Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το παρόν έργο αποτελεί μία προσπάθεια εντρύφησης στα περί ψυχής δόγματα του νεοπλατωνικού φιλοσοφικού ρεύματος της ύστερης αρχαιότητας, με αφορμή το υπόμνημα του Ιωάννου Φιλοπόνου στην πραγματεία "Περί ψυχής" του Αριστοτέλους. Το προοίμιο του υπομνήματος παρουσιάζεται σε απόδοση στην νέα ελληνική και ακολουθεί εκτενής ανάλυση και σχολιασμός του. Η μελέτη αυτή καινοτομεί στο ότι ο σχολιασμός του κειμένου του Ιωάννου Φιλοπόνου βασίζεται κυρίως σε προγενέστερα εκείνου φιλοσοφικά υπομνήματα, χωρία των οποίων παρατίθενται στο πρωτότυπο και σε νεοελληνική απόδοση. Παρουσιάζετα...

Ο νεοπλατωνισμός, το τελευταίο φιλοσοφικό ρεύμα στην ιστορία της ελληνικής αρχαιότητας, που εκδηλώθηκε κατά τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες, σε μία εποχή μεγάλης πολιτικής, κοινωνικής και πνευματικής παρακμής, μπόρεσε να επιβιώσει μέσα στην πρόοδο του χρόνου αποτελώντας, με την διαιώνισή του, γέφυρα μεταφοράς ιδεών σε ξεχωριστούς μεταξύ των πολιτισμούς, όπως το Ισλάμ, το Βυζάντιο και η λατινική Δύση, σε ετερόκλητες μεταξύ των περιόδους, όπως ο Μεσαίωνας, η Αναγέννηση και η εποχή των Νεότερων Χρόνων, σε διαφορετικούς μεταξύ των τομείς του πολιτισμού, όπως η φιλοσοφία κ...

Η συγκρότηση της δυτικής μεταφυσικής θεμελιώνεται, με εντασιακό τρόπο, στους δύο κορυφαίους πυλώνες της αρχαίας ελληνικής σκέψης, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Το διδάσκαλο και τον μαθητή, τον μυθικό διαλεκτικό και τον ορθολογικό άξονα της αφήγησης. Ο καθείς με την οικεία του συγκρότηση και με την αυτόνομη διαδρομή του. Ο διδάσκαλος δια της Ακαδημίας και ο μαθητής για του Λυκείου διαμορφώνουν τις τάσεις εκείνες που σε κάποιο σημείο εμφανίζονται να ευρίσκονται σε ασυμφιλίωτη αντιπαράθεση. Η ιστορία όμως της φιλοσοφίας επιτελεί το καθήκον της. Μέσα από προσεκτικές ανιχνεύσε...

Στην παρούσα πραγματεία παρουσιάζεται το ζήτημα της Φύσης σε συσχετισμό με την έννοια της σιωπής. Η έννοια της φύσης στο φιλοσοφικό σύστημα του Πλωτίνου κατέχει ξεχωριστή θέση. Η φύση στη φιλοσοφία του αρχηγού του Νεοπλατωνισμού δεν αποτελεί νεκρό σώμα, αλλά έχει ζωή και κίνηση. Υπάρχει μια αέναη δημιουργικότητα στη φύση, η οποία ωθεί προς δημιουργικότητα κάθε ον που ενυπάρχει σ' αυτήν. Η δημιουργικότητα της φύσης επισυμβαίνει μ' ένα τρόπο αθόρυβο και σιωπηλό. Όπως αναπτύσσεται στην παρούσα πραγματεία, η φύση έχει έναν άφωνο τρόπο δημιουργίας. Το ανθρώπινο ον μπορεί να θε...

