Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το θέατρο στη χιλιόχρονη ιστορία του Βυζαντίου είναι σημείο αντιλεγόμενο. Στο τέλος του 19ου αιώνα ένα βιβλίο του Κωνσταντίνου Σάθα, το "Δοκίμιον περί του θεάτρου και της μουσικής των Βυζαντινών", προκάλεσε έντονες συζητήσεις και διαφωνίες σχετικά με την παρουσία του θεάτρου στην αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης. Πρόκειται για ένα θέμα, ακόμη και στις μέρες μας, άγνωστο στο ευρύτερο κοινό αφού το ενδιαφέρον είλκυε ανέκαθεν το θέατρο της αρχαιότητας και το νεότερο. Σήμερα, η προσπάθεια του Σάθα κατανοείται στο ιδεολογικό πλαίσιο της συνέχειας από την αρχαιότητα εώς το νεότερο ελλ...

Εντελώς λανθασμένη θα ήταν η εντύπωση ότι το "δίπτυχο" των κειμένων που περιλαμβάνονται στον τόμο αυτόν μαρτυρεί διχασμό ενδιαφερόντων, ένα είδος σχιζοφρένειας δηλαδή - κάθε άλλο μάλιστα. Αν και η στροφή μου προς την πρακτική του θεάτρου άρχισε όταν είχα ήδη συμπληρώσει ακριβώς μια εικοσαετία θεωρητικής ενασχόλησης με το αρχαίο ελληνικό δράμα, αυτές οι δύο δραστηριότητες εξακολουθούν έκτοτε να συνυπάρχουν - κάτι περισσότερο: να αλληλοσυμπληρώνονται. Δύο διευκρινίσεις θα αιτιολογήσουν και τη στροφή και τη συνύπαρξη: α) η φιλολογική ειδίκευσή μου στον συγκεκριμένο χώρο προέκυ...

Το βιβλίο αυτό περιέχει συγκεντρωμένες και ξαναδουλεμένες πενήντα μία κριτικές βιβλιοπαρουσιάσεις, που καλύπτουν το χρονικό διάστημα από το 1985 ως το 1999 και διαγράφουν την πορεία της θεατρικής επιστήμης στο τέλος του 20ού αιώνα. Επιστήμες όπως η θεατρολογία, που έχουν ένα σύνθετο γνωστικό αντικείμενο, χρειάζονται, από τη φύση τους, μια ποικιλία από μεθοδολογίες και μοντέλα εξήγησης και πρέπει να είναι δύσπιστες στην απαίτηση μίας και μόνο μεθόδου που μπορεί να δώσει πραγματικές λύσεις στα προβλήματα της ανάλυσης. Τούτο ίσως είναι και το δίδαγμα για το μέλλον που προκύπτ...

Η κ. Χαρά Μπακονικόλα - Γεωργοπούλου αναπληρώτρια καθηγήτρια από το 1992 του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, κατέχει απόλυτα και όσο ελάχιστοι τα θέματα που χειρίζεται. Το αυτό συμβαίνει και με το νέο της σύγγραμμα - 17ο κατά σειρά- που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Επτάλοφος" και αποτελούν όλα σχεδόν τα δημοσιευμένα κείμενα του βιβλίου αναπτύγματα αδημοσίευτων διαλέξεων ή συνεδριακών ανακοινώσεων, καθώς και άρθρων ή σημειωμάτων που δημοσιεύθηκαν σε συλλογικούς τόμους, θεατρικά προγράμματα και περιοδικά. Η πλειονότητα των άρθρων εκτείνεται στον χώρο του...

