Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η φαντασία προβάλλεται ως άρση της πραγματικότητας, ως άρνησή της. Στηλιτεύεται ως αξιοχλεύαστη φυγή, αν όχι ως δειλία και αδυναμία και παραίτηση, επειδή δεν συμβιβάζεται με την έλλογη πρακτικότητα που η ευθύνη απαιτεί όταν συζητούμε και αποφασίζουμε για σοβαρά πράγματα όπως η κατασκευή και η προοπτική της πολιτείας μας. Και όμως, για τους νομικούς (και όχι μόνον) ιδεολόγους της Ελλάδας του 19ου αιώνα, η φαντασία τους ήταν, τελικά, ο πραγματισμός και το πρακτικό μέτρο για να ενσωματωθούμε, ως και εμείς οι σημερινοί, στο πλέον ανεπτυγμένο πολιτικά, οικονομικά και πολιτισμικ...

Καθώς ο "Υπαρκτός Σοσιαλισμός" είχε γίνει άρνηση του σοσιαλισμού, δεν μπορούσε παρά να βρεθεί κάποια στιγμή μπροστά στην άρνηση του, έστω κι αν αυτό δεν σήμαινε άνοδο προς τον αληθινό σοσιαλισμό αλλά αναζήτηση διεξόδων ακόμη και προς τήν πλευρά τοϋ καπιταλισμού. [...] Εκείνο που χρειάζεται είναι νά διερευνηθούν τά βαθύτερα αϊτια πού επέτρεψαν στο σταλινισμό νά επιβληθεί και νά κυριαρχήσει, αίτια πού μπορούν νά αναζητηθούν: Ι) Στο ιστορικό παρελθόν της Ρωσίας, στο παρελθόν του τσαρικού δεσποτισμού και της ασιατικής βαρβαρότητας όσο και στο επαναστατικό παρελθόν του 19ο...

Ο ναζισμός, η πιο απάνθρωπη θεωρία και πρακτική που παρουσιάστηκε στη σύγχρονη ιστορία του καπιταλισμού, υπήρξε ένα πολιτικό και ιδεολογικό ρεύμα που χαράχτηκε βαθιά στη μνήμη της ανθρωπότητας. Μελετώντας κάποιος τα ιστορικά δεδομένα του Μεσοπολέμου και του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί: Ποιο ήταν το κοινωνικό υπόβαθρο που γέννησε αυτό το ιστορικό εξάμβλωμα; Μήπως αυτή η απίστευτη συσσώρευση φρικαλεοτήτων οφείλεται στην ανθρώπινη φύση; Αν επιθυμούμε να μη μείνουμε στο εξωτερικό περίβλημα των πραγμάτων, αλλά να διεισδύσουμε χειρουργικά στην εσώτε...

Η παρούσα έκδοση προσφέρει πολύτιμη γνώση για την πολιτική και ιδεολογική σκέψη του Leon Degrelle. Μέσα από τα όσα διηγείται ο Γάλλος διανοούμενος, Robert Brasillach, για τις συναντήσεις του και τους διαλόγους με τον Βέλγο αγωνιστή, ξεδιπλώνεται η πολιτική όσφρηση, οι καινοτόμες ιδέες και η δράση ενός χαρισματικού ιδεαλιστή, από τους μεγαλύτερους που γνώρισε η Ευρώπη του Μεσοπολέμου. Ο Leon Degrelle αποκαλύπτεται, μέσω της πένας του εκπληκτικού Γάλλου λογοτέχνη, κριτικού και δημοσιογράφου, από την παιδική του ηλικία, την οποία διηγείται με νοσταλγία, ως και τον καιρό του π...

Θα μπορούσαμε πραγματικά να πάρουμε αυθεντικά μαθήματα στρατηγικής από την εντρύφησή μας στην προσποίηση. Άλλωστε, η ίδια η ιστοριογραφία έχει ευρέως αποποιηθεί τον ισχυρισμό ότι καταγράφει "ό,τι όντως συνέβη", και στο βαθμό αυτόν η Ιστορία στο σύνολό της ταυτίζεται με την ιστορία της συνειδητότητας, ή με την ανάδραση μεταξύ ιστορίας και συνειδητότητας. Εάν πρέπει να αντιμετωπίσουμε μία κατάσταση που παραλληλίζεται και σχεδόν αντιγράφει την κατάσταση που αντιμετώπιζε η "Επανάσταση" των μέσων του 19ου αιώνα, τότε είμαστε σίγουρα στην ιδανική θέση για να διδαχθούμε από τα λάθ...

