Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τελευταίο οριακό επεισόδιο της επίγειας ζωής μας είναι ο θάνατος του σώματος. Το γεγονός αυτό πάντοτε προβλημάτιζε και προβληματίζει τον άνθρωπο. Ο θάνατος μας θέτει ερωτήματα μεγάλης σημασίας. Που πηγαίνουμε μετά θάνατον; Συνεχίζουμε να ζούμε; Τί συναντάμε εκεί; Ποιος τρόπος ζωής μας περιμένει; κ.τ.λ. Απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα δίνει πρωτίστως ο λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, και εν συνεχεία "οι ιδόντες και παθόντες τα θεία" πνευματοφόροι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Μ' αυτή τη βάση του ορθοδόξου φρονήματος αποδεχόμαστε πως ο προσωπικός θάνατος θα είναι το...

Τι είναι ο θάνατος; Πώς εισόρμησε στον κόσμο; Ποια η πατερική διδασκαλία περί αυτού; Ζουν οι ψυχές μετά τον θάνατο; Που; Πώς; Υπάρχει Κόλαση και Παράδεισος; Το βιβλίο έχει μεταφρασθεί στα αγγλικά, ρωσικά, πολωνικά, γεωργιανά, κορεατικά και αραβικά. Ετοιμάζεται μετάφραση στα γαλλικά.

Επιτάφια επιγραφή: "Ενθάδε κείται ένας ανόητος, που πέρασε από τον κόσμο αυτό χωρίς να ξέρει γιατί ζει!". Αν δεν έχεις δει σωστά (!) τη ζωή σου, το θάνατό σου, και προπαντός τα μετά το θάνατό σου, απέτυχες παταγωδώς! Ζωή για σένα ίσον μηδέν! Τι και αν είσαι πλούσιος, τι και αν είσαι επιστήμονας, τι και αν είσαι "σταρ"; "Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον, εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού;" (Μκ. 8:36-37). Το παρόν βιβλίο χύνει φως στο σκοτάδι του θανάτου, "αποκαλύπτοντας" ταυτόχρονα το μυστήριο της μετά θάνατον ζωής.

Στο βιβλίο αυτό ο αναγνώστης θα πάρει απαντήσεις στα μεγάλα και αγωνιώδη ερωτήματα που έχουν σχέση με την μετά θάνατον ζωή. Δίδονται απαντήσεις και στο βασανιστικό ερώτημα γιατί πεθαίνουν παιδιά και νέοι άνθρωποι. Ο λόγος της Εκκλησίας μας είναι διδακτικός, αφυπνιστικός και παρηγορητικός. Μας μεταγγίζει την ελπίδα της αιωνίου ζωής και της Αναστάσεως. Ας το πιστέψουμε. Μετά την Ανάσταση του Χριστού δεν υπάρχει θάνατος.

Στο βιβλίο αυτό, ο Μοναχός Μωυσής, καταπιάνεται με θέματα της σύγχρονης κοινωνίας, που αφορούν πνευματικά τον σύγχρονο άνθρωπο και τις αναζητήσεις του. Θέματα όπως ο καρκίνος και ο φόβος του θανάτου και το πώς μέσα από μία ορθή πνευματική αντιμετώπισή τους, μπορεί κανείς να οδηγηθεί στην υγεία της ψυχής. Παραδειγματικά αναφέρεται στον Γέροντα Πορφύριο και την δική του αντιμετώπιση της ασθένειάς του και του πόνου του! Μιλά όμως και για τον πόνο στον Παπαδιαμάντη, για το πώς ο πόνος γίνεται ιατρός, παιδαγωγός, δάσκαλος. Επίσης στο φλέγον ζήτημα των μεταμοσχεύσεων και το...

