Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Διπλό βιβλίο" είναι ένα καινοτόμο βιβλίο. Η αφήγηση της Σταματίας Μπαρμπατσή περιλαμβάνει τη γραπτή και, ένθετα, την προφορική μαρτυρία της. Η ιστορική ανάγνωση γίνεται με βάση την αφήγηση της Σταματίας, μιας γυναίκας που ακολούθησε το ρυθμό της εποχής της, του χωριού της, της οικογένειά της, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι που μέχρι τώρα η ιστορία τούς παρέλειπε. Αποτελείται από τέσσερα μέρη. Το πρώτο αναφέρεται στη ζωή της στο προπολεμικό Περιβόλι, στην ΕΠΟΝ και στον Δημοκρατικό Στρατό. Το δεύτερο, για τις φυλακές, είναι πιο εκτεταμένο, γιατί η ανάγνωσή του έθεσε πολλά...

Το "Διπλό βιβλίο" είναι ένα κανονοτόμο βιβλίο. Η Αφήγηση της Σταματίας Μπαρμπάτση περιλαμβάνει τη γραπτή και ένθετα την προφορική μαρτυρία της. Η Ιστορική Ανάγνωση γίνεται με βάση την αφήγηση της Σταματίας, μιας γυναίκας που ακολούθησε τον ρυθμό της εποχής της, του χωριού της, της οικογένειάς της, όπως άλλωστε οι περισσότεροι άνθρωποι τους οποίους μέχρι τώρα η ιστορία συστηματικά τούς παρέλειπε. Η Ιστορική Ανάγνωση αποτελείται από τέσσερα μέρη: Το πρώτο αναφέρεται στη ζωή της στο προπολεμικό Περιβόλι, στην ΕΠΟΝ και στον Δημοκρατικό Στρατό. Το δεύτερο -για τις φυλακές- εί...

Έξοχα κείμενα, λόγος πλούσιος και πολύχρωμος, επιχειρήματα που πηγάζουν πειστικά από τα γεγονότα: τα άρθρα του Κώστα Καραγιώργη, που κρατάτε στα χέρια σας, αποτελούν και σήμερα δημοσιογραφικούς πολύτιμους λίθους. Η ανάγνωσή τους μεταφέρει τον αναγνώστη στο κλίμα μιας εποχής που σημάδεψε τη ζωή της χώρας, στα γιατί και στο διότι του εμφυλίου που πλήρωσαν ακριβά γενιές Ελλήνων. Η ιστορία αγωνιά ανάμεσα στις λέξεις του, οι κραυγές των αθώων θυμάτων μιας καταραμένης εποχής φτάνουν μέχρι τ' αφτιά μας, η αγριότητα της σύγκρουσης που δεν ήταν αναπόφευκτη προκαλεί τρόμο. Τα άρθρα...

Ένα εθνικό και πολιτικό μνημόσυνο για τους πατριώτες που στάθηκαν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα με υπερηφάνεια και αγάπη για την πατρίδα. Στην έκδοση αυτή περιλαμβάνονται οι εκθέσεις ιερέων τους οποίους έστελνε η Μητρόπολη της Αθήνας να παραστούν στις εκτελέσεις των αντιστασιακών που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο. Πρόκειται για τις εκθέσεις που βρέθηκαν στα αρχεία της Αρχιεπισκοπής και δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά το 1947. Σ' αυτές καταγράφονται τα ονόματα και οι τελευταίες ώρες των ηρώων λίγο πριν σταθούν μπροστά στο απόσπασμα... Παρατίθεται κατάλογος και στοιχεία...

Διαδρομή αργή και βασανιστική αυτή που οδηγεί από το κελί στο πεδίο βολής... Σκέψεις σκόρπιες, μπερδεμένες, με σημείο αναφοράς τα αγαπημένα πρόσωπα που μένουν πίσω, έως τη στιγμή που κατάδικος και εκτελεστικό απόσπασμα γίνονται πρωταγωνιστές σε ένα θέατρο παραλόγου. Βλέμμα καθαρό, αποφασιστικό από τον μελλοθάνατο· συνειδητοποιημένος ων, αρνείται οτιδήποτε θα του στερήσει το αχνό φως της αυγής - το τελευταίο φως. Η θέα των δημίων του δεν τον λυγίζει - αρνείται να του δέσουν τα μάτια. Θέλει να νιώθει ελεύθερος έως την ύστατη στιγμή - σε λίγο, θα έχει απαλλαγεί οριστικά από τα...

ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΟΙ ΜΑΧΕΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ Γραμμένο από έναν αυτόπτην μάρτυρα, διοικητή του λόχου που συμμετείχε από την πρώτη στιγμή στα γεγονότα στην συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος. Το ημερολόγιο αυτό αρχίζει από την Κυριακή 3.12.1944 όπου έλαβε χώρα το απαγορευθέν από την Κυβέρνηση Παπανδρέου Συλλαλητήριο το οποίο υπήρξε η αφετηρία των αποκαλούμενων "Δεκεμβριανών" που επέφεραν μύριες καταστροφές τόσο σε έμψυχο όσο και σε άψυχο υλικό. Η περιγραφή τελειώνει στις 4 Ιανουαρίου 1945 τελευταία ημέρα των μαχών. - Λεπτομέρεις που για πρώτη φορά παρουσιάζοντα...

