Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

The "Apology of Socrates", written by Plato, is the speech of self-defense which Socrates spoke at his trial in 399 BC. Specifically, the "Apology" is a defense against the charges of "corrupting the youth" and "not believing in the gods in whom the city believes, but in other daimonia". In this dialogue, Socratew speaks in a very plain manner and explains who he is and what kind of life he led. The "Apology" is one of four Socratic dialogues, along with "Euthyphro", "Phaedo" and "Crito", through which Plato details the final days of the philosopher Socrates.

Epictetus (c. 55-135 AD), of Hierapolis (Phrygia), was a Stoic philosopher. In his "Manual on the Art of Living" gives explicit advice on how to live. The "Manual" is a collection of principles that together provide a philosophy for everyday life. The basis of philosophy is self-knowledge. The integrity, the self-management and the personal freedom are the main points that Epictetus focuses on. Epictetus was born into slavery, but he remained free, he lived in poverty, but he remained happy. By putting into practice all his wise instructions, man can conquer virtue and beco...

Αυτός ο συλλογικός τόμος περιλαμβάνει μελέτες πανεπιστημιακών καθηγητών και ερευνητών που επιχειρούν να ανιχνεύσουν τους αρμούς ανάμεσα στις τρεις θεμελιώδεις για την ανθρώπινη σκέψη και πνευματική δημιουργία θεματικές έννοιες, την φιλοσοφία, την αυτογνωσία και την επιμέλεια ψυχής/εαυτού, εκκινώντας από την αρχαία φιλοσοφική προσέγγιση της σχέσεως μεταξύ τους, η πιο γνωστή εκδοχή της οποίας είναι το σωκρατικό αίτημα για την επιμέλεια της ψυχής, και επεκτείνοντας το ενδιαφέρον τους σε όλες τις μεταγενέστερες περιόδους της ελληνικής φιλοσοφίας, μέχρι και την νεοελληνική φιλοσ...

Heraclitus (c. 535 BC), son of Bloson of Ephesus, probably came of royal blood, was a pre-Socratic Ionian Greek philosopher. Known for his doctrine of change being central to the universe and for the establishing the term 'Logos' in Western philosophy, is recorded as having written a single book "On Nature", divided into three discourses, one on the universe, another on politics and a third on theology. The book was deposited in the great Temple of Artemis in Ephesus and made available to visitors for several centuries after Heraclitus' death. However, his writings only sur...

Ο Πλατωνικός διάλογος µε τον διαζευκτικό τίτλο "Πολιτεία ή περί δικαίου" είναι έργο από τα καλύτερα της περιόδου της ακµής του συγγραφέως. Στο πρώτο βιβλίο υπάρχει διάλογος για τη Δικαιοσύνη και στο δεύτερο γίνεται λόγος για το τι είναι δίκαιο αναφερόµενοι στο µύθο του Γύγη. Ο διάλογος στο τρίτο βιβλίο αναφέρεται στην παιδεία των φυλάκων και το τι πρέπει να τους διέπει. Η γυµναστική θα πρέπει να αποβλέπη στην τελειοποίησι των εµφύτων ιδιοτήτων πού έχουν οι φύλακες (ταχύτης, εγρήγορσις, αντοχή), η δίαιτα απλή και λιτή. Συνεχίζοντας στο τέταρτο βιβλίο γίνεται διάλογος...

Στο έκτο βιβλίο έχουµε την περιγραφή του φιλοσόφου που θα κυβερνήσει την πολιτεία. Ο φιλόσοφος µισεί το ψέµα και την δουλικότητα, έχει δυνατό µνηµονικό, αγαπάει την γνώση, είναι µεγαλοπρεπής, σώφρων και κόσµιος. Στο έβδοµο βιβλίο ο Πλάτων δίνει την απάντηση στα ερωτήµατα σχετικά µε την θέση του ανθρώπου απέναντι στο "ον" χρησιµοποιώντας την εποπτική εικόνα του σπηλαίου. Στο όγδοο βιβλίο γίνεται η ανάλυση των τεσσάρων νοσηρών πολιτευµάτων τα οποία µόνο αρνητικές συνέπειες φέρνουν στην κοινωνία. Στο ένατο βιβλίο γίνεται αναφορά στον τυραννικό χαρακτήρα, πως δηµιουρ...

Ο "Φαίδων" ανήκει στην κατηγορία των λεγοµένων "αφηγηµατικών" διαλόγων του Πλάτωνος. Σ' αυτόν, ένας από τους φίλους του Σωκράτους διηγείται τα όσα συζητήθηκαν προ της θανατικής εκτελέσεως του µεγάλου δασκάλου µέσα στην φυλακή. Αυτός είναι ο Φαίδων, µε το όνοµα του οποίου τιτλοφορείται ο διάλογος. Η αφήγησις γίνεται στον Φλιούντα, η επιλογή του οποίου δεν είναι τυχαία. Από αυτήν, κατά τον Παυσανία (ΙΙ. 13) καταγόταν ο πρόγονος του Πυθαγόρου Ίππασος και για τον λόγο αυτό ο τόπος αυτός είχε καθιερωθή για την συγκέντρωσι των Πυθαγορείων, οι οποίοι πρώτοι εξέτασαν τα σχετικά...

