Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ανάμεσα στα γραπτά της Έλλης Λαμπρίδη ξεχωρίζει η ως τώρα ανέκδοτη λογοτεχνική αυτοβιογραφία της "Μέρες του Ωδείου", με θέμα τα εφηβικά της χρόνια 1910-1912. Ξεχωρίζει για την εκ των ένδον εικόνα της ίδιας, αλλά και ενός ολόκληρου κόσμου: της αστικής Αθήνας των αρχών του 20ού αιώνα. Το Ωδείο Αθηνών -ο χώρος, τα μαθήματα, οι δάσκαλοι, οι συμμαθητές-είναι το κεντρικό σκηνικό· κάποτε πάλι η δράση μας μεταφέρει στο Γυμνάσιο, την οικογενειακή ζωή, το Πανεπιστήμιο. Οι ήρωες είναι καθημερινοί άνθρωποι αλλά και ιστορικές προσωπικότητες όπως ο συμφοιτητής της πρωταγωνίστριας Γιάννης...

2014 READERS' PRIZE of PUBLIC BOOKSTORES (GREECE) Alki Zei, the "grande dame" of Greek literature, narrates the story of the years of her youth, between 1925 and 1945, which determined her future path. In her exciting narration, a whole era revives, animated by the presence of famous Greek personalities of the arts and literature. In addition to being a memoir, Alki Zei's biographical narrative reveals remarkable examples of human behaviour in a completely unpretentious manner. Now it was the summer, the marble kitchen table was warm, and I was finally a Writer. I miss...

Μνήμη και πολλή αγάπη χρειάστηκε για να γράψω την ιστορία της ζωής μου. Στο μυθιστόρημα μπορείς να λες ό,τι φαντάζεσαι, να κινείς τους ήρωές σου όπως θέλεις, να τους βάζεις να λένε ό,τι σκέφτεσαι εσύ. Όταν όμως τα πρόσωπα είναι αληθινά, δεν γίνεται ούτε τοσοδά να λαθέψεις, μια και κανείς τους δεν μπορεί πια να σε επιβεβαιώσει ή να σε διαψεύσει. Ευτυχώς που υπάρχει η αδελφή μου και η μνήμη της είναι αλάνθαστη και η ζωή της μπλέκεται με τη δική μου. Μόλις διάβασε αυτά που έγραψα μου είπε: "Έτσι ζήσαμε, έτσι ήταν αυτοί που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε". "Τώρα" της λέω, "που ξαναθυμ...

Μνήμη και πολλή αγάπη χρειάστηκε για να γράψω την ιστορία της ζωής μου. Στο μυθιστόρημα μπορείς να λες ό,τι φαντάζεσαι, να κινείς τους ήρωές σου όπως θέλεις, να τους βάζεις να λένε ό,τι σκέφτεσαι εσύ. Όταν όμως τα πρόσωπα είναι αληθινά, δεν γίνεται ούτε τοσοδά να λαθέψεις, μια και κανείς τους δεν μπορεί πια να σε επιβεβαιώσει ή να σε διαψεύσει. Ευτυχώς που υπάρχει η αδελφή μου και η μνήμη της είναι αλάνθαστη και η ζωή της μπλέκεται με τη δική μου. Μόλις διάβασε αυτά που έγραψα μου είπε: "Έτσι ζήσαμε, έτσι ήταν αυτοί που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε". "Τώρα" της λέω, "που ξαναθυμ...

"... Ο πατέρας μού το έλεγε όταν ήμουν μικρός: "Θα πεθάνεις στην ψάθα με τη λογοτεχνία". Τελικά μπορεί να βγει δικαιωμένος. Αλλά δεν έζησα, μπαμπά, στην ψάθα. Έζησα στα πλούτη με τη λογοτεχνία. Αν πεθάνω στην ψάθα είναι το λιγότερο. Τι να τα κάνεις τα πλούσια φέρετρα;" Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας δεν είναι μια "κλασική" αυτοβιογραφία. Πρόκειται μάλλον για σελίδες ημερολογίου, για "φύλλα φθινοπωρινά", που γράφτηκαν, απότομα και ξαφνικά, μέσα σε κάποιους μήνες στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Οριστική έκδοση της φημισμένης "αυτοβιογραφίας" του Βασίλη Βασιλικού...

