Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το έργο του Πούσκιν "Μότσαρτ και Σαλιέρι" είναι η δεύτερη από τις "μικρές τραγωδίες" του ποιητή. Πρωτοσυνέλαβε τη σκέψη να τη γράψει το 1826, αλλά την τέλειωσε τον Οχτώβρη του 1830 στο Μπόλντινο. Η εκδοχή ότι ο Μότσαρτ δηλητηριάστηκε είχε πλατιά διάδοση στον Τύπο μετά το θάνατο του Σαλιέρι (1825). Ο αρχικός τίτλος που είχε δώσει ο Πούσκιν στην τραγωδία ήταν "Φθόνος". Παίχτηκε για πρώτη φορά στο θέατρο "Μπολσόϊ" της Πετρούπολης το 1832.

Ένα αριστουργηματικό έργο του Τσέχωφ, μια ιλαροτραγωδία ανεκπλήρωτων ερώτων της επαρχίας, γραμμένο μετά την επιτυχία του "Γλάρου" (1890). Το έδωσε στον Στανισλάβσκι να το σκηνοθετήσει. Το ιδανικό του Τσέχωφ είναι μια προοδευτική και πολιτισμένη κοινωνία. Ο σκηνοθέτης έπαιζε τον Αστρόφ, η Λίλινα (γυναίκα του Στανισλάβσκι) τη Σόνια, και η Όλγα Κνίππερ (γυναίκα του Τσέχωφ) τη Γελένα.

"Ο θείος Βάνιας", που ο Τσέχωφ τον χαρακτηρίζει "σκηνές από τη ζωή στο χωριό σε τέσσερις πράξεις", θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας δραματολογίας. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στο κτήμα του Σερεμπριακώφ, στη ρωσική επαρχία, όπου ο συνταξιούχος καθηγητής αποφασίζει να περάσει το τέλος της ζωής του μαζί με τους συγγενείς της πρώην συζύγου του: τον θείο Βάνια που βασανίζεται από το αίσθημα μιας χαραμισμένης ζωής και ενός ανεκπλήρωτου έρωτα για την πολύ νεότερη σύζυγο του καθηγητή, την Γιελένα, την κόρη του Σόνια, μια στερημένη εργατική κοπέλα που αγαπά κρυφά τον γ...

[...] Ο "Γλάρος" είναι ένα από τα σπουδαιότερα θεατρικά έργα του Τσέχωφ. "Κωμωδία σε 4 πράξεις" το ονομάζει ο ίδιος. Γράφει χαρακτηριστικά στον εκδότη του "Γράφω αυτό το έργο όχι χωρίς ευχαρίστηση, παρόλο που αισθάνομαι ότι παραβιάζω σημαντικά τις θεατρικές παραδοσιακές συμβάσεις. Είναι μια κωμωδία με τρεις γυναικείους και έξι αντρικούς ρόλους, με τέσσερις πράξεις, ένα τοπίο με λίμνη, πολλή συζήτηση περί λογοτεχνίας, λίγη δράση και πέντε τόνους έρωτα". Έτσι το περιέγραφε ο μετριόφρων Τσέχωφ. Στην πραγματικότητα είναι ένα δράμα όπου τα πρόσωπα κατατρέχονται από μελαγχολία....

Αν παρακολουθήσει και μελετήσει κάποιος συστηματικά τις σχέσεις της ελληνικής σκηνής με τη ρωσική, σοβιετική και μετασοβιετική δραματουργία, θα πρέπει να θεωρήσει ως ουσιαστική τους αφετηρία την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα και να απαριθμήσει παραμέτρους και μηχανισμούς που συντελούν στις διαδικασίες πρόσληψης όσον αφορά τόσο τη συγκρότηση του δραματολογίου των θιάσων και των καλλιτεχνικών συνεργασιών, όσο και τις σκηνικές τύχες των συγγραφέων. Η αυτονόητα επίπονη και χρονοβόρα εύρεση και καταγραφή στοιχείων για περισσότερες από επτακόσιες παραστάσεις ρωσικών έργων της...

"Ο Επιθεωρητής", το θεατρικό αριστούργημα του Γκόγκολ, ολοκληρώθηκε σε διάστημα δύο μηνών, από τον Οκτώβριο μέχρι το Δεκέμβριο του 1835. Η υπόθεση τού έργου εκτυλίσσεται σε μια επαρχιακή πόλη της Ρωσίας όπου οι κρατικοί υπάλληλοι -από τον επικεφαλής τους, τον Έπαρχο, ως τον τελευταίο στην ιεραρχική κλίμακα- συμπεριφέρονται ως δυνάστες του λαού, με κύρια και ουσιαστική τους ασχολία τις απάτες, τους εκβιασμούς και τον εκφοβισμό των απλών ανθρώπων που ζουν στην επαρχιακή αυτή πόλη. Όμως, αυτή η ιδεατή κατάσταση για τους ανθρώπους του κρατικού μηχανισμού διαταράσσεται ξαφνικά α...

