πρωταγωνίστησε όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και εν γένει στη δημόσια ζωή της Σμύρνης. Από την άλλη, ο κόσμος του λιμανιού, των εργατών και μεροκαματιάρηδων, ο κόσμος του σμυρναίικου τραγουδιού και των λαϊκών χοροεσπερίδων, προμήθευε στην πόλη το αναγκαίο ανθρώπινο δυναμικό για την ευημερία της. Η μετεξέλιξη της Σμύρνης σε μια σύγχρονη μητρόπολη προσέκρουσε στις εθνικές αντιπαραθέσεις και την πολεμική δ...

Ο Γάλλος συγγραφέας Τεοντόρ Μπλανκάρ έζησε στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ού αιώνα. Υπήρξε διακεκριμένος ελληνιστής και φιλέλληνας. Το έργο του "Ο οίκος των Μαυρογένη" εκδόθηκε το 1896. Αποτέλεσμα πολύχρονης και κοπιώδους έρευνας, το βιβλίο έχει σκοπό να φωτίσει την ιστορική πορεία μιας σημαντικότατης φαναριώτικης οικογένειας, ιδιαίτερα αφοσιωμένης στον ελληνισμό και την ορθοδοξία. Με το πόνημά του αυτό ο Μπλανκάρ προσπάθησε να αφυπνίσει από τη λήθη της την ελληνική πολιτεία, παρουσιάζοντας την πολύπλευρη δράση και προσφορά του ένδοξου αλλά λησμονημένου οίκου των Μαυρογέ...

Ο συγγραφέας του παρόντος βιβλίου εστιάζει στη φύση και στον τύπο των στάσεων που η αιγυπτιώτικη λογιοσύνη υιοθετεί, καθώς αυτή έρχεται αντιμέτωπη με την πολιτιστική αναγέννηση της Αιγύπτου, κατά τη χρονική περίοδο μεταξύ των δύο Παγκοσμίων Πολέμων. Για την πραγμάτευση του θέματος αντλούνται θεωρητικές υποθέσεις της διεπιστημονικής μεθοδολογίας των μετα-αποικιακών σπουδών, ειδικότερα εκείνων που εισηγούνται μια αντι-αφήγηση του οριενταλιστικού και αποικιακού τύπου λόγων, ενώ αξιοποιείται αναλόγως και η φουκωκική αντίληψη της αλληλόδρασης εξουσίας και παραγωγής γνώσης. Η...

[...] Μετά από πολυετή έρευνα στο Πανεπιστήμιο του Birmingham, στο Κέντρο Βυζαντινών, Οθωμανικών και Νεοελληνικών Σπουδών, η συγγραφέας παρουσιάζει τα αίτια της φυγής των Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη στο ιστορικό τους πλαίσιο, επικεντρωνόμενη κυρίως στα εκπαιδευτικά ζητήματα της ελληνικής μειονότητας. Η κ. Σαρίογλου, ως απόφοιτος του Ζαππείου Λυκείου στην Κωνσταντινούπολη καθώς και του Πανεπιστημίου Μαρμαρά, έχει φέρει εις πέρας με μεγάλη επιτυχία ένα τέτοιο έργο: οι πληροφορίες που έχει αντλήσει από πλήθος πρωτότυπων και αδημοσίευτων πηγών, καθώς και από δημοσιευμέν...

Στη διάρκεια του μακρού 18ου αιώνα, άνθρωποι από τα νότια Βαλκάνια μετακινήθηκαν προς βορρά, ακολουθώντας τους δρόμους του εμπορίου. Αυτό το βιβλίο τους παρακολουθεί από τις ιδιαίτερες πατρίδες τους, τα ορεινά της Ηπείρου και της Μακεδονίας, μέχρι και τον νέο τόπο εγκατάστασής τους, την πρωτεύουσα της Αψβουργικής Αυτοκρατορίας. Διερευνά τις προϋποθέσεις ανάπτυξης εμπορικών μεταναστεύσεων από τα Βαλκάνια στην Κεντρική Ευρώπη, αναζητά το προφίλ αυτών που πήραν τον δρόμο και επιχειρεί να ανασυστήσει την εμπειρία του ταξιδιού. Το βιβλίο παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις...