Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δέκα πρόσωπα μιλούν για τον κινηματογράφο. Ο David Walsh φτιάχνει το πανόραμα του Χόλλυγουντ του 20ού αιώνα και επιμένει στην εγγενή ανατρεπτικότητα και αλήθεια του μέσου της κινούμενης εικόνας, ενώ ο Ed Rampell φέρνει στο φως τις αριστερές πεποιθήσεις μιας μερίδας του Χόλλυγουντ του 21ου αιώνα. Ο Jeremiah Cullinane και ο Larry Portis εξετάζουν τις ταινίες της χριστιανικής και της σιωνιστικής προπαγάνδας, αντίστοιχα. Ο Slavoj Zizek ανακαλύπτει στην αμφιλεγόμενη μορφή της Λένι Ρίφενσταλ μια αληθινή σκηνοθέτιδα, και ο Douglas Kellner ξαναθυμάται το "Θωρηκτό Ποτέμκιν". Στη...

Τι είναι το "σύνδρομο του Αμπού Γκράιμπ" και πώς μας επηρεάζει όλους; Τι σχέση έχει ο "πόλεμος κατά της τρομοκρατίας" με το άγριο πρόσωπο των νέων ταινιών τρόμου; Πόσο απέχει στ' αλήθεια η πολιτική από τις παράξενες απολαύσεις της σκοτεινής φαντασίας; Μιλούν τελικά κι οι δύο την γλώσσα της πραγματικότητας; Ή άραγε... καμιά τους; Ανησυχητικές ερωτήσεις και τρομακτικές σινεμασκόπ απαντήσεις ξεπηδούν από τις σελίδες στην "Πολιτική του τρόμου" -μια αποκαλυπτική αναδρομή στις στενές συγγένειες ανάμεσα στο σινεμά τρόμου και στην πολιτική, στην φαντασία και την πραγματικότητα....

Τα φώτα ανάβουν και πάλι· τα μάτια ανοιγοκλείνουν. Το τέλος της ταινίας που διακόπτει απότομα την προβολή δημιουργεί στο θεατή μια έλλειψη, ένα κενό το οποίο προσπαθεί να καλύψει με τη συζήτηση ή με την προσφυγή σε σχόλια, σε κινηματογραφική κριτική. Πώς μπορούμε όμως να διαβάσουμε μια ταινία; O Pierre Sorlin, χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα τον μεταπολεμικό ιταλικό κινηματογράφο -ο οποίος επιτρέπει την αναμέτρηση με τα κοινωνικά προβλήματα καλύτερα από κάθε άλλον στην Ευρώπη-, προτείνει μια μέθοδο "ανάγνωσης" που λαμβάνει υπόψη την ιδιαιτερότητα του φιλμικού φαινομένου. Δ...

Ο πόλεμος ήταν πάντοτε η κατάρα του πολιτισμού. Θα μπορούσε μάλιστα με μεγάλη ευκολία να είναι το τέλος του. Την ίδια στιγμή που οι άνθρωποι όλο και συχνότερα νιώθουν την καταστρεπτική απειλή του πολέμου, την ίδια στιγμή αισθάνονται αδύναμοι να τη σταματήσουν. Πώς θα ήταν άραγε ένας κόσμος χωρίς πόλεμο; Στην ερώτηση αυτή ο συγκεκριμένος τόμος μπορεί μόνο έμμεσα να απαντήσει και αυτό όταν πρόκειται, μιλώντας για πόλεμο, να εκθειάσει το αγαθό της ειρήνης. Κάνοντας χρήση ενός παράγωγου του πολιτισμού, που είναι ο κινηματογράφος, ειδικοί επιστήμονες, ιστορικοί, διεθνολόγοι, ισ...

Το αφιέρωμα "Η μετανάστευση στον ελληνικό κινηματογράφο (1959-2006)", με επιμέλεια του Θάνου Αναστόπουλου και συντονισμό της Χαράς Παπαδημητρίου, αποτελεί το πρώτο θεματικό αφιέρωμα του Ελληνικού Τμήματος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το αφιέρωμα, μέσα από την προβολή 29 ταινιών μεγάλου και μικρού μήκους, μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, αποπειράται να δώσει αντιπροσωπευτική εικόνα της διαχρονικής προσέγγισης του θέματος από τους έλληνες κινηματογραφιστές. Η μέχρις στιγμής πορεία είναι από τις αφηγήσεις για τον πλούσιο Έλληνα μετανάστη που επιστρέφει από την Αμερική...

