Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας, επιφανής γνώστης της ιστορίας της Κρήτης, διαλογίζεται το μύθο της αρπαγής της Ευρώπης. Τον βλέπει με κρητική και κριτική ματιά. Σκιαγραφεί την εντυπωσιακή απήχησή του στους τομείς των τεχνών και των ιδεών. Εκφράζει με θέρμη και αυτοβιογραφική νοσταλγία την αγάπη του για την Κρήτη. Συνάμα όμως κρατάει με χιούμορ και αυτοειρωνεία απόσταση από τοπικιστικές, εθνικιστικές ή και ευρωκεντρικές μυθοποιήσεις του μύθου.

Ο κάθε συγγραφέας έχει άποψη, σκέψη, πολιτική για κοινωνία και επικοινωνία ανθρώπων, φωλιές πουλιών ορνέων, θαλασσαετών, δώματα θεών, διαδρόμους αστεριών χρώματα ονείρων πολιτείες Λόγων και Λογίων Μυθικών, αταξικών ή ταξικών χώρων χωρών και χοίρων δούλων μνηστήρων και ανθρώπων φρουρών, αλλιώς θα έδενε μόνο τα σανδάλια του και, ο συγγραφέας των Ερμηνευτικών Επών είναι κρυμμένος ίσως, σε μια μέθοδο μαιευτική που γεννά της, αλήθειας, το όμορφο παιδί, γιος της Μαίας του Μαίονος και του Μαίανδρου ποταμού των ελικοειδών ελιγμών μονοπατιών των Ομηρικών.

Σε όλες τις αρχαίες θρησκείες η θυσία παρθένων και η περιτομή ήταν μια διαδεδομένη πρακτική. Υπήρχε άραγε κάποιος λόγος, φυσικός ή βιολογικός, πέραν του εθιμικού; Γιατί τόσο διαφορετικές αρχαίες λατρείες περιελάμβαναν όμοια τελετουργικά; Σ’ αυτό το εξαιρετικό βιβλίο, απαραίτητο για όλους τους μελετητές του αρχαίου ελληνικού κόσμου, ο διακεκριμένος κλασικιστής καθηγητής WalterBurkert, ανατέμνει την αρχαία ελληνική λατρεία, βρίσκει τις ρίζες της και την εξηγεί με φυσικούς όρους. Συνδέει το παρελθόν με το παρόν και απαντά στο ερώτημα πού οφείλεται η θρησκευτικότητα του ανθρ...

Ίσως η πιο μυστηριώδης θεότητα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, η νυκτιπόλος Εκάτη, έχει ελάχιστα ερευνηθεί ακριβώς εξαιτίας της σχέσης της με τις δυνάμεις της νύχτας, τη μαγεία αλλά και το θάνατο. Στη μονογραφία αυτή, ο ψυχολόγος και συγγραφέας Γιώργος Ιωαννίδης, ανατρέχει σε ολόκληρη την αρχαία γραμματεία για να διαφωτίσει τα διαφορετικά πρόσωπα της θεάς: την επίφοβη μάγισσα της Αργοναυτικών κειμένων και των Ελληνικών Μαγικών Παπύρων, την εράσμια συνοδοιπόρο της Δήμητρας στο Ελευσίνιο δράμα αλλά και την σωτηρία των ψυχών, έτσι όπως αυτή αναδεικνύεται στους Χαλδαϊκούς Χρ...

Η Ελένη αποτελεί μία από τις πιο περίπλοκες μορφές της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας. Ποικίλες είναι οι εκδοχές των μύθων που αφορούν την καταγωγή της. Θεοί και θνητοί εμφανίζονται ταυτόχρονα ως γονείς της. Άραγε, ποια ήταν η πραγματική της υπόσταση; Ήταν θνητή που για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας ηρωοποιήθηκε και στο τέλος θεοποιήθηκε δανειζόμενη χαρακτηριστικά και δικαιοδοσίες παρελθουσών θεοτήτων; Ή ήταν μία προελληνική θεά που κατά τη μυκηναϊκή εποχή μεταμορφώθηκε και εξέπεσε σε ηρωΐδα; Για ποιο λόγο τη διεκδικούσαν τόσοι μνηστήρες; Τι συμβόλιζε η Ελένη και τι θα κέρδι...

