Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Ρεμπέκα Χορν γεννιέται το 1944 στη Βόννη της Γερμανίας και σπουδάζει στην Hochschule fϋr Bildende Κϋnste του Αμβούργου (1963-70). Μετά από μια σύντομη παραμονή στο Λονδίνο (1971-2), όπου σπουδάζει στο Κολλέγιο Τεχνών Saint Martin με υποτροφία DAAD, εγκαθίσταται στη Νέα Υόρκη για την περίοδο 1972-1981. Στα τέλη της δεκαετίας του '60 δημιουργεί τα πρώτα γλυπτά της. Πρόκειται για ιδιαίτερες κατασκευές, τις οποίες εφαρμόζει στο ανθρώπινο σώμα δημιουργώντας προεκτάσεις. Λίγα χρόνια αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του '70, στρέφει την προσοχή της στις δράσεις (performance),...

Η ιδεολογία δεν είναι ποτέ μια απόλυτα διανοητική υπόθεση. Προϋποθέτει κατά κύριο λόγο τη διαρκή επαφή με το συναίσθημα. Η Τζούλια Ράιχερτ, ταγμένη εδώ και δεκαετίες σ' ένα πολιτικά και κοινωνικά ευαισθητοποιημένο σινεμά, δεν έχει χαρακτηριστεί τυχαία "νονά" του αμερικάνικου ανεξάρτητου σινεμά. Το πολιτικό περίβλημα των ντοκιμαντέρ της αντιστέκεται στην ευκολία της προπαγάνδας, καθώς υποστηρίζεται από τον ανθρώπινο παράγοντα. Από τα πρώτα ακτιβιστικά της βήματα ως τις πιο πρόσφατες και περισσότερο προσωπικές δουλειές της, η αμερικανίδα δημιουργός αναδεικνύει πτυχές της ζωής...

Σήμερα σ' ολόκληρο τον κόσμο θαυμάζουν το έργο του Άλφρεντ Χίτσκοκ, και οι νέοι που ανακαλύπτουν τώρα το "Rear Window" ("Σιωπηλός μάρτυς"), το "Vertigo" ("Δεσμώτης του ιλίγγου") ή το "North by Northwest" ("Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων"), χάρη στις επανεκδόσεις, θα φαντάζονται πως αυτό συνέβαινε πάντοτε. Κι όμως δεν είναι έτσι. [...] Το 1962, ενώ βρισκόμουν στη Νέα Υόρκη για να παρουσιάσω το "Ζυλ και Τζιμ", συνειδητοποίησα πως κάθε δημοσιογράφος μου έκανε την ίδια ερώτηση: "Γιατί οι κριτικοί του περιοδικού "Cahiers du Cinema" παίρνουν τον Χίτσκοκ στα σοβαρά; Είναι πλούσ...

[...] Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ξεκίνησε από τη χώρα του, την Ελλάδα, ένα σταυροδρόμι πολιτισμών: μαρτυρία μιας αρχαίας αίγλης· μια γη-θύμα, όπως όλες οι άλλες. Η συγκεκριμένη εργασία αναλαμβάνει ουσιαστικά να συνεισφέρει σε μια βαθύτερη κατανόηση του Αγγελόπουλου, ενός σκηνοθέτη με τον οποίο ασχολούνται οι διανοούμενοι, οι καθηγητές πανεπιστημίου, οι πολιτικοποιημένοι φοιτητές, οι οποίοι απ' ό,τι φαίνεται όμως δεν καταφέρνουν να δουν την πραγματική του εμβέλεια, που, πέρα από υπαρξιακή και φιλοσοφική, είναι πρωτίστως καλλιτεχνική. Ο Αγγελόπουλος σηματοδοτεί μια θεμελιώδη στιγ...

Γιατί ο Ταρκόφσκι; Επειδή ο Ταρκόφσκι επιτρέπει σε κάποιον να σκεφτεί για την εικόνα και αυτά τα οποία η εικόνα μπορεί να διεκπεραιώσει και, λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία της εικόνας στις εικαστικές τέχνες τα τελευταία χρόνια, μια προσέγγιση του έργου του Ταρκόφσκι μπορεί να αποδειχτεί πολλαπλά ενδιαφέρουσα και επίκαιρη. Επιπλέον επειδή υπάρχουν ακόμη κάποιοι που ισχυρίζονται ότι το "εδώ" έχει τη σημασία του, γι' αυτό και η συνάντηση με κόσμους όπως του Ταρκόφσκι, όπου το "εδώ" είναι παρόν, δεν μπορεί παρά να είναι αέναη και διαρκής.

