Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Λογοτεχνικά δοκίμια για την ποίηση και ποιητές που έχουν γραφτεί από το 1969 μέχρι σήμερα. Έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Περιλαμβάνονται δοκίμια για τους: Κωνσταντίνο Χατζόπουλο, Θόδωρο γλύπτη, Μήτσο Κασόλα, Ησίοδο, Θωμά Γκόρπα, Στέφανο Μπεκατώρο, Δημήτρη Ποταμίτη, Βασίλη Στεριάδη, Έλλη Γιαννοπούλου, Έλενα Στριγγάρη, Πέτρο Δήμα, Κώστα Τριανταφυλλίδη, Τηλέμαχο Χυτήρη, Γιάννη Κακουλίδη & Αλέκο Φλωράκη. Ακόμη δοκίμια για το πνεύμα οίνου στη λογοτεχνίας και τα πρώτα χρόνια της ποιητικής Γενιάς του'70.

Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται επτά αυτόνομα μελετήματα γύρω από έναν συνεκτικό ιστό: την κοινή τους ενασχόληση με λογοτεχνικά πρόσωπα και προσωπεία. Τα πρόσωπα που εξετάζονται είναι σχεδόν στο σύνολό τους ετερόκλητα, καθώς η ύπαρξή τους συνδέεται με διαφορετικές ποιητικές ιδιοσυγκρασίες, μορφολογικές επιδιώξεις και ιδεολογικά ζητούμενα. Ο Μιχαλιός του Καρυωτάκη είναι αντιήρωας σε αντίθεση με τον ηρωικό Μιχάλη του Σεφέρη, αλλά και την πλειάδα των προσώπων του Εγγονόπουλου που είναι ηρωικές ενσαρκώσεις του δημιουργού τους. Η πλειονότητα των αρχετυπικών μορφών του Χαραλαμπίδ...

Ένα μεγάλο μέρος της φωτογραφικής αυτής εργασίας παρουσιάστηκε στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων τον Ιανουάριο του 1986, σε μια πρώτη προσπάθεια προσέγγισης του ποιητικού έργου του Οδυσσέα Ελύτη "Προσανατολισμοί", με συνδυασμό φωτεινών διαφανειών, μουσικής και ποιητικού λόγου. Ακολούθησαν κι άλλες τέτοιες εκδηλώσεις στην Αθήνα, Βόλο, Αγρίνιο, Πάτρα κ.ά. Τον Ιανουάριο του 1987 σε φωτογραφική έκθεση στην Αθήνα (Ελληνοαμερικανική Ένωση) παρουσιάστηκε το υλικό της πρώτης περιόδου φωτογράφησης (1982-84) και τον Σεπτέμβριο του 1987 στο Γενί Τζαμί της Μυτιλήνης (στα πλαίσ...

Το θεωρητικό μοντέλο της τελετουργικής ποιητικής που προτείνεται σ' αυτό το βιβλίο συνιστά μια νέα προβληματική σχετικά με την εγγραφή τελετουργικών μορφών σε ευρύτερα πολιτισμικά και κοινωνικοπολιτικά συστήματα έκφρασης μέσα σε διαφορετικές παραδόσεις του ελληνικού κόσμου. Η ελληνική περίπτωση, με το άφθονο υλικό της, που σημαδεύεται από ποικίλες συνέχειες και ασυνέχειες και από τις συνήθως ιδεολογικά φορτισμένες επανεπεξεργασίες τους στη διάρκεια τριών χιλιετιών, προσφέρει ένα προκλητικό όσο και γόνιμο έδαφος για συγκριτικές διερευνήσεις και διεπιστημονικό διάλογο. Τούτο...

"Προοπτικές" Σε αυτή τη σειρά φιλοσοφικών, κοινωνιολογικών, και αισθηματικών δοκιμιών, ο συγγραφέας πραγματεύεται θέματα που αφορούν στον πυρήνα του νεοελληνικού πολιτισμού, την αποστολή της παιδείας, την ηθική κρίση. Προβαίνει επίσης σε αναλύσεις με αφετηρία τον στοχασμό του Αγγ. Τερζάκη, καθώς και την ποίηση των Γ. Σεφέρη και Κ. Καβάφη. οι κίνδυνοι, από τους οποίους απειλείται το σύστημα αξιών στον κόσμο της τεχνολογίας, αποτελούν πρόκληση για τον πνευματικό άνθρωπο, που έχει χρέος να συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα της ιστορικής ώρας, " με βλέμμα που δεν είναι το ευθ...

