Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η βιοτεχνική παραγωγή του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου της δεκαετίας του 1960 πρότεινε διά μέσου των δημοφιλών ειδών της μία σειρά από ρεαλιστικές κατασκευές, στοχεύοντας στην ψυχαγωγία ενός κοινού που αναζητούσε την παρηγοριά κι "ένα κομμάτι ζωής" στη μεγάλη οθόνη. Από τα μέσα της συγκεκριμένης περιόδου, ο δικαστικός κύκλος, όπως παγιώθηκε από τον σεναριογράφο και σκηνοθέτη Νίκο Φώσκολο, το γεωμετρικό μελόδραμα ως ένα "κινούμενο φωτο-ρομάντσο" και η μαλακή ερωτική ταινία της δεκαετίας του 1970 με την κοσμοπολίτικη αισθητική της παρήγαγαν μία σειρά από "αντεστραμμένα...

Η κινηματογραφική εικόνα αποτελεί προνομιακό πεδίο έρευνας και εφαρμογής του σύγχρονου επιστημονικού κλάδου της δημόσιας ιστορίας. Χάρη στη στενή σύνδεση μεταξύ κινηματογράφου και εθνικού κράτους, στις πολλαπλές δυνατότητες του συγκεκριμένου μέσου και στην ευρεία αξιοποίησή του από κρατικούς και μη φορείς για την αποτύπωση εκδοχών του ιστορικού παρελθόντος, ο τομέας αυτός θεωρείται εξαιρετικά σημαντικός για τη μελέτη της πρόσληψης του παρελθόντος και της διαμόρφωσης της επίσημης και συλλογικής μνήμης από τις αρχές του 20ού αιώνα και μέχρι τις μέρες μας. Παράλληλα, η εκπαίδε...

Η ταινία "Πολίτικη κουζίνα", πέρα από τη μικρή ή μεγάλη επιτυχία που είχε σε άλλες χώρες, υπήρξε για την ελληνική πραγματικότητα ένα ολικό κοινωνικό φαινόμενο. Η προσέγγιση του ιστορικού πλαισίου εντός του οποίου η ταινία κατασκευάστηκε και διανεμήθηκε, η αφηγηματική και σημειωτική ανάλυση της ίδιας της ταινίας, οι όροι παραγωγής της, η χρήση και διαχείριση των εκφραστικών της μέσων και, τέλος, η πρόσληψη και η λειτουργία της στην ελληνική πραγματικότητα της εποχής απαιτούν την προσέγγισή της με μία διεπιστημονική ματιά που ξεφεύγει από τις συνήθεις προσεγγίσεις των πολλαπλ...

Το βιβλίο αυτό αποτελείται από μια συλλογή κειμένων για τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και την κουλτούρα. Το πραγματικό έργο τόσο του κινηματογράφου ως τέχνης όσο και της τηλεόρασης ως μέσου ενημέρωσης, επιμόρφωσης και ψυχαγωγίας, πέραν από ο,τιδήποτε άλλο, είναι η παραγωγή ή η αναπαραγωγή και διάδοση της κοινής κουλτούρας. Γι' αυτό και η διερεύνηση της φύσης και της λειτουργίας τους, καθώς και η αξιολόγηση του έργου τους, στο βιβλίο αυτό γίνεται με βασικό κριτήριο την κατά περίπτωση εκτίμηση του θετικού ή αρνητικού ρόλου τους στην κουλτούρα. Εκτός όμως από την τριπλ...

Η πολυδιαφημισμένη λαγνεία για τη δεκαετία του 1980 επιβάλλει τη μέχρι προηγουμένως ξεπερασμένη ή καλύτερα ξεχασμένη λέξη βιντεοταινία. Με μια αχνή σύγχυση από τη νέα γενιά να περιπλέκει μορφές κι αισθητική, η "κασσέτα" εμφανίζεται ως ένα φτωχό, πλακατζίδικο και ίσως χοντροκομμένο κομμάτι του παρελθόντος, υπερήφανο να διεκδικεί μία θέση στην ελληνική δημοφιλή κουλτούρα του 21ου αιώνα. 29 χρόνια από την εμφάνισή της, η βιντεοταινία επαναφέρει τα ερωτήματα: ποιος, από πότε και γιατί; Με την αυξανόμενη ζήτηση του κοινού για ελληνική ταινία με εύληπτο νόημα, με το γοητευτικό πε...

