Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Για εμάς τους εφήμερους θνητούς, πρίγκιπα, η μόνη αιωνιότητα είναι η στιγμή. Και είναι προτιμότερο να την πιεις, παρά να την κλάψεις". Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας) προς τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, όταν πάρθηκε η απόφαση για την έναρξη της Επανάστασης. Λίγο μετά τη μάχη στο Δραγατσάνι, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας και του πρώτου απελευθερωτικού στρατού της Ελλάδας, παραδίδεται στους Αυστριακούς. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει η σκληρή περίοδος της αιχμαλωσίας, που θα καταστρέψει ανεπανόρθωτα την υγεία του, επισπεύδοντας το τέλος. Μέσα από τις α...

Αυτό το βιβλίο έρχεται να φωτίσει πτυχές της ιστορίας της Ελληνικής Επανάστασης κατά τα πρώτα αποφασιστικά βήματα του Αγώνα. Τη μεγαλύτερη ιστοριογραφική αδικία έχουν υποστεί κυρίως οι πρωτοπόροι Φιλικοί, ιδρυτές και συνιδρυτές και μέλη της "Υπερτάτης Αρχής". Και βέβαια, οι δευτεραγωνιστές συνεργάτες τους, όλοι αυτοί που, συνεπείς στη ριζοσπαστική επιλογή της ρήξης με το οθωμανικό καθεστώς, αλλά και στον πατριωτικό τους όρκο, στάθηκαν το νευρικό σύστημα της Επανάστασης, το υπόβαθρο πάνω στο οποίο στήθηκε η "συνωμοσία" στις ελληνικές κοινότητες της διασποράς και στα ελληνικά...

Ο παρών κατάλογος συνετάχθη σχεδόν αποκλειστικά επί τη βασεί του καταλόγου του Αρχείου Σέκερη. Εχρησιμοποιήθη όμως και ο κατάλογος Ξάνθου και προσετέθησαν μερικοί Φιλικοί των οποίων η μύησις μαρτυρείται από τα αφιερωτικά των ή τα εφόδιαστικά διπλώματά των - ανέκδοτα ή δημοσιευμένα. Τούτο, μόνον εφ' όσον τα πρόσωπα αυτά εμυήθησαν προ του 1819, η εφ' όσον η ιστορική σημασία του ονόματός των το επεδείκνυε. Τόσον ο κατάλογος Ξάνθου όσο και ο του Αρχείου Σέκερη είναι συντεταγμένοι επί τη βάσει των αφιερωτικών. Λοιπόν σε κάθε Φιλικό αναγράφονται όσα στοιχεία περιέχονται και...

"... Η Φιλική Εταιρεία, στο ευρύτερο πλαίσιο της Ελληνικής Επανάστασης, συνιστά ένα ιστορικό παράδειγμα πολλαπλών προσλήψεων. Ο μυστικός χαρακτήρας της δομής και της οργάνωσής της είναι αναμενόμενο να περιορίζει τις μαρτυρίες που έχουν φτάσει στα χέρια μας. Αν και απομνημονεύματα, ημερολόγια, αρχεία των πρωταγωνιστών, ιδιωτικά αρχεία, ιστορικά μελετήματα, εμπλουτίζουν τις γνώσεις μας για το θέμα, πολύ συχνά προσωπικές αντιπαραθέσεις αλλά και αντιζηλίες κοινωνικές και πολιτικές μεταξύ των πρωταγωνιστών της οργάνωσης οδηγούν σε ερμηνείες και παρερμηνείες. Μέσα από τις εισ...

Οι Φιλικοί είτε ως "ηθικά όντα" όπως σημειώνει ο Ιωάννης Φιλήμων, είτε ως "άνθρωποι δευτέρας τάξεως" όπως παρατηρεί ο Απόστολος Βακαλόπουλος, απασχολούσαν και θα απασχολούν για πολλά χρόνια τους ιστορικούς. Θα ενδιαφέρουν όμως και τη συλλογική μνήμη κοινωνιών από τις οποίες οι Φιλικοί προήλθαν, έδρασαν, ταξίδεψαν και οραματίσθηκαν το κορυφαίο γεγονός της νεότερης Ευρωπαϊκής ιστορίας: την Ελληνική Επανάσταση. Μια Επανάσταση που δεν έγινε μόνο με έργο αλλά και με λόγο. Στον παρόντα τόμο, ο αναγνώστης θα βρει πρωτότυπες ιστορικές προσεγγίσεις και πλούσια βιβλιογραφία για τη Φι...

Συμπληρώνονται εφέτος 200 χρόνια από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρίας, οι ιεροφάντες της οποίας εμπνεύστηκαν, σχεδίασαν και οργάνωσαν τον Αγώνα της εθνικής απελευθέρωσης από τους Οθωμανούς. Για τον λόγο αυτό έκρινα όπως η αναφορά μου στον Ιωάννη Καποδίστρια συσχετισθεί, με την ευγενέστερη, ίσως ανιδιοτελέστερη και αποτελεσματικότερη, συλλογική δράση του Νέου Ελληνισμού, της οποίας πανεπόπτης, υπό την ιδιότητα του αξιώματος του Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας ήταν ο Κερκυραίος πολιτικός άνδρας. [...]