Ο κόσμος της Μαργαρίτας Λυμπεράκη είναι πλούσιος και παράξενος, πρωτοποριακός για την εποχή της και σαγηνευτικός για τη σημερινή, τόσο που δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να είμαι πολύ πιο αναλυτικός απ' ό,τι είχα αρχικά σκοπό να κάνω. Και νομίζω πως άξιζε τον κόπο. Όχι μόνον αισθητικά και θεματικά αλλά και από ιστορική πλευρά· πολλά από τα έργα της είναι, σε διεθνή κλίμακα, προφητικά προανακρούσματα εκείνης της κατηγορίας του σύγχρονου θεάτρου, που αποκαλούμε συνήθως performances - η Λυμπεράκη εφάρμοσε ήδη στη δεκαετία του 1950 σκηνικές τεχνικές που, δεκαετίες αργό...

Αυτό το βιβλίο, με τον Μπρουκ σε διαλογική συζήτηση, είναι ένα άνοιγμα στο θάμβος για όλους εμάς που δουλεύουμε στο θέατρο ή διδάσκουμε ή στοχαζόμαστε πάνω σ’ αυτό. Είναι αλήθεια ότι μας βοηθά να κατανοήσουμε ακόμα περισσότερο τα προηγούμενα αριστουργήματά του, αλλά ο ενθουσιασμός του για νέους τρόπους προσέγγισης της θεατρικής δουλειάς, χωρίς προκαθορισμένους κανόνες και φιλοσοφίες, είναι αυτός που καθιστά τούτο το βιβλίο ίσως το πιο χρήσιμο από τα βιβλία για τον Μπρουκ - και το βασικό συμπλήρωμα της δικής του στοχαστικής φωνής στα τέσσερα προηγούμενα βιβλία του. Είναι σίγ...

Η μελέτη αυτή εστιάζεται στην πολιτική πλευρά του σαιξπηρικού έργου, που έχει διχάσει τους σχολιαστές του: Πολλοί διατείνονται πως ο ποιητής ήταν υπέρμαχος της απόλυτης μοναρχίας, της ιεραρχίας, της τάξης και "μισόδημος", εχθρός του λαού. Αντίθετα, άλλοι υποστηρίζουν πως στάθηκε οξύς επικριτής της εξουσίας - αναγκαίου κακού και πηγής πλείστων δεινών για χώρες και λαούς. Με τη δεύτερη άποψη συντάσσεται ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου. Και επιχειρεί την αποδεικτική της, αναλύοντας τα κυριότερα σαιξπηρικά έργα που ασχολούνται με αυτό το "κυρίαρχο θέμα", όπως το ονομάζει ο ίδιο...

Τι σηματοδοτεί ο Μπρεχτ σήμερα, στη χαραυγή του 21ου αιώνα, σ' έναν κόσμο βαθύτατων αλλαγών (αν και όχι προς την κατεύθυνση που ο ίδιος επεδίωξε); Τι έχει χαθεί και τι ενσωματώθηκε στην παγκόσμια θεατρική παράδοση από τη θεωρία και την πρακτική του για το θέατρο; Πώς διαγράφεται η συνέχεια και πού εκδηλώνονται οι ρήξεις στη σημερινή του πρόσληψη, αν υποβάλλουμε στη δοκιμασία της "ιστορικοποίησης" την εξέλιξη της συνάντησης μαζί του ανθρώπων και κινημάτων, που συντάραξαν τον προηγούμενο αιώνα; Με τι όρους θα μπορούσαν ν' αποτιμηθούν οι πλευρές του έργου του που συνδέονται με...

Καταπακτή και υποβολείο. Ταξίδι στο υπογάστριο του θεάτρου, όπου μαγειρεύονταν παλαιότερα οι ψευδαισθήσεις και τα οπτικά εφέ, απ' όπου εμφανίζονταν οι δαίμονες του Άδη και της κόλασης και τρόμαζαν το κοινό. Και η μια και το άλλο έχουν ξεπεραστεί από την τεχνολογία και ανήκουν στο παρελθόν. Όπως όμως όλα τα παλαιά αντικείμενα, και οι παλαιοί μηχανισμοί του θεάτρου διατηρούν κάτι από τη μαγεία του παρελθόντος, από τη συσσώρευση του χρόνου και τη μουντή αίγλη συλλογικών βιωμάτων που έχουν ξεπεραστεί. Αλλά σαν να έχουν κρατήσει και οι λέξεις ακόμα κάτι από την ομαδική συγκίνηση...

