Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μέσα στην τρικυμία των γεγονότων, καράβι σωτηρίας ανήμπορο τώρα πια η τέχνη, και ο καλλιτέχνης αυτοδίδακτος καπετάνιος, πότε ναυαγός διακεκριμένης θέσης και πότε απόκληρος μιας αυτάρκους επικαιρότητας. Ένας σκύλος που γαβγίζει ή ένα πουλί που κελαηδάει μέσα στην οχλοβοή, πιστεύοντας ότι θα μπορούσε η φωνή του να καλύψει τη βαβούρα του κόσμου και να της δώσει ρυθμό και νόημα. Και όσο πιο πολύ συνειδητοποιεί την αδυναμία του, είτε απελπίζεται και σωπαίνει για πάντα (προς ικανοποίηση των άσπονδων φίλων του) ή εξακολουθεί να γαβγίζει ακόμα πιο δυνατά, να τραγουδάει γλυκύτερα...

Συναντήσεις με "αξιοσημείωτους" ανθρώπους: από τη Μαργκερίτ Ντυράς έως τον Όλαφ Πάλμε, από τους Κανέτι, Φουέντες και Μίλερ έως την Παλόμα Πικάσο, τον Κώστα Γαβρά και τον Ζαν Πολ Σαρτρ... Μια ατέλειωτη πινακοθήκη προσώπων και προσωπικοτήτων, με τα οποία ο κοσμοπολίτης -και πολυδιαβασμένος σε όλο τον κόσμο συγγραφέας- διασταυρώθηκε στη δική του δημιουργική ζωή. Ο Βασίλης Βασιλικός διαθέτει το χάρισμα να "διαβάζει" την ιστορία που κρύβει ο σύντροφός του στη γραφή, στην τέχνη, στην πολιτική. Το "290" περιλαμβάνει ισάριθμα ψυχογραφήματα που διαβάζονται ως κεφάλαια ενός εν προό...

Η παρούσα έκδοση αποτελεί μια μοναδική αναφορά για την σχέση του Τσαρλς Σπένσερ με την Ελλάδα και τους καλλιτέχνες της. Ένα σημαντικό κεφάλαιο του βιβλίου είναι αφιερωμένο στον επιστήθιο φίλο του Νίκο Γεωργιάδη και τους συνεργάτες του όπως τον Κένεθ Μακμίλαν, τον Ρούντολφ Νουρέγεφ, την Λυνν Σέιμουρ, τον Μπάρυ Καίη. Στο βιβλίο σκιαγραφούνται με γλαφυρότητα προσωπικότητες από το ελληνικό καλλιτεχνικό στερέωμα, ανάμεσά τους και πολλοί φίλοι που ο συγγραφέας απέκτησε στην Ελλάδα: Η Μελίνα Μερκούρη, ο Ζυλ Ντασσέν, ο Γιάννης Μέτσης, ο Διονύσης και ο Βασίλης Φωτόπουλος, ο Μιχά...

Η παρούσα έκδοση αποτελεί μια μοναδική αναφορά για την σχέση του Τσαρλς Σπένσερ με την Ελλάδα και τους καλλιτέχνες της. Ένα σημαντικό κεφάλαιο του βιβλίου είναι αφιερωμένο στον επιστήθιο φίλο του Νίκο Γεωργιάδη και τους συνεργάτες του όπως τον Κένεθ Μακμίλαν, τον Ρούντολφ Νουρέγεφ, την Λυνν Σέιμουρ, τον Μπάρυ Καίη. Στο βιβλίο σκιαγραφούνται με γλαφυρότητα προσωπικότητες από το ελληνικό καλλιτεχνικό στερέωμα, ανάμεσά τους και πολλοί φίλοι που ο συγγραφέας απέκτησε στην Ελλάδα: Η Μελίνα Μερκούρη, ο Ζυλ Ντασσέν, ο Γιάννης Μέτσης, ο Διονύσης και ο Βασίλης Φωτόπουλος, ο Μιχάλ...