Η τέχνη της παρατήρησης δεν είναι ένα απλό ζήτημα - δεν περιορίζεται στο κοίταγμα μέσα από την κλειδαρότρυπα. Προϋποθέτει τη συμμετοχή, την προσωπική αφοσίωση. Η Μπάρμπαρα Κοπλ έχει εξελιχθεί σε ειδικός του cinema verite, ακολουθώντας μεν τις αρχές του, εμπλουτίζοντας το δε, με την ξεχωριστή της αφηγηματική δομή. Η Μπάρμπαρα Κοπλ μπορεί να παρατηρεί, αλλά πλησιάζει, κοντοστέκεται πλάι στους χαρακτήρες της και καταργεί τις αποστάσεις, διατηρώντας όμως μια σπάνια ισορροπία: ούτε τους κοιτά αφ' υψηλού, ούτε επιβάλλει αυταρχικά την υποκειμενική της σκοπιά. Από τα, βραβευμένα...

Ο τόμος περιλαμβάνει τα κείμενα: - "Wim Wenders, ένας περιπλανητής στον κόσμο των ιδεών", της Δέσποινας Μουζάκη - "Για τον Βιμ", του Walter Salles - "Wim Wenders, ένας σκηνοθέτης on the road", του Μπάμπη Ακτσόγλου - "Νιώθω τυχερός που γεννήθηκα την εποχή του σινεμά", ο Wim Wenders συνομιλεί με τη Σοφία Σταυριανίδου - "Η Οδύσσεια της γραφής. Peter Handke - Wim Wenders: το ασύμπτωτο μιας σχέσης", του Σωκράτη Καμπουρόπουλου - "Κυνηγώντας εικόνες στη χώρα των θαυμάτων", του Λευτέρη Χαρίτου - "Η αποκατάσταση των πραγμάτων", του Αχιλλέα Κυριακίδη - "Ο Wenders και οι πνευμ...

Ο Jan Svankmajer, παρά το εύρος και την αναμφισβήτητη αξία του έργου του, ήταν ως τώρα εντελώς άγνωστος στην Ελλάδα. Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, διοργανώνοντας φέτος, στο παίσιο του προγράμματος "Independence Days", ένα μεγάλο αναδρομικό αφιέρωμα στον σπουδαίο Τσέχο δημιουργό, έρχεται να καλύψει αυτό το κενό, φέρνοντας για πρώτη φορά το ελληνικό κοινό σε επαφή με τον υπερρεαλιστικό, μαγικό κόσμο του Svankmajer. Όταν πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο, το 1964, ο τριαντάχρονος τότε Svankmajer είχε ήδη ενστερνιστεί τον υπερρεαλισμό, και είχε θητεύσει σε μορφές θεάτρου που στηρ...

Συναντήσεις με "αξιοσημείωτους" ανθρώπους: από τη Μαργκερίτ Ντυράς έως τον Όλαφ Πάλμε, από τους Κανέτι, Φουέντες και Μίλερ έως την Παλόμα Πικάσο, τον Κώστα Γαβρά και τον Ζαν Πολ Σαρτρ... Μια ατέλειωτη πινακοθήκη προσώπων και προσωπικοτήτων, με τα οποία ο κοσμοπολίτης -και πολυδιαβασμένος σε όλο τον κόσμο συγγραφέας- διασταυρώθηκε στη δική του δημιουργική ζωή. Ο Βασίλης Βασιλικός διαθέτει το χάρισμα να "διαβάζει" την ιστορία που κρύβει ο σύντροφός του στη γραφή, στην τέχνη, στην πολιτική. Το "290" περιλαμβάνει ισάριθμα ψυχογραφήματα που διαβάζονται ως κεφάλαια ενός εν προό...

Την τελευταία δεκαετία, ο βραζιλιάνικος κινηματογράφος παρουσιάζει μια άνθηση, που αντίστοιχή της είχε να εμφανιστεί από την περίοδο του θρυλικού Cinema Novo, όταν σκηνοθέτες όπως οι πρωτοπόροι Nelson Pereira dos Santos και Glauber Rocha κατέπλησσαν την παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα με ταινίες έντονου κοινωνικο-πολιτικού προβληματισμού και δημιουργικά πρωτότυπης κινηματογραφικής γραφής, που θεωρούνται πια κλασικές. Ο σύγχρονος βραζιλιάνικος κινηματογράφος έχει να επιδείξει επίσης σπουδαίους δημιουργούς, όπως τον Walter Salles, τον Fernando Mereilles, τον Hector Babenc...

