Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όταν του ανατέθηκε να µελετήσει τα µεσαιωνικά κάστρα της Πελοποννήσου, ο νεαρός απόφοιτος του Πανεπιστηµίου Χάρβαρντ, Κέβιν 'Αντριους, βρέθηκε να ταξιδεύει στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του 1940, µέσα στο χάος ενός αιµατηρού εµφυλίου πολέµου. Όµως το εξαιρετικό βιβλίο του δεν έχει θέµα ούτε τα κάστρα ούτε την πολιτική: είναι ένα συναρπαστικό οδοιπορικό στην Ελλάδα του Εµφυλίου, που διαβάζεται σαν µυθιστόρηµα και δίνει πιθανώς την πρώτη, αλλά οπωσδήποτε την πιο παραστατική, αφτιασίδωτη και αξέχαστη εικόνα της ζωής στην Ελλάδα κατά τα σκληρά αυτά χρόνια. Μέσα στις δύσ...

Η άρνηση της μητέρας μου να παραδώσει εμένα και τον μικρό αδελφό μου στο παιδομάζωμα που είχε οργανώσει το ΚΚΕ, κατάταξε την ίδια στην μαύρη "αντίδραση" και έβαλε όλη μας την οικογένεια στο στόχαστρο του ΚΚΕ για εκδίκηση. Πρώτα πήραν την μητέρα μου να βοηθήσει τους αντάρτες μεταφέροντας υλικά στα βουνά, όπου συχνά την βασάνιζαν και σωματικά. Εγώ με τον αδελφό μου, μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους του χωριού μας, διαταχθήκαμε να εγκαταλείψουμε τα σπίτια μας και αναγκασθήκαμε να ζούμε σε πρόχειρες καλύβες μέσα στο κοντινό δάσος.[...] (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)...

"Το χειρόγραφο ήταν καλά κρυμμένο από τον [πατέρα μου] μέσα στον διπλό πάτο μιας βαλίτσας που την εμπιστεύτηκε στον Αντώνη, λίγο πριν φύγουμε από τη [Ρουμανία] το 1967. Δεν το προόριζε για δημοσίευση, αν και το είχε χρησιμοποιήσει ως υλικό στη συγγραφή των βιβλίων του. Όταν του το έφερα από τη Ρουμανία, το κατέθεσε στη Βιβλιοθήκη του Εργατικού Κινήματος του Πανεπιστημίου της Nanterre, όπου το εντόπισε τριάντα χρόνια αργότερα ο Νίκος Μαραντζίδης. Το γεγονός ότι ο πατέρας μου δεν το κατέστρεψε ήταν ένας από τους λόγους που με έκανε να συναινέσω στην έκδοσή του. Άλλος λόγος ήτ...

"Το βιβλίο που κρατάτε στη χέρια σας αφηγείται την ιστορία της γενέτειράς μου, του Ασπρόπυργου, κατά τα δύσκολα χρόνια της κατοχής και ειδικότερα του εμφυλίου πολέμου, που άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της στην κοινωνία μας και ιδιαίτερα στην οικογένεια της μητέρας μου. Πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας άοκνης προσπάθειας που διήρκεσε επτά χρόνια, τα οποία μεταφράζονται σε εκατοντάδες ώρες συνεντεύξεων, έρευνας και καταγραφής. Πολλές από τις συνεντεύξεις έγιναν χρονικά στην "κόψη του ξυραφιού", καθώς άνθρωποι προχωρημένης ηλικίας που έζησαν τα γεγονότα και μου τα διηγήθηκαν, έφ...

Περιέχει τα κείμενα: "Τραγούδι στην Αθήνα", "Ο κυρίαρχος της Ψυττάλειας" (α' έκδοση: "Ελεύθερη Ελλάδα", 1947), "Μουργκάνα" (α' έκδοση: "Φωνή του Μπούλκες", 1948), "Δρακολίμνη", "Η γυναίκα από τη Φούρκα".

Περιέχει τα κείμενα: "Τραγούδι στην Αθήνα", "Ο κυρίαρχος της Ψυττάλειας" (α' έκδοση: "Ελεύθερη Ελλάδα", 1947), "Μουργκάνα" (α' έκδοση: "Φωνή του Μπούλκες", 1948), "Δρακολίμνη", "Η γυναίκα από τη Φούρκα".

Η ιστορία του Γιάννη Παπαγαρυφάλλου, δημοσιογράφου, ο οποίος έπεσε θύμα διπλής δολοφονίας στον Εμφύλιο και αγνοήθηκε από τους συντρόφους του.

