Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πατρίσιο Γκουσμάν: Η ευθύνη του σινεμά απέναντι στη μνήμη Το ντοκιμαντέρ έχει συνδεθεί με την έννοια της καταγραφής, μέσα από την απεικόνιση της πραγματικότητας, τη μεταγραφή της στον κινηματογράφο, τη διατήρησή της στο χρόνο. Στο έργο του Πατρίσιο Γκουσμάν, η Ιστορία ξεπερνά το χρόνο και τον τόπο. Η Χιλή, η πολιτική της διαδρομή, οι κοινωνικές μεταβολές παραμένουν ζωντανές, έντονες. Ο Γκουσμάν δεν στέκεται όμως στην αποτύπωση. Πέρα από την καταγραφή, προσφέρει μια ουσιαστική ανάγνωση των γεγονότων, αποκαλύπτοντας όσα δεν είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού. Πίσω απ' την αλλ...

"Στην ουσία πρόκειται για ένα μυστήριο. Πώς γεννιέται μια ιδέα; Προηγείται πάντα μια περίοδος λίγο παράξενη και μυστηριώδης, όπου αισθάνομαι ότι κάτι έρχεται. Είναι μια περίοδος ύπνωσης, μία κατάσταση όπως ανάμεσα στον ύπνο και τον ξύπνο, όπου τα πάντα αποκτούν διαφορετικές διαστάσεις. Μια φράση, ένα τραγούδι ή έναν θόρυβο τα ακούω με τρόπο διαφορετικό. Είναι σαν μία εγκυμοσύνη. Συχνά αναδύεται ένα πρώτο στοιχείο, που μπορεί να είναι μια εικόνα από το τέλος της ταινίας ή ένα υπαρκτό πρόσωπο που έχει ήδη μεταλλαχτεί σε χαρακτήρα της. Κάθε μέρα προστίθενται έτσι διάφορα στοιχ...

...Η δημιουργία είναι ζωή και η χαρά της δημιουργίας είναι η χαρά της ζωής. Και το νόημα της δημιουργίας είναι σχεδόν πάντα ταυτόσημο με το νόημα της ζωής. Είμαστε ακροβάτες. Ακροβατούμε ανάμεσα στις φαντασιώσεις μας και στις πραγματικές μας δυνατότητες. Ανάμεσα στον τελικό στόχο και στα μέσα που μας διατίθενται. Ανάμεσα στο απαιτούμενο (ή επιθυμητό) κόστος και στον συνήθως στενό κορσέ ενός εφικτού κόστους. Κι όσο κι αν η αξία καθόλου δε μετριέται με το χειροκρότημα, λίγο χειροκρότημα δεν έκανε ποτέ κακό σε κανέναν. (Το πολύ, ίσως.) Τη λέξη ''καριέρα'' θα τη...

Ο Άκι κι ο Μίκα, σινεφίλ αδελφοί Καουρισμάκι, ξεκίνησαν να κάνουν ταινίες τη δεκαετία του '80, με την εταιρεία παραγωγής τους που ονόμασαν Villealfa, ως φόρο τιμής στην ταινία "Αλφαβίλ" του Ζαν-Λικ Γκοντάρ. Μαζί έδωσαν μια σημαντική ώθηση στη φινλανδική κινηματογραφική βιομηχανία, τοποθετώντας την ουσιαστικά στον παγκόσμιο κινηματογραφικό χάρτη. Κι όταν το 1983 ο Άκι Καουρισμάκι γύρισε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, "Έγκλημα και τιμωρία", ο κόσμος ήταν -σχεδόν- έτοιμος να τον υποδεχτεί. Έχοντας γυρίσει περίπου 30 ταινίες από τότε, ο Καουρισμάκι ανήκει σ' εκείνη τη...

Περιέχονται τα κείμενα: - Δημήτρης Εϊπίδης, "Πρόλογος" - Ειρήνη Στάθη, "Ένας κινηματογράφος της ποίησης και της Ιστορίας" Μύθος - Ιστορία - Αναπαράσταση - Μπαρτελεμί Ααμανγκάλ, "Μια ποιητική της Ιστορίας" - Σολβί Ρολέ, "Το θέατρο έναντι της εικόνας" Ταξίδι - Όρια - Εξορία - Φρέντερικ Τζέιμσον, "Το παρελθόν ως Ιστορία, το μέλλον ως φόρμα" - Μάικλ Ουίλμινγκτον, "Η δύναμις και η δόξα" - Βόλφραμ Σούτε, "Ένας τοπογράφος χρονοταξιδευτής" - Χρήστος Αθ. Τερέζης, "Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος και η υπέρβαση των ορίων" Ποιητική - Γλώσσα - Εικαστικές αναζητήσεις - Κάρολαϊν...

