Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"...Εις τα δείπνα ταύτα οι δαιτυμόνες εκόμιζον διά των δούλων των εντός σπυρίδων ή κανέων (καλαθίων) τα τρόφιμα αυτών. Βεβαίως εξ αυτών θα έχη την αρχήν του το pick-nick (pique-nique). Τοσαύτην δ' έλαβον ανάπτυξιν αι τοιαύται συνεστιάσεις, ώστε και αδελφότητες κατηρτίζοντο, οιονεί σύλλογοι, προς τον αποκλειστικόν σκοπόν δείπνων από συμβολών ή και από συμφορών, καθ' α ο Λουκιανός γράφει εν τω Λεξιφάνει. (§6) "Το μεν δη δείπνον ην από συμφορών". - Το είδος τούτο των δείπνων είναι πανάρχαιον, μνη-μονευόμενον και υπό του Ησιόδου..."

Υπήρξε ή όχι μητριαρχία; Αυτό το θέμα εξετάζει ο δεύτερος τόμος και αντικρούει τα επιχειρήματα του Simon Pembroke, ο οποίος υποστηρίζει ότι η ανθρώπινη κοινωνία ήταν ανέκαθεν πατριαρχική. Στον τόμο αυτό υποστηρίζεται ότι υπήρξε μία περίοδος προπατριαρχική, κατά την οποία η γυναίκα είχε πολύ σημαντικά κοινωνικά δικαιώματα, μεγάλη σεξουαλική ελευθερία και δεν ήταν υποταγμένη στον άνδρα. Οι μαρτυρίες που έχουμε από τη γλωσσολογία, τη μυθολογία, τη θρησκεία και την κοινωνική συγκρότηση είναι λίγες και αποσπασματικές, είναι όμως αρκετές για να διαπιστώσουμε την ύπαρξη αυτής της...

Στη μεταβιομηχανική κοινωνία, σε μια εποχή με έντονα τα στοιχεία της πολιτιστικής μεταβατικότητας και της κοινωνικής ρευστότητας, σε μια χρονική περίοδο που η πληροφορία, η γνώση και η τεχνογνωσία κινούνται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, ο πολιτισμός, ο οποίος πάντα συνθέτει την ανθρώπινη φύση, αποκτά πλανητικά χαρακτηριστικά και είναι επιβεβλημένο να επιχειρήσει κανείς μια επανασύνθεσή του οριοθετημένη από τότε μέχρι και τώρα γιατί ο πολιτισμός είναι φαινόμενο ιστορικό. Ο πολιτισμός, ως ιστός της κοινωνικής συνοχής, είναι υπόθεση όλων. Βρίσκεται πέρα από κάθε ιεραρχική διαβάθμι...

Οι συνήθειες, έλεγε ο Αριστοτέλης, αποκτιούνται με την επανάληψη ομοίων ενεργειών. Στα συμφραζόμενα, βέβαια, εκείνου η "επανάληψη" ήταν πράξη "προαίρεσης", έκδηλης δηλαδή προσωπικής επιλογής και προτίμησης. Όσο λοιπόν κι αν λέω να αναφερθώ κι εγώ σε κάτι που μοιάζει να μου έγινε συνήθεια, στην περίπτωσή μου πρόκειται, πάντως, για κάτι απόλυτα συμπτωματικό. Ήταν, πράγματι, μια σύμπτωση που φίλοι της Εταιρείας Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας στην Αθήνα με προσκάλεσαν -πάνε χρόνια τώρα- να πάρω κι εγώ μέρος, με μια ομιλία μου, στη σειρά ομιλιών που παρουσί...

Δίστασα, ομολογώ, πολύ να γράψω τούτες τις σελίδες. Και ακόμα πιο πολύ να τις δημοσιεύσω. Δεν είμαι φιλόλογος και γι' αυτό δεν έχω τίποτα να προσθέσω στα όσα έχουν γράψει οι ειδικοί για το ύφος του Θουκυδίδη, για τη γλώσσα του, για τη δομή της αφήγησής του. Ούτε ιστορικός για να μπορώ να έχω γνώμη, αν η εξιστόρηση των γεγονότων ανταποκρίνεται στην ιστορικά εξακριβωμένη πραγματικότητα. Τότε όμως γιατί να τολμήσω να γράψω έστω και αυτές τις λίγες σελίδες; Η μόνη μου δικαιολογία είναι ότι τις έγραψα σαν παλιός διπλωμάτης που ασχολήθηκε σε όλη του τη ζωή με τις διεθνείς σχέσει...

Το συνέδριο αυτό οργανώθηκε από την Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας και το Τεχνικό Μουσείο Θεσσαλονίκης για να καλύψει σχετικά άγνωστες πλευρές του αρχαίου ελληνικού κόσμου, όπως είναι και η τεχνολογία. Ο επιστημονικός χαρακτήρας των ανακοινώσεων του τόμου δεν εμποδίζει τον μη ειδικό αναγνώστη να τις διαβάσει σαν μια ξενάγηση σε χώρους μιας τεχνολογίας απρόσμενα προχωρημένης και, ωστόσο, παλαιότατης.

Περιέχεται μία συλλογή στοιχείων σχετικά με τα τεχνικά στοιχεία της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αναλύεται το στράτευμα της εκστρατείας, το ναυτικό της εκστρατείας, τα πλοία Ομήρου-Ησιόδου-Μεγαλέξανδρου, το μηχανικό της εκστρατείας, η ναυτιλιακή οικονομία, οι συμβάσεις έργου σε παπύρους και τα εργολαβικά συμβόλαια, οι νομοθεσίες της Αλεξάνδρειας, οι νόμοι για τις πωλήσεις, οι διατάξεις των στρατιωτών, κλπ. Περιγράφονται τα δημόσια τεχνικά έργα, τα ελέπολα της εκστρατείας, τα ευθύτονα της εκστρατείας, οι κριοί, οι οξυβελείς, οι χελώνες και οι πετροβόλοι της εκστρατείας, οι...

Επιχειρείται μια κριτική εξέταση των αρχαίων ελληνικών αξιών συσχετίζοντάς τες με τις πραγματικές συνθήκες ζωής των αρχαίων Ελλήνων και τις συνήθειές τους.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί την πρώτη συστηματική μελέτη του ρόλου της γραπτής και της προφορικής επικοινωνίας στην αρχαία Ελλάδα. Την προσέγγιση του θέματος περιόριζαν ώς τώρα τόσο η δυσκολία μας να αποσυνδέσουμε τη χρήση της γραφής στα πρώτα της στάδια από τη χρήση της γραφής στις σημερινές κοινωνίες, όσο και η τάση μας να θεωρούμε την εκτεταμένη χρήση του προφορικού λόγου ως αποκλειστικά πρωτόγονο χαρακτηριστικό. Όμως η περίπτωση της αρχαίας Ελλάδας θέτει υπό αμφισβήτηση πολλές από τις υποθέσεις μας και για τις δύο αυτές χρήσεις, και τραβά ολοένα και περισσότερο την προσοχή...