Στην παρούσα πραγματεία παρουσιάζεται το ζήτημα της Φύσης σε συσχετισμό με την έννοια της σιωπής. Η έννοια της φύσης στο φιλοσοφικό σύστημα του Πλωτίνου κατέχει ξεχωριστή θέση. Η φύση στη φιλοσοφία του αρχηγού του Νεοπλατωνισμού δεν αποτελεί νεκρό σώμα, αλλά έχει ζωή και κίνηση. Υπάρχει μια αέναη δημιουργικότητα στη φύση, η οποία ωθεί προς δημιουργικότητα κάθε ον που ενυπάρχει σ' αυτήν. Η δημιουργικότητα της φύσης επισυμβαίνει μ' ένα τρόπο αθόρυβο και σιωπηλό. Όπως αναπτύσσεται στην παρούσα πραγματεία, η φύση έχει έναν άφωνο τρόπο δημιουργίας. Το ανθρώπινο ον μπορεί να θε...

Ο όρος νεοπλατωνισμός προσδιορίζει τον τύπο της πλατωνικής φιλοσοφίας που άνθισε στη διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, από τον 3ο έως και τον 6ο μ.Χ. αιώνα. Είναι στην ουσία μια σύνθετη μεταφυσική ερμηνεία του έργου του Πλάτωνα, και κυρίως της πλατωνικής θεολογίας, όπως αυτή συναντάται στους Διαλόγους του. Ο νεοπλατωνισμός είναι το φιλοσοφικό-θρησκευτικό ρεύμα που άνθισε σε πείσμα της σαρωτικής "νέας τάξης πραγμάτων" της εποχής, δηλαδή της επέλασης του εξουσιαστικού ιουδαϊκού χριστιανισμού που στόχο είχε να αντικαταστήσει την κυριαρχία του ελληνικού τρόπου σκέπτεστε και...

Ο νεοπλατωνισμός, το τελευταίο φιλοσοφικό ρεύμα στην ιστορία της ελληνικής αρχαιότητας, που εκδηλώθηκε κατά τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες, σε μία εποχή μεγάλης πολιτικής, κοινωνικής και πνευματικής παρακμής, μπόρεσε να επιβιώσει μέσα στην πρόοδο του χρόνου αποτελώντας, με την διαιώνισή του, γέφυρα μεταφοράς ιδεών σε ξεχωριστούς μεταξύ των πολιτισμούς, όπως το Ισλάμ, το Βυζάντιο και η λατινική Δύση, σε ετερόκλητες μεταξύ των περιόδους, όπως ο Μεσαίωνας, η Αναγέννηση και η εποχή των Νεότερων Χρόνων, σε διαφορετικούς μεταξύ των τομείς του πολιτισμού, όπως η φιλοσοφία κ...

Ο Νεοπλατωνισμός υπήρξε το κύριο φιλοσοφικό ρεύμα της ύστερης αρχαιότητας, εξέλιξη της μεταφυσικής διδασκαλίας του Πλάτωνα, με γνωστότερους εκπροσώπους τον Πλωτίνο, τον Πορφύριο, τον Ιάμβλιχο και τον Πρόκλο. Ωστόσο, αν και είχε τεράστια επίδραση στο δυτικό πολιτισμό, παραμένει ένα "σκοτεινό" κεφάλαιο. Το βιβλίο του καθηγητή Wallis ρίχνει φως στο σπουδαίο αυτό φιλοσοφικό κίνημα, αποτελώντας την πιο ολοκληρωμένη και ευκρινή μελέτη πάνω στο Νεοπλατωνισμό.

Στη μονογραφία με τίτλο "The school of Ammonius, son of Hermias, on knowledge of the divine", που αποτελεί τη διδακτορική διατριβή του συγγραφέα, εξετάζεται η θεωρία της ειδωλoλατρικής νεοπλατωνικής σχoλής τoυ Αμμωνίoυ, υιoύ τoυ Ερμεία, περί των πρoϋπoθέσεων για την απόκτηση της γνώσης πoυ μπoρεί να έχει o άνθρωπoς για τo Θείo, καθώς και περί τoυ περιεχoμένoυ και τoυ σκoπoύ αυτής της γνώσης. Η σχoλή τoυ Αμμωνίoυ ήκμασε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτoυ (β' μισό 5oυ αι. - αρχές 7oυ αι. μ.Χ.) και έγινε γνωστή για τo σχoλιασμό έργων κυρίως του Αριστoτέλη, του Πλάτωνα, του Πoρφύριo...