Σ' ένα βιβλίο που διαβάζεται σαν το μυθιστόρημα των Βαλκανίων του εικοστού πρώτου αιώνα, ο μεγάλος Σέρβος κινηματογραφιστής αφηγείται, για πρώτη και μοναδική ίσως φορά, τη ζωή του, και στήνει ολοζώντανο μπροστά στα μάτια μας, με μια δύναμη που απηχεί και συναγωνίζεται τη δύναμη της κινηματογραφικής του ματιάς, έναν ολόκληρο κόσμο, σημαδεμένο από τον πόλεμο και την ιστορία. "Στις απότομες πλαγιές της Γκόριτσα. όπου έμεναν οι παιδικοί μου φίλοι, τα δραματικά γεγονότα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Άρχισε ένας πόλεμος νέου τύπου. Στο Σαράγεβό μου, στην Γκόριτσα μου που ήξερα π...

Αν η δουλειά σου είναι να γυρίζεις ταινίες το να δέχεσαι υβριστικά τηλεφωνήματα, απειλές για τη ζωή σου, μια σφαίρα μέσα σε ένα φάκελο στο γραμματοκιβώτιο σου, μάλλον δεν είναι από τα πράγματα που περιμένεις να συμβούν. Όλα τα παραπάνω έχουν συμβεί στον Εγιάλ Σιβάν. Ισως γιατί "η δουλειά" του Εγιάλ Σιβάν είναι κάτι πιο σημαντικό από το να "κάνει ται-νίες". Με οδηγό την αλήθεια του σινεμά και τη φωνή της συνείδησης του, ο ισραηλινός σκηνοθέτης ανέλαβε να παίξει ένα δύσκολο, ακόμη κι επικίνδυνο, όπως αποδεικνύεται, ρόλο. Ανέλαβε μέσω των ταινιών του να υψώσει τη φωνή ενός αντ...

Οι εκδόσεις "Τετράγωνο" εγκαινιάζουν μια σειρά βιβλίων με τον τίτλο Notebook. Βιβλία που θα είναι σαν τα σημειωματάρια γνωστών ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης. Ξεκινάμε με το Notebook μιας μεγάλης δασκάλας του κινηματογράφου της τηλεόρασης και του θεάτρου. Γιατί, το να διαβάσουμε τις σημειώσεις αυτής της γυναίκας, να μπούμε μέσα στις σκέψεις της, και στην ζωή της, να δούμε φωτογραφίες και ενθυμήματα από την καριέρα της, είναι πάρα πολύ χρήσιμο και ενδιαφέρον. Το βιβλίο αυτό είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο για όσους ασχολούνται ή θέλουν να ασχοληθούν με το σινεμά,...

Το σινεμά του Κωνσταντίνου Γιάνναρη, ακραίο, ρεαλιστικό, ισορροπεί στο τεντωμένο σκοινί της ανθρώπινης πραγματικότητας. Χωρίς δικλίδες ασφαλείας διεισδύει σε δυσλειτουργικούς μικρόκοσμους αποδομώντας στερεότυπα, εγείροντας ερωτήματα που ξεφεύγουν απ' τα προφανή, θέματα ταυτότητας, φύλου και φυλής η μετανάστευση, ο "ξένος", η οικογένεια, βρίσκονται στο στόχαστρο του δημιουργού, καθρεφτίζοντας έναν κόσμο μακριά από ωραιοποιήσεις κι εύκολους συναισθηματισμούς. 0 Γιάνναρης δεν στέκεται αμέτοχος σε όσα συμβαίνουν γύρω του. Το αισθητήριο του εντοπίζει τις ραγδαίες αλλαγές εν τ...

Στο σινεμά της Σάρα Ντράιβερ, οι εικόνες ξεδιπλώνονται, επεκτείνονται, αλλάζουν μορφή, επιταχύνουν, σταματούν. Σε περιβάλλουν, κι άλλοτε σε ξεγελούν. Οι ταινίες της κινούνται στα όρια του μύθου, μεταξύ της πραγματικότητας και του φανταστικού, μεταξύ μιας στιβαρής αφήγησης και της ελευθερίας ενός ποιήματος. Μοιάζουν να προχωρούν με τη ρυθμικότητα ενός μουσικού κομματιού, μεταξύ συνειδητού και ασυνείδητου. Περισσότερο από μια κινηματογραφημένη εκδοχή της "πραγματικότητας", μοιάζουν με απτή απεικόνιση μιας πνευματικής κατάστασης, μια χαραμάδα με θέα σ' έναν κόσμο στο μεταίχμιο...

