Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

H συνηθισµένη εικόνα που έχει κανείς για τη Σπάρτη είναι αυτή της πόλης-στρατοπέδου, όπου σε µια ατµόσφαιρα λιτότητας οι Σπαρτιάτες εξασκούνταν καθηµερινά στην τέχνη του πολέµου. H πραγµατικότητα ήταν πιο περίπλοκη: οι οικονοµικές διαφορές δεν απουσίαζαν από τη Σπάρτη, ενώ η λιτότητα δεν ήταν τόσο αυστηρή και διατηρήθηκε για σχετικά περιορισµένο χρονικό διάστηµα. Eπιπλέον, η Σπάρτη έχει να επιδείξει αξιοζήλευτες επιτυχίες στη διεθνή πολιτική, καθώς επί σειρά αιώνων ήταν σχεδόν αδιάκοπα το ισχυρότερο κράτος στον ελλαδικό χώρο. Aκόµη σηµαντικότερο, αυτό συνέβαινε παρότι ο πλη...

Σκοπός της έρευνας αυτής δεν είναι να τοποθετηθούμε θετικά ή αρνητικά στο φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας αυτό καθ' αυτό, αλλά να διαπιστώσουμε τις απόψεις των ιδίων των αρχαίων Ελλήνων για το ζήτημα. Χωρίς καμία απολύτως αμφιβολία, θα διαπιστώσετε, ότι στην αρχαία Ελλάδα την ομοφυλοφιλία την αντιμετώπιζαν, ιδιαιτέρως αρνητικά, αυτή είναι η αλήθεια.

Πυθαγόρας: O άνθρωπος που ένιωσε, βίωσε και θεμελίωσε την Φιλοσοφία στην ολότητά της, ο δάσκαλος που έδωσε ζωογόνο πνοή στον αρχαίο κόσμο και στον ελληνικό πολιτισμό. Μουσική: Η υπόκρουση του Κόσμου, το απαραίτητο στην ζωή, το άνθος της δημιουργίας. Η σχέση ανάμεσα στους δυο αυτούς κολοσσούς παραμένει αιώνια, διαχρονική και επίκαιρη. Καθορίζει Εμάς και τον Πολιτισμό μας διαρκώς! Ανακαλύψτε την.

Με ενδιαφέρον αλλά και συγκίνηση παρακολουθώ τα πνευματικά ανοδικά βήματα του παλιού μου μαθητή και σήμερα καθηγητή Χριστοφόρου Γ. Γατανά. Στη συγγραφική του προσπάθεια συνδυάζει και συνταιριάζει την ιστορική ακρίβεια με την αγάπη προς την ιδιαίτερή του πατρίδα. Στο πόνημα αυτό με τον σε ποιητική απόδοση τίτλο "Επέρασεν ο Όμηρος απέ της Χιός τα μέρη", φιλόπονα συγκεντρώνει γραπτές πηγές και παραδόσεις για το πέρασμα απ' το νησί του μεγάλου των αιώνων ποιητή, Ομήρου. [...] Μηνάς Ν. Καλούδης, Γυμνασιάρχης Ιδιωτικού Γυμνασίου Χίου "Ο Όμηρος" (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Οι Θεοί ποτέ δεν έπαψαν να προσφέρουν τους αειφόρους καρπούς τους σε αυτή την Ιερή Χώρα. Οι αρχαίοι Έλληνες αναγνώριζαν και εδέχοντο τα δώρα των Θεών, γι΄ αυτό και αναδείχθηκαν ως παγκόσμιοι ηγήτορες σε όλους τους τομείς. Οι σημερινοί Έλληνες, παρασυρόμενοι από αλλότριες δυνάμεις και ενεργώντας υπό το κράτος μιας συνεχιζόμενης πνευματικής κατοχής 17 περίπου αιώνων, "αρνήθηκαν" τους πατρώους Θεούς και τα δώρα τους. Η αμερικανίδα συγγραφέας Τζένη Χώλλ, με το βιβλίο της αυτό μας προσφέρει την έξωθεν καλή μαρτυρία της -μια σύνθεση τεσσάρων ιστορικών αφηγημάτων που ζωντανεύ...

