Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε καμία περίπτωση δεν έχω πρόθεση ν' αναμοχλεύσω πάθη κάποιας εποχής. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Οφείλουμε να συγχωρούμε και να κοιτάζουμε μπροστά, αλλά δεν έχουμε το δικαίωμα να ξεχνάμε. Όλοι όσοι έζησαν αυτά τα πάθη έκαναν την αυτοκριτική τους. Όμως κανείς δεν μπορεί ν' αμφισβητήσει σ' όσους μας βρήκε το 2000 πάνω από τα εβδομήντα πως "είμαστε η γενιά η τρισάγια των παθών" και έχουμε την υποχρέωση να την κάνουμε γνωστή. Να μην την κλειδώσουμε στα προσωπικά μας ερμάρια.

Περιέχει τα κείμενα: "Τραγούδι στην Αθήνα", "Ο κυρίαρχος της Ψυττάλειας" (α' έκδοση: "Ελεύθερη Ελλάδα", 1947), "Μουργκάνα" (α' έκδοση: "Φωνή του Μπούλκες", 1948), "Δρακολίμνη", "Η γυναίκα από τη Φούρκα".

"Γενικά η ιστορία και ιδιαίτερα η πολιτική διαδραματίζεται στο παρελθόν, αλλά γράφεται στο μέλλον... Η μοίρα του Γιώργου, καθώς και χιλιάδων άλλων δημοκρατών Αριστερών ήταν προδιαγεγραμμένη και δεν ήταν δυνατό να αλλάξει, καθώς το δεξιό κράτος είχε καθορίσει την εξέλιξη και το μέλλον του. Αυτός το είχε αποδεχθεί και ανεξάρτητα από ερωτηματικά και αμφισβητήσεις τόσο πάνω στη μαρξιστική γενικώς φιλοσοφία, αλλά και τις πικρίες του από τη συμπεριφορά της αριστερής καθοδήγησής του, η ιδεολογική του φιλοσοφία που είχε δρομολογηθεί αγκαλιά με τα παγκόσμια "πιστεύω" του έστω μέσα σ...

Ο συγγραφέας, νεαρός ΕΠΟΝίτης, κατατάχθηκε στο ΔΣΕ αρχές του 1949. Στη διάρκεια της θητείας του στο ΔΣΕ κρατούσε Ημερολόγιο το οποίο πέταξε όταν πιάστηκε το Οκτώβρη του ίδιου χρόνου. Με βάση τις θύμησές του και από τη ζωή του στο ΔΣΕ, καταγράφει τα γεγονότα πρόσωπα και καταστάσεις που έζησε, περιγράφει την προσωπική του διαδρομή αλλά και την εσωτερική ζωή των ανταρτών. Προσπαθεί χωρίς ντοκουμέντα, μαρτυρίες και άλλα στοιχεία να παραδώσει στην Ιστορία τις λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής των μαχητριών και μαχητών του ΔΣΕ. Οπως γράφει ο Σοσιαλισμός, η καλύτερη, η πιο ανθρώπι...

Η ιστορία του Γιάννη Παπαγαρυφάλλου, δημοσιογράφου, ο οποίος έπεσε θύμα διπλής δολοφονίας στον Εμφύλιο και αγνοήθηκε από τους συντρόφους του.

Τώρα πια που δε γράφω και η απόσταση του χρόνου με βοηθάει, βλέπω καθαρότερα πόσες φορές, πραγματικά, έπνιξα στο λαρύγγι μου τα ίδια μου τα τραγούδια. Στα λιγοστά ποιήματα που, μέσα σε είκοσι πέντε και παραπάνω χρόνια, έγραψα, αν εξαιρέσω το πρώτο κι ένα μέρος από το δεύτερο βιβλίο μου, σε πόσα από τα υπόλοιπα δεν έσβησα την τελευταία στιγμή λέξεις, δεν αλλοίωσα έννοιες, δεν αφαίρεσα ολόκληρους στίχους, γιατί υπήρχαν εκεί ίσως μερικά πράγματα που δεν έπρεπε ακόμα να ειπωθούν. [...] (Σε όλη μας τη ζωή βουλιάξαμε πολλά καράβια μέσα μας, ίσως για να μη ναυαγήσουμε μια ώρα αρ...

