Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η μονογραφία "Ο Σύντροφος Ιησούς" δεν είναι μια θεολογική πραγματεία. Στην πραγματικότητα η μελέτη επιχειρεί να προσεγγίσει τους όρους ανάδυσης μιας τάσης εντός του ελλαδικού εκκλησιαστικού οργανισμού, αυτής των αριστερών ορθόδοξων χριστιανών. Πιο συγκεκριμένα, αποπειράται να απαντήσει σε υποθέσεις εργασίας, όπως: Πώς η θρησκευτική εξουσία στις ποικίλες διαστάσεις της (πολιτική, οικονομική, ιδεολογική) εκβλαστάνει τους όρους της αμφισβήτησής της; Ποια δυναμική παράγει η ιδεολογία σε έναν χώρο όπως ο εκκλησιαστικός, ο οποίος προτιμά να την αποκρύπτει; Αυτό που αντιλαμβανό...

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ: "Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού" Οι "διανοούμενοι, αδικαιολόγητα δεν ενστερνίσθηκαν τη ρήση, αφήνοντας τον κόσμο, μικρό - μεγάλο, να παραπαίει ανάμεσα σε θεούς, δαίμονες, φαντάσματα, σκιάχτρα, κατευθυνόμενος από άμβωνες, μιναρέδες, παρασυναγωγές, λογής λογής τελετουργικές μαγγανείες με μυστικισμούς, φοβίες, να αναζητεί πιλάφια & παραδείσους κάποιας μελλοντικής ζωής, αφήνοντας ετούτη στο έλεος των κάθε μορφής αρπαχτικών.

Είναι σήμερα η Ευρώπη χριστιανική; Και αν ναι, με ποιον τρόπο; Μπορεί να παραμείνει χριστιανική υιοθετώντας νοσταλγικές, αυταρχικές και ταυτοτικές θέσεις; Στο όνομα ποιου χριστιανισμού μιλούν άραγε εκείνοι που, πολλές φορές με φανατισμό, αντιτάσσουν τις "χριστιανικές αξίες" σε δύο εξίσου απειλητικές και πανίσχυρες, κατά τη γνώμη τους, δυνάμεις: την εκκοσμικευμένη κοινωνία και το κατακτητικό Ισλάμ; Οι Ευρωπαίοι, υποστηρίζει ο συγγραφέας, νιώθουν πράγματι ορφανεμένοι από το χριστιανικό παρελθόν τους. Η αναβίωσή του ωστόσο δεν θα επιτευχθεί ούτε με την επίκληση μιας ανενεργής...

Το μικρό αυτό βιβλίο περιλαμβάνει μερικά σημαντικά, αν και όχι ιδιαιτέρως γνωστά, κείμενα του Ρώσου συγγραφέα και στοχαστή Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι, τα οποία διαπραγματεύονται το ζήτημα των σχέσεων του Χριστιανισμού και του Σοσιαλισμού, θέμα το οποίο τον απασχολούσε καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του. Η μετάφραση και έκδοσή της γίνεται με βασικό κριτήριο τον εμπλουτισμό της ελληνικής βιβλιογραφίας με τις σκέψεις του μεγάλου ανατόμου της ανθρώπινης ψυχής, αλλά και επιμελούς σχολιαστή των κοινωνικών φαινομένων της εποχής του. Μέσα από τις σελίδες που ακολουθούν ο αναγνώστης...

Το βιβλίο αυτό αναδεικνύει ένα ζήτημα καθαρά γεωπολιτικό, παρά την φαινομενικά θρησκευτική του διάσταση: τον πόλεμο που η Μόσχα έχει κηρύξει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η φράση "Μόσχα, η Τρίτη Ρώμη" είναι μέρος των σχολικών μας ακουσμάτων. Λίγοι γνωρίζουνωστόσο πως ο αυτοπροσδιορισμός της Μόσχας ως "Τρίτης Ρώμης" τροφοδοτείται συστηματικά από μία εθνική γραμμή δημιουργίας θρησκευτικών "αποικιών", με προφανή πολιτικά οφέλη. Η από αιώνων ρωσική στρατηγική διείσδυσης και κυριαρχίας στον ορθόδοξο κόσμο γνώρισε νέα έξαρση την μετασοβιετική εποχή. Στην Ελλάδα μαίνεται από...

