Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

8 Ιουνίου 1880. Ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι πραγματοποιεί την τελευταία δημόσια εμφάνισή του εκφωνώντας τον περίφημο λόγο του για τον Πούσκιν. Με τη διορατική ματιά του, δεν ρίχνει απλώς φως στο έργο του σπουδαίου Ρώσου ποιητή, αλλά παράλληλα δίνει απάντηση στα ερωτήματα που απασχολούν τη ρωσική -και όχι μόνο- κοινωνία: ο κοινωνικός ρόλος του συγγραφέα, οι σχέσεις με την Ευρώπη, ο δρόμος για μια πανανθρώπινη ενότητα. Η εμπνευσμένη αυτή ομιλία, που συντάραξε το ακροατήριο κι έμεινε στην ιστορία της ρωσικής λογοτεχνίας, αποτελεί και την πνευματική διαθήκη του μεγάλου κλασικού συγ...

Η σειρά φιλοδοξεί να φέρει το αναγνωστικό κοινό σε μια πρώτη επαφή όχι μόνο με το έργο σπουδαίων συγγραφέων, αλλά και με την εποχή στην οποία μεγαλούργησαν, καθώς και να φωτίσει τα γεγονότα εκείνα της ζωής τους που διαμόρφωσαν την ιδιοσυγκρασία τους και κατ’ επέκταση το προσωπικό τους ύφος. Προσφέρει στο ευρύ κοινό συμπυκνωμένη γνώση για ποικίλα θέματα που σχετίζονται με τον βίο μεγάλων μορφών της λογοτεχνίας. Μέσα από τις σελίδες της ξεδιπλώνονται ιδιαίτερες πτυχές, επεισόδια και παραλειπόμενα της ζωής και του έργου τους με τρόπο απλό. Δεν πρόκειται για αυστηρά "ακαδημαϊκέ...

Σε πόσους αλήθεια συγγραφείς η απλή, μη επεισοδιακή ζωή οι ίδιοι πέρασαν συμβαίνει να είναι άσχετη με τη δυναμική του έργου τους... Σ’ αυτή την περίπτωση ο βιογράφος τους μπαίνει στον πειρασμό να μυθιστορηματοποιήσει τη ζωή τους. Και τι κάνει; Συμπληρώνει, μεταφράζει, ανακαλύπτει... Σκέπτεται περισσότερο την τέχνη του παρά την αλήθεια, τον εαυτό του παρά τον ήρωά του. Δεν χρησιμοποιεί ένα μεγάλον άνδρα, χρησιμοποιείται από αυτόν. Αλλά, μπροστά στον Ντοστογιέφσκι, θα αμάρτανε κανείς πιο εύκολα από δειλία παρά από τόλμη. Η ιστορία του είναι τόσο πλούσια σε στιγνές απογοητεύσε...

Λογοτεχνικό δοκίμιο για τον Μπορίς Παστερνάκ με εμβόλιμα ποιήματά του σε μετάφραση Άρη Αλεξάνδρου και Γιώργου Κοροπούλη.

Ο συγγραφέας εξετάζει μια πρωτότυπη σύνθεση δεδομένων τα οποία ξεκινούν από το 1840-1860, με αναφορές στους Ντοστογιέφσκι, Τσερνιτσέφκσι, κ.ά. Διερευνά τα γεγονότα της απόρριψης του Συμβολισμού στα 1890. Καταγράφει κριτικά τα όσα συνέβησαν στα επόμενα εκρηκτικά χρόνια που οδήγησαν στη "Ρωσική Πρωτοπορία", στο διάστημα 1909-1920. Και, παρουσιάζει σύμφυτα θέματα σχετικά με: την οργανικότητα λόγου και εικόνας, τη λογοτεχνικότητα, τη μικροδομή, τη μακροδομή, κ.ά., όπως αυτά αποκρυσταλλώνονται από το 1970 μέχρι σήμερα. Αναφορές γίνονται και στους: Αριστοτέλη, Δημήτριο Φαληρέα, κ...