Θέµα του διαλόγου "Κρατύλος" είναι "η ορθότης των ονοµάτων". Κατά τον Κρατύλο για κάθε πράγµα υπάρχει από την φύση δοσµένο ένα όνοµα, ενώ κατά τον Ερµογένη τα ονόµατα τα καθορίζουν οι άνθρωποι κατόπιν κοινής συµφωνίας και γι' αυτό είναι ορθά. Οι δύο συνοµιλητές είναι ανυποχώρητοι στις απόψεις τους και η συζήτηση έχει φθάσει σε αδιέξοδο. Γι' αυτό ζητούν από τον Σωκράτη να πάρη θέσι επί ενός ζητήµατος που για πρώτη φορά τίθεται προς έρευνα, αν δηλαδή η γλώσσα γεννήθηκε "φύσει ή νόµω".

Στον τόµο αυτό περιλαµβάνονται τρία από τα µικρά σε έκτασι έργα του Πλάτωνος, τα εξής: "Μενέξενος" (ή Επιτάφιος-Ηθικός). Πρόκειται για σχέδιο επιταφίου λόγου, ο οποίος αποδίδεται στην Ασπασία την Μιλησία και τον απαγγέλλει ο Σωκράτης στον Μενέξενο. Ρητορικός λόγος και όχι φιλοσοφικός διάλογος. Μία υπέρβασις του Πλάτωνος µε στόχο τους ρήτορες, που αντιπαθεί. "Λύσις" (ή περί φιλίας µαιευτικός). Αναζητείται ο κατάλληλος ορισµός και η φύσις της φιλίας. Οι ορισµοί διαδέχονται ο ένας τον άλλο µε ταυτόχρονη αµφισβήτησι και απόρριψι του αµέσως προηγούµενου. Συµπέρασµα: τα όσα...

ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ Είναι γνωστό ότι οι "Κύριες Δόξες" του Επίκουρου χρησίμευαν ως εγκόλπιο για τους μαθητές της διδασκαλίας του Κήπου. Φαίνεται όμως ότι κυκλοφορούσαν και άλλες συλλογές επικούρειων αποφθεγμάτων, όπως εκείνη που ανακάλυψε ο ερευνητής Καρλ Βότκε το 1888 στην βιβλιοθήκη του Βατικανού, ενταγμένη μέσα στο χειρόγραφο "Codex Vaticanus Graecus 1950" του 14ου αιώνα. Η συλλογή αυτή καθιερώθηκε έκτοτε με τον πανεπιστημιακό τίτλο "Gnomologium Vaticanum Epicureum" αλλά είναι γνωστότερη ως "Επίκουρου Προσφώνησις". Το κείμενο του "Gnomologium Vaticanum Epicureum...

"Σε αυτούς, τους Έλληνες, όλοι εμείς οφείλουμε τα φώτα που αρχικώς μας οδήγησαν για να βγούμε από το γοτθικό σκοτάδι". Τόμας Τζέφερσον, επιστολή στον Αδαμάντιο Κοραή Ο Τόμας Τζέφερσον (1743-1826), γνωστός ως ένας από τους ιδρυτές των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και ο τρίτος πρόεδρός τους, είναι αναμφισβήτητα μια παγκόσμια προσωπικότητα της εποχής του Διαφωτισμού. Τα έργα του επηρέασαν τον Δυτικό πολιτισμό και τον επηρεάζουν ακόμη και σήμερα. Στις ημέρες μας ίσως είναι λιγότερο γνωστό, ότι αυτή η προσωπικότητα διαμορφώθηκε μέσω της κλασικής παιδείας που έλαβε,...

Παραδίδουμε τη μετάφραση του Ζ' βιβλίου των "Μετά τα Φυσικά" του Αριστοτέλη, η οποία στηρίχθηκε στην έγκριτη έκδοση του Αριστοτελικού κειμένου από τον Άγγλο W. D. Ross. Θεωρούμε ως ιδιαιτέρως σημαντικό το βιβλίο Ζ' των "Μετά τα Φυσικά" του Σταγειρίτη φιλοσόφου, διότι πράγματι σε αυτό το βιβλίο ο φιλόσοφος καταλήγει στον ρηξικέλευθο ορισμό της ουσίας ως συνόλου της μορφής και της ύλης, άρα στην διατύπωση ότι το κάθε πρόσωπο ή πράγμα αποτελεί και μία ξεχωριστή ουσία. Με αυτόν τον τρόπο υπερβαίνεται η πλατωνική φιλοσοφία η οποία θεωρούσε ότι η ουσία ως ιδέα ευρίσκεται έξω από...