[...] Σκοπός αυτού του βιβλίου δεν είναι να πείσει εμάς τους Έλληνες για το πόσο σπουδαία ήταν αυτά που επιτέλεσαν οι συμπατριώτες μας από την απελευθέρωση του τόπου μέχρι σήμερα. Αυτό, έχουμε καθήκον να το γνωρίζουμε και να το διαδίδουμε όσο ευρύτερα μπορούμε στον λαό μας, μέσα από μια όσο γίνεται πιο αποτελεσματική παιδεία, και στους ξένους, μέσα από μεταφράσεις, εκθέσεις, διαλέξεις και όποιον άλλο τρόπο ενημέρωσης διαθέτουμε. Αυτό είναι έργο μακρόπνοο και ζήτημα πολιτικής βούλησης, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου πολιτιστικού σχεδιασμού. Με αυτή τη μελέτη επιχειρούμε να αν...

"Η ζωή είναι ένα όνειρο, η ζωή είναι ένα θέατρο, η ζωή είναι ένα τσίρκο. Είναι οι τρείς μεγάλες περιγραφές του ανθρώπινου γίγνεσθαι, σχεδόν τρία αξιώματα της σύγχρονης ευρωπαϊκής κουλτούρας. [...] Ο Αλμοδόβαρ μοιάζει να έχει κάνει μια σύνθεση των τριών ερμηνευτικών κλειδιών της ανθρώπινης συνθήκης: η ζωή είναι ταυτόχρονα όνειρο, θέατρο και τσίρκο. Ο κινηματογράφος του είναι κυρίως αυτό". Ο συγγραφέας Αντόνιο Ταμπούκι, λίγο πρίν την ολοκλήρωση της τελευταίας ταινίας του Πέδρο Αλμοδόβαρ "Volver", έγραψε το κείμενό του σε είκοσι παραγράφους με την ευκαιρία της μεγάλης αναδ...

Tα προσωπικά ημερολόγια του Pώσου κινηματογραφικού δημιουργού, που με το έργο του έχει αναδειχθεί ως ο κορυφαίος σκηνοθέτης των τελευταίων σαράντα ετών. Άνθρωπος που με τη στάση ζωής και το έργο του φανέρωνε πως είχε μια καθολική θέαση του κόσμου και των όντων, πράγμα που τον κατέστησε δεξιοτέχνη στο να εκφράζει, καλύτερα από τον καθένα, το ανείπωτο. Oι προσωπικές του σημειώσεις, που έφερε στο φως η γυναίκα του μετά το θάνατό του (1986), αναδεικνύουν έναν άνθρωπο που σχεδόν καθημερινά πάλευε με τη μοίρα, μια μοίρα άδικη και παράλογη, καθώς ο ποιητής των ονείρων και του κά...

Το μεγαλείο της κινηματογραφικής δημιουργίας του Orson Welles, δοσμένο μέσα από ταινίες-σταθμούς στην ιστορία της 7ης Τέχνης, όσο και αν έχει κατά καιρούς -συνειδητά ή ασυνείδητα- επιχειρηθεί να περάσει στον κόσμο της λήθης, στέκεται πάντοτε ως σημείο αναφοράς, ως κινηματογραφικό ορόσημο, που καινοτομεί, ανοίγει δυνατότητες για περαιτέρω θέαση των οπτικών νοημάτων και συνάμα κινητοποιεί τον προσωπικό στοχασμό. Όλα αυτά μάλιστα σε μία εποχή όπου φαίνεται πως στον κινηματογράφο όλα -ή σχεδόν όλα- έχουν ήδη ειπωθεί, και η αμηχανία για την εξεύρεση νέων νοημάτων και εκφραστικών...

