Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο κλεισμένος στον εαυτό του χειρουργός Ροντιόν Νικολάγιεβιτς, διοικητικός υπεύθυνος ενός "ησυχαστηρίου" σε παραλία κοντά στη Ρίγα, καλεί στο γραφείο του τη Λύντια Βασίλιεβνα, μια κυρία μεταιχμιακής ηλικίας, για να της συστήσει ευγενικά την τήρηση του κανονισμού λειτουργίας του ιδρύματος, τον οποίο αυτή παραβαίνει κατ' εξακολούθηση. Η φαινομενική αφέλεια -άλλη μορφή τρυφερότητας- η ειλικρίνεια και η ευρηματικότητα της Λύντια αποκαλύπτονται σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια στις επόμενες συναντήσεις της με τον Ροντιόν και ανάμεσά τους αναπτύσσεται αυτό που σε νεότερες ηλικίες θα ο...

"To Όνειρο ενός Γελοίου" του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι φέρνει μαζί του μιαν απάντηση για όλα τα αδιέξοδα του σημερινού κόσμου, για την αγάπη, το όνειρο και το μέλλον που εμείς μπορούμε ακόμα να διαμορφώσουμε για εμάς, για τα παιδιά μας, για τη ζωή! Ένα όνειρο γίνεται αιτία να αλλάξει ένας άνθρωπος για πάντα. Ένας άνθρωπος που μέχρι εκείνη τη νύχτα, προετοιμαζόταν για να βάλει τέλος στη δίχως νόημα ζωή του. Από το όνειρο και μετά, θα παλέψει για έναν κόσμο διαφορετικό. Έναν κόσμο τόσο απίστευτα όμορφο και αληθινό, που μόνο ένας γελοίος άνθρωπος θα μπορούσε ποτέ έστω και να πι...

ΓΚΛΟΥΜΟΦ: Δεν καταλάβατε καλά. Σκοπεύω να μετακομίσω σε μεγαλύτερο διαμέρισμα. ΜΑΜΑΕΦ: Μεγαλύτερο! Δεν έχετε τα μέσα να διατηρήσετε αυτό και θα πάρετε μεγαλύτερο! ΓΚΛΟΥΜΟΦ: Ναι! ΜΑΜΑΕΦ: Έχετε καθόλου μυαλό στο κεφάλι σας; Με ποια λογική...; ΓΚΛΟΥΜΟΦ: Δεν υπάρχει λογική... Μόνο βλακεία. ΜΑΜΑΕΦ: Βλακεία; Μην λέτε βλακείες! ΓΚΛΟΥΜΟΦ: Δυστυχώς, κύριέ μου, η πραγματικότητα είναι ότι είμαι βλάκας με πατέντα. ΜΑΜΑΕΦ: Βλάκας; Πολύ αστείο. Δηλαδή πώς... βλάκας; ΓΚΛΟΥΜΟΦ: Βλάκας... Πώς το λένε... Βλάκας! Αποφασισμένος να φτάσει πολύ ψηλά, ο νεαρός Γκλούμοφ χρησιμοποιεί όλα...

"Ο Ντοστογιέφσκι γράφει μια βίβλο πεπτωκότων αγγέλων και ο Παπαδιαμάντης τη μεταγράφει σ' ένα ευαγγέλιο όπου το χάρισμα των δακρύων κυριαρχεί. Φόντο ο ραγισμένος θόλος της μεγαλοπρεπούς πρωτεύουσας· χώρος οι φτωχογειτονιές, τα μουχλιασμένα χαμόσπιτα· πρόσωπα οι φθισικοί, οι πόρνες, οι μέθυσοι, τα παράγωγα μιας μεγάλης ταξικής καταγγελίας". Σωτήρης Χατζάκης

Ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ ανήκει σ' εκείνη την κατηγορία δημιουργών που πέρασαν μέσα από το καμίνι όλων των γεγονότων που συγκλόνισαν την Ρωσία κατά τα πρώτα πενήντα χρόνια του 20ού αιώνα. Ανάμεσα στα έργα του ξεχωρίζει και αυτός ο μικρός κύκλος θεατρικών έργων, τα οποία μπορεί στην εποχή τους να κατατάχτηκαν στην κατηγορία του Φανταστικού, στην πραγματικότητα όμως αποτελούν μεγάλες ψηφίδες μίας άλλης ολοκληρωμένης προσέγγισης που στις μέρες μας αποκαλείται λογοτεχνίας της Αντι-ουτοπίας. "Το διαμέρισμα της Ζόγιας", μαζί με τα έργα του Γιεβγκένι Ζαμιάτιν, του Αντρέι Πλατόνο...