[...] Αναδρομή 1901-1913: Η γέννηση και άνδρωση του Καλλιτέχνη, του νομικού που απέστρεψε το βλέμμα του από το ζυγό της τυφλής Justitia, για να ιδρύσει με τα μέτρα της ψυχής του τους νόμους της Αφηρημένης ή Απόλυτης Τέχνης. Σε διάφορα δοκίμιά του έκανε λόγο ο Καντίνσκη γι' αυτό του το σύντομο μα τόσο πυκνό σε νοήματα γραπτό, και το αποκαλούσε σύντομη αυτοβιογραφία. Το σωστότερο θα ήταν να το ονόμαζε μικρό όργανο για την Τέχνη. Ας μη μας ξεγελάει η βιογραφική βάση των αναφερομένων· το κείμενο δεν είναι εξιστόρηση κάποιων πραγμάτων, ορισμένων συμβάντων ή απλών βιωμάτων· είναι...

Γλύπτης, φωτογράφος, αρχιτέκτονας, κινηματογραφιστής, συγγραφέας, ακτιβιστής, υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο Άι Γουεϊουέι, ταξίδεψε στη Λέσβο, στην Ειδομένη και σε προσφυγικούς καταυλισμούς σε όλο τον κόσμο, είδε τα όσα "συνταρακτικά και απίστευτα", όπως γράφει, συμβαίνουν και μίλησε με άνδρες, γυναίκες και παιδιά που φτάνουν εκεί. "Συμβαίνει μια μαζική δολοφονία μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου. Το βλέπουμε και το αφήνουμε να συμβαίνει. Πρέπει να διερωτηθούμε για τον ανθρωπισμό μας, για τη δημοκρατία και την πολιτισμένη ισχυρή μας κοινωνία" ήταν το συμπέρασμα...

Nα πεις με εκατόν πενήντα λέξεις γιατί ζεις, γιατί κάνεις τέχνη, για ποιον. Aν πεις γιατί αγάπησες, τι αγάπησες, ποιον, τι συμπεράσματα έβγαλες για τη ζωή, για το θάνατο, για την τέχνη, για τη φύση, για την ανθρώπινη συμπεριφορά, πόσες λέξεις σού μένουν για να παραδεχθείς τα λάθη σου, να υπερασπιστείς τις αδυναμίες σου, να αμφισβητήσεις τα υποθετικά σου χαρίσματα; Πόσος χρόνος για να παρατηρείς ακόμα το πρόσωπό σου στον καθρέφτη; Eκατόν πενήντα λέξεις για δεκαπέντε χρόνια επιμονής... δέκα λέξεις το χρόνο. Eίναι λίγο; Πολύ; Γιατί λοιπόν αυτό το δεύτερο βιβλίο; Oι ζωγράφοι...

"Είμαι Έλληνας ζωγράφος. Γεννήθηκα στην Eλλάδα, από Έλληνες γονείς και ζω στην Eλλάδα. Έχω περάσει το εβδομηκοστό έτος της ηλικίας μου και είμαι πλέον στο τέλος της δημιουργικής μου ζωής. Είμαι Έλληνας τονίζω και σύγχρονος, αφού παραθέτω την ηλικία μου. Το ζωγραφικό μου όμως έργο δεν είναι ελληνικό, με την έννοια ότι δεν διαθέτει κανένα από τα στοιχεία που είθισται να συνθέτουν την ελληνικότητα των έργων των παραδοσιακών, τουλάχιστον, Ελλήνων ζωγράφων. Δεν ζωγραφίζω τοπία με το ανεπανάληπτο ελληνικό φως, παραλίες με ή χωρίς καράβια, με την παγκόσμια μοναδικότητά τους, σκηνέ...