Ποιος δε διακατέχεται από αισθήματα συγκίνησης και έξαρσης στο άκουσμα του όρου "Φιλική Εταιρεία" ή απλά "Οι Φιλικοί"; Παρά τα αισθήματα έξαρσης και παρηγορίας με τα πιο δημιουργικά εναύσματα σε σχέση με την προσφορά των Φιλικών, λίγα γνωρίζουμε για τους αγώνες, το πάθος, την αυτοθυσία και την αποτελεσματικότητα των μεγάλων πρωταθλητών της εθνικής μας παλιγγενεσίας. Ίσως θα οφείλαμε να αναρρωτηθούμε τι θα ήταν σήμερα η πατρίδα μας χωρίς τους Φιλικούς, χωρίς το ένθεο πάθος τους και την ανεκτίμητη προσφορά τους. Στις σελίδες αυτού του τόσο χρήσιμου βιβλίου μαθαίνουμε λεπτο...

Ο εορτασμός των 200 χρόνων από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας συμπίπτει με τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την απόφαση της ίδρυσης της Ελληνεμπορικής Σχολής. Τους Έλληνες της Οδησσού μάλλον απασχολούσε το γεγονός ότι, αν έπρεπε να έκαναν την επανάσταση, έπρεπε να είχαν παιδεία. Την ίδρυση στην Οδησσό της Φιλικής Εταιρείας βοήθησαν: 1. Το γεγονός ότι η Ρωσική Αυτοκρατορία υπήρξε ο αιώνιος αντίπαλος της Οθωμανικής, επιδιώκοντας την εξασθένισή της ή το διαμελισμό της· 2. Η συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή (1774), η οποία δημιούργησε το καθεστώς της Προστασίας (Pokrovitel'stv...

Μια μελέτη που αποκαλύπτει κρυμμένες πτυχές της Φιλικής Εταιρείας και της Ελληνικής επανάστασης καθώς και τον αληθινό ρόλο που διαδραμάτισε τόσο ο Διαφωτισμός και Τεκτονισμός όσο και η Εκκλησία στην απελευθέρωση του Γένους. Το παρόν βιβλίο βασισμένο σε καθαρά ιστορικές πηγές, αποτελεί δικαίωση προς τους αφανείς Ήρωες, τους ιδρυτές και τα μέλη της Φιλικής Εταιρείας, για πολλούς από τους οποίους η τεκτονική ιδιότητα αποτέλεσε εφόδιο και έμπνευση για την οργάνωση και λειτουργία της Εταιρείας αυτής. Από την άλλη, η ηγεσία της Εκκλησίας πρόβαλλε ανακρίβειες ως ιστορικά γεγ...

Τρεις Έλληνες -άσημοι κατά τους ιστορικούς- που συναντήθηκαν το θέρος του 1814 στην Οδησσό, είχαν την έμπνευση να αποφασίσουν και να επιχειρήσουν τη σύσταση μιας εταιρίας μυστικής και "να εισάξωσιν εις αυτήν όλους τους εκλεκτούς και ανδρείους των ομογενών, δια να ενεργήσωσι μόνοι των ό,τι ματαίως και προ πολλού χρόνου ήλπιζον από την φιλανθρωπίαν των χριστιανών βασιλέων". Η Φιλική Εταιρία, ιδρυθείσα το 1814 (συμβολικά ορίστηκε η 14η Σεπτεμβρίου, επέτειος της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ως ημέρα ιδρύσεως της Εταιρίας), αναπτύχθηκε αρχικά με βραδύ ρυθμό, και με ταχύτητα από...

Σε αντίθεση με την Επανάσταση που εξ υπαρχής βρήκε πρόθυμους ιστορικούς και απομνημονευματογράφους -ντόπιους και ξένους-, η Φιλική στερήθηκε αυτή την εύνοια. Αλλά το ζεύγος Ξάνθου - Αναγνωστόπουλου, με την απερίγραπτη εχθρότητά τους, αποτέλεσε την αφορμή για να γραφτεί -μέσες άκρες έστω- η ιστορία του συνωμοτικού "σωματείου" και να καταγραφεί ο βίος και η πολιτεία των Φιλικών. Αν δεν είχε τραυματιστεί το γόητρό του, πιθανότατα ο Ξάνθος θα παρέμενε άφωνος όπως και τόσοι άλλοι και η Φιλική θα είχε στερηθεί τον ιστορικό της.

[...]Το ανά χείρας τεύχος, καρπός πολυετών, πολύμορφων αναδιφήσεων, θέλησε να εγγίσει ένα θέμα από τα περισσότερο αντιλεγόμενα. Θολό και περίπλοκο. Διαστρεβλωμένο!... Να το βάλει στο καζάνι της απόσταξης και να το αποδώσει ξεκαθαρισμένο. Αν το επιτύχει, θα το κρίνουν οι φιλομαθείς μελετητές. Τους απευθύνω μονο μια παράκληση: Να κρίνουν με επιείκια τις ατέλειες. Και τους συστηματικούς ιστορικούς: Να κρίνουν αυστηρά. Και να φροντίσουν, όσοι το μπορούν, να ανατρέψουν τα όσα τεκμήριά μου με νεώτερα, δικά τους, που θα αποδείξουν άχρηστο και μάταιο τον κόπο μου.