Με τη μελέτη αυτή ο συγγραφέας παραβιάζει το "άβατον" της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας, για να ανιχνεύσει με θάρρος και κριτική σκέψη, ανάμεσα στις δογματικές αγκυλώσεις και τα παραδοσιακά ταμπού, τις πρωταρχικές αιτίες της σημερινής κακοδαιμονίας της Αριστεράς, τις οποίες εντοπίζει στην προφανή ανεπάρκεια της θεωρίας να ερμηνεύσει τη σημερινή πραγματικότητα και στην αδυναμία εξαιτίας αυτού του λόγου, να προτείνει λύσεις διεξόδου. Η ερμηνεία αυτού του φαινομένου οδηγεί στο καταληκτικό συμπέρασμα ότι η Αριστερά στο σύνολό της έχασε σταδιακά την ιδεολογική της ηγεμον...

Η Οκτωβριανή Επανάσταση υπήρξε ένα ορόσημο του 20ού αιώνα. Οι συζητήσεις και οι διαμάχες που υποκίνησε ήταν οξείες και καθολικές, μη αφήνοντας ανεπηρέαστη καμιά σφαίρα. Όχι λιγότερο σημαντικές ήταν οι μετέπειτα εξελίξεις, από την άνοδο του Στάλιν στη δεκαετία του 1920 ως τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Αυτά τα γεγονότα, αλλά και τα εμφανή αδιέξοδα και οι κίνδυνοι στην εποχή της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας, θέτουν επί τάπητος ερωτήματα όπως: Ποιοι παράγοντες επέτρεψαν στους Μπολσεβίκους να καθοδηγήσουν με επάρκεια την επανάσταση; Ήταν αναπόφευκτος ο μετέπειτα εκφυλισμός και αποτε...

Το τρίπτυχο "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" αποτελεί ίσως την πιο διαδεδομένη "συνθηματική φράση" της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Συνδέουμε αυτή τη "συνθηματική φράση" με την κυρίαρχη ιδεολογία και τις αξίες του μετεμφυλιακού κράτους. Ωστόσο, η ιστορία του συνθήματος "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" έχει πολύ μεγαλύτερο βάθος χρόνου και ακολούθησε πολύ σύνθετες διαδρομές. Το βιβλίο εντοπίζει τη διαμόρφωση του τριπτύχου "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" και την αποκρυστάλλωση των νοημάτων και του περιεχομένου του στην περίοδο μεταξύ των ετών 1880-1930. Μέσα από τη μελέτη εφη...

Σε πείσμα των "προφητών" του τέλους των ιδεολογιών και κόντρα στη λαγνεία των δημοσιολόγων για τον "μεσαίο χώρο",το δίπολο αριστερά-δεξιά παραμένει σε ισχύ, αν και με διαφορετικό περιεχόμενο. Αυτό δείχνουν όλες οι έγκυρες μετρήσεις της κοινής γνώμης. Σημαντικές όμως είναι και οι διαφωνίες στο εσωτερικό τους. Υπό τον τίτλο "Αριστερά" στεγάζονται κόμματα, ομάδες και ρεύματα που έχουν μεταξύ τους μεγάλες διαφορές, οι οποίες μερικές φορές είναι θεμελιώδεις και αποκλείουν την επικοινωνία και τον κοινό βηματισμό. Το ίδιο συμβαίνει και στο αντίπαλο στρατόπεδο. Δεν είναι άλλωστε τυ...

"Πόσοι είσαστε; - Λίγο περισσότεροι από τον πυρήνα που ξεκίνησε το αντάρτικο στη Σιέρα Μαέστρα, αλλά με λιγότερα όπλα. Κάπως λιγότεροι από τους αντιπροσώπους που βρέθηκαν στο Λονδίνο το 1864 για να ιδρύσουν τη Διεθνή Ένωση Εργαζομένων, αλλά με πιο συνεκτικό πρόγραμμα. Εξίσου συμπαγείς με τους Έλληνες των Θερμοπυλών (''Ω ξειν αγγέλειν Λακεδαιμονίοις...''), αλλά με πιο όμορφο μέλλον" (Internationale Situationniste, 9, Αύγουστος 1964) Γκυ Ντεμπόρ, Ραούλ Βανεγκέμ, Άσγκερ Γιόρν, οι πιο γνωστοί "καταστασιακοί", προσωπικότητες σημαντικές, ωστόσο η Καταστασιακή Διεθνής ήταν αρκε...