Στις αρχές της δεκαετίας του '70 και με αφορμή κάποιες ταινίες που έθιγαν το ζήτημα της αντίστασης του γαλλικού λαού κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπως και τη σχέση ναζισμού και σεξουαλικότητας, ο Μισέλ Φουκώ δίνει μια συνέντευξη σ' ένα από τα καλύτερα κινηματογραφικά περιοδικά παγκοσμίως, το "Cahiers du Cinema". Σ' αυτήν ο μεγάλος γάλλος διανοητής δεν αρκείται σε κάποιες καίριες επισημάνσεις σχετικά μ' αυτές τις ταινίες, αλλά προχωρεί και σε ουσιαστικές παρατηρήσεις τόσο αναφορικά με τη μνήμη των προλεταριακών αγώνων όσο και με το φασιστικό-ναζιστικό φαινόμεν...

Από τη δεκαετία του '70, που ο Marc Ferro έθεσε πρώτος το θέμα των σχέσεων του κινηματογράφου με την Ιστορία, οι θεωρητικές αναλύσεις, όπως και οι απόψεις γύρω από αυτές τις σχέσεις, έχουν λάβει μεγάλες διαστάσεις. Οι κύριες κατευθύνσεις όλης αυτής της ζύμωσης μπορούν να προσδιοριστούν χωρίζοντας το κινηματογραφικό υλικό (επίκαιρα, ντοκιμαντέρ και ταινίες μυθοπλασίας) σε δύο μεγάλες κατηγορίες: - Ο κινηματογράφος ως ιστορικό τεκμήριο, ή καλύτερα ως "οπτική γωνία", αναφορικά με τους τρόπους που μία κοινωνία, σε μία συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, "σκέπτεται το παρόν της". -...

Τι έχουν να μας πουν οι ευρωπαϊκές ταινίες για τους πολιτισμούς των χωρών που τις παράγουν; Με ποιους τρόπους οι ευρωπαϊκές ταινίες προκάλεσαν κοινωνική αλλαγή; Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και των συνεπειών του, από την οικονομική ως τη βιομηχανική παρακμή, οι Ευρωπαίοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με παρόμοιες αλλαγές τόσο στην πολιτική όσο και στις απόψεις για τη ζωή· ωστόσο ακόμα και λίγο πριν τη δημιουργία μιας ενιαίας Ευρωπαϊκής Κοινότητας, το υπόβαθρο των πολιτισμών τους είναι κάθε άλλο παρά ενοποιημένο. Στο βιβλίο του "Ευρωπαϊκός κινηματογράφος, ευρωπαϊκές...

Η απεικόνιση της μεταναστευτικής εμπειρίας προσήλκυσε από τις αρχές ήδη του 20ού αιώνα το ενδιαφέρον της ελληνικής κινηματογραφίας. Τα κείμενα του παρόντος τόμου αναλύουν τις κινηματογραφικές καταγραφές (ταινίες μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ και επίκαιρα, τηλεοπτικές εκπομπές) που αναφέρονται σε πληθυσμιακές μετακινήσεις, όπως η ελληνική μετανάστευση προς τις εύρωστες οικονομικά χώρες, η προσφυγιά, η εσωτερική μετανάστευση, ο επαναπατρισμός από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες κ.ά. Ιδιαίτερο αντικείμενο μελέτης συνιστούν οι οικονομικοί πρόσφυγες που τα τελευταία χρόνια κατακλύζουν...