Τούτο το βιβλίο αφορά τη ζωή μου. Τους ανθρώπους που αγάπησα, που εκτίμησα αλλά και αυτούς που δεν αποδέχτηκα. Πάνς απ' όλα όμως, είναι ένα βιβλίο αφιερωμένο σ' όσους μ' αγαπούν τόσα χρόνια. Δηλαδή στους απλούς καθημερινούς ανθρώπους. - Αγαπώ τους απλούς ανθρώπους, που ο Θεός ή η φύση δεν τους προίκισε με κάποιο ταλέντο!!! Φαίνεται πως κι ο Θεός τους αγαπάει, γι' αυτό έπλασε τόσους πολλούς! - Εκτιμώ τους καλούς ανθρώπους, τους άξιους, που τα καταφέρνουν με την αξία τους! - Θαυμάζω τους ταλαντούχους! - Αντιπαθώ τους ψεύτες, τους... δήθεν! - Σιχαίνομαι τους... ξερόληδες...

Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο σε Έλληνες ανθρώπους της τέχνης που γνώρισα και πλέον δεν βρίσκονται στη ζωή -με μοναδική εξαίρεση τον Μίκη Θεοδωράκη, που εκτιμώ ως εσαεί ζώντα- σε μια προσπάθεια, παράλληλα με το έργο τους, να σκιαγραφηθεί η ανθρώπινη πλευρά, το "πιστεύω", η εποχή, ο ενίοτε προφητικός τους λόγος. Θα μπορούσε -θα ήθελα- να είναι κι άλλοι, αλλά σ' αυτούς βρέθηκα πιο κοντά (ή αυτοί βρέθηκαν πιο κοντά σ' εμένα - έτσι κι αλλιώς είναι περίεργη και απρόβλεπτη η μοίρα των όποιων σχέσεων). Προσωπικές επιλογές είναι, αφού άλλωστε αυτό το βιβλίο δεν είναι -δεν θα μπορ...

Ο Άντυ Γουώρχολ, ο πιο διάσημος και αμφιλεγόμενος καλλιτέχνης του εικοστού αιώνα, είναι ίσως από τους λίγους δημιουργούς που είχαν την τύχη να γνωρίσουν το θρίαμβο εν ζωή. Στις δεκαετίες του '60 και του '70 ταυτίζεται με το κίνημα της ποπ αρτ και γίνεται η ενσάρκωσή του, ενώ τη δεκαετία του '80 αναδεικνύεται σε χαϊδεμένο παιδί των media με δικό του περιοδικό (Interview) και τηλεοπτικό σταθμό συνδρομητών (Andy Warhol TV). Σήμερα, λίγα χρόνια μετά το θάνατό του, εξακολουθεί να μονοπωλεί το ενδιαφέρον των μέσων μαζικής ενημέρωσης και κάθε έκθεση έργων του αποτελεί καλλιτεχνικ...

"Αγαπώ τις Πυραμίδες της Αιγύπτου, αγαπώ τον Caravaggio, αγαπώ τον Van Gogh, αγαπώ τον Παρθενώνα, αγαπώ τον Rembrandt, αγαπώ τον Kandinsky, αγαπώ τον Klimt, αγαπώ τον Goya, αγαπώ τη βιαιότητα της Νίκης της Σαμοθράκης, αγαπώ τις μεσαιωνικές εκκλησίες, αγαπώ το πρόσωπο της Οφηλίας, έτσι όπως την περιέγραψε ο Shakespeare, και τιμώ τους νεκρούς έχοντας στο νου μου, όσον αφορά τον εαυτό μου, πως είμαι ένας σύγχρονος καλλιτέχνης". [...] Ο παρών τόμος συγκεντρώνει τα κείμενα και τις συνεντεύξεις του Γιάννη Κουνέλλη από το 1966 ως το 1989, και συνοδεύεται από 40 σελίδες με φωτογ...