Πόσο απαραίτητη είναι η πολιτική σκέψη σήμερα, που η εμπιστοσύνη σε θεσμούς και ηγέτες έχει βυθιστεί στο ναδίρ; Είμαστε πολιτικά, οικονομικά ή θρησκευτικά ζώα; Πρέπει να ζούμε σε μικρές πόλεις-κράτη, σε έθνη ή σε πολυεθνικές αυτοκρατορίες; Ποιες αξίες οφείλει να προωθεί η πολιτική; Ο πλούτος πρέπει να είναι ατομικός ή συλλογικός; Τα ζώα έχουν δικαιώματα; Οι Graeme Garrard και James Bernard Murphy, με 50 χρόνια έρευνας και διδασκαλίας στην πολιτική θεωρία και φιλοσοφία στις πλάτες τους, μας εισάγουν σε ένα καστ 30 συναρπαστικών πολιτικών στοχαστών. Σήμερα, περισσότερο απ...

Αυτό το δοκίμιο παρακολουθεί την ιδέα του έθνους, από τον καιρό του Μαρξ έως τις συζητήσεις για την παγκοσμιοποίηση στα τέλη του 20ού αιώνα. Έτσι, εξετάζονται διαδοχικά οι θεωρίες και απόψεις του Καρλ Μαρξ, της Β΄ Διεθνούς, του Αυστρομαρξισμού και του Όττο Μπάουερ, του Στάλιν, του Γκράμσι, του Ε.Π. Τόμσον, του Νίκου Πουλαντζά, του Ετιέν Μπαλιμπάρ, της Χάννα Άρεντ, του Μπένεντικτ Άντερσεν, του Χάμπερμας, των Χαρντ και Νέγκρι, και του Αγκάμπεν. Η ιδέα του έθνους, σε έναν κόσμο με άγνωστο μέλλον, γίνεται μια άγκυρα βεβαιότητας, μια βάρκα διαφυγής. Γι' άλλους όμως σημαίνει μ...

Η επανάσταση του Οκτώβρη 1917 στη Ρωσία έφερε την εργατική τάξη στην εξουσία. Για εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες σε ολόκληρο τον πλανήτη, το κράτος των εργατικών συμβουλίων -των σοβιέτ, η πραγματική δημοκρατία της πλειοψηφίας, το πανηγύρι των καταπιεσμένων, άνοιγε την προοπτική μιας καινούργιας σοσιαλιστικής κοινωνίας απαλλαγμένης από τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού. Το 1917 ο Λένιν στο βιβλίο του "Κρότος και Επανάσταση" έβαζε σαν στόχο μια κοινωνία όπου "η κάθε μαγείρισσα θα κυβερνάει". Όμως, δώδεκα χρόνια αργότερα τέτοια λόγια ήταν εισιτήριο για απόλυση και σύντομα γι...

Η δηµοκρατία δεν εξελίχτηκε νοµοτελειακά, µέσα από µια φυσική συναίνεση, ως επίτευγµα της ευηµερίας. Όπως µας δείχνει µε µοναδικό τρόπο ο Τζεφ Ίλι, τουλάχιστον στην Ευρώπη, οι διαδροµές της δηµοκρατίας και της Αριστεράς είναι άρρηκτα συνδεδεµένες. Η Αριστερά των σοσιαλιστών, των κοµµουνιστών, των φεµινιστριών και πολλών άλλων ριζοσπαστικών κινηµάτων που πρωτοεµφανίστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα ήταν αυτή που σφυρηλάτησε τη δηµοκρατία και τη διεύρυνε µε πείσµα και θυσίες. Ήταν τα κόµµατα και οι οργανώσεις της αυτά που υπερασπίστηκαν τη δηµοκρατία κατά την περίοδο των ε...

Η δηµοκρατία δεν εξελίχτηκε νοµοτελειακά, µέσα από µια φυσική συναίνεση, ως επίτευγµα της ευηµερίας. Όπως µας δείχνει µε µοναδικό τρόπο ο Τζεφ Ίλι, τουλάχιστον στην Ευρώπη, οι διαδροµές της δηµοκρατίας και της Αριστεράς είναι άρρηκτα συνδεδεµένες. Η Αριστερά των σοσιαλιστών, των κοµµουνιστών, των φεµινιστριών και πολλών άλλων ριζοσπαστικών κινηµάτων που πρωτοεµφανίστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα ήταν αυτή που σφυρηλάτησε τη δηµοκρατία και τη διεύρυνε µε πείσµα και θυσίες. Ήταν τα κόµµατα και οι οργανώσεις της αυτά που υπερασπίστηκαν τη δηµοκρατία κατά την περίοδο των επα...