[...] Εγώ, όστις ηθέλησα ως καθηγητής του Πανεπιστημίου να αποτρέψω τους πλανηθέντας φοιτητάς από την οδόν της απωλείας και έκρουσα τον κώδωνα του κινδύνου προς τον λαόν διά του ραδιοφώνου, υπέστην τόσον ισχυράν την επίθεσιν, ώστε εγκατελείφθην εις το έλεος του Θεού και διά των προπηλακισμών και συκοφαντιών διεσύρθη το όνομά μου κατά τοιούτον τρόπον, ώστε εκλίνισαν και πολλούς εκλεκτούς φίλους μου. [...] Τι βιβλίον είναι κυρίως περιγραφή της ομηρικής τραγωδίας. Εν τούτοις παρεμπιπτόντως επιλαμβάνεται και όλων σχεδόν των προβλημάτων των σχετιζομένων προς την ιδεολογίαν και...

Ο Θωμάς Πεντζόπουλος αντιστράτηγος και Γενικός Επιθεωρητής Στρατού ανέφερε ότι: "προσέφερεν σοβαράς εθνικάς υπηρεσίας, εργασθείς με ζήλον και ανιδιοτέλειαν. Το χαρακτηριστικό του ανδρός είναι ότι τα ελατήρια του αγώνος του δεν ήταν ιδιοτελή. Είναι καθ' όλα άξιος Έλλην και δικαιούται πάσης υποστηρίξεως υπό του κράτους δια τας προσφερθείσας υπηρεσίας του. Η φήμη του ως εθνικού αγωνιστού είναι γνωστή εις ολόκληρον την Θεσσαλίαν και Φθιώτιδα". Ανάλογες βεβαιώσεις είχαν εκδόσει και ο ταξίαρχος Κλήμης Πυλορώφ, Διοικητής του 2ου Συντάγματος Ιππικού και ο υποστράτηγος Βασίλειος...

Στο πλαίσιο της έκδοσης των δημοσιευμένων και αδημοσίευτων έργων της Έλλης Παππά, οι Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν τα περίφημα μερικώς δημοσιευμένα "Γράμματα στο γιο μου", που γράφτηκαν στις φυλακές με σκοπό να τα διαβάσει ο γιος της με τον Νίκο Μπελογιάννη όταν θα έφτανε στην ηλικία των 16 χρόνων. Στα γράμματα αυτά περιγράφεται η σχέση της Έλλης Παππά με τον Νίκο Μπελογιάννη και η συγκλονιστική δίκη που τους καταδίκασε σε θάνατο. Η έκδοση συνοδεύεται από φωτογραφίες και αναπαραγωγές χειρογράφων. Όταν έγραφα από τη φυλακή αυτά τα γράμματα, δεν περίμενα ποτέ πως θα τα έβλεπα...

Οι νέοι που μεγάλωναν στην Τασκένδη άκουγαν τις ιστορίες των γονέων τους από την εποχή του Εμφυλίου και αντιλαμβάνονταν πως κάτι πολύ κακό συνέβη στη χώρα τους. Η ιστορία της Ελένης, μητέρας της Γιάννας, είναι μια πραγματική ιστορία που περιγράφει πώς βρέθηκε από την Ήπειρο στην Τασκένδη μετά την υποχρεωτική επιστράτευσή της στον Δημοκρατικό Στρατό. Ήταν ένα 15χρονο κορίτσι όταν ξεκίνησε η περιπέτειά της και μπορούσε να σκοτωθεί από στιγμή σε στιγμή, όπως χιλιάδες Έλληνες αντάρτες και στρατιώτες, αδέλφια, ξαδέλφια, χωριανοί και φίλοι. Μέσα από τις ατέλειωτες συζητήσεις των...

Τι ήταν η "Γλαροφωλιά;" Μια σκηνή στημένη σ' ένα βράχο στη νότια άκρη της Μακρονήσου, αντίκρυ από το Σούνιο. Μια άθλια σκηνή που έμοιαζε περισσότερο με καταφύγιο γλάρων, παρά με ανθρώπινο κατάλυμα. Μια γλαροφωλιά, λοιπόν, κι εκεί μέσα δώδεκα άνθρωποι αντιμέτωποι με μια θύελλα μίσους και βίας, ακούγοντας ένα και μόνο πρόσταγμα: "Θα λυγίσετε ή θα πεθάνετε". Δώδεκα άνθρωποι, που ανάμεσά τους συναριθμείται και ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, θα δοκιμάσουν στο πετσί τους και στην ψυχή τους τα παρανοϊκά πειράματα ενός έξαλλου εμφυλιοπολεμικού κράτους. Κοιτάξτε, όμως, τώρα τα π...