Το βιβλίο αυτό, καρπός της συνάντησης του συγγραφέα Γιάννη Κιουρτσάκη με τον κινηματογραφιστή Λάκη Παπαστάθη, είναι μια δοκιμή διαλόγου της λογοτεχνίας με τον κινηματογράφο: μια κριτική εξερεύνηση όπου ο συγγραφέας, επιχειρώντας να φωτίσει το έργο του σκηνοθέτη με την προσωπική ανάγνωση των δυο πρώτων μεγάλου μήκους ταινιών του, αντλεί από αυτές την έμπνευση για να εμβαθύνει το δικό του έργο.

Το 1967 κυρίαρχα μέσα κυβερνητικής προπαγάνδας στην Ελλάδα είναι το ραδιόφωνο και ο κινηματογράφος με τα Επίκαιρα - τα δεκάλεπτα "εικονογραφημένα εμβατήρια" που προβάλλονται υποχρεωτικά κάθε εβδομάδα σε όλες τις αίθουσες της χώρας. Η μελέτη τους για την περίοδο 1967-1974 δείχνει την εικόνα που το καθεστώς της Χούντας σκηνοθετεί για τον εαυτό του, αλλά και κάτι σημαντικότερο - το πόσο αλλάζει ριζικά στα χρόνια αυτά η όψη της Ελλάδας. Δεν είναι μόνο η κατάργηση νόμων και η θέσπιση της ανεξέλεγκτης δόμησης, ή οι εικόνες από τα στρατόπεδα, τις δοξολογίες, τις επετείους συντριβή...

Το 1967 κυρίαρχα μέσα κυβερνητικής προπαγάνδας στην Ελλάδα είναι το ραδιόφωνο και ο κινηματογράφος με τα Επίκαιρα - τα δεκάλεπτα "εικονογραφημένα εμβατήρια" που προβάλλονται υποχρεωτικά κάθε εβδομάδα σε όλες τις αίθουσες της χώρας. Η μελέτη τους για την περίοδο 1967-1974 δείχνει την εικόνα που το καθεστώς της Χούντας σκηνοθετεί για τον εαυτό του, αλλά και κάτι σημαντικότερο - το πόσο αλλάζει ριζικά στα χρόνια αυτά η όψη της Ελλάδας. Δεν είναι μόνο η κατάργηση νόμων και η θέσπιση της ανεξέλεγκτης δόμησης, ή οι εικόνες από τα στρατόπεδα, τις δοξολογίες, τις επετείους συντριβή...

Περιέχονται τα κείμενα: - Παναγιώτης Γ. Κιμουρτζής, "Εισαγωγή στο CineScience: Επιστήμη, εκπαίδευση, κινηματογράφος" 1. Ταινίες μέσα από τον φακό της επιστήμης - Γιώργος Β. Δερτιλής, "Μυθιστόρημα, ιστορία, κινηματογράφος: "Ο Γατόπαρδος" (για την ταινία "Il gattopardo/ Ο Γατόπαρδος", 1963, του Luchino Visconti)" - Τάσος Γιαννίτσης, "Η απελευθέρωση του Προμηθέα: το τέλος του Διαφωτισμού; (για την ταινία "Children of Men"/ "Τα παιδιά των ανθρώπων", 2006, του Alfonso Cuaron)" - Αντιγόνη Λυμπεράκη, "Ανεργία και φύλο: εργασιακοί μετασχηματισμοί και κοινωνικές ανατροπές"...

Οι χαρακτήρες και οι σχέσεις που εμφανίζονται στην οθόνη δεν απεικονίζουν πάντα τα πράγματα όπως ακριβώς συμβαίνουν, ακόμη και όταν πρόκειται για ντοκιμαντέρ. Και όμως η κινηματογραφική ταινία αποτελεί ντοκουμέντο, αφού ο λόγος του δημιουργού -ακόμη και ο φανταστικός- ριζώνει στον βιωμένο κόσμο και στις συγκεκριμένες κοινωνικές-ιστορικές συνθήκες ζωής που εκφράζονται μέσα από το έργο του. Η παιδική ηλικία, μια πόλη που αναγκάζεται να απεκδυθεί τον πανάρχαιο χιτώνα της, ο ξένος που δεν έχει πού την κεφαλήν κλίναι, η νοσταλγία του γενέθλιου τόπου αναπαριστώνται κινηματογρ...