-Ποια ήταν τα επαγγέλματα στην Αρχαία Ελλάδα; -Ποιος ήταν ο ρόλος της οικογένειας; -Πώς γίνονταν οι γάμοι; -Πώς ήταν τα σπίτια; -Πού γυμνάζονταν οι νεαροί Αθηναίοι; -Πού μαγείρευαν και πού πλένονταν οι φτωχοί άνθρωποι; -Πώς χτίστηκε ο Παρθενώνας; -Από τι ήταν φτιαγμένα τα "τετράδια" των μαθητών; -Πώς γίνονταν οι θεατρικές παραστάσεις; -Ποια ήταν τα κατοικίδια ζώα; Τα ερωτήματα σ' αυτά, αλλά και σε όσα άλλα ερωτήματα έχεις για τη ζωή των ανθρώπων στην Αρχαία Ελλάδα, θα τις βρεις εδώ...

Οι κύριοι της αλήθειας, όπως προβάλλουν μέσα από τις σελίδες του Marcel Detienne, είναι τρία πρόσωπα σύνθετα και πολυδιάστατα, που διαθέτουν, στο πλαίσιο του κοινωνικού και πολιτισμικού συστήματος της αρχαϊκής Ελλάδας, ένα προνόμιο αδιάσπαστα δεμένο με το θεσμικό τους ρόλο. Τα τρία αυτά πρόσωπα είναι ο ποιητής, ο μάντης και ο δίκαιος βασιλιάς: το προνόμιο που μοιράζονται από κοινού είναι η κατοχή, η διακίνηση και η διαχείριση της "Αλήθειας". Ταυτόχρονα "κύριοι", "τεχνίτες" και "δάσκαλοι" της "Αλήθειας", όπως δηλώνει η λέξη "maitre", διαχειρίζονται μιαν "Αλήθεια" που υπερβαί...

Η ιστορία των τροφών και της γαστρονομίας στην Ελλάδα καθώς και η αδιάσπαστη συνέχεια της ελληνικής κουζίνας, από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι τις μέρες μας, περιγράφονται στα Σειρήνια Δείπνα του βρετανού ιστορικού Andrew Dalby. "Η τροφή και οι διασκεδάσεις του Αιγαίου της κλασικής εποχής -σημειώνει ο συγγραφέας- προσφέρουν πλούσια πεδία έρευνας ... και αποτελούν το απαραίτητο υπόβαθρο όχι μόνο για κάθε μελέτη του αρχαίου κόσμου αλλά και για τους ανθρωπολόγους που εξετάζουν τη μεταγενέστερη ιστορία της Μεσογείου". Η ελληνική διατροφή και γαστρονομία αποτελεί κατά τον Dalby,...

Με ποια προσέγγιση θα πρέπει να νοήσουμε την πόλη; Ήδη στους Έλληνες συγκρούονταν, πάνω στην ασπίδα του Αχιλλέα, η εν ειρήνη πόλη και η εμπόλεμη πόλη. Δύο μοντέλα προσφέρονται σ' εμάς: το ανθρωπολογικό, που εστιάζεται στα ήθη και τις δοξασίες, και το ιστορικό, που δίνει προνομιακή θέση στις πολιτικές αποφάσεις και τις πολεμικές συγκρούσεις. Η Nicole Loraux υποβάλλει σε κριτική τη σύγχρονη ανθρωπολογία της αρχαίας Ελλάδας. Μήπως αυτή η τελευταία "ξαναψύχρανε" την ελληνική πόλη εστιάζοντας την προσοχή στο κέντρο, το μέσον, την εξισωτική κατανομή και την εναλλαξιμότητα των πολ...

Τα αρχαία ελληνικά ανέκδοτα είναι πνευματώδη και διδακτικά. Μας χαρίζουν το γέλιο αλλά εκφράζουν και το αρχαίο ελληνικό πνεύμα στην πιο χαριτωμένη μορφή του. Τα αρχαία ελληνικά ανέκδοτα δεν είναι συγκεντρωμένα σε ένα συγκεκριμένο αρχαίο κείμενο. Θα τα βρούμε διασκορπισμένα σε έργα του Πλουτάρχου, στις βιογραφίες του Διογένη του Λαέρτιου, στο Ανθολόγιο του Στοβαίου, στα αστεία του Ιεροκλή κ.λπ. Τα περισσότερα προέρχονται από τον 4ο αι. π.Χ. Τότε πλάστηκε η λέξη "σπουδαιογέλοιον" που σήμαινε την ανακάλυψη της αστείας πλευράς ακόμα και των πιο σοβαρών γεγονότων της ζωής....

