Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο τίτλος του βιβλίου "Κάθε παλιό να σβηστεί" είναι παρµένος από το πρώτο αντιστασιακό τραγούδι που, ως σπουδαστές, µε τους αξέχαστους αγωνιστές Φιλίνη, Τζεφρόνη, Καρρά, Πετρόγιαννη, Μανωλικίδη και άλλους τραγουδούσαµε κρυφά στο προαύλιο του πανεπιστηµίου στα µαύρα χρόνια της Κατοχής και το οποίο ξεκινούσε µε την κραυγή "Πάντα μπροστά μας!...". Το φωνάζαµε, το ελπίζαµε, το περιµέναµε, αλλά δυστυχώς το "παλιό" δεν έσβησε. Πέρασαν εβδομήντα τρία χρόνια και να που σήµερα, καθώς βγαίνουµε από το τούνελ της κρίσης, χρειάζεται να το ξανατραγουδήσουµε!... Αυτό είναι το βασικό νό...

Επιστρέφοντας στην πατρίδα, μετά από μακροχρόνια απουσία στο εξωτερικό, δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα έδινα ομιλίες και θα αρθρογραφούσα για θέματα πέρα από το καθαρά επιστημονικό μου πεδίο. Η καθημερινή επαφή όμως, με τα προβλήματα που παρεμποδίζουν τον εκσυγχρονισμό του συστήματος υγείας ως παρόχου άριστης νοσηλείας και συνεχιζόμενης εκπαίδευσης των γιατρών και του Πανεπιστημίου ως χώρου παιδείας και παραγωγής πρωτοπόρου γνώσης, δεν με άφησαν αδιάφορο. Μέσω ομιλιών και άρθρων στον τύπο άρχισα να σχολιάζω, να καυτηριάζω και να προτείνω λύσεις, ελπίζοντας ότι οι προτάσεις...

Επίκαιρα όσο ποτέ, τα κείμενα της Κατερίνας Δασκαλάκη προσφέρουν στον αναγνώστη πολύτιμη γνώση σχετικά με τις προκλήσεις της ελληνικης βιομηχανίας τις δεκαετίες 1960 και 1970, όταν η οικονομία της χώρας αντιμετώπιζε τα ίδια σχεδόν προβλήματα με σήμερα.

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι μια σειρά άρθρων που έγραψα, κυρίως για την Αυγή και το Δρόμο της Αριστεράς, από το 2010 έως το 2014. Τα άρθρα προέκυψαν ως μια βαθιά εσωτερική ανάγκη να συμβάλω με τη σκέψη και την άποψή μου σε θέματα τα οποία θεωρούσα τη δεδομένη στιγμή που διαδραματίζονταν ιδιαιτέρως σημαντικά. Κάποια από τα θέματα αυτά απασχόλησαν μόνο τη λεγόμενη χαμηλή ειδησεογραφία ή βρέθηκαν σε μικρά μονόστηλα στις εφημερίδες. Κατά τη γνώμη μου, όμως, ήταν αξιοσημείωτα και σηματοδοτούσαν με τον δικό τους τρόπο τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται...

"Βελτιώσεις" και συνθηματολογικός ριζοσπαστισμός είναι σκέτη απάτη. Ή θα εξαλειφθεί το υπάρχον πολιτικό σύστημα και οι διαπλεκόμενοι μαζί του "στύλοι της ανομίας" ή οριστικοποιείται η εξάλειψη του Ελληνισμού από τη σκηνή της Ιστορίας. Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι, το μαχαίρι στο κόκαλο. Δεν αρκεί να φύγουν τα πρόσωπα. Για να λειτουργήσει η ζωή πρέπει να αλλάξουν ριζικά οι θεσμοί. Ποιός μπορεί να τολμήσει την καισαρική τομή; Η ανάκαμψη από τη συντελεσμένη καταστροφή της πολιτικής-κρατικής υπόστασης των Ελλήνων δεν είναι εύκολο εγχείρημα. Αλλά γι’ αυτό είναι και πρόκληση γι...