H Μαρίνα Τσβετάγιεβα έγραψε το κείμενο "Ο δικός μου Πούσκιν" προς το τέλος του 1936 με αρχές του 1937, όταν ήταν σαράντα πέντε χρονών, στα περίχωρα του Παρισιού, όπου ζούσε. Η ίδια λέει πως "Ο δικός μου Πούσκιν" είναι ο Πούσκιν της παιδικής της ηλικίας, που τον διάβαζε κρυφά, "με το κεφάλι μέσα στην ντουλάπα", εκεί όπου φυλαγόταν ένα χοντρό βιβλίο (Ανθολογία) με έργα του Πούσκιν. Στη διάρκεια της συγγραφής έστελνε επιστολές προκειμένου να οργανωθεί μια βραδιά κατά την οποία η ίδια θα διάβαζε το κείμενο. Η βραδιά έλαβε χώρα στις 2 Μαρτίου 1937 στο Παρίσι, με οργανώτρια τη γ...

H Μαρίνα Τσβετάγιεβα έγραψε το κείμενο "Ο δικός μου Πούσκιν" προς το τέλος του 1936 με αρχές του 1937, όταν ήταν σαράντα πέντε χρονών, στα περίχωρα του Παρισιού, όπου ζούσε. Η ίδια λέει πως "Ο δικός μου Πούσκιν" είναι ο Πούσκιν της παιδικής της ηλικίας, που τον διάβαζε κρυφά, "με το κεφάλι μέσα στην ντουλάπα", εκεί όπου φυλαγόταν ένα χοντρό βιβλίο (Ανθολογία) με έργα του Πούσκιν. Στη διάρκεια της συγγραφής έστελνε επιστολές προκειμένου να οργανωθεί μια βραδιά κατά την οποία η ίδια θα διάβαζε το κείμενο. Η βραδιά έλαβε χώρα στις 2 Μαρτίου 1937 στο Παρίσι, με οργανώτρια τη γ...

Μελετήματα, ομιλίες και άρθρα του γνωστού συγγραφέα Δημήτρη Μπαλτά που διαπραγματεύονται σημαντικές προσωπικότητες της ρωσικής σκέψης του 19ου και 20ού αιώνα. Κείμενα για τον Νικολάι Γκόγκολ, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, Λέοντα Τολστόι, Νικολάι Τσερνισέφσκι, Μιχαήλ Μπακούνιν, Πιότρ Κροπότκιν, Σεργκέι Μπουλγκάκοφ, φωτίζουν διάφορες πλευρές της προσωπικότητας και του έργου των μεγάλων αυτών εκπροσώπων της ρωσικής σκέψης. Παράλληλα, ο συγγραφέας ασχολείται διάφορα άλλα λογοτεχνικά, κοινωνικά, θρησκευτικά, φιλοσοφικά και ιστορικά θέματα, τα οποία κυριάρχησαν στις αναζητήσεις...

"Αυτό το μπουκάλι το ανοίξαμε την πρώτη ημέρα που άρχισαν τα γυρίσματα του Stalker, δηλαδή στις 15 Φεβρουαρίου 1977". Αυτά γράφει στο "Μαρτυρολόγιό" του ο Αντρέι Ταρκόφσκι κάτω από μια ετικέτα μπουκαλιού κάποιου ρώσικου κρασιού. Δύο χρόνια διήρκεσαν τα γυρίσματα του Stalker, της πέμπτης ταινίας που γύρισε στα περίχωρα του Τσερνόμπιλ ο μεγάλος αυτός σκηνοθέτης. Είχαν προηγηθεί οι ταινίες "Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν" (1962), "Αντρέι Ρουμπλιόφ" (1966), "Σολάρις" (1972) και "Ο καθρέφτης" (1974). Το "Stalker" βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 25 Μαΐου του 1979. Στις 25 Μ...

