Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δημιουργός έξοχων κωμωδιών ή μελοδραμάτων που πάλλονται από μία ιδιαίτερη συγκίνηση, ο Πέδρο Αλμοδόβαρ είναι ένας κινηματογραφιστής που τον ανακαλύπτει κανείς πέρα από τα σημάδια της επίσημης αναγνώρισης. Από τη μία ταινία στην άλλη, από το εντυπωσιακό ξάφνιασμα στην καθιέρωση, η διαδρομή είναι μεγάλη· είναι, επίσης, και πολύ προσωπική. Από τις "Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης" μέχρι τις γυναίκες σε οξεία κρίση δακρύων της ταινίας "Όλα για τη μητέρα μου" ξετυλίγεται η ιστορία ενός κινηματογραφιστή που μπόρεσε να επιβάλει έναν έντονο κόσμο, πολύ αναγνωρίσιμο, και να...

Ο Σταύρος Τσιώλης αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση για τα ελληνικά κινηματογραφικά δεδομένα: χιουμορίστας και ποιητής, θυμόσοφος και ταξιδευτής, ανάλαφρος και ερωτικός, παραδοσιακός και μοντέρνος. Στις ταινίες του ("Ο μικρός δραπέτης", "Πανικός", "Η ζούγκλα των πόλεων", "Μια τόσο μακρυνή απουσία", "Σχετικά με τον Βασίλη", "Έρωτας στην χουρμαδιά", "Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε", "Ο χαμένος θησαυρός του Χουρσίτ Πασά" κ.ά.) συνυπάρχουν ο δημιουργικός αυθορμητισμός της σκηνοθεσίας, το χιούμορ των διαλόγων και η μελαγχολία της ματιάς του πάνω σ' ένα κόσμο που γνωρίζει πολύ καλά, τον...

Έχοντας "γεννηθεί", καλλιτεχνικά, τη δεκαετία του 1960, στην "αγκαλιά" του ακμαίου, τότε, εμπορικού λεγόμενου κινηματογράφου, ο Σταύρος Τσιώλης ξάφνιασε τους πάντες όταν, το 1971, και ενώ είχες μόλις σκηνοθετήσει μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου ("Κατάχρησις εξουσίας"), αποσύρθηκε από τον κινηματογράφο. Για να ξαφνιάσει και πάλι-ευχάριστα αυτή τη φορά- την κινηματογραφική κοινότητα, το 1985, επιστρέφοντας με μια ταινία χαμηλών τόνων και μινιμαλιστικής κινηματογραφικής έκφρασης ("Μια τόσο μακρινή απουσία"), που ανακάλυπτε...

"...όταν νιώσω ότι θέλω να κάνω μια ταινία, δε μπορώ να περιμένω. Θεωρώ πρώτιστη ελευθερία να κάνεις κάτι όταν το θέλεις εσύ. Εκεί μετριέται το δικαίωμα στην έκφραση και η συνέπεια μ' αυτό που θες να είσαι." Σταύρος Τορνές Τα κείμενα τον βιβλίου έγραψε ο Τάσος Ν. Πετρής, που έκανε επίσης τη συλλογή και επιλογή τον υλικού. Τα στοιχεία βασίστηκαν στα αρχεία του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου και του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, καθώς και σε υλικό και κείμενα των: Γιάννη Έξαρχου, Ηλία Κανέλλη, Σταύρου Καπλανίδη, Μάριου Καραμάνη, Ηρακλή Λογοθέτη, Νίνου Φενέκ Μ...

Ίσως ο πιο εμβληματικός αμερικανός σκηνοθέτης στην ιστορία του κινηματογράφου, με φανατικούς οπαδούς και ευγνώμονες επιγόνους, με αντιπάλους και διώκτες ακόμα, ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ, αν ζούσε σήμερα θα ήταν ενενήντα ενός - κι έχουν περάσει ήδη είκοσι χρόνια από το θάνατό του. Aκόμα κι όσοι έχουν δει λίγο σινεμά, σίγουρα έχουν ακούσει ή είδαν τον "Σπάρτακο", τη "Λολίτα", την κωμωδία "S.O.S. Πεντάγωνο καλεί Μόσχα", το "Κουρδιστό πορτοκάλι", τη "Λάμψη" ή, περισσότεροι ίσως, το "2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος". Οι τελευταίοι μπορεί να έχουν στο νου τους την ιστορία-μύθο των σόσ...