Υπάρχουν "αρχαιόθρησκοι" που πάσχουν από βαρείαν άγνοιαν της πραγματικής Αρχαίας Θρησκείας της οποίας υποτίθεται ότι είναι πιστοί. Υπάρχουν πολέμιοι της Αρχαίας Θρησκείας την οποίαν εκλαμβάνουν ως "ειδωλολατρικήν" αποδεικνύοντες ότι πάσχουν από εξ ίσου βαρείαν άγνοιαν του πραγματικού περιεχομένου της. Υπάρχουν τέλος άλλοι λάτρεις ή πολέμιοί της που εν επιγνώσει διαστρέφουν την Αρχαίαν Θρησκείαν κατά τρόπον που υπηρετεί τις δικές τους σκοπιμότητες διαφόρων μορφών. Με την παρούσα εργασία μου επιχειρώ να δώσω την αληθή εικόνα της Αρχαίας Θρησκείας των Ελλήνων, χωρίς διάθεσι...

Γιατί οι αρχαίοι Έλληνες ταξίδευαν μεγάλες αποστάσεις για να πάνε σε συγκεκριμένους ιερούς χώρους για να προσκυνήσουν, όταν κάθε πόλις-κράτος της Ελλάδας είχε τους δικούς της μεγάλους ναούς; Ενώ η αρχαία ελληνική θρησκεία έχει αναπτυχθεί ως θέμα από πολλούς λογίους και ειδικούς, ωστόσο δεν έχει ως τώρα δοθεί καμιά σημασία στο θρησκευτικό φαινόμενο της αθρόας προσέλευσης πιστών από όλα τα μέρη της Ελλάδας σε συγκεκριμένους ιερούς χώρους, όπως η Ελευσίνα, η Ολυμπία, η Δωδώνη, οι Δελφοί, η Επίδαυρος, τα Δίδυμα, η Έφεσος... Ο Μάθιου Ντίλον εξετάζει λεπτομερώς τη σημασία που εί...

Η Ελλάδα είναι ένα απέραντο βιβλίο Γεωμετρίας, ένας σωστός χάρτης του Ουρανού και δεν είναι τυχαίο ότι οι θέσεις των Αρχαίων πόλεων και Ιερών ανταποκρίνονται πλήρως στα σχήματα των αστερισμών του Ουρανού. Όπως του αστερισμού της Παρθένου, στην περιοχή της Ελευσίνας και του αστερισμού του Σκορπιού, στην περιοχή του Μαραθώνα κ.λ.π. αλλά και ένας μεγάλος και καταπληκτικός κώδικας, Θρησκευτικού, Φιλοσοφικού, Επιστημονικού, Τεχνικού και Καλλιτεχνικού πνεύματος. Στην Φιλοσοφία οι αριθμοί αποτελούν την ψυχή του κόσμου. Λέξεις και φράσεις βρίσκονται σε όλα τα μνημεία της Αρχαιότ...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί το δώρο μιας άνοιξης στους Δελφούς. Είναι αρχικά ένας εκτενής διαλογισμός στις μορφές της θρησκείας και της τέχνης της Αρχαίας Ελλάδας. Στο κάλεσμα της σωστής φωνής, οι θεοί της Αρχαίας Ελλάδας ανασταίνονται από το βάθος του χρόνου. Γεννημένοι από το χώρο, τη γη, τη θάλασσα και τον έναστρο ουρανό, βρίσκονται εκεί, πάντα ζωντανοί, ίσως μισοκοιμισμένοι, και είναι πάντα έτοιμοι στα μεγαλειώδη ερείπια των ναών να ξαναπάρουν ζωή. Προχωρούν, χορεύουν, μάχονται ή αναπαύονται στα ανάγλυφα των αετωμάτων και των μετοπών, στην επιφάνεια των αγγείων, στα ωραία ν...

Ποιες συνθήκες έκαναν τον άνθρωπο να δεχτεί την ιστορικότητά του; Ποιες ανάγκες οδήγησαν τη σκέψη του στην απόφαση να γράψει ιστορία και να διαφυλάξει το παρελθόν ως άξιο ενδιαφέροντος και αναδιήγησης; Η κύρια γραμμή, πάνω στην οποία ο συγγραφέας επιχειρεί να αρθρώσει μια απάντηση, προσανατολίζεται στην ανάδειξη της ουσιαστικής συνάφειας ανάμεσα στον ιστορικό και τον πολιτικό χαρακτήρα της ανθρώπινης ύπαρξης: ο άνθρωπος πήρε την απόφαση να γράψει ιστορία τη στιγμή που συνέλαβε την πολιτική διάσταση του πεπρωμένου του, τη στιγμή δηλαδή που συνειδητοποίησε ότι υφίσταται ως υπ...