Ο κινηματογράφος ως αδιαμφισβήτητος ιστορικός παράγοντας, ασκεί την επιρροή του χάρη στα ιδιαίτερα εκφραστικά του μέσα. Ωστόσο, οι ιστορικοί μόλις τώρα έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι ο κινηματογράφος, είτε πρόκειται για ντοκιμαντέρ είτε για ταινίες μυθοπλασίας, με τον ρητό λόγο που χρησιμοποιεί καθιστά προσπελάσιμο το υπόρρητο και συνιστά ένα αρχείο ανεκτίμητης ιστορικής αξίας. Από τη Μεγάλη Χίμαιρα του Ρενουάρ μέχρι το Επώνυμο: Λακόμπ, Όνομα: Λυσιέν του Λουί Μαλ, από τον Εβραίο Συς μέχρι τον Τρίτο άνθρωπο του Κάρολ Ριντ, από το Μ, Ο δολοφόνος του Φριτς Λανγκ μέχρι το...

Ο κινηματογράφος εμφανίζεται την ίδια εποχή με την ανάπτυξη του σύγχρονου πολιτισμού της κατανάλωσης -όπου η οικονομική οργάνωση εστιάζει στις καταναλωτικές αγορές παρά στις περιοχές της παραγωγής- και, κυρίως, την ίδια εποχή που γεννιέται η σύγχρονη διαφήμιση. Η σταδιακή βελτίωση των εισοδημάτων, η ανάπτυξη του ελεύθερου χρόνου και η μεταβολή των προτιμήσεων των καταναλωτών καθιστούν τον κινηματογράφο σήμερα μια από τις σημαντικότερες βιομηχανίες του τομέα της ψυχολογίας. Παρόλο, όμως, που από την απαρχή του κινηματογράφου πολλοί διανοούμενοι και ερευνητές αφιέρωσαν τον...

Η συγγραφέας επιτυγχάνει ένα αρμονικό και ταυτόχρονα διαφωτιστικό ξεδίπλωμα ιστορικών γεγονότων, πολιτικών διακυβευμάτων και πολιτισμικών τάσεων μέσα στην πορεία του ελληνικού κινηματογράφου. Οι στόχοι της ανάλυσης εξυπηρετούνται με τον καλύτερο τρόπο μέσα από την "εγγύτερη" (κοντινή) προσέγγιση δώδεκα χαρακτηριστικών και ευρύτερα γνωστών έργων της υπό συζήτηση περιόδου. Οι ταινίες που αναλύονται ανήκουν σε διαφορετικά είδη και επιτρέπουν, τόσο την παράθεση μιας σειράς στοιχείων για την πορεία του ελληνικού κινηματογράφου, όσο και θεωρητικές αναφορές. Ταυτόχρονα γίνονται συ...

Η κοινωνιολογική έρευνα μέχρι τις ημέρες μας προσέγγισε τον κινηματογράφο κατά κύριο λόγο, για να μην πούμε αποκλειστικά, ως ΜΜΕ. Σπανιότατα τον αντιμετώπισε ως τέχνη, ενώ δεν τον μελέτησε καθόλου ως τέχνη και ΜΜΕ συγχρόνως και συνδυαστικά. Οι άλλες "θεωρίες" (αισθητική, ιστορία, ψυχανάλυση, φιλοσοφία) τον απομόνωσαν στο πεδίο της τέχνης. Με αγχώδη μαχητικότητα και σύνθετα μέσα ανάλυσης υπερασπίστηκαν κατά καιρούς αυτή την ιδιότητα του κινηματογράφου. Ποτέ όμως δεν επιχείρησαν να διεισδύσουν στον λαβύρινθο ενός μοντέρνου ΜΜΕ που κατακτούσε ραγδαία την υφήλιο. Αντικείμενο α...

Οι τέχνες του μέλλοντος θα είναι αναστατώσεις καταστάσεων, ή τίποτα. Η ευτυχία είναι μια καινούργια ιδέα στην Ευρώπη. Εδώ είχε μπει στην πράξη η συστηματική αμφιβολία για όλες τις μορφές ψυχαγωγίας και δουλειάς αυτής της κοινωνίας, μια καθολική κριτική της αντίληψής της για την ευτυχία. Έλεγαν πως η λήθη είναι το κυρίαρχο πάθος τους. Η νιότη κυλούσε ανάμεσα στους διάφορους έλεγχους της παραίτησης. Αυτή η ομάδα βρίσκονταν στο περιθώριο της οικονομίας. Έτεινε προς ένα ρόλο καθαρής κατανάλωσης, και, πρωτ' απ' όλα ελεύθερης κατανάλωσης του χρόνου της. Η εγκα...