Αν θεωρήσουμε πως "τα όρια της γλώσσας μας είναι και τα όρια του κόσμου μας", όπως είχε πει ο φιλόσοφος Λούντβιχ Βιτγκενστάιν, τότε μπορούμε να φανταστούμε και το πώς ο κινηματογράφος συμβάλλει καταλυτικά, ως μέσον και ως γλώσσα, στην επέκταση των ορίων που περικλείουν την αντίληψή μας για τον κόσμο. Το ντοκιμαντέρ συγκεκριμένα φαίνεται να είναι το κατεξοχήν κινηματογραφικό είδος που είναι ταγμένο στην εξερεύνηση των άγνωστων, παραγνωρισμένων πτυχών της ζωής σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια συνολικότερη, ευρύτερη εικόνα των διεργασιών και εκφάνσεών της που θα ευνοήσει...

Πρόκειται για ένα βιβλίο που περιλαμβάνει την πλήρη και αναλυτική εργοβιογραφία τού μεγάλου Ιταλού σκηνοθέτη, Λουκίνο Βισκόντι, με πλούσια εικονογράφηση. Ο Βισκόντι υπήρξε από τους πατέρες του ιταλικού νεορεαλισμού, αλλά όπως σημειώνει ο συγγραφέας του τόμου: "Θα ήταν κατάχρηση να ταυτίσουμε ολοκληρωτικά τον Βισκόντι με το νεορεαλισμό. Ο κινηματογράφος του Βισκόντι, εμπλουτισμένος από τις επιδράσεις του θεάτρου και της όπερας, παρασύρει στην οθόνη πνευματικούς θησαυρούς μέσα σ' ένα λυρικό μάγμα βερντικού ρέκβιεμ. Ο θάνατος είναι εδώ πανταχού παρών: θάνατος μιας εποχής, μιας...

Αυτό που με συναρπάζει στο βιβλίο του Λουίς είναι ο πλούτος και η ποικιλία αυτού του πολύχρονου βίου που μοιράστηκε ανάμεσα σε τόσες χώρες και πολιτισμούς. Ξεκινάει από τον Μεσαίωνα και φτάνει στη σύγχρονη εποχή. Περνά από τον σουρεαλισμό, τον Ισπανικό Εμφύλιο, το Χόλιγουντ, το Μεξικό. Μια ζωή γεμάτη χιούμορ, μοναξιά, φιλία, φαντασία, ιδωμένη από ένα από τα πιο διεισδυτικά βλέμματα του καιρού μας, το βλέμμα ενός γελαστού ή κάποτε μελαγχολικού ερημίτη. Αυτό που επίσης συναρπάζει, όπως στα ισπανικά περιπετειώδη μυθιστορήματα, είναι η αγάπη για την ανάπαυλα, το ανέκδοτο, το χ...

"Όσοι, όπως εγώ, είχαν την μοίρα να μην ερωτεύονται σύμφωνα με τον κανόνα, καταλήγουν να υπερεκτιμήσουν το θέμα του έρωτα. Κάποιος φυσιολογικός μπορεί να υπομείνει -τι τρομερή λέξη- την αποχή από τον έρωτα, τις χαμένες ευκαιρίες, αλλά σε εμένα, η δυσκολία να ερωτευτώ μετέτρεψε σε εμμονή την ανάγκη να ερωτεύομαι, γιατί η λειτουργία δημιούργησε υπερτροφία στο όργανο, ενώ στην εφηβεία μου, ο έρωτας μου φαινόταν μια άπιαστη χίμαιρα". Η ζωή του Πιέρ Πάολο Παζολίνι (1922-1975), σκηνοθέτη, μυθιστοριογράφου, θεωρητικού της τέχνης και της λογοτεχνίας, εκτυλίχθηκε και ως τραγικό πεπ...

Η κωμωδία είναι πάντα σκληρή γιατί προϋποθέτει το να γελάς με τον εαυτό σου. Ο Τσάπλίν ήταν επίσης πολύ επιθετικός. Αλλά αυτοί που του το προσάπτουν, στην πραγματικότητα τον ζηλεύουν για δεν το καταφέρνουν οι ίδιοι, ενώ θα το ήθελαν. Ωστόσο, επίθετικός ή όχι, ένας σκηνοθέτης είναι το ίδιο ευάλωτος στο φόβο. Αλλά πάντα κάνεις κάτι για να τον καταπολεμήσεις... Υπάρχουν δύο τρόποι να φαοβάσαι. Ή κάθεσαι και λες "φοβάμαι, ας μην είμαι επιθετικός", ή είσαι φοβισμένος και επιθετικός και επαναλαμβάνεις ότι δε θέλεις να κάθεσαι και να φοβάσαι. Διάλεξα να είμαι επιθετικός μέσα...