Ο Γιώργος Γκίκας για Τα Κριτικά. Τα Κριτικά του Πάρι Τακόπουλου είναι ένα μεγάλο βοήθημα για όποιον αγαπάει το θέατρο, ή εργάζεται σ' αυτό, κι όχι τόσο, γιατί με τις κριτικές του σκέψεις μαθαίνει ο αναγνώστης, όσο γιατί κυρίως τέρπεται από το μοναδικό ύφος της γραφής τους. Ο Τακόπουλος, ως αυτοσαρκαζόμενος σατιρικός, σε ο,τιδήποτε γράφει, κριτικήν «ποιεί». Υπάρχει μία ενότης στον λόγο και στο ύφος του σε όλα τα, κατά του ζωτικού ψεύδους, έργα του, που φθάνει στο αποκορύφωμά της, στην δίτομη προς το παρόν Κενή του Διαθήκη, το πιο επανασταστικό, πρωτότυπο είδος γραφής, σε τ...

Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνεται μια σταχυολόγηση ανακοινώσεων, δημοσιεύσεων, άρθρων και μελετών που συναποτελούν τη γραπτή αποτύπωση και τη δυνητική ανάλυση ορισμένης εμπειρίας του θεατρολογικού γίγνεσθαι, τόσο στο κειμενικό - κατά κύριο λόγο - όσο και στο αναπαραστασιακό επίπεδο. Η εποπτεία επί του θεατρολογικού υλικού και η περαιτέρω δυνατότητα κατά το μάλλον και ήττον της ανάλυσης και της ερμηνείας του, εκκινώντας από τη μελέτη και την ενασχόληση με το αντικείμενο (Θεατρικός Λόγος), πυροδοτήθηκε και στη συνέχεια αναπτύχθηκε δια μέσου της παρακολούθησης και της συμμετοχής...

Αλλο ένα βιβλίου του Ελληνικού Κέντρου Θεάτρου για τα Παιδιά και τους Νέους που αυτή τη φορά επικεντρώνεται στη σχέση του θεάτρου με το σχολείο. Περιέχει περιλήψεις θεατρικών έργων, απόψεις συγγραφέων και καλλιτεχνών που ασχολούνται με το θέατρο για παιδιά, προτάσεις για το πώς μπορεί να αξιοποιηθεί η εμπειρία μιας θεατρικής παράστασης, αναφορές σε θεατρικές δραστηριότητες του Προγράμματος "Μελίνα", μαρτυρίες δασκάλων και καθηγητών που κάνουν θέατρο στο σχολείο με τους μαθητές τους, καθώς και ελληνική και ξένη βιβλιογραφία.

Έχασε το Φως, έχασε τη διάλυση του χώρου, την κατάλυση των αποστάσεων, την αφή των αισθήσεων, το μπλε. (Ανεμομαζώματα). Το συμπέρασμα από την απώλεια του θανάτου αφορά ό,τι απέμεινε. Ό,τι απέμεινε από τον θάνατο είναι ένας κοινός θνητός: "Στην πραγματικότητα, δεν είμαστε όλοι εκ γενετής ανάπηροι; Τυφλοί, είμαστε, τυφλοί στο Φως, κουφοί στο Λόγο. Επιπλέον, μου ξαναλέω, δεν έχουμε το χάρισμα να βρισκόμαστε ταυτόχρονα παντού, να είμαστε πανταχού παρόντες, δεν μπορούμε να συλλάβουμε το απείρως μικρό, το απείρως μεγάλο, το σύμπαν ούτε πεπερασμένο ούτε άπειρο και πόσα άλλα". Το π...