Μια σκηνή στημένη σ' ένα βράχο, στη νότια άκρη της Μακρονήσου, αντίκρυ από το Σούνιο. Μια άθλια σκηνή που θύμιζε περισσότερο φωλιά γλάρων, παρά κατάλυμα ανθρώπων. Μέσα, δώδεκα παλικάρια, ανάμεσα του και ο συγγραφέας του βιβλίου, θα δοκιμάσουν στην ψυχή και στο σώμα όλα τα παρανοϊκά βασανιστήρια ενός έξαλλου εμφυλιοπολεμικού κράτους-δυνάστη. Αυτή είναι η Γλαροφωλιά. Οι τρόποι αντίστασης, λιγοστοί. Όμως, "αν αντέξεις απόψε στον πόνο, μπορεί να αντέξεις και αύριο. Ίσως τότε ν' αντέξεις και μια Τρίτη μέρα, οπότε μη φοβάσαι τίποτε. Τους ξέφυγες οριστικά, δήλωση μετανοίας δεν...

Ο πρώτος νεκρός απ' το ξύλο στη Γιούρα ήταν ο Περικλής Κούκερης, δάσκαλος από τη Μουσουνίτσα. Τον σκότωσαν στο ξύλο και με βασανιστήρια στο πειθαρχείο, με την κατηγορία ότι έφερε μαζί του σχολικά βιβλία. Αλήθεια, τους δασκάλους όπως και τους παπάδες τους μισούσαν και τους χτύπαγαν ιδιαίτερα οι βασανιστές στη Γιούρα. Μέτρησαν 80 ακόμα νεκρούς στην πρώτη Γιούρα, αλλά είναι πολλοί περισσότεροι. Ένας από τους νεκρούς, ο Σουλιώτης, είχε πει σ' ένα συμπατριώτη του τη μέρα του θανάτου του: "Εγώ θα πεθάνω. Να ευχαριστήσεις τα παιδιά που μου έδωσαν το αίμα τους. Πεθαίνω τίμια και ε...

Σε καμία περίπτωση δεν έχω πρόθεση ν' αναμοχλεύσω πάθη κάποιας εποχής. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Οφείλουμε να συγχωρούμε και να κοιτάζουμε μπροστά, αλλά δεν έχουμε το δικαίωμα να ξεχνάμε. Όλοι όσοι έζησαν αυτά τα πάθη έκαναν την αυτοκριτική τους. Όμως κανείς δεν μπορεί ν' αμφισβητήσει σ' όσους μας βρήκε το 2000 πάνω από τα εβδομήντα πως "είμαστε η γενιά η τρισάγια των παθών" και έχουμε την υποχρέωση να την κάνουμε γνωστή. Να μην την κλειδώσουμε στα προσωπικά μας ερμάρια.

Γιατί δεν αυτοκτόνησες; Στον συγγραφέα απευθύνονταν το ερώτημα, στον συγγραφέα που την εποχή εκείνη, ήταν δεν ήταν 20 χρονών. Τότε, δεν καταλάβαινε γιατί ζητούσαν τη ζωή του, οι πρώην συναγωνιστές, οι σύντροφοί του. Τώρα 60 χρόνια αργότερα, ξεσπάει και εξιστορεί. Ένα κομμάτι απ’ τη ζωή του αφηγείται, που ξεκινάει απ’ τους αγώνες του κατά των Γερμανών κατακτητών και των συνεργατών τους. Κι ύστερα περιγράφει πως ένας έφηβος, συνεπαρμένος από την ατμόσφαιρα και τα συνθήματα της εποχής, ρίχνεται στον αγώνα για τα πανανθρώπινα ιδανικά, για λευτεριά, ισότητα και δικαιοσύνη. Εμπλέ...

Καταγράφονται βιώματα και εμπειρίες, καθώς και τα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα, όπως τα έζησε ως έφηβος και ως κρατικός υπάλληλος, ένας απλός αθηναϊκός, κατά την σαραπεντάχρονη δραστηριότητά του -από τα Δεκεμβριανά, τα μετεμφυλιακά, τα χουντικά και τα μεταπολιτευτικά, μέχρι την συνταξιοδότησή του το 1989-.

Ίσως οι νεώτεροι να διαφωνούν με την αναμόχλευση παλαιών παθών και να μη θέλουν να έρχονται στην επιφάνεια. Για τα πάθη συμφωνούμε και εμείς. Τα γεγονότα όμως είναι ιερά και η ιστορία δεν μπορεί να διαγραφεί και να ταφεί. Είναι μια πραγματικότητα που απαιτεί σεβασμό. Είναι βέβαια τυχεροί όσοι δεν έζησαν τη φρίκη των ιδεολογικών και πολιτικών συγκρούσεων στην Κατοχή και στον ανταρτοπόλεμο. Αυτό όμως δεν τους απαλλάσσει από το χρέος να μελετήσουν την Ιστορία και τη συμπεριφορά των Ελλήνων κομμουνιστών της περιόδου εκείνης και να διδαχθούν. Γιατί θα ισχύει πάντοτε η σοφή ρήση:...