Επί οκτώ χρόνια πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ένας ξαναγεννη­­μέ­νος χρι­στιανός που υποστηριζόταν από μάζες ευ­αγ­γε­λι­στών αποφασισμένων να εξ­α­λείψουν τον χωρισμό κρά­­­­τους-εκκλησίας. Στην Ευρώπη οι αυξανόμενοι α­ριθμοί ριζο­σπα­στών μουσουλμάνων σπέρνουν τον φό­βο ό­τι το ισλάμ υ­πονομεύει τη δυτική δημοκρατία. Ακόμη και στην πολυθεϊ­στι­κή Α­σία, η προο­πτι­κή της δημοκρατίας σε κά­ποιες χώρες, ιδιαίτερα στην Κίνα και την Ιαπωνία, στο διά­βα της ι­στορίας έχει υπονομευτεί από θρησκείες σφιχτοδεμένες με την εξουσία.

- Πατριώτης γίνεσαι χωρίς να είσαι δεξιός - Δημοκράτης γίνεσαι χωρίς να είσαι αριστερός - Ο ελληνισμός ξεκληρίστηκε (Μικρασία 1922 , Κύπρος 1974 ) όταν κυβερνούσαν δεξιοί εθνικιστές - Η Μακεδονία δόθηκε όταν εξουσίαζαν αριστεροί διεθνιστές - Είναι "Μεγάλη ιδέα" για το νεοελληνισμό του 21ου αιώνα ο Δημοκρατικός Πατριωτισμός;

Αυτός που δεν βοηθά μόνο αυτούς που αδικούνται, αλλά και φροντίζει να μη τους αδικεί κανείς, αυτός σωστό θα ήταν να ονομάζεται όχι μόνο άρχοντας δραστήριος, αλλά και σοφός νομοθέτης, γιατί το ένα κάνει με αρχηγική δύναμη, ενώ το άλλο με ψυχική σύνεση. Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης Η πολιτική θεολογία και η κοινωνική διδασκαλία του αγίου Ισιδώρου Πηλουσιώτη, με όλη την αξία και τη σοφία της, είναι σχεδόν σα να μην υπάρχει στην εποχή μας, εφόσον η χριστιανική πολιτική σκέψη θεωρείται στις μέρες μας είτε ανύπαρκτη είτε δοσμένη με ένα λόγο αντιδημοκρατικό και κοινωνικά "συ...

Το "Θρησκεία και Πολιτική: Μια σύγχρονη επιτομή" επιχειρεί να παρουσιάσει τη συζήτηση και τον προβληματισμό που αναπτύσσονται γύρω από τις διασταυρώσεις θρησκείας και πολιτικής. Το βιβλίο αποτελείται από τέσσερα μέρη, καθένα εκ των οποίων παρουσιάζει διαφορετικές πλευρές της σύγχρονης έρευνας. Το πρώτο μέρος χαρτογραφεί τις αλληλεξαρτήσεις κάθε "μεγάλης" θρησκείας (Βουδισμός, Χριστιανισμός, Κομφουκιανισμός, Ισλάμ, Ιουδαϊσμός) με την πολιτική. Το δεύτερο συζητά τον ρόλο της θρησκείας στη διακυβέρνηση, προσεγγίζοντας τα ακανθώδη ζητήματα της εκκοσμίκευσης και του φονταμεντ...

"Εδώ και χρόνια, κατακλυζόμαστε από πληροφορίες και απόψεις για το Ισλάμ. Η τραγική παγκόσμια επικαιρότητα, όπως και οι βαθύτατοι μετασχηματισμοί της γαλλικής κοινωνίας, στρέφουν ασταμάτητα την προσοχή μας προς αυτήν τη θρησκεία στην οποία εφημερίδες, ραδιόφωνο, διαδικτυακοί τόποι και τηλεοπτικές εκπομπές αφιερώνουν χρόνο προσπαθώντας να την αποκωδικοποιήσουν. Κι ωστόσο, το παράδοξο παραμένει: όσο περισσότερο εξηγούμε το Ισλάμ, τόσο λιγότερο το καταλαβαίνουμε". Γιατί, άραγε, μπορούν να ειπωθούν τόσο διαφορετικά και αντικρουόμενα πράγματα για το Ισλάμ; Και τι πρέπει να κά...