Δεν υπάρχει άλλο φαινόμενο, τόσο δημιουργικών, τόσο επικών και τόσο εσχατολογικών διαστάσεων στην ιστορία της Ρους σαν την ρωσική αναγέννηση των αρχών του 20ού αιώνα. Μέσα σε τρεις περίπου δεκαετίες, όλα εκείνα οι αιώνες εγκυμονούσαν, ήρθαν στον κόσμο με εκτυφλωτικό φως και σκόρπισαν τα σκοτάδια που συσσωρεύονταν πάνω από την οικουμένη. Μέσα σ' αυτό το ιστορικό πλαίσιο αναδύεται η μορφή του Βασίλι Βασίλιεβιτς Ροζάνοφ (1856-1919). Μορφή σκοτεινή και αινιγματική. Μορφή προφητική και αποκαλυπτική. Μορφή εσχατολογικών προσδοκιών και μεταφυσικών ανησυχιών. Το φιλοσοφικό...

Τα Μικρά Βιογραφικά φιλοδοξούν να φέρουν τον αναγνώστη σε μια πρώτη επαφή όχι μόνο με το έργο σπουδαίων συγγραφέων, αλλά και με την εποχή στην οποία μεγαλούργησαν, καθώς και να φωτίσουν τα γεγονότα εκείνα της ζωής τους που διαμόρφωσαν την ιδιοσυγκρασία τους και κατ' επέκταση το προσωπικό τους ύφος. Μέσα από τις σελίδες της σειράς ξεδιπλώνονται ιδιαίτερες πτυχές, επεισόδια και παραλειπόμενα της ζωής και του έργου των μεγάλων κλασικών με τρόπο απλό.

Τα Μικρά Βιογραφικά φιλοδοξούν να φέρουν τον αναγνώστη σε μια πρώτη επαφή όχι μόνο με το έργο σπουδαίων συγγραφέων, αλλά και με την εποχή στην οποία μεγαλούργησαν, καθώς και να φωτίσουν τα γεγονότα εκείνα της ζωής τους που διαμόρφωσαν την ιδιοσυγκρασία τους και κατ' επέκταση το προσωπικό τους ύφος. Μέσα από τις σελίδες της σειράς ξεδιπλώνονται ιδιαίτερες πτυχές, επεισόδια και παραλειπόμενα της ζωής και του έργου των μεγάλων κλασικών με τρόπο απλό.

Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο τεύχος Νο 4 του περιοδικού "Ρωσική σκέψη" με τον υπότιτλο "Για τους Δαίμονες του Ντοστογιέφσκι σε σχέση με την θεατρική του μεταφορά στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας. "Οι Δαίμονες" αναμφίβολα αποτελούν ένα από τα καταστατικά κείμενα όχι μόνο του συνολικού έργου του Ντοστογιέφσκι, μα και ολόκληρης της ρωσικής γραμματείας του 19ου αιώνα. Η ανάλυσή του, οι προβληματισμοί γύρω από τη θεματολογία, τους ήρωες, τις ιδεολογικές αναφορές και τις πολιτικές εκτιμήσεις, παρόλο που μετρά ένα και πλέον αιώνα ως αντικείμενο έντονων αντιπαραθέσε...

"Κάποτε υπολόγισα ότι η γνωστή και αναγνωρισμένη παγκοσμίως ρωσική λογοτεχνική παραγωγή, ποίηση και πεζογραφία, από τις αρχές του 19ου αιώνα και έπειτα, δεν ξεπερνά τις 23.000 τυπωμένες σελίδες κανονικού μεγέθους. Από την άλλη, η γαλλική ή η αγγλική, λόγου χάριν, λογοτεχνία έχει πίσω της ήδη μια ιστορία αρκετών αιώνων και ουκ ολίγων αριστουργημάτων. Καταλήγω, λοιπόν, στο πρώτο από τα συμπεράσματά μου: Με εξαίρεση ένα μεσαιωνικό μείζον έργο, η ρωσική λογοτεχνία μπορεί πολύ εύκολα να χωρέσει στα στενά όρια ενός περίπου αιώνα - ή έστω λίγο περισσότερο, αν συνυπολογίσουμε και κ...