Παραδίδουμε τη μετάφραση του Ζ' βιβλίου των "Μετά τα Φυσικά" του Αριστοτέλη, η οποία στηρίχθηκε στην έγκριτη έκδοση του Αριστοτελικού κειμένου από τον Άγγλο W. D. Ross. Θεωρούμε ως ιδιαιτέρως σημαντικό το βιβλίο Ζ' των "Μετά τα Φυσικά" του Σταγειρίτη φιλοσόφου, διότι πράγματι σε αυτό το βιβλίο ο φιλόσοφος καταλήγει στον ρηξικέλευθο ορισμό της ουσίας ως συνόλου της μορφής και της ύλης, άρα στην διατύπωση ότι το κάθε πρόσωπο ή πράγμα αποτελεί και μία ξεχωριστή ουσία. Με αυτόν τον τρόπο υπερβαίνεται η πλατωνική φιλοσοφία η οποία θεωρούσε ότι η ουσία ως ιδέα ευρίσκεται έξω από...

Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία όπως αποτυπώνεται στο παρόν βιβλίο είναι Ιστορία της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας διαρθρωμένη σε κεφάλαια που πραγματεύονται τους πυρήνες της προσωκρατικής, πλατωνικής και αριστοτελικής φιλοσοφίας με επίκεντρο την οντολογία και τη γνωσιολογία. Δεν πρόκειται για στατική περιγραφή, αλλά για συστηματική παρουσίαση των ιδεών των φιλοσόφων της αρχαιότητας με κυρίαρχο τον διάλογο μεταξύ τους.

Εγχειρίδιο Πνευματικής Επιβίωσης. Ένας Οδηγός για μία Ζωή γεμάτη Αρμονία και Μαχητικότητα, Ψυχική Ισορροπία και Γαλήνη, Πληρότητα και Ευδαιμονία. Οι Έλληνες γνώριζαν καλά, πως για να υπάρχει Υγεία, τόσο Σωματική όσο και Ψυχική, απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο έλεγχος των σκέψεων και η καλλιέργεια των συναισθημάτων. Μέσα από τα Δελφικά Παραγγέλματα ή Πυθίας Γράμματα διατηρείται η επαφή με τον Ανώτερο Εαυτό, εξισορροπούνται οι εσωτερικές συγκρούσεις, αποκαθίσταται η Ψυχική Υγεία και επιτυγχάνεται το ΕΥ ΖΗΝ!

Αυτό το έργο είναι ξόρκι μη λήθης της σοφίας των "γιγαντομάχων περί της ουσίας", μιας σοφίας η οποία παραμένει "ωφελίμη προς τας πολιτείας και τον βίον τον ανθρώπινον", και που η επιστροφή σ' αυτήν σημαίνει επαλήθευση της ηρακλειτικής αρχής: "Οδός άνω και κάτω μίη", του λεγόμενου από τον Αρχύτα ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν, μόνο, αν δεν γνωρίζουν να ενώνουν την αρχή με το τέλος, καθώς και της νεότερης παροιμίας: "Όποιος ρίχνει μια σφαίρα στο παρελθόν, κινδυνεύει να χτυπηθεί από μια σφαίρα στο μέλλον".

Ποια είναι η πρώτη αρχή των πάντων; Μπορεί κανείς να τη συλλάβει και, αν ναι, με ποιον τρόπο; Πώς τα πάντα προέρχονται από την πρώτη αρχή και πώς αυτή συνδέεται με τα πάντα ως αιτία τους; Αυτά είναι μερικά από τα θεμελιώδη ερωτήματα που θέτει προς απάντηση ο Δαμάσκιος στον 1ο τόμο του έργου του "Απορίες και λύσεις περί των πρώτων αρχών", το οποίο αποδίδεται για πρώτη φορά στη σημερινή μας γλώσσα. Ο συγγραφέας του έργου, ο τελευταίος μεγάλος στοχαστής του νεοπλατωνισμού και της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, κατά την δύσκολη εποχή της κυριαρχίας του χριστιανισμού, διατυπώνει...

Η συνείδηση και η ψυχή παρουσιάζουν ομοιότητα στις λειτουργίες τους απέναντι στα συναισθήματα, αλλά υπάρχει μία ουσιώδης διαφορά. Τα συναισθήματα που προκαλούν ανεξέλεγκτη ψυχική αναταραχή, μπορούν να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά από την συνείδηση, εφόσον αυτή έχει εξελιχθεί αρκετά ώστε να αξιολογεί συναισθήματα και όχι ψυχικές επιπτώσεις.

Τι πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες για την ψυχή; Πώς συνελάμβαναν την ύπαρξή της; Ποια ήταν η δημιουργία και η σύστασή της; Τη θεωρούσαν θνητή ή αθάνατη; Ποια ήταν η τύχη της μετά θάνατον; Μεταβαίνει η ψυχή, μετά θάνατον, σε άλλα σώματα, και, αν ναι, σε σώματα ανθρώπων ή σε σώματα ζώων; Το βιβλίο αυτό περιέχει μια εκτενή ανθολόγηση των ιδεών της ελληνικής αρχαιότητας σχετικά με την έννοια της ψυχής, μια έννοια που, μαζί με εκείνη του θεού, κυριάρχησε στην αρχαία φιλοσοφία και είναι από τις λεπτότερες υψηλότερες που συνέλαβε η ανθρώπινη σκέψη. Οι απαντήσεις στα ερωτήματα που...