"Νοοπολιτική (noopolitics ή Noopolitik)" είναι "η διεξαγωγή της πολιτικής στο πληροφοριακό-πνευματικό πεδίο το οποίο δημιουργείται από την επικοινωνία μεταξύ των συνειδήσεων και από τη σχέση μεταξύ της συνείδησης και του κόσμου." Καθώς η πεπαιδευμένη ανθρωπότητα συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο την υπεροχή της νοοπολιτικής έναντι της γεωπολιτικής και καθώς η πληροφορία και ιδιαιτέρως η γνώση αναγνωρίζονται ως οι σημαντικότεροι πόροι τόσο στην οικονομία όσο και στην πολεμολογία, η μεταφυσική (ή οντολογία) -δηλαδή, η διερεύνηση της φύσης του όντος, της ύπαρξης και της πραγμ...

Το 2017 συμπληρώθηκαν πέντε αιώνες από τότε που ο Λούθηρος θυροκόλλησε, στις 31 Οκτωβρίου 1517, τις 95 θέσεις στο πανεπιστημιακό παρεκκλήσιο της Βιττεμβέργης, ενέργεια που επέπρωτο να αλλάξει την Ευρώπη και όλο τον χριστιανικό κόσμο. Η 500ή επέτειος του γενεθλίου έτους του προτεσταντισμού υπέδειξε πολύ φυσιολογικά το θέμα του όγδοου συνεδρίου των Συναντήσεων του Άρτου Ζωής. Η νεοελληνική ιστορία διασταυρώθηκε με τον προτεσταντισμό, στο πρόσωπο κυρίως και τη δράση του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Κυρίλλου Λουκάρεως, το κίνημα όμως αυτό δεν ρίζωσε στην Ελλάδα. Οι Έ...

Στόχος αυτού του βιβλίου είναι να εξετάσει τις ιδέες για την πολιτική, τις θεωρήσεις για τη διακυβέρνηση και τον Νόμο, που εκφράζονται στη Βίβλο. Πώς γίνεται κατανοητή η έννοια της πολιτικής κοινωνίας; Πώς περιγράφεται η εξουσία, πώς την υπερασπίζονται και πώς την αμφισβητούν; Πόσος χώρος υπάρχει για μια ορθολογική διαδικασία λήψης αποφάσεων σε ένα έθνος που ζει κάτω από τη σκιά του παντοδύναμου Θεού; Αν υπάρχει μια σθεναρά αντιπολιτική τάση στα βιβλικά κείμενα, τι μένει στα ανθρώπινα όντα να κάνουν; Και, φυσικά, τι μπορούμε να μάθουμε από αυτά τα κείμενα, από αυτούς τους σ...

Τι σημαίνει το 19ο αιώνα να είσαι μουσουλμάνος στα Βαλκάνια; Η Οθωμανική αυτοκρατορία καταρρέει και μαζί της η προνομιακή θέση σου στην περιοχή. Ο μουσουλμανικός πληθυσμός ταυτίζεται με κάποιον ισλαμικό οπισθοδρομισμό, ενώ η (χριστιανική) Ευρώπη, αφού έχει νικήσει στο πεδίο των ιδεών, μπορεί τώρα να υψώσει τις σημαίες και στο πεδίο των μαχών. Τι σημαίνει τον 20ό αιώνα να είσαι μουσουλμάνος στη νοτιοανατολική Ευρώπη; Ανάλογα σε ποιο έθνος-κράτος ανήκεις κατηγορείσαι -λίγο πολύ- ότι είσαι σύμμαχος των Τούρκων, μη πολιτισμένος Ευρωπαίος, μία παραφωνία στη συμφωνία των χριστιαν...