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τιμά φέτος μια από τις σημαντικότερες μορφές του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, τον Ούλριχ Ζάιντλ. Ο ίδιος δεν θεωρεί τον εαυτό του "ντοκιμαντερίστα", χαρακτηρισμό που του αποδίδουν συχνά, εξαιτίας της προσέγγισης του στις καταστάσεις, αλλά και της στάσης των ανθρώπων του απέναντι στη ζωή και την καθημερινότητα. Πράγματι, οι εικόνες του Ζάιντλ έχουν μια τραχιά καθαρότητα που αγγίζει τα όρια του κυνισμού και του γνήσιου "ντοκουμέντου". Δημιουργός ακραίος και επίμονος, ο Ούλριχ Ζάιντλ αδιαφορεί για τις ωραιοποιήσεις. Προκαλεί, απεικονίζο...

Η θεολογική προοπτική κάποιων σύγχρονων αμερικανών σκηνοθετών, όπως επηρεάζεται από τις θρησκευτικές τους καταβολές, διαπνέει, με τρόπο περισσότερο ή λιγότερο λανθάνοντα ή αλληγορικό, το σύνολο του έργου τους. Στόχος του παρόντος βιβλίου είναι η μελέτη της εβραϊκής ταυτότητας συγκεκριμένων δημιουργών, όπως διαφαίνεται από τις ταινίες τους, καθώς η ανάδειξη των στοιχείων εκείνων που μαρτυρούν τόσο την κοσμική όσο και τη μεταφυσική προσέγγιση θεμάτων που σχετίζονται με τις έννοιες του χρόνου, της ιστορίας, της ηθικής ευθύνης και της ελευθερίας του ανθρώπινου υποκειμένου, της...

Ηρακλής, Ο Ιάσων και Οι Αργοναύτες, Ο Τρωικός Πόλεμος, Οδύσσεια, Δούρειος Ίππος, Μέγας Αλέξανδρος, Μπεν Χουρ, Μασίστας, Σπάρτακος, Μονομαχία Γιγάντων, Ιούλιος Καίσαρ, Κλεοπάτρα, Η Πτώση Της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο Χιτών, Ο Δημήτριος και Οι Μονομάχοι, Οι Τελευταίες Μέρες Της Πομπηίας. Υπάρχει κάποιος που να μην θυμάται ή να μην έχει δει, έστω στην τηλεόραση, μία από τις παραπάνω ταινίες των μέσων του 20ού αιώνα; Ή μήπως να μην έχει δει τις ταινίες, "Ο Μονομάχος", "Αλέξανδρος", "Τροία", "300", "Τιτανομαχία", των αρχών του αιώνα μας; Όλες αυτές οι ταινίες και πολλές ά...

Το 13ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - Εικόνες του 21ου αιώνα, με την ευκαιρία του αφιερώματος στον σημαντικό ουκρανό σκηνοθέτη Σεργκέι Λοζνίτσα εκδίδει δίγλωσση μονογραφία, η οποία περιλαμβάνει: - Προλογικό σημείωμα του καλλιτεχνικού διευθυντή Δημήτρη Εϊπίδη - Πρωτότυπα και ανέκδοτα κείμενα από τους Δημήτρη Μπάμπα και Θωμά Λιναρά - Αναδημοσιευμένα κείμενα των Ερίκ Βιντάλ, Σερζ Μεράν, Πολίνα Μπάρσκοβα - Συνέντευξη στον Δημήτρη Κερκινό - Ζενερίκ και συνόψεις των ταινιών του αφιερώματος - Φιλμογραφία - Βιογραφικό - Φωτογραφικό υλικό Οι ταινίες του αφιερώματος...

[...] Το πολυσχιδές όσο και γριφώδες έργο του Ταϊλανδού σκηνοθέτη, αντικείμενο της διεθνούς κριτικής εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία έχει ήδη αναλυθεί διεξοδικά και με λαμπρό τρόπο στην περσινή μονογραφία του Τζέιμς Κουάντ που εκδόθηκε από το Μουσείο Κινηματογράφου της Αυστρίας, οποιαδήποτε λοιπόν σύγκριση με αυτή τη περιορισμένης έκτασης έκδοση είναι μάλλον άδικη. Είναι όμως μια καλή ευκαιρία για να εμφανιστούν επιτέλους και στη γλώσσα μας κείμενα για ένα σκηνοθέτη που παραμένει ακόμη, με ελάχιστες εξαιρέσεις, απρόσιτος από την ελληνική βιβλιογραφία, την κριτική και -μ...