Περιεχόμενα: Μέρος Α΄ - Ελλάδα μέσα από την ιστορία (ιστορικά) - Σκέψεις και σχόλια του συγγραφέα γαι τον Τρωϊκό πόλεμο, τα αίτιά του και την "Οδύσσσεια" (μυθολογικά) Μέρος Β΄ - Ο Όμηρος - Σενάριο (Άφιξη του Οδυσσέα στο νησί των Φαιάκων)

Η σχέση των ελλήνων με την σκέψη ξεκινά από πολύ παλιά. Στα βάθη του χρόνου η επιθυμία του να πετάξει ανιχνεύεται στην μυθολογία των θεών, των ημίθεων και των ηρώων. Σιγά σιγά παράτολμα στην αρχή, πιο μεθοδικά αργότερα τα κατάφερε. Ο τόμος εξετάζει την εξέλιξη της ιδέας της πτήσης από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα καθώς και την επιρροή που άσκησε στην τέχνη ειδικότερα στην λογοτεχνία, βάζοντας τα θεμέλια σε ένα λογοτεχνικό είδος που έμελλε να αποκτήσει φανατικούς οπαδούς σε όλο τον κόσμο: την επιστημονική φαντασία.

Ο Περσέας αποκεφαλίζει τη Μέδουσα αποστρέφοντας το πρόσωπο του απ' αυτήν. Έτσι αντιμετωπίζει ο μυθικός ήρωας τη θηλυκή μορφή που τρομοκρατεί με το βλέμμα της τον ανδρικό πληθυσμό, βλέμμα που, απ' ό,τι φαίνεται, δείχνει στον άνθρωπο το τέλος του. Αν όμως αυτή είναι η ετυμηγορία του μυθικού λόγου σχετικά με την αποκρουστική, τερατόμορφη ή κατ' άλλους γοητευτική εταίρα Μέδουσα, τότε γιατί η αποκομμένη κεφαλή της αποβαίνει εν συνεχεία όπλο του ήρωα; Και γιατί η άγρια κραυγή της, όπως και των αδελφών της Γοργόνων, αποτελεί κληρονομιά του πολιτισμού; Στο βιβλίο αυτό ο αναγνώστης...

Η ελληνική μυθολογία προβάλλει μύθους, οι οποίοι επιβεβαιώνουν τις δυνάμεις που χειριζόταν ο άνθρωπος, με σκοπό την επίδραση πάνω στην ανανέωση του σώματος και του μυαλού. Τώρα έχουμε αρχίσει να συνειδητοποιούμε την παντελή σχεδόν άγνοιά μας σε σχέση με τις γνώσεις που χρησιμοποιούσαν τότε, στην παλαιά εποχή, εκείνοι οι άνθρωποι. Χρειάστηκε να περάσουν χιλιάδες χρόνια για να το κατανοήσουμε. Το ερώτημα είναι: Μήοως υπήρχε δυνατότητα οι άνθρωποι, στο προιστορικό παρελθόν, με κάποιο τρόπο, να ανανεώνουν τον οργανισμό τους και να παρατείνουν την ενεργό.

Ο Ηρόδοτος δίνει την πληροφορία πως αν ρωτούσες ένα Λύκιο τινος είναι γιος, εκείνος θα ονομάτιζε τη μάνα του και θα' παιρνε σειρά τις μανάδες της μάνας του, γιατί "καλέουσιν από των μητέρων εωυτούς και ουκί από των πατέρων". Η πληροφορία του βεβαιώνεται από υστερότερες επιτάφιες επιγραφές, όπου ο νεκρός αναφέρεται σα "γιος της Τάδε" και κάποτε σαν αγνώστου πατέρα: "πατρός αδήλου". Η μητρική γενεαλόγηση ορίζει και την κληρονομική διαδοχή και την κοινωνική του καθενός θέση. Κληρονομούν οι θυγατέρες, όχι οι γιοι, κ' η κοινωνική κατάσταση του τέκνου ορίζεται από την κατάσταση τ...

Σ` αυτό το βιβλίο ο βαθύς στοχαστής Σουηδός καθηγητής M.P. Nilsson εξετάζει τις τοποθεσίες όπου υπάρχουν ερείπια και ευρήματα της Μυκηναϊκής εποχής και τους ηρωικούς μύθους που συνδέονται με τις ίδιες περιοχές. Με την απλή αυτή συλλογιστική, παρατηρεί τη σταθερή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στους ηρωικούς μυθικούς κύκλους και τον Μυκηναϊκό πολιτισμό. Αποδεικνύει έτσι τη Μυκηναϊκή προέλευση των ελληνικών μύθων, μια και η παρουσία τους σε κάθε περιοχή όχι μόνο σχετίζεται αλλά και είναι ανάλογη με την ύπαρξη ή μη Μυκηναϊκού πολιτισμού. Συγχρόνως παραδέχεται ότι η Ελληνική ηρωική...