Ανάβαλε για λίγο το θάνατό σου για να σου πω μια ιστορία. Περισσότερες από μία. Την ιστορία του Ποιησού, την ιστορία του Καισερά Σερά και της Γουιλμπί Γουιλμπί και διάφορες άλλες. Μην παρεξηγείς την προστακτική. Αν αν δεν θες να τον αναβάλεις, μην τον αναβάλεις. Μόνο η αναβολή του είναι στο χέρι μας όμως, όχι η αποτροπή του. Οπότε καλό είναι να τον αναβάλουμε για όσο περισσότερο μας παίρνει. Και αν αναβολή την αναβολή καταφέρνουμε και την παλεύουμε με λέξεις ή με αυτό που κρύβεται πίσω τους και αυτό που ξεφεύγει εμπρός τους, και αν αναβολή την αναβολή πασχίζουμε να βρούμε...

Η δημοσιογραφία της αθωότητας Τον καιρό εκείνο, η λύσσα του ανταγωνισμού μανιασμένα με έκανε να ψάχνω τη χαμένη είδηση. Μην τυχόν και το "αντίπαλον δέος" ξετρύπωσε και πρόσφερε στον αναγνώστη του το κατιτίς παραπάνω από το δικό μου μόχθο. Προσπερνούσα βιαστικά τα "Καθημερινά", με μια υποτιμητική υποψία ότι γράφονται για να γεμίζουν οι σελίδες και το μάτι έτρεχε στον άλλο εαυτό του Δημ. Φρεζούλη, τον παραπολιτικό. Μ' αυτόν τον εαυτό του Δημήτρη έδινα τις προσωπικές καθημερινές μάχες μου για καμιά δεκαριά χρόνια, και χρειάστηκε η μετατροπή της "Αλήθειας" σε εβδομαδιαίο από...

Μέσα από μια διαδρομή που σηματοδοτείται με αίμα, από το ανατριχιαστικό κάψιμο ανθρώπων στην πυρά της "Μαρφίν" μέχρι την εν ψυχρώ δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα και, εν συνεχεία, την, επίσης εν ψυχρώ δολοφονία, δυο νέων στο Ν. Ηράκλειο από επαγγελματίες φονιάδες, η Ελλάδα άρχισε να σπρώχνεται εντέχνως στον ολισθηρό κατήφορο ενός εμφυλίου πολέμου "χαμηλής έντασης". Πριν παρασυρθείτε στην άβυσσο αυτού του εμφυλίου "χαμηλής έντασης" που απεργάζονται οι διάφορες εγκληματικές οργανώσεις (με ή χωρίς κομματική αμφίεση) με την καθοδήγηση αυτονομημένων παράλληλων...

Φέτος η Ελλάδα κλείνει έξι χρόνια ύφεσης και τέσσερα Μνημονιακής ισοπέδωσης. Η οικονομική και κοινωνική καταστροφή που έχει επιτελεσθεί είναι χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της χώρας, σε καιρό ειρήνης. Ο Κώστας Λαπαβίτσας αναλύει διεισδυτικά τις αιτίες της κρίσης, την παγίδα της ευρωζώνης και την ανάγκη εξόδου από αυτήν. Αναδεικνύει την αποτυχία των μνημονιακών πολιτικών και διατυπώνει ριζοσπαστικές προτάσεις για να αποφευχθεί η καταστροφή, για ανάπτυξη με κοινωνική αλλαγή. Τα κείμενα του βιβλίου συνεισφέρουν ουσιαστικά ώστε να κερδηθεί υπέρ των λαϊκών στρωμάτων η αποφ...

Μέσοι άνθρωποι διατεινόμαστε ότι είμαστε, που παρακολουθούμε στους πέριξ της "Ξούθου & Μενάνδρου γωνίας" δρόμους όσα συμβαίνουν στη χώρα (και τον αριστερό χώρο μας, κι ίσως αυτό ενόχλησε). Τα κείμενα που ακολουθούν συντάχτηκαν από τον Φεβρουάριο του 2010 μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2013 για τις ανάγκες μιας μόνιμης στήλης στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ, με όλες τις γνωστές ατέλειές τους -αφού ως γνωστόν μόνο ο Θεός, οι ηγέτες και οι επί γης εκπρόσωποί τους στις τηλεοράσεις παραμένουν αλάνθαστοι. Κι όπως συμβαίνει με όλους τους μόνιμους του καιρού μας, μπήκε κι αυτή σε (αναγκαστική) δ...

Μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ εσωτερικού, το μικρό κομμάτι που συνέχισε τον δύσβατο δρόμο της κομμουνιστικής ανανέωσης στηρίχτηκε σε μεγάλο βαθμό απο την έκδοση της "Εποχής". Οι αγωνίες, οι προβληματισμοί, οι διαφωνίες και τα αδιέξοδα μιας μικρής εξωκοινοβουλευτικής οργάνωσης, πρώτα ως ΚΚΕ εσωτερικού Ανανεωτική Αριστερά και μετά ως ΑΚΟΑ, έβρισκαν απάγκιο στις σελίδες της εφημερίδας μας. Το πρώτο κείμενό μου δημοσιεύτηκε με αρκετά κοψίματα τον Σεπτέμβρη του 1989 και αφορούσε τις μεγάλες πυρκαγιές στην Θάσο, μετά όμως απο έντονες διαμαρτυρίες μου τα κομμένα κομμάτια δημοσιεύτηκαν...

Το βιβλίο αυτό, αποτέλεσμα αγωνίας και αναζήτησης εξηγήσεων είναι μία ερασιτεχνική ματιά στα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και της πολιτικής πραγματικότητας. Στις δεκαετίες της επιστημονικής και επαγγελματικής μου ζωής δεν μπόρεσα να αποδεχθώ την ελληνική "ιδιαιτερότητα" σε διαρκή απόκλιση από την ευρωπαϊκή και παγκόσμια πραγματικότητα. Με την επιστροφή μου το 1974, εντάχθηκα σε μία ατμόσφαιρα όπου κυριαρχούσαν η "αριστερή" ιδεολογία και οι δεξιές πρακτικές. Είδα να γίνονται περιουσίες καθώς το πολιτισμικό χάσμα με τον άλλο κόσμο μεγάλωνε. Η κρίση που εκδηλώθηκε το 200...

Πρώτο ερέθισμα ήταν το "Dictionnaire des idees recues" του Φλομπέρ. Ενάμιση αιώνα μετά, τα κλισέ, οι κοινοτοπίες και τα στερεότυπα εξακολουθούν να πολλαπλασιάζονται και να καταδυναστεύουν τη σκέψη μας. Σκέφτηκα ότι ίσως είναι χρήσιμη η κατάρτιση ενός σύγχρονου "λεξικού κοινοτοπιών". Ξεκίνησα την προσπάθεια σε μια στήλη που είχα στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία". Συμπλήρωσα μετά. Μια πρώτη επιλογή κυκλοφόρησε το 1996 από τις εκδόσεις Νεφέλη με τίτλο "Αναμασήματα". Μια δεύτερη, εμπλουτισμένη έκδοση εμφανίστηκε το 1997 στο διαδίκτυο στις ιστοσελίδες μου www.ndimou.gr). Α...

..."Ψάχνω να βρω και να δώσω έναν ορισμό για την αγάπη και δεν βρίσκω. Το μόνο που κατόρθωσα είναι να βρω μια σκοπιά από την οποία μπορώ να διακρίνω κάποιες ακτίνες, ασθενικές έστω, αλλά που μου δείχνουν το δρόμο." (Από τον πρόλογο του Τετραδίου "Αγάπη") Η συλλογή ομιλιών στα τετράδια διακατέχονται από την ανάγκη για αφύπνιση από τη διανοητική νάρκη. Είναι εργασία που προσπαθεί να μεταδώσει εκείνα που έμαθε ο ίδιος ο συγγραφέας όχι ως δόγμα, αλλά σαν εφαλτήριο για σκέψη και αναζήτηση...

Υπήρχε ζωή στην Ελλάδα πριν την κρίση; Μέσα στη δίνη των μνημονίων και των σχιζοφρενικών αντιπαραθέσεων σε κάθε επίπεδο κοντεύουμε να ξεχάσουμε πως τα προβλήματα δεν είναι μία εισαγόμενη καινοτομία που έχει ημερομηνία γέννησης το 2010. Αν ιστορικά και πολιτισμικά οι παθογένειες του σήμερα αναζητούνται στις στρεβλώσεις της εθνογένεσης του Νεοελληνικού κράτους, οι πολιτικές και κοινωνικές ρίζες, από την πλευρά τους, που δημιούργησαν την κουλτούρα της κρίσης ροκάνιζαν από χρόνια τα αδύναμα θεμέλια της "κανονικότητας" της Ελλάδας. Το "Πριν το μνημόνιο δεν έβλεπες..." δεν είνα...