Η "Συμφορά απ’ την καλή καρδιά" ή "Τρελά ερωτευμένος", όπως το έχουν ονομάσει, παίχτηκε για πρώτη φορά το 1850 στο Αυτοκρατορικό Θέατρο Αλεξαντρίνσκι και από τότε παίζεται μέχρι τις μέρες μας σε πάμπολλες θεατρικές ρωσικές σκηνές με μεγάλη επιτυχία. Το έργο αυτό, μια εξαιρετική κωμωδία που διασκέδασε και εξακολουθεί να διασκεδάζει τους Ρώσους, είναι το μοναδικό βοντβίλ που στέκει μέχρι σήμερα ζωντανό, με ευφάνταστα κοστούμια και ευχάριστη μουσική. Ο Σολογκούμπ είναι μάστορας του είδους, έχει άριστη γνώση των κανόνων του, αναπτύσσει με χάρη τις ίντριγκες και χαμογελώντ...

Λουκάς: (Σκεφτικός, στον Μπουμπνόφ.) Μας λες για την αλήθεια... Μα η αλήθεια δεν είναι πάντα καλή για τον άνθρωπο... δεν θεραπεύει πάντα την ψυχή η αλήθεια... Να σου πω ένα παράδειγμα: Είχα κάποτε έναν γνωστό που πίστευε στη χώρα της δικαιοσύνης... Μπουμπνόφ: Σε τι πράγμα; Λουκάς: Στη χώρα της δικαιοσύνης. Πρέπει να υπάρχει, έλεγε, κάπου στη γη η χώρα της δικαιοσύνης... Και σ' αυτή τη χώρα, έλεγε, πρέπει να κατοικούν ξεχωριστοί άνθρωποι, καλοί άνθρωποι! Που σέβονται ο ένας τον άλλον, που βοηθάνε ο ένας τον άλλον και όλα στη ζωή τους είναι μέλι γάλα! Και ο άνθρωπος...

Ουστίνια: Μήπως είναι εκείνη αριστοκράτισσα; Σιγά να μην είναι, διαμάντι μου! Αλλά έτσι γίνεται στις μέρες μας· κάθε χωριάτα θέλει να γίνει αριστοκράτισσα. Τώρα, παρ' όλο που αυτή η Ολιμπιάντα Σαμσόνοβνα -ο Θεός να την έχει γερή- κάνει δώρα σαν πριγκίπισσα, η καταγωγή της δεν είναι καλύτερη από τη δική μας. Ο πατέρας της πουλούσε δερμάτινα γάντια στο Μπαλτσούγκ. Οι καθωσπρέπει άνθρωποι τον φώναζαν Σάμι και τον φόρτωναν καρπαζιές. Και η μάνα της δεν ήταν καλύτερη. Την πήρε αυτός, μάζεψαν μαζί κάποιο κεφάλαιο και αναρριχήθηκαν στην εμπορική τάξη -και τώρα η κόρη θέλει να γί...

Αν παρακολουθήσει και μελετήσει κάποιος συστηματικά τις σχέσεις της ελληνικής σκηνής με τη ρωσική, σοβιετική και μετασοβιετική δραματουργία, θα πρέπει να θεωρήσει ως ουσιαστική τους αφετηρία την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα και να απαριθμήσει παραμέτρους και μηχανισμούς που συντελούν στις διαδικασίες πρόσληψης όσον αφορά τόσο τη συγκρότηση του δραματολογίου των θιάσων και των καλλιτεχνικών συνεργασιών, όσο και τις σκηνικές τύχες των συγγραφέων. Η αυτονόητα επίπονη και χρονοβόρα εύρεση και καταγραφή στοιχείων για περισσότερες από επτακόσιες παραστάσεις ρωσικών έργων της...

Από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, το μυθιστόρημα του Λέοντος Τολστόι Πόλεμος και Ειρήνη περιγράφει τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην τσαρική Ρωσία ύστερα από τη γαλλική εισβολή και ταυτόχρονα αναδεικνύει τον αντίκτυπο της εποχής του Ναπολέοντα στην τσαρική αριστοκρατία. Ο Τολστόι, φωτίζοντας λεπτομερώς τη μετάβαση των ανθρώπων από τη φρίκη του πολέμου στη θαλπωρή της ειρήνης και από το φως του έρωτα στο σκοτάδι και την αποδοχή του θανάτου, εξυμνεί συναρπαστικά τη γενναιότητα, την ομορφιά και το απαράμιλλο, υψηλό φρόνημα ενός ολόκληρου λαού. Η πρωτότ...

...Οι ένοικοι του αρχοντικού Βοϊνίτσεβκα γεννήθηκαν μια ταραγμένη νύχτα του χειμώνα δίχως να τους αγγίζει καμιά παιδικότητα. Οι χειρονομίες τους μοιάζουν εφιαλτικές, όπως αιωρούνται μέσα στην αξημέρωτη νύχτα, σ' αυτό το χρόνο μηδέν. Μάταια αγωνίζονται να μετατρέψουν σε λέξεις εκείνους τους ακατάληπτους φθόγγους. Ο Μίσα Πλατόνωφ είναι ο κυνικός της ομάδας αυτής, ο κορυφαίος ενός χορού που διαχέεται το ίδιο αναίτια μπροστά στον έρωτα ή το θάνατο. Καμιά πίστη ούτε καν μεταφυσική. Ο συγγραφέας Αντόν Τσέχωφ στην πρώτη του αυτή θεατρική δοκιμή, διαλύει στο έσχατο όριο τα καθέκα...