Το νέο πόνημα πραγματεύεται τα αιώνια θέματα του έρωτα και του θανάτου, πραγματικότητες που ορίζουν, αν μη τι άλλο, το περιεχομενο του ίδιου του πολιτισμού και βρισκονται στη βάση της "παρεξηγήσεως" που τραυματίζει θανάσιμα τη σύγχρονη ζωή και θεολογία. Μια προσπάθεια του συγγραφέα να ανακαλύψει τα επίπεδα των επιχωματώσεων που έκρυψαν σταδιακά το πρόσωπο της Ορθόδοξης θεολογίας, αναδεικνύοντας στη θέση της τα φετίχ μιας ιδεολογικής θεολογίας και Ορθοδοξίας.

[...] Μέσα από τα κείμενα του ιερού Πατρός βλέπει κανείς ποιος είναι ο πραγματικός θάνατος και ποιος όχι. Πραγματικός και αληθινά νεκρός δεν είναι αυτός που υφίσταται τον βιολογικό θάνατο· διότι ο θάνατος αυτός έχει την ονομασία μόνο του θανάτου. Ο Χριστός με τον θάνατό Του νίκησε τον θάνατο και ο διάβολος με το όπλο με το οποίο νόμιζε ότι θα νικήσει τον Χριστό, με το ίδιο υπέστη την δική του πανωλεθρία. Από θάνατος φοβερός που ήταν και στους αγίους ακόμη - όχι μόνο της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά και της Καινής - μετατράπηκε σε ύπνο. Γι' αυτό και λέγεται μετάβασις, μετάστασις,...

[...] Το ανά χείρας πόνημα του αγαπητού φίλου και αδελφού Παναγιώτου Μαρεντάκη διατυπώνει την Εκκλησιαστικήν μας παράδοση και τη θεολογική σκέψη πώς να αντιμετωπίζομεν το μυστήριον του θανάτου και ομολογουμένως ο τρόπος παρουσιάσεως και διατυπώσεως αγγίζει του αναγνώστου την ψυχήν ιδιαιτέρως δε, όταν υπάρχει προσφάτως γεγονός θανάτου προσφιλούς προσώπου και δη νέου. Προτείνω λοιπόν ανεπιφυλάκτως και κριτικώς να μελετηθεί το βιβλίο αυτό καθώς έχει συμπεριλάβει πολλά στοιχεία της πατερικής παραδόσεως τα οποία ημπορούν να απαλύνουν τον πόνο κάθε ανθρώπου όταν ευρίσκεται έμπρο...

[...] Το πάθος και η Ανάσταση του Χριστού είναι αλληλένδετα και αλληλοσυμπληρούμενα γεγονότα, με τα οποία κορυφώνεται το κοσμοσωτήριο έργο της επί γης παρουσίας Του. Όπως η Ανάσταση του Χριστού είναι επακόλουθο του Σταυρικού θανάτου Του, έτσι και το πέρασμα του ανθρώπου από την επίγεια ζωή προς την αιωνιότητα δεν είναι αφανισμός, αλλά υπέρβαση της επίγειας φθοράς και "ένδυση της αφθαρσίας". Η Ανάσταση των νεκρών είναι βασική αλήθεια της πίστεώς μας. Χωρίς τη βεβαιότητα της ανάστασής μας, η πίστη μας, λέει ο Απόστολος, δεν έχει κανένα νόημα και είναι μάταιη. "Αν", λέει, "...

Είπε γέρων! Τον θάνατο τον έχει ο κάθε άνθρωπος μέσα στην τσέπη του. Δεν τον βλέπει, δεν τον αισθάνεται, όπως δεν βλέπη την σκιά του, όταν ένα πρωινό βαδίζει προς ανατολάς. Τον βλέπει όμως, όπως βλέπη την σκιά του, όταν το απόγευμα βαδίζη προς ανατολάς. Τον βλέπει και το πρωί βαδίζοντας προς ανατολάς, όταν ακούση έναν εκκωφαντικό θόρυβο πίσω του. Τον βλέπει, τον αισθάνεται κοντά του και προσπαθεί να τον περιφρονήση, όπως προσπαθή να πατήση την σκιά του ο άνθρωπος το μεσημέρι. Τοιουτοτρόπως, επειδή δεν ξέρουμε αν θα δούμε την δύσι του ηλίου, διότι πολλούς εκκωφαντικούς θο...