Τελειομανής, σχολαστικός, ιδιότροπος, λάτρης της λεπτομέρειας και πολλοί ακόμη είναι οι επιθετικοί προσδιορισμοί που έχουν συνοδέψει κατά καιρούς το έργο του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Πρόκειται πραγματικά για έναν εμβληματικό καλλιτέχνη που μέσα από τις ταινίες του κατάφερε να διευρύνει τα όρια της έβδομης τέχνης, όσο ελάχιστοι. Από αντιπολεμικά αριστουργήματα ("Σταυροί στο Μέτωπο"), μέχρι επιστημονική φαντασία ("2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος") και από πολιτική σάτιρα ("Dr. Strangelove", μέχρι θρίλερ ("Η Λάμψη") και ταινίες εποχής ("Barry Lyndon"). Κάθε ταινία του Αμερικανού...

Το βιβλίο "Σμιλεύοντας το χρόνο" του Αντρέι Ταρκόφσκι αποτελεί πνευματική αυτοβιογραφία εν τω γίγνεσθαι. Πολυετή "διαλείμματα" αναγκαστικής αργίας -που οδήγησαν τελικά τον ποιητή της νοσταλγίας στην αυτοεξορία, στην επιλογή της ισόβιας νοσταλγίας, που έρχεται να στοιχειώσει την ισόβια μοναξιά του καλλιτέχνη και να στενέψει ακόμα περισσότερο τα όρια του κόσμου- άρχισαν κάποια στιγμή να γεμίζουν με την καταγραφή στοχασμών γύρω από την κύρια ασχολία του, αντικείμενο νοσταλγίας κι αυτή... Ωστόσο ο Ταρκόφσκι, μεταφυσικός στοχαστής και άνθρωπος της εποχής του, δε μας μιλά μόνο...

Βασισμένο σε μια σειρά μαθημάτων του Ντέιβιντ Μάμετ στη Σχολή Κινηματογράφου του Columbia University, το "Σκηνοθετώντας μια ταινία" απευθύνεται όχι μόνο σε σπουδαστές κινηματογραφικών σχολών αλλά και σε όλους όσοι ενδιαφέρονται να έχουν μια σφαιρική εικόνα για το πώς γίνεται μια ταινία.

Με την ευκαιρία του αφιερώματος στον σημαντικό Γερμανό δημιουργό Βέρνερ Χέρτσογκ, εκδίδεται δίγλωσση μονογραφία, η οποία είναι μετάφραση του ιταλικού πρωτότυπου που εξέδωσε πέρυσι στα ιταλικά το Μουσείο Κινηματογράφου του Τορίνο και η οποία περιλαμβάνει: - Κείμενο της Διευθύντριας του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Δέσποινας Μουζάκη. - Κείμενο του επιμελητή της ελληνικής έκδοσης Θωμά Λιναρά - Εισαγωγικό κείμενο από τον Διευθυντή του Μουσείο Κινηματογράφου του Τορίνο, Αλμπέρτο Μπαρμπέρα. - Επτά συνεντεύξεις-συνομιλίες του Βέρνερ Χέρτσογκ με την Γκράτσια Παγκανέλλι σχετικά με το...

Το να επιχειρήσει κανείς σε μια μονογραφία-μελέτη ν' ασχοληθεί με τις πολλαπλές όψεις της δημιουργικής μεγαλοφυΐας του Σεργκέι Αϊζενστάιν, είναι τόλμημα μάλλον πολύ δύσκολο και προπαντός ριψοκίνδυνο. Βασικός λόγος: ο ίδιος ο Αϊζενστάιν έχει αναλύσει διεξοδικά και με τόση οξύνοια και διαύγεια το έργο του, ώστε ο μελετητής είναι αναπόφευκτα "υποχρεωμένος" ν' αναφερθεί πρωτίστως και βασικά στα δικά του κείμενα. Οι μελετητές είναι πλήθος και δεν έχει μείνει ανεξερεύνητη, ή έστω στο ημίφως, η παραμικρή γωνιά που να αναφέρεται στη μορφολογία, τη θεματική, την τεχνική, την αισθητι...