Ο κλεισμένος στον εαυτό του χειρουργός Ροντιόν Νικολάγιεβιτς, διοικητικός υπεύθυνος ενός "ησυχαστηρίου" σε παραλία κοντά στη Ρίγα, καλεί στο γραφείο του τη Λύντια Βασίλιεβνα, μια κυρία μεταιχμιακής ηλικίας, για να της συστήσει ευγενικά την τήρηση του κανονισμού λειτουργίας του ιδρύματος, τον οποίο αυτή παραβαίνει κατ' εξακολούθηση. Η φαινομενική αφέλεια -άλλη μορφή τρυφερότητας- η ειλικρίνεια και η ευρηματικότητα της Λύντια αποκαλύπτονται σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια στις επόμενες συναντήσεις της με τον Ροντιόν και ανάμεσά τους αναπτύσσεται αυτό που σε νεότερες ηλικίες θα ο...

Το έργο "Οι Μικροαστοί" παρόλο που γράφτηκε στις αρχές του αιώνα είναι και σήμερα επίκαιρο. Και σήμερα ανάμεσά μας βλέπουμε τύπους μικροαστών σαν τους γέρους Μπεσιμιόνωφ, που σατυρίζει και χτυπάει ο Γκόρκι στο έργο του. Ειδικώτερα για τον ελληνικό χώρο, όπου η δομή της οικονομίας επιτρέπει ακόμα την επιβίωση της μικροαστικής νοοτροπίας, το έργο αυτό είναι πάντα επίκαιρο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η σημερινή εποχή ταυτίζεται με την εποχή της Ρωσίας του 1905.

Ένα σπίτι στην εξοχή με τον ωραιότερο βυσσινόκηπο της περιοχής βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και της κατάρρευσης. Οι σχεδόν αδιάφοροι μικροαστοί ιδιοκτήτες του δεν κάνουν τίποτα για να το σώσουν από την πώληση. Χάνουν το αγαπημένο τους πατρικό σπίτι και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να το κοιτούν και να αναπολούν.. Να αναβιώνουν οι παιδικές τους αναμνήσεις, να νοσταλγούν τις παλιές ευχάριστες στιγμές, να χορεύουν, να γελούν, να φλερτάρουν... Τίποτα δεν τους κάνει να μετανιώνουν για την απόφασή τους, ακόμα και όταν ακούν τα τσεκούρια να χτυπούν δυνατά κα...

Ο Νικολάι Γκόγκολ, γνωστός από τον "Επιθεωρητή", το "Ημερολόγιο ενός τρελού" και τον "Τάρας Μπούλμπα" είναι ο συγγραφέας που θαυμάζει πολύ ο Τσέχωφ και τον θεωρεί τον οξυδερκέστερο κοινωνικό συγγραφέα στη Ρωσία των αρχών του 19ου αιώνα. Τα "Παντρολογήματα" είναι μια ευφυής, γρήγορη και ξεκαρδιστική κωμωδία με έντονα ηθογραφικά στοιχεία, που ο συγγραφέας δεν τόλμησε να παρουσιάσει φοβούμενος τη λογοκρισία. Μερικοί μικροαστοί καταφεύγουν στα προξενιά για να βρουν συντρόφους και, κατά έναν απίστευτο τρόπο, βρίσκονται όλοι χαμένοι.

Το κλασικό αριστούργημα του κορυφαίου Ρώσου δραματουργού, που πρωτοπαίχτηκε στην Αγία Πετρούπολη το 1836. Είναι στην ουσία μια αττική κωμωδία του Βορρά, όπου η ιδιωτική ίντριγκα του Μένανδρου σμίγει με τη δημόσια κριτική του Αριστοφάνη. Σε μια επαρχιακή πόλη στα βάθη της αχανούς Ρωσίας, οι αρχές του τόπου νομίζουν από παρεξήγηση πως ο νεαρός Χλιεστακόφ είναι ο αναμενόμενος κρατικός Επιθεωρητής από την πρωτεύουσα. Όταν τον επισκέπτονται αρχίζουν να επιδίδονται σε ένα πρωτοφανές πανδαιμόνιο από κολακείες, αλληλοκατηγορίες και αυτοεξευτελισμούς. Στην καλοκουρδισμένη αυτή φάρσα...

Είναι το πιο ξέφρενο σε ρυθμούς έργο του κορυφαίου Ρώσου συγγραφέα, μια φαρσοκωμωδία καταστάσεων, όπου σε κάθε σκηνή εμπόδια εμποδίων ανατρέπουν τις ανατροπές, θέμα των "παικτών" είναι η χαρτοπαιξία και η χαρτοκλοπή, που φτάνει να γίνει εξαπάτηση ανθρώπων και εκμαυλισμός συνειδήσεων. Στο τέλος ο θύτης γίνεται θύμα για να επαληθευτεί το ρητό "όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου, πέφτει ο ίδιος μέσα".