Theodoros Terzopoulos shook the Greek theatrical landscape in 1986 with his production of the "Bacchae". His presentation was a radically groundbreaking initiative advocating the disengagement of tragedy from the scenic bonds of traditional interpretation and established prototypes. The concept of violence guides the viewer through the performances of the "ATTIS" theatre enabling him to decode Terzopoulos΄scenic idiom first presented in 1985 and revised ever since: Physical violence and Ritual violence. The composite book "Theodoros Terzopoulos and the Attis Theatre - hist...

Η μελέτη του "Μακμπέθ" εντάσσεται στη σειρά "Σαιξπηρική Βιβλιοθήκη" της Τίνας Κροντήρη. Τοποθετεί το έργο του Σαίξπηρ στο ιστορικό του πλαίσιο, αναλύοντας τον τρόπο με τον οποίο συνδιαλέγεται με την εποχή που το παρήγαγε. Περιλαμβάνονται κριτικές προσεγγίσεις από τη γενικότερη οπτική γωνία του νεο-ιστορισμού και του πολιτισμικού υλικού.

Το συνθετικό βιβλίο "Θεόδωρος Τερζόπουλος και θέατρο Άττις - Αναδρομή, μέθοδος, σχόλια" έχει ως κεντρικό κορμό το κείμενο του Τερζόπουλου για τη μέθοδο και τις απόψεις του και 160 σελίδες με φωτογραφική καταγραφή των παραστάσεών του. Δύο κείμενα της Ελένης Βαροπούλου και τη Marianne McDonald, αναλύουν και τοποθετούν το έργο του, ενώ σε μια εκτενή συζήτηση με τον Ιάπωνα σκηνοθέτη Ταντάσι Σουζούκι ο Θ. Τερζόπουλος μιλάει για τη Θεατρική Ολυμπιάδα, της οποία είναι ο πρωτοεργάτης και πρόεδρος. Σε ένα παράρτημα, σπουδαίοι καλλιτέχνες και δημιουργοί σχολιάζουν τον Θ. Τερζόπουλ...

[...] Ο μέχρι τώρα απολογισμός της πορείας του Ιάκωβου Καμπανέλλη είναι εντυπωσιακός: τριάντα τέσσερα θεατρικά έργα· έξι κινηματογραφικά σενάρια και δύο τηλεοπτικά· αρκετά ποιήματα που εντάχθηκαν στα θεατρικά του και έγιναν τραγούδια· ένα συγκλονιστικό χρονικό της ομηρείας του· ένας εξαιρετικός τόμος με ομιλίες, εισηγήσεις και συνεντεύξεις του. Μας χάρισε αρκετές δικές του θεατρικές σκηνοθεσίες και δύο κινηματογραφικές, αναρίθμητες παραστάσεις έργων του στην Ελλάδα, ενώ και στο εξωτερικό έργα του έχουν ανέβει με επιτυχία σε πολλές και καθόλου "εύκολες" χώρες, όπως η Αγγλία,...

Τριάντα τρεις μικρές και μεγάλες "σπουδές" και σκίτσα, σε τρεις ενότητες: Απ' τη μια, για τις σχέσεις Τέχνης και Επιστήμης, για την "Ταπεινοσύνη των μεγάλων", για τις "Διώξεις της έκφασης". Απ' την άλλη, για τις συγγένειες Τραγωδίας και γιαπωνέζικου "Νο", ή Ελληνικής Κωμωδίας και Commedia dell'arte... για το "Μιμόδραμα" και για τις θεατρικές μεταφράσεις, για το μεταπολεμικό μας θέατρο και για την "Κρίση στα κρατικά" (μέσα μαζικής ενημέρωσης και θέατρα) κ.ά. Τέλος, "προσωπογραφίες" κορυφαίων της Σκηνής, ξένων κι Ελλήνων: Γκόγκολ, Ίψεν, Σω, Πιραντέλλο, Μαγιακόβσκυ, Ανούιγ,...