Το δοκίμιο έρχεται να φωτίσει -μέσα από τους πυκνούς σε νόημα στίχους του ποιητή Γιάννη Κορίδη- τον κόσμο της φρίκης και υποδεικνύει το δρόμο της φυγής από το τέλμα. Και ο δρόμος, κατά το συγγραφέα, είναι ένας: το καίριο χτύπημα της μεγάλης κατάρας, του στυγνού τέρατος - της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ο συγγραφέας αναφέρει: ...Με πολλούς τρόπους και από πολλούς δρόμους μπορείς να προσεγγίσεις την ποιητική δημιουργία. Βασική, όμως, προϋπόθεση και όρος απαραίτητος θαρρώ πως πρέπει να λογαριαστεί η πίστη στην αλήθεια και η επιμονή να μετατρέψεις τα εμπόδια σε σ...

Ο τόμος των Πρακτικών του Τριακοστού Πρώτου Συμποσίου Ποίησης, "Ποίηση και Κρίση", ξεκινάει με μια σύντομη αναφορά στο έργο του κριτικού και δοκιμιογράφου Ανδρέα Μπελεζίνη και του ποιητή Δημήτρη Κατσαγάνη, μελών της Οργανωτικής Επιτροπής στους οποίους ήταν αφιερωμένες και οι εργασίες του. Στον τόμο προτάσσεται ακόμα μια εισήγηση για το Νίκο Γκάτσο και την Αμοργό, το κατεξοχήν ποίημα της κρίσης, επ' ευκαιρία της επετείου των εκατό χρόνων από τη γέννηση του ποιητή. Το θέμα του Συμποσίου αναπτύσσουν επιπλέον δεκαοκτώ μελετητές, επιστήμονες, δημιουργοί και ποιητές που δι...

Ο τόμος των Πρακτικών του τριακοστού δεύτερου Συμποσίου Ποίησης, με θέμα "Ποίηση και όνειρο", περιλαμβάνει τις εισηγήσεις από το σύντομο αφιέρωμα στον ποιητή και φίλο του Συμποσίου, Νικηφόρο Βρεττάκο, με αφορμή τα εκατό χρόνια από τη γέννησή του. Η Τζίνα Καλογήρου και η Βάσω Οικονομοπούλου αναλύουν το ρόλο της φύσης και της θάλασσας στο έργο του και ο μεταφραστής του έργου του στα αγγλικά, Ντέιβιντ Κόνολι, αναφέρεται στην ποιητική παραγωγή της τελευταίας δεκαετίας της ζωής του. Το θέμα του Συμποσίου αναπτύσσουν δεκαοκτώ καταξιωμένοι μελετητές που εξετάζουν την οντολογική...

Περιλαμβάνονται τα κείμενα: - Αλέξης Ζήρας, "Ο Μαλακάσης προάγγελος της νέας ποίησης" - Ακακία Κορδόση, "Μια παλιά παρεξήγηση" - Τάκης Καρβέλης, "Η πρώτη μεταπολεμική γενιά και η ποιητική πορεία του Μιλτιάδη Μαλακάση" - Βασίλης Κατσαρός, "Ο Μαλακάσης και το δημοτικό τραγούδι" - Μιχάλης Μερακλής, "Τα πεζά του Μαλακάση" - Νίκος Αντωνάτος, "Ξαναδιαβάζοντας τον Μαλακάση" - Δημήτρης Πιστικός, "Το περιοδικό "Η τέχνη" - Μαλακάσης και Χατζόπουλος, βίοι παράλληλοι και κάθετοι" - Χρυσούλα Σπυρέλη, "Ο Μ. Μαλακάσης για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη - Ο θαυμασμός του μεγάλου ποιητο...

Με τα πρακτικά του 25ου Συμποσίου κλείνει ένας κύκλος ενός τέταρτου του αιώνα για το Συμπόσιο ποίησης, τον οποίο μπορεί πια κανείς να παρακολουθήσει αναλυτικά στο "Ευρετήριο των Πρακτικών των Συμποσίων Α΄ -ΚΕ΄ " που κυκλοφόρησε φέτος από τις εκδόσεις "Περί Τεχνών". Στον τόμο αυτό των Πρακτικών του πανηγυρικού, 25ου Συμποσίου περιλαμβάνονται εισηγήσεις που αναφέρονται στο χαρακτήρα και τη θεματική του Συμποσίου Ποίησης, μέχρι σήμερα, αλλά και στα ρεύματα, τις τάσεις και τις επιδράσεις στην ποίηση αυτής της τελευταίας 25ετίας στην Ελλάδα. Εκτός από τις εισηγήσεις, τις απομαγν...