Ένα σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας μας πραγματεύεται αυτό το βιβλίο, την ίδρυση του Ελληνικού λαικού απελευθερωτικού ναυτικού, του ΕΛΑΝ, και ο πιο κατάλληλος να μας μιλήσει για το θέμα αυτό δεν είναι άλλος από τον αντάρτη που πρωτοστάτησε στην ίδρυσή του και υπήρξε και ο αρχηγός του. Μια από τις σημαντικότερες μορφές του αντάρτικου, ο καπετάν Ζαχαριάς, μας μιλάει για την πορεία του στο αντάρτικο, την απόφαση για την ίδρυση του ΕΛΑΝ και για όσα ακολούθησαν την απελευθέρωση της χώρας μας και την εν συνεχεία υποδούλωσή της και πάλι στους Άγγλους και στους Αμερικανούς...

"Δεν πέρασαν δέκα λεπτά από την ώρα που φτάσαμε και με κάλεσαν γι' ανάκριση. Σε λίγο βρισκόμουν απέναντι από έναν Αρχισυνταγματάρχη, έναν Ταγματάρχη κι έναν Λοχαγό του Α2, οι οποίο άρχισαν αμέσως τις ερωτήσεις, θέλοντας να μαρτυρήσω πράγματα τα οποία δεν επρόκειτο ποτέ να έβγαιναν από το στόμα μου. "Σαν ιδιαίτερος", μου λέγανε, "του Ανάποδου ξέρεις πολλά μυστικά. Έχουμε μάθει ότι έχετε κρύψει όπλα, ασυρμάτους και πολλά άλλα. Εσύ ξέρεις με ποιους συνδεόσασταν, με πολίτες από διάφορα χωριά, ειδικά από τη Χαλκίδα και την Κύμη''. ''Εγώ δεν ξέρω τίποτα απ' όσα μου λέτε", απάντησ...

Το έργο του Στέφανου Ευαγγελίου "Με τα φτερά της Μνήμης, Ορόσημα μιας πολυκύμαντης ζωής", είναι ένα σπονδυλωτό έργο με τα εξής βασικά θέματα: 1. Η αυτοκτονία του Άρη Βελουχιώτη, που μέχρι σήμερα συγκλονίζει το πανελλήνιο. 'Ενας επιτελής του Άρη, ο μόνος επιζών από την ομάδα που συντρόφευσε τον αρχηγό στην τελευταία ημέρα της ζωής του, καταθέτει τις μαρτυρίες του. Ο συγγραφέας προσθέτει στην έρευνά του και άλλες καίριες μαρτυρίες και καταγράφει λεπτό προς λεπτό το τέλος του πρωτοκαπετάνιου. 2. Ποιος είναι ο υπαίτιος για τον αφοπλισμό του 2ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ από τους...

Η μάχη της Νάουσας είναι από τις τελευταίες εκδόσεις λογοτεχνικών βιβλίων του βουνού. Γράφτηκε το Μάρτη του 1949 και τυπώθηκε αρχές Αυγούστου του 1949. Είναι το χρονικό μιας σημαντικής νίκης με καπετάνιο εκείνων των μονάδων κρούσης τον Νίκο Μπελογιάννη. Καλλιεργεί το πνεύμα του ηρωισμού και της αυτοθυσίας, και δίνει υψηλά δείγματα συνεργασίας λαού και Δημοκρατικού Στρατού.

"...Θυμάμαι την πρώτη βραδιά που πήγαμε στη φυλακή. Νυχτερινά φώτα, δηλαδή ούτε ημίφως, ακριβώς όπως είναι στο μούχρωμα πριν ξημερώσει. Γυναίκες-κρατούμενες στα παράθυρα, κρεμασμένες στις σιδεριές και με τα δυο τους χέρια, να φωνάζουν όλες μαζί: "Λαέ της Αθήνας, αυτήν τη στιγμή παίρνουν για εκτέλεση δυο γυναίκες, τη Βαΐτσα και την Αννούλα". Συγκλονισμένες, μαρμαρωμένες, δε γινότανε να κάνουμε την παραμικρή κίνηση. Μόλις είχαμε φτάσει απ' το Τμήμα Μεταγωγών της Πλάκας, στην οδό Υπερείδου θαρρώ, όπου μας είχανε μεταφέρει μετά τη θητεία μας στην Ασφάλεια. Είναι πέρα από κάθε...