Ενώ χαιρετίστηκε σαν μια ριζοσπαστική εξέλιξη στον χώρο του ντοκιμαντέρ και του εθνογραφικού σινεμά, ο κινηματογράφος της παρατήρησης επικρίθηκε για την -υποτίθεται- αποστασιοποιημένη κάμερά του, η οποία αντικειμενοποιεί τα υποκείμενα που παρακολουθεί. Η Anna Grimshaw και η Amanda Ravetz μάς προσφέρουν την πρώτη ιστορική και εμπεριστατωμένη αποτίμηση αυτού του κινηματογραφικού ρεύματος, εξετάζοντας τα έργα, τους κινηματογραφιστές και τους θεωρητικούς του - από τον Andre Bazin και τους Ιταλούς νεορεαλιστές, μέχρι το αμερικανικό cinema verite της δεκαετίας του ’60 και τις εθ...

Τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον για θέματα που αφορούν τη σχέση πόλης και κινηματογράφου έχει αυξηθεί μέσα από επίκαιρες αναζητήσεις αρχιτεκτόνων, κοινωνιολόγων, ιστορικών, σκηνοθετών και θεωρητικών του κινηματογράφου. Η διερεύνηση του ρόλου του αστικού τοπίου στον κινηματογράφο μας δίνει τη δυνατότητα να κατανοήσουμε όχι μόνο το πώς η πόλη συνέβαλε στην εξέλιξη του κινηματογράφου και με ποιο τρόπο ο κινηματογράφος εμπνεύστηκε από την πόλη και την ανακατασκεύασε, αλλά και το πώς οι ποικίλοι και διαρκώς μεταβαλλόμενοι τρόποι θέασης, καταγραφής και αναπαράστασης της πόλης μ...

Ο κινηματογράφος υπήρξε το κυρίαρχο εμπορικό θέαμα του 20ού αιώνα, κάτι που όμως καθυστέρησε την ανάπτυξη των άλλων δυνατοτήτων του, καθώς και τη διερεύνηση των δυνατοτήτων αυτών από τις κοινωνικές επιστήμες. Η εξέταση του φαινομένου του κινηματογράφου από την ανθρωπολογία παρουσιάζει πολλές ενδιαφέρουσες πτυχές. Η ανθρωπολογία, πρώτον διερευνά την κινηματογραφία ως κοινωνικό υποσύστημα, με τις εσωτερικές και τις εξωτερικές αντιθέσεις του. Δεύτερον, ερευνά τα προϊόντα του, τις ταινίες, ως τεκμήρια χρήσιμα για την ανάλυση της κουλτούρας που τις παρήγαγε. Τρίτον, και το π...

Το βιβλίο αποτελεί μια προσπάθεια κοινωνιοανθρωπολογικής και ψυχολογικής κατανόησης των σταρ του κινηματογράφου, με ιδιαίτερη εστίαση στους αρσενικούς σταρ, στη διάσταση τους ως μύθων και συμβόλων στο δεύτερο μισό του 20ού και στις αρχές του 21ου αιώνα. Η συγκεκριμένη μελέτη εγγράφεται αφενός στη διαχρονική μελέτη του συμβόλου και του μύθου και αφετέρου στη λειτουργία αυτών των μορφών στη σύγχρονη κοινωνία των τελευταίων πενήντα ετών. Για τη διερεύνηση της συμβολικής και της μυθικής λειτουργίας των αρσενικών σταρ του κινηματογράφου επιλέχθηκαν δύο παγκόσμιοι μύθοι: ο μύθος...

Στο βιβλίο ανθολογούνται 12 ταινίες για τις οποίες γράφουν αντίστοιχα 12 κριτικοί κινηματογράφου, οι: Δημοσθένης Ξιφιλίνος, Βούλα Παλαιολόγου, Θόδωρος Γιαχουστίδης, Γιάννης Γακίδης, Σωτήρης Ζήκος, Γιάννης Τοτονίδης, Αλέξανδρος Μιλκίδης, Αχιλλέας Ψαλτόπουλος, Κώστας Καρδερίνης, Μαριάννα Ράντου,Αλέξης Δερμεντζόγλου και Στράτος Κερσανίδης.