[...] Στη μελέτη αυτή δίδεται μια συναρπαστική έκθεση των σκέψεων των Πατέρων όπως αυτοί εξεφράσθησαν είτε στις ομιλίες τους είτε στις λεγόμενες παραμυθητικές τους επιστολές που έγραψαν σε γνωστά τους πρόσωπα για το θάνατο αγαπημένων τους προσώπων. Εκεί, οι πατέρες με τη χάρη και τη σοφία που τους διέκρινε προσπαθούσαν να δώσουν απάντηση στα ερωτήματα και να παρηγορήσουν. Η έκθεση αυτή δεν προσπαθεί μόνο να δώσει παραμυθία και ελπίδα στους πονεμένους από το θάνατο ανθρώπους, αλλά απευθύνεται και σε κάθε άνθρωπο με σκοπό να τον βοηθήσει να δει το θάνατο με την αληθινή του δ...

Ο άνθρωπος είναι εκείνο το ον που γνωρίζει ότι μπορεί και ότι οφείλει να πεθάνει. Η σκιά του θανάτου απλώνεται σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής, δεδομένου ότι είναι αδύνατος ο χωροχρονικός εντοπισμός του θανάτου. Αυτή η βέβαιη αβεβαιότητα της έλευσης της απουσίας είναι η βάσανος του ανθρώπου. Ο άνθρωπος γνωρίζει ότι ο θάνατος είναι εδώ, αλλά δεν έχει γίνει ακόμη επίκαιρος. Αυτή η μη-γνώση του θανάτου γεννά την αγωνία για την απώλεια της ύπαρξης και συγχρόνως την απαίτηση για τη μετάβαση στη γνώση. Οι Ακολουθίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας συμβάλλουν σε αυτή τη δίψα του αν...

Στη Νεκρώσιμο Ακολουθία κρατάμε αναμμένες λαμπάδες. Με τον τρόπο αυτό μαρτυρούμε ενώπιον του Θεού ότι το πρόσωπο αυτό που κηδεύουμε αποτέλεσε μια φλόγα μέσα στο λυκόφως αυτού του κόσμου· μαρτυρούμε πώς το πρόσωπο αυτό δεν έζησε μάταια και πώς θα κρατήσουμε, θα προστατέψουμε, θα αυξήσουμε και θα μοιραστούμε αυτή τη φλόγα... Έχουμε μείνει πίσω για να καταστήσουμε εφικτό τον πολλαπλασιασμό και τη διάδοση όλων όσων είδαμε, όλων όσων ακούσαμε και βιώσαμε· έχουμε μείνει πίσω για να ξεκινήσουμε με μια καινούργια αλυσίδα φωτός πάνω στη γη. Κι ωστόσο, αν είμαστε ικανοί να πούμε αλη...

Το περιεχόμενο του παρόντος βιβλίου, είναι μία φανταστική πραγματικότητα και γράφτηκε από τον πρόεδρο του συλλόγου "Μικρή Ζύμη" για να κρούση τον κώδωνα του κινδύνου σε κάθε αναγνώστη. Γράφτηκε για να υπενθυμίση σε κάθε έναν από μας, ότι εικοσιτέσσερις ώρες μετά από κάθε στιγμή, ενώ πατάμε την γη, βρισκόμαστε μέσα σ' αυτή. Γράφτηκε για να πη και να μιλήση σε κάθε έναν από μας τους χριστιανούς, ότι ενώ μιλάμε, μιλάνε οι άγγελοί μας, εμείς τότε σιωπούμε. Ενώ τρώμε δεν τρώμε, αρχίζουν άλλοι να μας τρώνε. Ενώ το σώμα μας αυξάνει, παύει να αυξάνη, φθείρεται. Ενώ είναι ωραίο και...

