Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πότε ο ποιητής ήτανε τόσο ξένος, εξόριστος, αλλότριος από τον άλλο άνθρωπο όσο σε καιρούς χαλεπούς σαν τους δικούς μας, σε χρόνους στερημένους; Κι αν ο Χαίλντερλιν έθετε το ερώτημα στην αυγή των Νέων Καιρών, ποια απάντηση θα δινόταν στο βαθύ λυκόφως μιας εποχής παγκοσμιοποιημένης αλλοτρίωσης; Η εξορία του ποιητή είναι το μέτρο της αποξένωσης του ανθρώπου. Εξόριστος ο ποιητής από τον τόπο, εκτός τόπου εν παντί τόπω, διαμένει στον Ου-Τόπο αυτού που δεν υπάρχει ακόμα. Εξόριστος είναι ο ποιητής και από το χρόνο του, εκτός χρόνου εν παντί χρόνω, μένοντας όμως πάντα πιστός στις...

Η παρουσίαση της μετάφρασης ορισμένων αποσπασμάτων της συλλογής του Saint-John Perse "Amers" από τον Γιώργο Σεφέρη δεν αποτελεί φιλολογική μελέτη για τον Σεφέρη, ούτε υπήρξε τέτοια η φιλοδοξία της, για δύο λόγους: κατ' αρχάς, διότι τα μεταφρασμένα αποσπάσματα δεν αποτελούν επ' ουδενί ένα "κείμενο", εφόσον δεν έχουν ολοκληρωθεί· είναι απλά σχεδιάσματα, κείμενα δηλαδή με λάθη, μετέωρα και ημιτελή, που έχουν γραφτεί ως επί το πλείστον a prima vista. Συνεπώς, οφείλουμε να τα αντιμετωπίζουμε σαν αυτό ακριβώς που είναι, ως σχεδιάσματα, όπως επίσης οφείλουμε να είμαστε ιδιαιτέρως...

Το πόνημα αυτό βασίζεται σε ομιλία του συγγραφέα σε σεμινάριο για τη νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία, που οργανώθηκε το 1874 στη γαλλική πρωτεύουσα παρουσία του Κωνσταντίνου Σάθα και του Emile Legrand. Με αφορμή το έργο του Αλ. Σούτσου, του Ι. Ρίζου-Νερουλού και του Ραγκαβή, των ιδρυτών της Ρομαντικής Σχολής των Αθηνών, ο μαρκήσιος de Saint Hilaire τονίζει και αναδεικνύει την αυτοτελή αξία της νεοελληνικής ποίησης και λογοτεχνίας, ως κάτι το εντελώς ξεχωριστό από την αρχαία γραμματεία. Υπογραμμίζει ότι ιδιαίτερα η ποίηση του Σούτσου και του Βηλαρά, βασική έμπνευση των οπο...

Ο τόμος περιέχει πέντε δοκίμια του Άρη Μπερλή: - Η πραγματικότητα και η δυνατότητα - "Σύμφωνοι, θα πεθάνουμε όλοι μας· αλλά προς τι;" - Η αισθαντικότητα ως μέσο εξόδου από την ιστορία - Η ποίηση του Ελύτη καταντίκρυ της δεινής κυριολεξίας του θανάτου - Ο πολιτικός Ελύτης και, ως επίμετρο, δύο δοκίμια του Γιώργου Κοροπούλη: - Το μενεξεδί αποτύπωμα - Περί ονομάτων ορθότητος

Ο Jeffrey Carson είναι Αμερικανός. Εδώ και κάμποσα χρόνια έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην Πάρο, όπου ζει και εργάζεται. Η ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία και ιδιαίτερα με την ποίηση είναι αρκετά ιδιότυπη. Αντιμετωπίζει με γνήσιο ενδιαφέρον την πορεία της ελληνικής ποίησης από την αρχαιότητα ως σήμερα και μάλιστα με μεγάλη ένταση προσπαθεί να "ζήσει" τους μεγάλους σταθμούς της όσο πιο άμεσα γίνεται. Προσπαθεί να τους "ζήσει", όχι ανατρέχοντας μόνο σε κείμενα, συναντώντας διανοούμενους ή ψάχνοντας σε βιβλιοθήκες, αλλά βιωματικά ερχόμενος σε καθημερινή επαφή με τη φύση, τα κτίσμ...

Ο εκδοτικός μας οίκος εξέδωσε πρόσφατα τη σύνθετη και πρωτότυπη εργασία "153 και 1 ποιήματα - Καβάφης, καβαφική ποίηση και Απουάνοι" με εισαγωγή και επιμέλεια του αλεξανδρινού Παναγιώτη Καρματζού, φιλόλογου-συγγραφέα, όπου ο αναγνώστης ενημερώνεται, εκτός του ποιητικού έργου του Καβάφη, και για την κίνηση των Απουάνων. Η "λανθάνουσα" και αντικομφορμιστική αυτή κίνηση, έχοντας ως πρότυπο την αντίστοιχη ιταλική "οι φίλοι της Άπουας", αποτέλεσε με την εκτύπωση του σπανιότατου εντύπου "Τέχνη και Ρουτίνα, φυλλάδα πρώτη", όπως την χαρακτηρίζουν οι ίδιοι, το πρώτο ουσιαστικά μανι...

Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα "φιλοσοφικά" ποιήματα του Καβάφη, η "Μελαγχολία Ιάσωνος Κλεάνδρου Ποιητού εν Κομμαγηνή, 595 μ.Χ." είναι ανοιχτή σε περισσότερες από μία ερμηνευτικές προσεγγίσεις. Το ποιητικό υποκείμενο βιώνει τον φρικτό πόνο της αλλοίωσης της μορφής και του σώματος λόγω του αδυσώπητου γήρατος. Ποιός, όμως,είναι ο Ιάσων Κλεάνδρου; Ο ίδιος ο Καβάφης ή μήπως όχι;

Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε ότι η καβαφική ποιητική ενέργεια παράγεται επειδή ο Καβάφης προσπάθησε να βρει λοχμώδεις τρόπους για να αποφύγει την κοινωνική κατακραυγή, τον καταπιεσμένο έρωτα ή το στίγμα της αντικανονικής σεξουαλικότητας. Το βιβλίο αυτό υποστηρίζει το αντίθετο. Τον Καβάφη η σεξουαλικότητα δεν τον κάνει να θέλει να κρυφτεί. Τον κάνει να συνειδητοποιεί και να ιστορικοποιεί. Δεν τον κάνει να αλληγορεί και να σιωπά. Τον κάνει να αντιδρά. Να, λοιπόν, για τι μιλάει αυτό το βιβλίο. Για την καβαφική "κάμαρη" και την κατασκευή της. Για την καβαφική ορμή και τη ριζοσ...

[...] "Τελευταίος Σταθμός": το απόσπασμα της βιωμένης πίκρας και γνώσης των πολιτικών πραγμάτων από τη ζωή του σαν διπλωμάτη καριέρας, στην πορεία της κυβέρνησης σ' όλους τους τόπους της εξορίας, μέχρι τον τελευταίο σταθμό Cava dei Tirreni για την επιστροφή στην Ελλάδα. Γέννημα των κοινωνικών δρώμενων της εποχής αυτής και της τριβής της φθοράς, που είναι το ακριβό τίμημα που πληρώνει ο ποιητής, ο άνθρωπος, που με την ευαισθησία του, δίνει την άλλη διάσταση στα πράγματα που ίσως τους "αυτουργούς" δεν τους αγγίζουν: "ο πόνος, η φρίκη και το μεγαλείο έχουνε τώρα βολευτεί κοντ...

Ένα πρόχειρο σκαρίφημα του Κ. Π. Καβάφη, που αποτυπώνει με λίγες γραμμές κάποια οικοδομικά τετράγωνα της πόλης της Πάτρας, στάθηκε η αφορμή γι' αυτή την εικαστική έκθεση που ως στόχο έχει να εντοπίσει και να διαχειριστεί πλαστικά την ποιητική σχέση του Καβάφη με την πόλη. Με μια διευρυμένη έννοια, η αστική πολεοδομία μέσω της ποίησης του Κ. ορίζεται εδώ εικαστικά ως σχέση του μέσα και του έξω χώρου, της ιδιωτικής κατοικίας και του δημόσιου περιβάλλοντος, κι αυτό τόσο ως κυριολεξία όσο και ως μεταφορά. Ο Καβάφης, περιδιαβαίνοντας ένα βράδυ την πόλη της Πάτρας, καταγράφει...

Οι ποιητές Έκτωρ Κακναβάτος, Νάνος Βαλαωρίτης, Μιχάλης Κατσαρός, Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κατερίνα Αγγελάκη - Ρούκ και Μιχάλης Γκανάς δανείζουν στους αναγνώστες τα προσωπικά τους πασπαρτού, που έχουν κρυμμένα σε μυστικές θυρίδες, για να κοινωνήσουν μαζί τους τις επιθυμίες, τους συλλογισμούς, την εναλλακτική ματιά του κόσμου. Και οι επίδεσμοι μπορούν και να λειτουργήσουν σαν κουκούλι για να προφυλάξουν την πεταλούδα της ψυχής, η ύλη να μετουσιωθεί σε άυλη πνοή και το ποίημα να δραπετεύσει προς τον ουρανό....

Ο Μάνος Λουκάκης θα μπορούσε να ενταχθεί στην ποιητική γενιά του '70, μια και ημερολογιακά τουλάχιστον εμπίπτει σ' αυτήν. Παρά ταύτα, δεν διαθέτει τα γνωρίσματά της. Στην ποίησή του είναι εμφανής η αμφιθυμική διάθεση με την οποία θεωρεί τα οικουμενικά ιδεώδη και η ροπή προς την εσωστρέφεια, που παραπέμπουν κατευθείαν στο όραμα της γενιάς του '80. Κινούμενος στο "μεταξύ", στη διαχωριστική γραμμή των πολυσυζητημένων γενεών της αμφισβήτησης και του ιδιωτικού οράματος, παρουσιάζοντας γνωρίσματα που, αν δεν τον κατατάσσουν στους πολιτικούς ποιητές, όμως αφήνουν να διαφαίνεται το...

"...τα σύνορα των πολιτισμών δεν είναι πρωτίστως γεωγραφικά όσο εσωτερικά και ανάγονται στην μεγαλειώδη προσπάθεια του ανθρώπου να γνωρίσει τον εαυτό του και να ελέγξει τη μοίρα του. Η επιθυμία, όμως, για την απόλυτη "διαφώτιση" του εαυτού και την πλήρη χειραγώγηση της ιστορίας ενέχει κάτι το ολοκληρωτικό και αυτοκαταστροφικό που αυξάνει αναπόφευκτα τον παγκόσμιο πόνο. Ο εκπολιτισμός του εαυτού προϋποθέτει αυτή την οδυνηρή επίγνωση που μετριάζει την κτητική αλαζονεία της γνώσης και επιτρέπει τη συμβίωση με το ξένο και παράξενο άλλο μας". Γιάννης Πατίλης