"Περνούσαν οι μέρες και οι βραδιές με αγωνία. Δεν έφευγε από το νου μου η εικόνα να χτυπάνε τον πατέρα μου με τα παλούκια. Σκέφτηκα ότι έπρεπε να περιμένω ακόμα μια εβδομάδα, γιατί τώρα ήταν καιρός να σπαρθεί το χωράφι στην Πετρακόλακα. Μια βραδιά, όταν μιλάγαμε για τις δουλειές, έκανα την πρόταση να σπείρω το παραπάνω χωράφι σιτάρι. Με κοιτάζανε και οι δύο λίγο παράξενα. "Θα τα καταφέρεις;", ρώτησε ο πατέρας μου. "Σίγουρα", του είπα. "Ε, άντε, πήγαινε, καλή αρχή." Το σιτάρι το έσπειρα και έγινε πολύ καλό, αλλά δεν πρόφτασαν να το θερίσουνε, γιατί η τότε μοναρχοφασιστική κ...

Το παρόν βιβλίο αποτελεί ίσως το μοναδικό στο είδος του που περιγράφει με ειλικρίνια, αμεροληψία, χωρίς καμία σκοπιμότητα την σκληρή καθημερινότητα της κατοχής και του εμφυλίου μέσα από προσωπικές εμπειρίες του συγγραφέα. Επεισόδια έντονης δράσης, περιπέτειας και συναρπαστικών ερωτικών σκηνών που εκτυλίσσονται μέσα στις αντίξοες συνθήκες της γεμάτης από φοβερές δοκιμασίες ζωής τού αντάρτικου, διανθισμένα συχνά με άφθονο και σαρκαστικό χιούμορ, καθηλώνουν και κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα. Το βιβλίο κλείνει με μια πρωτότυπη, ριζοσπασ...

Οι αντάρτες της Κατοχής δεν ήσαν κάποιοι βαρείς σκυθρωποί άντρες που είχαν πνίξει τα συναισθήματά τους και -κυρίως- το χιούμορ τους. Αντίθετα, ακόμα και στις στιγμές της μάχης, πολλές φορές τα καλαμπούρια δε σταμάταγαν. Τον τόνο έδινε ο ίδιος ο Άρης που είχε μια λεξούλα ανατρεπτική της σοβαροφάνειας ή της μεγαλοστομίας. Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου είναι από τους παλιούς αντάρτες της Ρούμελης και απόφοιτος της Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών του ΕΛΑΣ. Έχει ζήσει και έχει πολεμήσει μαζί με τον Άρη, τον Περικλή, το Θάνο και τους άλλους καπετάνιους της εποχής. Αυτές τις αναμνή...

Πολλές είναι οι ψηφίδες που στοιχειοθετούν ως άμεσες διαγνωστικές πηγές την κιβωτό της μνήμης του λαού μας στις δεκαετίες που ακολούθησαν το έπος του 1940. Και είναι -ευτυχώς- αρκετές οι μαρτυρίες των άμεσα συμμετεχόντων στα γεγονότα που, όπως οι αγωνιστές του 1821, μας άφησαν και αφήνουν ιερή μνήμη και παρακαταθήκη "τις διηγήσεις τους για τα συμβάντα της ελληνικής φυλής", όπως θα έλεγε ο κορυφαίος του Αγώνα Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Σε αυτό το πλαίσιο και τηρουμένων -πάντοτε- των αναλογιών, εντάσσεται και το βιβλίο του Γιώργου Μαυρίδη, "Και όμως νικήσαμε", που είναι μια πυκνή...

Μια νύχτα του Απριλίου 1944 ένας νεαρός βρετανός αξιωματικός, ο πατέρας μου, Μπίλι Μος, βρισκόταν σε ένα μικρό μηχανοκίνητο σκάφος που πλησίαζε τις ακτές της κατεχόμενης από τους Ναζί Κρήτης, πασχίζοντας να διακρίνει κάποιο φωτεινό σημαδάκι, το σινιάλο να βγει στην ακτή. Τον περίμενε μια μικρή ομάδα κρητικών ανταρτών, μαζί με τον Πάτρικ Λη Φέρμορ, τον διοικητή του Μπίλι. Ο Πάντι και ο Μπίλι ήταν αξιωματικοί της Διεύθυνσης Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΕΕ) και η αποστολή τους ήταν να απαγάγουν έναν γερμανό στρατηγό, να τον μεταφέρουν ταχύτατα στην άλλη πλευρά του νησιού και στη συν...

"... Η έχθρα που είχε συσσωρευθεί μέσα μου απο τη σοβινιστική προπαγάνδα τόσων χρόνων, διαλύθηκε μέσα σ' εκείνη την εβδομάδα που έζησα στην Αθήνα και είδα καθαρά στα μάτια των Ελλήνων τα φιλικά, τα αδερφικά αισθήματα που έτρεφαν για μας. Οι πρόσφυγες, οι Καραμανλήδες, δάκρυζαν στο άκουσμα της λέξης "Τουρκία". Τα αισθήματα αδελφοσύνης ανάμεσα σε δυο λαούς που είχαν ζήσει για αιώνες μαζί βάραιναν περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο. Την τελευταία μέρα έγινε η αποχαιρετιστήρια συγκέντρωση. Ήχησαν ξανά τα συνθήματα "Ζήτω η Τουρκία" και "Ζήτω η Ελλάδα". Αυτή τη φορά φώναξα "Ζήτω η Ελ...