"Η "Οδύσσεια" είναι μια μεγάλη πληροφοριακή πύλη όπου, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, μαθαίνουμε ότι ο άνθρωπος είναι ιστορία, πολιτισμός, κουλτούρα, κατασκευή, επινόηση, ανοιχτό πνεύμα και μετασχηματισμός, καθώς και προσωπικές δυστυχίες και ευτυχίες, είναι κοινωνία και άτομο μαζί". (Ζαν-Πιερ Βερνάν, Οκτώβριος 2006) Όταν ένα έργο της αρχαιότητας ρίχνει φως στις δικές μας, σημερινές, αλήθειες... Το βιβλίο αυτό, που είναι η τελευταία του διάλεξη, στο Λύκειο Λε Κορμπυζιέ του Aubervilliers, ο Ζαν-Πιερ Βερνάν το αφιερώνει στο ταξίδι του γυρισμού του Οδυσσέα στην Ιθάκη, τις π...

Αιθίοπες εν τη Ομηρική εποχή εσήμαινε τι όλως διάφορον του υπονοουμένου σήμερον διά της ονομασίας ταύτης. Ο Αιθίοψ του Ομήρου είναι νησιώτης ευγενής, αριστοκράτης, κοσμογυρισμένος, εκπολιτιστής, κοσμοπολίτης, ως λέγομεν σήμερον, ποιητής, αλλά και έμπορος, πεπροικισμένος δι' όλων των προτερημάτων, αλλά και ελαττωμάτων της φυλής του, της Ελληνικής φυλής. Τοιούτος, οίος υπήρξεν εν τη προϊστορική, τη ιστορική, τη Ελληνική, οποίος είναι και εν τη Ρωμαϊκή, τη Βυζαντινή και τη σημερινή εποχή. Αιθίοψ, εκ του ρήματος Αίθω και ωψ, κυρίως και κατ' εξοχήν λέγεται ο έχων χρώμα ερυθρωπόν...

Οι περισσότερες θεωρίες και απόψεις σχετικά με την πατρίδα του Οδυσσέα στηρίζονται κυρίως στην ερμηνεία των ομηρικών λέξεων της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Όμως η ερμηνεία των λέξεων, είτε είναι σωστή είτε όχι, δεν αποτελεί απόδειξη. Απόδειξη αποτελούν τα ευρήματα. Περιορίζοντας στο ελάχιστο τυχόν λανθασμένες αντιλήψεις και εκτιμήσεις, ακολούθησα τον Οδυσσέα στο ταξίδι μέσα στην πατρίδα του, την υπονήιο Ιθάκη, σε τόπους με απερίγραπτη φυσική ομορφιά, που διεγείρουν την οπτική αίσθηση, τον νου και τη φαντασία. Αντίκρισα το λιμάνι του Φόρκυνα με τους κάβους και θαύμασα τις εισ...

Οι μύθοι περί θεών και μεταφυσικής τύχης του ανθρώπου δε γεννήθηκαν από ψυχαγωγική διάθεση! Προέκυψαν ως απότοκο αποτέλεσμα έκφρασης των εσωτερικών ανησυχιών του, ψάχνοντας εναγωνίως να προσδιορίσει την αιτιώδη συνάφειά του με τη Φύση, να την προσεγγίσει, να την ερμηνεύσει και να καθορίσει τη στάση του απέναντί της. Εκείνο δε που εντελώς ξεχωριστά και βασανιστικά τον απασχόλησε ήταν το αόρατο, το απρόσιτο, το μεγάλο «επέκεινα», το αμείλικτο ερώτημα «τι κρύβεται στην πίσω πλευρά του λόφου»! Μεταθανάτιο υπαρξιακό άγχος τον πίεζε να βρει απάντηση σε τούτο το μεγάλο προβληματισ...

Η τέχνη του ομηρίζειν, είναι ο ΜΙΤΟΣ των Ομηρικών Επών, το πηνίο, η σύνδεση των γεγονότων σε μήκος, πλάτος, ύψος της μυθιστορίας τους με παρούσα τη συνείδηση, παρουσία του πνεύματος των, στις μεγάλες περιπέτειες της γνώσης . Η τέχνη του ομηρίζειν είναι η τέχνη της αρμονίας, ώστε τίποτα να μη λείπει και τίποτα να μη περισσεύει στο κύκλο του πνεύματος. Κάθε οικοδόμημα πρέπει να στηρίζεται σε γερό συνδετικό ιστό, είτε είναι το φυσικό επίπεδο είτε στο πνευματικό, ακόμη και το σώμα μας. Η διαφορά της δημιουργίας από την κατασκευή συνίσταται στα υλικά. Στην κατασκευή συν...