Οι χαρακτήρες και οι σχέσεις που εμφανίζονται στην οθόνη δεν απεικονίζουν πάντα τα πράγματα όπως ακριβώς συμβαίνουν, ακόμη και όταν πρόκειται για ντοκιμαντέρ. Και όμως η κινηματογραφική ταινία αποτελεί ντοκουμέντο, αφού ο λόγος του δημιουργού -ακόμη και ο φανταστικός- ριζώνει στον βιωμένο κόσμο και στις συγκεκριμένες κοινωνικές-ιστορικές συνθήκες ζωής που εκφράζονται μέσα από το έργο του. Η παιδική ηλικία, μια πόλη που αναγκάζεται να απεκδυθεί τον πανάρχαιο χιτώνα της, ο ξένος που δεν έχει πού την κεφαλήν κλίναι, η νοσταλγία του γενέθλιου τόπου αναπαριστώνται κινηματογρ...

Το βιβλίο ανατρέχει αρχικά στη γέννηση του κινηματογράφου και της κοινωνιολογίας, που γεννήθηκαν μαζί στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι εικονολήπτες των αδελφών Lumiere δοκίμασαν από την πρώτη στιγμή να συλλάβουν με την εικόνα κάτι που αποτελεί το αντικείμενο και της ανθρωπολογίας: τους ανθρώπους και τις πρακτικές τις οποίες διαμορφώνουν στις σχέσεις με τους ομοίους τους και με το περιβάλλον. Ο Piault ολοκληρώνει τη διαδρομή του με τον σύγχρονο ανθρωπολογικό κινηματογράφο, που έχει απομακρυνθεί πολύ από τον στερεότυπο εξωτισμό του παρελθόντος και επιχειρεί να επεξεργαστεί όργανα...

Κατά τη δεκάχρονη ενασχόλησή της με το ετήσιο "Πανόραμα Ομοφυλοφιλικών Ταινιών" και της παράλληλες εκδηλώσεις του στη Θεσσαλονίκη, η "Σύμπραξη Κατά της Ομοφυλοφοβίας" συγκέντρωσε απόψεις ειδικών σε θέματα σκηνοθεσίας, κριτικής κινηματογράφου, ηθοποιίας, κοινωνικής και ψυχολογικής έρευνας, επιστημολογίας και μεθοδολογίας. Το 2007 καταγράφηκε μέσω ερωτηματολογίων η αντίληψη ελλήνων και ξένων σκηνοθετών που παρήγαγαν ταινίες ομοφυλοφιλικής, αμφιφυλοφιλικής και τρανσσεξουαλικής θεματολογίας, καθώς και των ομο/αμφι-/ και τρανσσεξουαλικών θεατών, σε θέματα που απασχολούν αυτή την...

Τα άρθρα του τόμου αποτελούν προϊόν των εργασιών μιας ομάδας λειτουργεί συλλογικά με τη μορφή εργαστηρίου και αποσκοπεί στην ανάπτυξη της "Κριτικής διεπιστημονικότητας" με εκδόσεις σε ετήσια βάση. Επιδίωξη της ομάδας είναι να συμβάλει στη διεξαγωγή ενός κριτικού διαλόγου ανάμεσα στους διάφορους κλάδους της γνώσης, που θα έχει ως αποτέλεσμα όχι απλώς την ανταλλαγή ιδεών και μεθόδων αλλά την αναθεώρηση των επιστημών και των μεταξύ τους σχέσεων σε ένα νέο πλαίσιο οργάνωσης και εποπτείας όπου κεντρικός άξονας θα είναι ο άνθρωπος. Η παραπάνω προσπάθεια δεν είναι κάτι το ουτοπικ...

Το 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με την ευκαιρία του αφιερώματος Διάσπαση και ενότητα: Ο Κινηματογράφος στη Μέση Ανατολή, εκδίδει δίγλωσση μονογραφία, η οποία περιλαμβάνει: - Εισαγωγικό κείμενο από τη Δέσποινα Μουζάκη. - Εισαγωγικό κείμενο από τη Λίλυ Μ. Παπαγιάννη - Εισαγωγικό κείμενο από τη Dr Lina Khatib - Εισαγωγικό κείμενο από τη Dr Viola Shafik - Εισαγωγικό κείμενο από τη Μυρσίνη Ζορμπά - Πρωτότυπα και ανέκδοτα στην Ελλάδα δοκίμια για το έργο των σκηνοθετών από τους κριτικούς Samir Farid και Yasser Moheb. - Πρωτότυπα και ανέκδοτα στην Ελλάδ...