Το 13ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - Εικόνες του 21ου αιώνα, με την ευκαιρία του αφιερώματος στον σημαντικό ουκρανό σκηνοθέτη Σεργκέι Λοζνίτσα εκδίδει δίγλωσση μονογραφία, η οποία περιλαμβάνει: - Προλογικό σημείωμα του καλλιτεχνικού διευθυντή Δημήτρη Εϊπίδη - Πρωτότυπα και ανέκδοτα κείμενα από τους Δημήτρη Μπάμπα και Θωμά Λιναρά - Αναδημοσιευμένα κείμενα των Ερίκ Βιντάλ, Σερζ Μεράν, Πολίνα Μπάρσκοβα - Συνέντευξη στον Δημήτρη Κερκινό - Ζενερίκ και συνόψεις των ταινιών του αφιερώματος - Φιλμογραφία - Βιογραφικό - Φωτογραφικό υλικό Οι ταινίες του αφιερώματος...

Στο σινεμά της Σάρα Ντράιβερ, οι εικόνες ξεδιπλώνονται, επεκτείνονται, αλλάζουν μορφή, επιταχύνουν, σταματούν. Σε περιβάλλουν, κι άλλοτε σε ξεγελούν. Οι ταινίες της κινούνται στα όρια του μύθου, μεταξύ της πραγματικότητας και του φανταστικού, μεταξύ μιας στιβαρής αφήγησης και της ελευθερίας ενός ποιήματος. Μοιάζουν να προχωρούν με τη ρυθμικότητα ενός μουσικού κομματιού, μεταξύ συνειδητού και ασυνείδητου. Περισσότερο από μια κινηματογραφημένη εκδοχή της "πραγματικότητας", μοιάζουν με απτή απεικόνιση μιας πνευματικής κατάστασης, μια χαραμάδα με θέα σ' έναν κόσμο στο μεταίχμιο...

Σαμ Πέκινπα - Σέρτζιο Λεόνε· βίοι παράλληλοι; Σίγουρα, όχι! Ο πρώτος ήταν Αμερικανός, μεξικανικής καταγωγής, που ανατράφηκε σε μία οικογένεια δικαστών και άρχισε την καριέρα του από την τηλεόραση, δουλεύοντας σε καουμπόικες σειρές. Στην αρχή ως βοηθός σκηνοθέτη, στη συνέχεια ως σεναριογράφος, μετά ως παραγωγός, και τέλος ως σκηνοθέτης. Μ' αυτή τη σειρά, ασχέτως αν, από μία στιγμή και μετά, συνέβαλε σ' ένα επεισόδιο με περισσότερες της μιας ιδιότητες. Ο δεύτερος ήταν Ιταλός, γέννημα θρέμμα της Ρώμης, που ανατράφηκε σε μία οικογένεια ανθρώπων του θεάματος και ξεκίνησε την καρ...

Ο Καρλ Ντράγιερ πέθανε στις 20 Μαρτίου 1968. Και να που το συνολικό έργο του, οριστικά τελειωμένο και προσδιορισμένο, αρχίζει να ζει μια νεά ζωή. Το να ρίξουμε μια ματιά στο έργο του Ντράγιερ σημαίνει να ταξιδέψουμε μέσα στην ιστορία του κινηματογράφου. [...] Από τον "Πρόεδρο" μέχρι τη "Γερτρούδη", οι ταινίες του Ντράγιερ είναι πριν απ' όλα σημαντικές σε σχέση με την εξέλιξη μισού αιώνα της τέχνης που υπηρετούν. Μιας εξέλιξης στην οποία συνέβαλαν ορισμένες φορές με καθοριστικό μάλιστα τρόπο. Συχνά, όμως, κράτησαν μια απόσταση απέναντί της. [...] (από τη σελ. 9 του βιβλίου)...