Και λοιπόν λέγομεν ότι: έργον το εξ ημών είναι εις τούτο φέρον, το να ενδυναμώσωμεν την ψυχήν με στοχασμούς διαφόρους διακριτικούς, συνετούς και εύλογους, δια να μετριάζη εις την περί τον θάνατον πτόησιν. (Ευγένιος ο Βούλγαρης, Διδάσκαλος του Γένους) Αλλά ποία η γενικωτέρα ωφέλεια τούτου, αφού η δυσνόητος και υψηλού ύφους γλωσσική έκφρασης αυτού το καθίστα απρόσιτον εις το ευρύτερον κοινόν; (Ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος, Οικουμενικός Πατριάρχης) Το αποτέλεσμα της φιλοπονίας των δύο φιλοσοφούντων ιατρών είναι πειστικό. Κατόρθωσαν ν' αποδώσουν τον φιλοσοφικό...

[...] Ιδιαίτερα μάλιστα οι νέοι έχουν ερωτήματα εσχατολογικά και ρωτούν με πάθος, τι είναι ο θάνατος, τι είναι η ψυχή, τι είναι το σώμα, γιατί χωρίζεται η ψυχή από το σώμα, που πηγαίνουν οι ψυχές μετά το θάνατο, μήπως χάνεται ο άνθρωπος παντελώς ως υπόσταση, υπάρχει ανάσταση, θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία, υπάρχει Κόλαση, Παράδεισος, Κρίση, Βασιλεία του Θεού; Οι εκδόσεις "Ετοιμασία", με τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ.κ. Δανιήλ, κάνουν μια προσπάθεια, με το βιβλίο "Θάνατος, Ανάσταση και Αιώνια ζωή", να δώσουν απαντήσεις πάνω σ...

Στο βιβλίο αυτό εξετάζεται: α) το Θέμα του θανάτου ως του έσχατου εχθρού του ανθρώπου, ένεκα του προπατορικού αμαρτήμιιτος, β) σι συνέπειες της αμαρτίας, σι οποίες είναι ο Θάνατος, και οι οποίες οδήγησαν στον λυτρωτικό για τον άνθρωπο Θάνατο του Χριστού, γ) η Ανάσταση του Χριστού ως «πρωτοτόκου εκ των νεκρών» και ταυτόχρονα η εσχατολογική συνανάσταση μαζί Του, και δ) η κατάσταση των κεκοιμημένων μέχρι τη στιγμή της Δευτέρας Παρουσίας.

Το μελέτημα αυτό θα διαλύσει πολλές πλάνες και θα διασκεδάσει δεισιδαιμονίες και προλήψεις. Θα γίνει Άγγελος παρήγορος στους πενθούντες. Θα χύσει φως Ευαγγελικό στο πρόβλημα ενός κεφαλαιώδους ενδιαφέροντος: "που πηγαίνω"! Αλήθειες: θάνατος, ανάσταση, αθανασία, προβλήματα μεταθανάτια, σε τίνος την ψυχή δεν προβάλλουν σαν αγωνιώδες ερώτημα; Ποιος δεν διερωτάται: ο θάνατος είναι "τέρμα ή αφετηρία της ζωής".

Το θέμα της αρνήσεως της εκκλησιαστικής ταφής των αυτοκτονούντων αποτελούσε πάντοτε πρόβλημα για το άμεσο περιβάλλον του νεκρού. Πρόβλημα επίσης αποτελούσε και από την πλευρά του εκκλησιαστικού περιβάλλοντος του αυτόχειρα, δηλαδή των μελών της ενορίας του, το γεγονός ότι δεν πρόλαβαν να συμπαρασταθούν σε ένα μέλος της, που βρισκόταν σε ανάγκη, ώστε να το αποτρέψει να δώσει μια τέτοια λύση στο πρόβλημά του. Αλλά και η Εκκλησία γενικότερα, κυρίως σε εποχές ειρήνης που αύξανε γενικά η συχνότητα των αυτοκτονιών, προβληματιζόταν από τις αυτοκτονίες και προσπαθούσε να γνωστοποιεί...