Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το πόνημα αυτό βασίζεται σε ομιλία του συγγραφέα σε σεμινάριο για τη νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία, που οργανώθηκε το 1874 στη γαλλική πρωτεύουσα παρουσία του Κωνσταντίνου Σάθα και του Emile Legrand. Με αφορμή το έργο του Αλ. Σούτσου, του Ι. Ρίζου-Νερουλού και του Ραγκαβή, των ιδρυτών της Ρομαντικής Σχολής των Αθηνών, ο μαρκήσιος de Saint Hilaire τονίζει και αναδεικνύει την αυτοτελή αξία της νεοελληνικής ποίησης και λογοτεχνίας, ως κάτι το εντελώς ξεχωριστό από την αρχαία γραμματεία. Υπογραμμίζει ότι ιδιαίτερα η ποίηση του Σούτσου και του Βηλαρά, βασική έμπνευση των οποίων ήταν ο πατριωτισμός των Αγωνιστών του 1821, φανερώνουν το μεγαλείο και το κάλλος της νεώτερης Ελλάδας και εμπνέουν το θαυμασμό και το σεβασμό των ξένων για τους Νεοέλληνες. Εν συνεχεία αναλύει το έργο, παραθέτοντας αποσπάσματα, και τη δημόσια πολιτική δράση του Αλέξανδρου Σούτσου (Κωνσταντινούπολη 1803 - Σμύρνη 1863) και τού αποδίδει τον τίτλο του πατέρα της νεοελληνικής ποίησης και του εθνικού ποιητή της Ελλάδας.