Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ζωή του Λένιν (1870-1924) χωρίζεται σε δύο περιόδους. Τα πρώτα είκοσι χρόνια είναι τα χρόνια της εξορίας, τα οποία πέρασαν με το όραμα της επανάστασης και με τη σφυρηλάτηση του πολιτικού οργανισμού που θα την πραγματοποιούσε. Τον Φεβρουάριο του 1917, το όνειρο καταλήγει σε αποτυχία: η ρωσική επανάσταση ξεσπάει χωρίς αυτόν. Τον Οκτώβριο όμως ο Λένιν κατακτά την εξουσία και η επανάσταση θα πάρει τελικά τη δική του όψη. Μέσα σε τέσσερα μόνο χρόνια συγκροτεί ένα πανίσχυρο κράτος, ανοικοδομεί την Αυτοκρατορία, δημιουργεί ένα παγκόσμιο επαναστατικό κόμμα και εγκαθιστά τον κομμο...

Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται ορισμένα πρωτοποριακά κινήματα που άρχισαν να συγκροτούνται και να δρουν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ιστορία τους έμεινε μια κρυφή υποσημείωση, ένας θαμπός αστερίσκος, στο βιβλίο της ανησυχίας του εικοστού αιώνα. Κι όμως, αν ο αιώνας μας κοχλάζει, συνέβαλαν αυτά ακριβώς τα κινήματα στην αύξηση της θερμοκρασίας - αυτά πυροδότησαν τους μηχανισμούς που οδήγησαν σε εκρήξεις, αυτά οργάνωσαν τον πυροκροτητή. Και τούτο, επειδή έτσι αποφάσισαν, έτσι θέλησαν, κι έτσι έδρασαν. Αν και σήμερα πολλοί επιχειρούν ένα ύποπτο άλμα, κι από το Νταντά,...

Η Δημοκρατία θέτει ουσιώδη θεωρητικά και πρακτικά προβλήματα όχι μόνο στην Ανατολή αλλά και στη Δύση. Προβλήματα που αναφέρονται στην ποιότητα του πολιτεύματος, στη σχέση του με τον πολίτη και τις οικονομικές-κοινωνικές εξουσίες. Ή, ακόμα, ερωτήματα για το δυναμικό κριτικής που εγκλείει πρωτογενώς η Δημοκρατία και για τις ηθικές της συναρτήσεις. Τα σχετικά ζητήματα αναδείχθηκαν με ιδιαίτερη ένταση στις δύο τελευταίες δεκαετίες, καθώς η κρίση του Κοινωνικού Κράτους και της αμερικάνικης ηγεμονίας αποτέλεσε αφετηρία σημαντικών ανακατατάξεων τόσο στο πολιτικό επίπεδο όσο και σ...

Τέλος, η αυθαίρετη και υποκειμενική ταύτιση της κυβερνώσης μεταπολεμικής Δεξιάς με το Έθνος, το γνήσιο, το "υγιές", το "όντως Έθνος", είχε ως μακροπρόθεσμο ιδεολογικό αποτέλεσμα την υπονόμευση και την φθορά των ενωτικών αισθημάτων, της κοινής ψυχολογίας και των αυτονόητων πατριωτικών αντανακλαστικών, που υπάρχουν σ' όλες τις κοινωνίες που γνωρίζουν να επιλύουν τις εσωτερικές τους διαφωνίες χωρίς να αποσταθεροποιούν τον κοινό παρανομαστή της συλλογικότητάς τους.

Ο Μορέν προσπαθεί στο βιβλίο αυτό να αναλύσει τα μεγάλα φιλοσοφικά, επιστημονικά και ιδεολογικά προβλήματα του αιώνα που τελειώνει σε λίγο, τις μεγάλες συγκρούσεις κι αναστατώσεις, και προπάντων τα φαινόμενα του Ναζισμού και του Σταλινισμού. Προσπαθεί κυρίως να αναλύσει το πώς τα γεγονότα διαθλάστηκαν μέσα στις συνειδήσεις των ανθρώπων ή πως συνελήφθηκαν από τους γνωστικούς τους μηχανισμούς, κάτω από τους τεράστιους μηχανισμούς πληροφόρησης, προπαγάνδας, αποπληροφόρησης, που διαθέτουν οι σύγχρονοι πολιτικοί οργανισμοί. Πως πρέπει να βλέπουμε τον κόσμο; Τι και ποιόν πρέπει ν...

Τα δύο σχολιαστικά δοκίμια που ακολουθούν γράφτηκαν το καλοκαίρι του 1971, ως λόγος -και συχνότερα αντίλογος- του πανελλήνιου εορτασμού για τα εκατόν πενήντα χρόνια της εθνεγερσίας του Εικοσιένα. Τα θεωρώ ως μία συνειδησιακή μετοχή, όχι στον εορτασμό αλλά στην ιερή επέτειο. Για τον σχολιασμό του "Θούριου" του Ρήγα -το πρώτο δοκίμιο- χρησιμοποίησα τον τόμο "Ρήγα Βελεστινλή, Θεσσαλού: Κείμενα", έκδοση "Στοχαστής", Αθήνα 1969, και οι αριθμοί σε παρένθεση αναφέρονται στις σελίδες αυτής της έκδοσης που περιλαμβάνει κι άλλα έργα του Ρήγα. Για τον σχολιασμό της "Ελληνικής νομαρχ...

Μ' αυτό τον τίτλο εκδίδονται δύο κείμενα που χωρίζονται μεταξύ τους από μια μεγάλη χρονική απόσταση, το "Κυριαρχία και Σαμποτάζ" του Αντόνιο Νέγκρι, που εκδόθηκε το 1977 και οι "Νέοι χώροι ελευθερίας" που γράφτηκε από τους Νέγκρι-Γκουατταρί το 1984. Η αλλαγή της συγκυρίας και -συνακόλουθα- της οπτικής είναι σημαντική. Από την επίθεση του κοινωνικού εργάτη ενάντια "στον ουρανό", το ιταλικό κίνημα του ΄77, περνάμε στο εναλλακτικό κίνημα και την σύνθεση των υποκειμένων του 1984, από την επικείμενη πολιτική επανάσταση στην κατάκτηση "νέων χώρων ελευθερίας" και την υπεράσπισή το...

Το ένοπλο και το εναλλακτικό κίνημα αποτελούν τις δύο πτέρυγες που διαμορφώθηκαν με την διάσπαση του κάποτε ενιαίου κινήματος του "68". Το "1968" σαν εμφάνιση ενός νέου ιστορικού κινήματος περιέκλειε μια αντίφαση: από τη μία εκπροσωπούσε το "νέο", την πραγματικότητα του παρόντος και του μέλλοντος, πραγματοποιώντας μια ιστορική τομή ίδιας κλίμακας με την Κομμούνα ή το "17" και από την άλλη φορούσε, όπως όλα τα κινήματα, τα ρούχα του παρελθόντος, αναφερόταν ιδεολογικά στα ξεπερασμένα σχήματα του μαρξισμού -λενινισμού και του αναρχισμού. Αυτή η διπλή φύση του κινήματος υπονό...