Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι δύο νουβέλες, "Το Πλάσμα που ψιθύριζε στο Σκοτάδι" (1930), "Ο Ναός του Τρόμου" (1935), καθώς και και το διήγημα "Το Κάλεσμα από το Υπερπέραν" (1935), που συνθέτουν το υλικό αυτού του βιβλίου, εντάσσονται και αυτά στη δημιουργική περίοδο του Χ.Φ. Λάβκραφτ. Στην πρώτη γίνεται λόγος για τους τερατόμορφους Μεγάλους Παλαιούς και τις προσπάθειές τους να ξαναεισβάλλουν στη Γη. Στη δεύτερη εμφανίζεται το θαυμαστό Λαμπερό Τραπεζόεδρο, ένα λατρευτικό αντικείμενο που προέρχεται απ’ το μυστηριώδη πλανήτη Γιογγόθ-Πλούτωνα, και σχετίζεται με τη λατρεία του θεού Νιαρλαθοτέπ, βασικού πρ...

Πρόκειται για τη συγκλονιστική ιστορία μικρών παιδιών που εξαναγκασμένα από ορφάνεια να ζουν με υπηρέτες σ' έναν παλιό πύργο στην εξοχή, οδηγούνται στην εξαχρείωση και τη διαφθορά. Ο Χένρυ Τζέημς σκιαγραφεί με εντυπωσιακό τρόπο τους διεστραμμένους χαρακτήρες που κινούνται παράλληλα μες στην παιδική αθωότητα, δημιουργώντας έτσι ένα ζοφερό σκηνικό, όπου η φιλοσοφική αναζήτηση του Όντος δεσπόζει απ' την αρχή ως το τέλος του βιβλίου.

Οι ιστορίες αυτού του βιβλίου είναι πραγματικά τρομαχτικές, φτιαγμένες από το καλό και το κακό που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο. Μαζί με τη γυναίκα του, που ήταν επίσης συγγραφέας και της άρεσαν οι παράξενες ιστορίες, ο Στήβενσον έγραψε τον "Τυμβωρύχο", σ' ένα ταξίδι τους στην Σκοτία, αλλά το βρήκε "πολύ φριχτό" και δε θέλησε να το δημοσιεύσει. Τρία χρόνια αργότερα, το "Pall Mall", ένα δημοφιλές περιοδικό της εποχής, του ζήτησε μια ιστορία για το χριστουγεννιάτικο τεύχος του. Ο Στήβενσον έγραψε τον "Μάρκχαϊμ", αλλά ο εκδότης δεν έμεινε ικανοποιημένος. Ο Στήβενσον, που ήταν άρρ...

"Ποτέ" αποκρίθηκαν. "Κανείς απ' την οικογένεια δεν έμεινε ποτέ εδώ". "Ναί;" είπα· "και πώς είναι δυνατόν; Το μέρος φαίνεται θαυμάσιο". "Έξοχο" συμφώνησε η γυναίκα του επιστάτη· "μόνο που ο πύργος είναι στοιχειωμένος". Το είπε με μια τέτοια σοβαρότητα που μ' έκανε να γελάσω. Τα βλέμματα όλων καρφώθηκαν πάνω μου με μεγάλη έκπληξη. "Συγχωρέστε με" είπα, "αλλά ίσως γνωρίζετε ότι στις μεγάλες πόλεις, όπου συνήθως ζω, δεν υπάρχουν φαντάσματα". "Ναί;" έκαναν. "Δεν υπάρχουν φαντάσματα;" "Ή τουλάχιστον" είπα, "δεν άκουσα ποτέ για κανένα· κι εξάλλου δεν πιστεύουμε σε τέτοια πρά...

Στο δεύτερο μισό του δέκατου ένατου αιώνα, το "επιστημονικό μυθιστόρημα" παίρνει συνήθως τη μορφή του φανταστικού ταξιδιού. Τα περισσότερα μυθιστορήματα του Ιουλίου Βέρν έχουν αυτήν ακριβώς τη μορφή: πηγαίνουν του αναγνώστες τους πέντε βδομάδες ταξίδι με αερόστατο, ή στο κέντρο της γης, ή δέκα χιλιάδες λεύγες υπό τη θάλασσα. Το 1895 ο Γουέλς μας παίρνει για το πρώτο ταξίδι με τη "Μηχανή του χρόνου", και το 1901 στο φεγγάρι. "Ο αόρατος ανθρωπος" είναι, ωστόσο, κάτι παραπάνω από "επιστημονικό μυθιστόρημα". Είναι σπουδή ενός χαρακτήρα, ενός ανθρώπου που προσπαθεί να γίνει ασυ...

Ένας πολύ παλιός μύθος λέει πως η μοίρα του ανθρώπου θ' αλλάξει, αν και όταν χαμογελάσει η Σφίγγα. Δεν ξέρω αν θα γίνει ποτέ κάτι τέτοιο, όχι γιατί πιστεύω πως ένα κολοσσιαίο πέτρινο άγαλμα είναι αδύνατον να χαμογελάσει, αλλά γιατί η απογοητευτική εικόνα της πραγματικότητας, την οποία έχει επιλέξει να βιώνει η ανθρωπότητα, κάθε άλλο παρά χαμόγελο μπορεί να προκαλεί. Όμως, είμαι σίγουρος πως η Ηρώ Γιαννοπούλου χαμογελά αινιγματικά από τη στιγμή που ολοκλήρωσε το εκπληκτικό της "μυθιστόρημα", που ακόμη κι αν αφιέρωνα εκατό χιλιάδες λέξεις, δε θα μπορούσα να σας το περιγράψω...

Πολλοί μιλάνε για κάποιον πόλεμο των άστρων, με αποτέλεσμα ο πλανήτης Γη, απ' όπου ξεκίνησαν τα αίτια αυτής της συμφοράς, να γίνει τότε ολοκαύτωμα. Κανένας δεν αναφέρει τη βασική αιτία γι' αυτή τη συμφορά, μα κάποιες αόριστες, αλλά αδιάψευστες πληροφορίες που διαχέονται στα παλιά κείμενα και επιβεβαιώνονται από παραστάσεις των ίδιων εποχών, συγκλίνουν στο ότι το κακό ξεκίνησε τότε που ο Κρόνος, όταν διαφέντευε στη Γη, επιχείρησε και πέτυχε την αλλοίωση του γενετικού κώδικα, απ' όπου προέκυψαν οι Γίγαντες και τα άλλα ανθρωπόμορφα τέρατα, προκειμένου να υποδουλώσει το γένος τ...

Έχουν περάσει σαράντα χρόνια απ’ τον μεγάλο πόλεμο που έβαλε τέλος στη δίψα του Αστέρ του Τυράννου για εξουσία, αλλά ο Αναδυόμενος Κόσμος δεν γνώρισε ακόμη την ειρήνη. Ο Ντοόρ, Ιππότης του Δράκου που έγινε Βασιλιάς της Γης του Ήλιου, επεκτείνει σιγά-σιγά την επιρροή του στις υπόλοιπες Αναδυόμενες Γαίες, πνίγοντας τον αγώνα των λίγων που αντιστέκονται ακόμη. Ανάμεσα σ’ αυτούς, το Συμβούλιο των Υδάτων, που όμως φαίνεται να χάνει έδαφος μέρα με τη μέρα, αλλά και το μέτωπο που οδηγεί ο νάνος Ίντο, ο οποίος μάχεται πάνω από εκατό χρόνια κι είναι πάντα ο καλύτερος. Ωστόσο, ο Ντοό...