Στο πλαίσιο μιας ιστορικής αφήγησης για την παγκοσμιοποιημένη κοινωνία της Μείζονος Μεσογείου, η συγγραφέας αναλύει τις αλληλένδετες εξελίξεις οι οποίες συνεπέφεραν, από τον 3ο ώς τον 6ο αιώνα, την αργή μεταμόρφωση ενός ανθρωποκεντρικού πολιτισμού σε θεοκεντρικό. Το ερμηνευτικό εργαλείο για την ανατομία της εποχής είναι η "μονοδοξία", έννοια συγγενής της μισαλλοδοξίας, αλλά πιο σφαιρική και κυριολεκτική. Τα μοτίβα της προοδευτικής ταύτισης της κοσμικής εξουσίας με το θρησκευτικό κατεστημένο, της κατασκευής μιας δογματικής ορθοδοξίας (και -αντίστοιχα- της δαιμονοποίησης τ...

Ο Μαρτίνος Λούθηρος, στις 31.10.1517, στάθηκε στο κατώφλι ανάμεσα στον Μεσαίωνα και την αναγέννηση της Ευρώπης. Το όνομά του αντιπροσωπεύει τις απαρχές ενός νέου πολιτισμικού παραδείγματος, την ανάδυση ενός νέου κοσμοειδώλου. Οι διαδικασίες της αλλαγής διήρκεσαν πολύ και υπήρξαν πολλαπλές, αντιφατικές, οδυνηρές και συγχρόνως δημιουργικές. Ο Max Weber και o Σίγκμουντ Φρόυντ συμφωνούν στο ότι η νεωτερικότητα προωθεί την "αυξανόμενη ορθολογικότητα" του πολιτισμού, καθώς και την "πρόοδο της πνευματικότητας". Αλλά κάθε πρόοδος είναι ανασφαλής και συνοδεύεται ή διακόπτεται από πε...

Η σχέση θρησκείας και πολιτικής έχει έρθει έντονα και αιματηρά στην επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια, λόγω της ανάδυσης και της δράσης των ισλαμιστικών κινημάτων. Το πολιτικό Ισλάμ, σε όλες τις εκδοχές του, αποτελεί ασφαλώς την κυριότερη μορφή πολιτικοποίησης της θρησκείας σήμερα, όχι όμως και τη μόνη. Το ζήτημα της σχέσης θρησκείας και πολιτικής δεν είναι βεβαίως σημερινό. Η θρησκεία και η πολιτική διατηρούν ανέκαθεν στενές και ποικιλόμορφες σχέσεις, που απαιτούν χωριστή εξέταση ανά θρησκεία και ανά ιστορική εποχή. Ενώ όμως η σχέση αυτή είναι παμπάλαια, η κριτική συζήτη...

Η ελληνική έκδοση του συλλογικού αυτού τόμου προσφέρει, από την πλευρά της κοινωνιολογίας της θρησκείας και πολιτισμιολογικής ανάλυσης, μια συνοπτική ανασκόπηση του ρόλου που παίζει η Ορθοδοξία συνολικά, συμπεριλαμβανομένης και της επίσημης Εκκλησίας, στην Ελλάδα στις αρχές του 21ου αι. Η Ελλάδα, μια ιστορικά ορθόδοξη χώρα, αλλά παράλληλα με πολύπλευρες και στενές επαφές με τη Δύση, προσφέρει την ευκαιρία για μια διαφορετική μελέτη και ανάγνωση του Ορθόδοξου Χριστιανισμού απ’ ότι άλλες χώρες της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης, πολλές από τις οποίες βρέθηκαν υπό κ...

Ποιος είναι ο Πόντιος Πιλάτος, ο επίτροπος της Ιουδαίας ενώπιον του οποίου έγινε η δίκη του Ιησού, που οδήγησε στη Σταύρωση; Ένας σκληρός και ανελέητος τύραννος ή ένας δειλός και διστακτικός υπάλληλος που πείθεται τελικά από το Συνέδριο να καταδικάσει έναν άνθρωπο, έστω κι αν ο ίδιος τον θεωρεί αθώο; Ένα σαρκαστικό και αποδομητικό προσωπείο που εκφωνεί μερικές αξιομνημόνευτες φράσεις ("Τι εστιν αλήθεια;", "Ίδε ο άνθρωπος!", "Ο γέγραφα, γέγραφα") ή μια αυστηρή θεολογική μορφή, δίχως την οποία δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί το δράμα του Πάθους; Παρακολουθώντας τη δίκη σκηνή π...