Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είναι ο κόσμος ένα θέατρο και όλοι εμείς ηθοποιοί που παίζουμε κάποιους ρόλους; Πού τελειώνει η θεατρική πλαισίωση και πού αρχίζει η "πραγματικότητα"; Ποια όρια μπορούν να τεθούν στη θεατρική πράξη; Πώς μπορεί η θεατρικότητα της ζωής να συμβάλλει στη διάνοιξη και την εμβάθυνση της ατομικής και της κοινωνικής εμπειρίας μας; Πώς συμβιβάζονται ο ενικός χαρακτήρας της θεατρικής παράστασης, η ενθαδικότητα και η παροντικότητά της, με τις αξιώσεις της θεατρικής ιστορίας για επιστημονική γνώση; Ποιες είναι οι νέες τάσεις του μεταμοντέρνου (ή μετα-δραματικού) θεάτρου, που θέτουν σ...

Ο τόμος αυτός παρουσιάζει ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα βιβλιοκρισιών και βιβλιοπαρουσιάσεων όπως έχουν δημοσιευτεί στους πρώτους πέντε τόμους της "Παραβάσεως", του Επιστημονικού Δελτίου του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, οι οποίες δίνουν, στο σύνολό τους, μια αντιπροσωπευτιή εικόνα για τις εξελίξεις στους τομείς της ανάλυσης, ερμηνείας και εκδοτικής θεατρικών κειμένων κατά τα τελευταία δεκαπέντε περίπου χρόνια. Ο τίτλος δικαιολογείται από τη διαφορετική μεθοδολογική προσέγγιση θεατρικών κειμένων, σε αντιδιαστολή με την ποικιλία μεθόδων που χειρίζεται κα...

Τα "Φαντάσματα του θεάτρου" αποτελούν τον τρίτο τόμο των Σκηνών της θεωρίας. Ενώ οι δύο πρώτοι τόμοι πραγματεύονται γενικά θέματα της θεωρίας και της φιλοσοφίας του θεάτρου, εδώ το ενδιαφέρον εστιάζεται κυρίως σε πιο συγκεκριμένες θεματικές περιοχές: η πρόσληψη του αρχαίου ελληνικού μύθου, ο Καστοριάδης και η αττική τραγωδία, η πιραντελλική σκέψη, η ηθική των καταστάσεων στον Sartre, η μορφή του φαντάσματος στη σύγχρονη ελληνική δραματουργία, οι μνημονικοί τόποι και οι ετεροτοπίες, η έμφυλη ετερότητα και οι φεμινιστικές θεωρίες. Το φάντασμα του θεάτρου, το φάντασμα για το...

Η Σημειολογία επιχειρεί να δαμάσει αιτιοκρατικά το ατίθασο υλικό της πληροφορίας και της συγκινήσεως, όπως δηλώνονται μέσα από διαύλους της αισθητικότητας πραγμάτων τε και καταστάσεων. Η φιλοσοφία του θεατρικού σημείου διερευνά τις πολυσχιδείς σχέσεις του επιστητού με τον άνθρωπο, θεατή/θεωρό, επισημαίνοντας τις σαφείς και διακριτές παραλλαγές των φαινομένων, που παράγει η γνωσιακή ύλη τόσο στην κειμενική σημείωση όσο και στην σκηνοθετική/παραστασιακή διευθέτησή της. Η χαοτική διάσταση του θεατρικού προϊόντος το καθιστά χώρο διαπλοκών της τυχαιότητας με την εκλογίκευση τω...

Τα αρχέτυπα σχηματίζονται και μετασχηματίζονται σύμφωνα με τον α-χρονικό τόπο μιας πραγματικότητας που επιλέγει για σύμβολά της τα προϊόντα των υπερβάσεων. Το αρχέτυπο βιώνεται ως αποτέλεσμα ενός άνευ προηγουμένου περιστατικού που συμβολοποιείται. Οι φωτοσκιάσεις του αρχικού τύπου συνδέουν το ασυνείδητο με συνειδησιακές σταθερές. Το αναγνωρίσιμο σημείο διεγείρει την βιωματικότητα των πραγμάτων του επιστητού και συντάσσει την ομοιοπαθητική λειτουργία στη βάση που συγκροτεί τη σχέση θεατή-θεωμένου. Η τέχνη αναγάγει την καθημερινότητα σε φαντασματικό υλικό, από το οποί...