Σ' έναν δεύτερο αυτοβιογραφικό τόμο με τον τίτλο "Μετά το μύθο της γειτονιάς", ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός εκκινεί από προσωπικά περιστατικά και βιώματα από τη δεκαετία του '40, για να καταλήξει σε μια οξύτατη κριτική στις συνθήκες και τις συμβάσεις της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας. Με συνεχείς αναφορές στους αρχαίους και τους μεγάλους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα, ανατέμνει τα σύγχρονα ήθη, προτείνοντας το μέτρο μιας υλικής και πνευματικής λιτότητας ως κανόνα ζωής. Με τρόπο σπαρταριστό περιγράφει όψεις του καθημερινού βίου, ενώ ταυτόχρονα στηλιτεύει με σαρκασμό φαινόμε...

Από το 1978 έως το 2005 ο Γιαν Φαμπρ δεν κοιμήθηκε πολύ. Ο καλλιτέχνης κατέγραψε τις άυπνες σκέψεις του, οι οποίες εκδίδονται σε αυτόν τον τόμο και αφορούν τα χρόνια 1978-1984. Ξεκινώντας από την Αμβέρσα και από την Ευρώπη στην Αμερική, στις σελίδες του νυχτολογίου καταγράφονται οι αμφιβολίες που συνοδεύουν την καλλιτεχνική δημιουργία, οι πρώτες εκθέσεις και παραστάσεις. Οι εγκαταστάσεις, τα σχέδια, τα γλυπτά, οι ταινίες και οι περφόρμανς του Γιαν Φαμπρ ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο. Από την αρχή της καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας ωθείται από την επιθυμία να μάθει, να δημι...

O Aλέκος Φασιανός πασίγνωστος για την ακάματη εικαστική του δημιουργία, έχει συνθέσει ταυτόχρονα ένα υψηλόκορμο λογοτεχνικό έργο. Άρθρα, κείμενα, μελέτες, προσωπογραφίες καλλιτεχνών, όλα γραμμένα με τον άμεσο, απλό και βαθύ, ζωηρό και εύληπτο τρόπο του, έχουν συγκροτηθεί σε βιβλία από τις εκδόσεις "Καστανιώτη". "O μύθος της αιωνιότητας" ολοκληρώνει μια τριλογία που συνελήφθη εξαρχής με κεντρικό θέμα την έννοια του "μύθου". Tη δημιουργία του, τις μορφές που γνωρίζει ανάλογα με τις ηλικίες των ανθρώπων, την αναγκαιότητά του, τέλος, για την ύπαρξη αυτού του ίδιου του...

Το βιβλίο αυτό δεν είναι μία αυτοβιογραφία. Είναι οι συναντήσεις της ζωής στους διάφορους τόπους και χώρες, εκεί όπου έφθασαν οι αναζητήσεις μου. Είναι ακριβώς η απόρροια αυτών των γεγονότων και το αποτέλεσμα μιας ζωής. Η περιπλάνησή μου μέχρι να καταλήξω ακριβώς εκεί όπου άρχισα, στη γωνία του σπιτιού μου, στον μύθο της γειτονιάς μου.

Το 2010, στο πλαίσιο της αναδρομής στην καριέρα της Μαρίνα Αμπράμοβιτς στο ΜοΜΑ, περισσότεροι από 750.000 άνθρωποι στάθηκαν στην ουρά για να καθίσουν απέναντί της και να επικοινωνήσουν μαζί της μη λεκτικά, σε μία πρωτοφανή περφόρμανς μεγάλης διάρκειας, που κράτησε περισσότερες από 700 ώρες. Εκείνος ο εορτασμός σχεδόν πενήντα χρόνων πρωτοποριακών περφόρμανς απέδειξε ακόμα μία φορά πως η Μαρίνα Αμπράμοβιτς είναι πραγματική δύναμη της φύσης. Κόρη κομμουνιστών και ηρώων του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, η Μαρίνα μεγάλωσε στη μεταπολεμική Γιουγκοσλαβία του Τίτο και ανατράφηκε με άκρ...