Τον αντικρύσαμε να έρχεται από μακρνά και από ψηλά, με τα φτερά απλωμένα μεγάλα, να κρατεί στο ράμφος του χλωρό βλαστάρι από τους απόρρητους λειμώνες του ανθρώπινου μυστηρίου: ήταν ο Ποιητής Δ. Π. Παπαδίτσας. Από εκεί που ήλθε, προς τα εκεί κάποια νύχτα βιαστικός μας έφυγε, κληροδοτώντας μας ένα έργο μεγάλο, όπου η γλώσσα μας χαριτώθηκε με τόσην ισχύ ώστε να γίνει πραγματική γλώσσα χρησμοδότη, προφήτη και ιεροφάντη μαζί. Η ευγένεια και ο ασίγαστος οίστρος της ψυχής του Παπαδίτσα αποτυπώθηκαν με τρόπο ουσιώδη και μαζί υπερούσιο μέσα στο σπουδαίο και ακήρατο αυτό έργο....

Το βιβλίο αυτό αποτελεί την εκτενέστερη έως σήμερα μελέτη της μετρικής μορφής και της ρυθμικής λειτουργίας ενός νεοελληνικού ποιητικού κειμένου· συγκεκριμένα, των Ωδών του Ανδρέα Κάλβου. Ο συγγραφέας αμφισβητεί την άποψη περί καταγωγής της ελληνικής καλβικής μετρικής από τον δεκαπεντασύλλαβο, αποδεικνύει ότι η προέλευση των στιχουργικών μορφών που συνθέτουν τις Ωδές είναι ιταλική και διαπιστώνει ότι το ρυθμικό αποτέλεσμα της ελληνικής καλβικής ποίησης, η πολύτροπος αρμονία της, είναι το σύνθετο προϊόν της συνενέργειας ελληνογενών και ιταλογενών ρυθμικών στοιχείων. Η συνενέρ...

Η πρώτη ενασχόλησή μου με τις επιδράσεις που δέχτηκε ο Ελύτης από την ποίηση του Κάλβου άρχισε με τη μελέτη μου "Η κατά Κάλβον πολύτροπος αρμονία των Προσανατολισμών του Ελύτη" (1993). Όπως σημείωνα τότε, ο Ελύτης στη μελέτη του για την ποίηση του Κάλβου επιμένει, κυρίως, στα ιδιαίτερα εκείνα στοιχεία που διαμορφώνουν την ποιητική του και τα οποία εντοπίζονται βασικά στο μέτρο και το ρυθμικό βηματισμό του στίχου, το ρόλο του επιθέτου, τη ρητορική σκευή του λόγου, την εικονοπλαστική φαντασία και τη γλωσσική του ιδιορρυθμία. Ακολούθησαν οι μελέτες μου που εντοπίστηκαν και πάλ...

Η μελέτη "Πολιτιστική ποίηση -Η διατοπική γραφή του Δημοσθένης Αγραφιώτη" μελετά το έργο του συνεπέστερου στη διερεύνηση συστημάτων διεθνοποίησης της ποιητικής και καλλιτεχνικής μοντερνιστικής εμπειρίας Έλληνα καλλιτέχνη, του Δημοσθένη Αγραφιώτη, μιας πολυσχιδούς καλλιτεχνικής προσωπικότητας, που συνδυάζει ποικίλες πρωτοποριακές δραστηριότητες, τόσο στις δημιουργικές όσο και στις θεωρητικές του εκφάνσεις. Η βαρύτητα που δίνει ο Αγραφιώτης στις οπτικοακουστικές πλευρές των λεκτικών σημαινόντων, οι σύνθετες ειδολογικά φόρμες που χρησιμοποιεί, η ένταξή του σε ένα διεθνές κοσμο...

Τα μελετήματα, που συγκροτούν το βιβλίο, γράφτηκαν στη διάρκεια της τελευταίας δεκαπενταετίας. Από ένα σημείο και μετά έγινε κατανοητό από τον υπογράφοντα πως δεν αποτελούν παρά οπτικές γωνίες υπό τις οποίες αυτός παρακολουθεί το ποιητικό φαινόμενο, τόσο στην παραδοσιακή όσο και στη νεωτερική ρυθμολογική εκδοχή του. Η ποίηση ήταν και είναι λόγος ρυθμικός, και προφανώς και η ποίηση που θα δημιουργηθεί στο άμεσο αλλά και στο απώτερο μέλλον θα εξακολουθεί ενίοτε να επιδεικνύει, οπωσδήποτε να εγκιβωτίζει ή και απλώς να υπαινίσσεται τον ρυθμό ως sine qua non χαρακτηριστικό της....