Ο Νίκος Κούνδουρος αυτοβιογραφείται άλλοτε σε πρώτο ενικό κι άλλοτε αποστασιοποιημένος σαν παρατηρητής ανατρέχει σε μνήμες εξήντα χρόνων και εξιστορεί με κινηματογραφικό μοντάζ το παραμύθi της ζωής του. "Η μνήμη, χαλαρή, κάνει τα πάντα να σμίγουν σε μια γιορτή, απρόσιτη στους άλλους, στημένη μόνο για μένα. Αφήνω μια εικόνα και πιάνω μιαν άλλη που θα την αφήσω κι αυτή στη μέση, σαν τα ριζίτικα τραγούδια της Κρήτης που οι τραγουδιστάδες δε λένε ποτέ τον τελευταίο στίχο, γιατί κάθε τέλος σέρνει μαζί του θλίψη. Τις αγάπες, τους έρωτες, τα πείσματα, τις προδοσίες, τους φίλους...

Ένα κολάζ αναμνήσεων, μία αποτύπωση σημαντικών στιγμών της προσωπικής διαδρομής του μεγάλου Έλληνα δημιουργού. Ένα ταξίδι στο χρόνο και στη φιλμογραφία του Κύπριου σκηνοθέτη, που ξεπέρασε τα στενά όρια της πατρίδας του και καταξιώθηκε διεθνώς. Οδηγός μας οι φωτογραφίες αξέχαστων Ελλήνων και ξένων πρωταγωνιστών του Μ. Κακογιάννη όπως η Έλλη Λαμπέτη, η Μελίνα Μερκούρη, η Ειρήνη Παπά, ο Δημήτρης Χορν, ο Μάνος Κατράκης, ο Antony Quinn και τόσοι άλλοι, που αφέθηκαν στη μαγική σκηνοθετική μπαγκέτα του, όπως και "κλεμμένες" στιγμές από γυρίσματα και πρόβες, αδιάψευστοι μάρτυρες...

Όλα όσα δεν μας είπαν ποτέ για τους μεγάλους κινηματογραφιστές κατέγραψε ο Robert Schnakenberg στο βιβλίο του Η μυστική ζωή των μεγάλων σκηνοθετών. Ένα βιβλίο που αποκαλύπτει τα άγνωστα μυστικά των αγαπημένων σας δημιουργών, από τον Ντέιβιντ Γκρίφιθ μέχρι τον Κουέντιν Ταραντίνο. Γιατί ο Τσάρλι Τσάπλιν αρνιόταν να κάνει μπάνιο για εβδομάδες; Είναι αλήθεια ότι ο Άλφρεντ Χίτσκοκ δεν είχε αφαλό; Έχει όντως καταψυχθεί το πτώμα του Γουόλτ Ντίσνεϊ; Γιατί ο Φράνσις Φορντ Κόπολα σκηνοθέτησε ένα 3-D πορνό; Απίστευτες αλλά αληθινές ιστορίες με τραβεστί, ναρκομανείς, φετιχιστές κα...

"Η μνήμη είναι επιλεκτική. Συγκρατεί αυτά που θέλει να συγκρατήσει, ανεξάρτητα από τη θέλησή µας. Δεν ξέρω αν σ’ αυτή τη λειψή, την κολοβή και άτυπη βιογραφία λέγονται εκείνα που θα άξιζε να αποσιωπηθούν και αποσιωπούνται εκείνα που θα έπρεπε να ειπωθούν. Έχω την υποψία ότι κάπως έτσι συμβαίνει, γενικώς, µε τους ανθρώπους που αφηγούνται κάτι από τη ζωή τους. Όπως γίνεται και στον κινηματογράφο. Ο κινηματογράφος δεν αντιγράφει τη ζωή, τη σκηνοθετεί. Όμως, όσο καλά και να κρυφτεί κανείς, από τις παραλείψεις και τις ένοχες σιωπές, ανάμεσα από τις γραμμές, πίσω από τη σελίδα κα...

"Αποτελεί, ενίοτε, ιδιαίτερη ευτυχία να είσαι σκηνοθέτης. Μια απροβάριστη ατάκα γεννιέται στη στιγμή και η κάμερα την καταγράφει. Αυτό ακριβώς συνέβη σήμερα. Ο Αλεξάντερ, δίχως προετοιμασία και πρόβα, έγινε κατάχλομος· στο πρόσωπό του διαγράφεται ένας γνήσιος πόνος. Η κάμερα καταγράφει τη σκηνή. Ο πόνος, αυτός ο ασύλληπτος πόνος, φάνηκε εκεί για μερικά δευτερόλεπτα και δεν ξαναφάνηκε ποτέ· ούτε είχε εμφανιστεί παλιότερα· αλλά η στιγμή αυτή αποτυπώθηκε στο σελιλόιντ. Τότε είναι που πιστεύω ότι μέρες και μήνες αναμενόμενης ρουτίνας απέδωσαν καρπούς. Ίσως και να ζω για κάτι τέ...