Βαρβαρότητα και ανθρωπιά, φτώχεια και μεγαλείο, ηρωισμός και όνειρο καθορίζουν τη μοίρα ενός μικρού κοριτσιού από κάποιο χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, το οποίο, φτάνοντας στην εφηβεία, κατορθώνει να ξεφύγει από τον κλοιό της ελληνικής επαρχίας των δεκαετιών '60-'70 και να βρει τη ζωή στην Αθήνα, πλάι στον ποιητή Νίκο Γκάτσο και ανάμεσα σε προσωπικότητες που σηματοδοτούν την πνευματική και πολιτιστική ιστορία της νεώτερης Ελλάδας. Η συγγραφέας, πενήντα δύο χρόνων σήμερα, προσπαθώντας να ανασυνθέσει την ταυτότητά της µε ποιητικό ρεαλισμό, αυτοαναλύεται χωρίς ίχνος μελοδραμα...

Με την έκδοση του βιβλίου αυτού πραγματοποιών την υπόσχεση που είχα δώσει σε προηγούμενη μελέτη μου για μελλοντική αναδημοσίευση αυτούσιων όλων των αυτοβιογραφικών κειμένων του συγγραφέα. [...] Στην προαναφερθείσα μελέτη μου είχα παρουσιάσει επιλεκτικά, λόγω της μεγάλης αφηγηματικής τους έκτασης ορισμένα μόνο από τα παραλειπόμενα αποσπάσματα, αλλά και όσα έκρινα ως απολύτως αναγκαία από τις άλλες εκδοχές της Αυτοβιογραφίας τις "εκτενέστερες" και τις σύντομες, συνολικά πέντε κείμενα γραμμένα διαδοχικά από το 1919 ως το 1948. Στην παρούσα έκδοση προσφέρονται τα κείμενα αυτά...

Με την έκδοση του βιβλίου αυτού πραγματοποιών την υπόσχεση που είχα δώσει σε προηγούμενη μελέτη μου για μελλοντική αναδημοσίευση αυτούσιων όλων των αυτοβιογραφικών κειμένων του συγγραφέα. [...] Στην προαναφερθείσα μελέτη μου είχα παρουσιάσει επιλεκτικά, λόγω της μεγάλης αφηγηματικής τους έκτασης ορισμένα μόνο από τα παραλειπόμενα αποσπάσματα, αλλά και όσα έκρινα ως απολύτως αναγκαία από τις άλλες εκδοχές της Αυτοβιογραφίας τις "εκτενέστερες" και τις σύντομες, συνολικά πέντε κείμενα γραμμένα διαδοχικά από το 1919 ως το 1948. Στην παρούσα έκδοση προσφέρονται τα κείμενα αυτά...

"Η Ζωή μου", το απομνημονευτικό έργο του εμβληματικού ποιητή του μεσοπολέμου Ναπολέοντα Λαπαθιώτη (1888-1944), είχε δημοσιευτεί το 1940 σε είκοσι εννέα συνέχειες στο εβδομαδιαίο λαϊκό περιοδικό "Μπουκέτο". Από το κείμενο αυτό φωτίζονται πολλές πτυχές της καλλιτεχνικής και πολιτισμικής κίνησης των δύο πρώτων δεκαετιών του εικοστού αιώνα, μια περίοδο έντονων ιστορικοπολιτικών εξελίξεων για τη χώρα μας. Επίσης, άγνωστες πτυχές της προσωπικότητας του ίδιου του Λαπαθιώτη και του κοινωνικού του προβληματισμού.

O Pώμος Φιλύρας (1888-1942) είναι κυρίως γνωστός ως ποιητής, αν και από το 1939, οπότε κυκλοφόρησαν σε έναν τόμο οι ποιητικές του συλλογές, το ποιητικό του έργο παραμένει ανεύρετο, ενώ δεν έχει εκτιμηθεί όσο θα έπρεπε και η αξιόλογη αφηγηματική δημιουργία του. Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται ένα αφηγηματικό κείμενο, "O θεατρίνος της ζωής", που κυκλοφόρησε αυτοτελώς το 1916, και δύο άλλα αυτοβιογραφικά κείμενα: "H ζωή μου εις το Δρομοκαΐτειον", με προφανές το παραληρηματικό στοιχείο, και "H παράδοξη αυτοβιογραφία μου", η οποία κυκλοφορεί για πρώτη φορά εδώ ενταγμένη σε...

Σκοπός του βιβλίου αυτού είναι η παρουσίαση, η ερμηνεία και η εκτίμηση όλων αυτών των στοιχείων που διαφωτίζουν το έργο και την προσωπικότητα του συγγραφέα καθώς και ο προσδιορισμός της σύνθεσης του αφηγηματικού λόγου του ως πράξης αυτοβιογραφικής. Η ανάλυση εξάλλου των βιωματικών εμπειριών του Ξενόπουλου που συνδέονται με το κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον της εποχής του βοηθά τους νεότερους ερευνητές -και όσους κυρίως έχουν μελετήσει την ίδια εποχή από άλλες πηγές- να προβούν σε γενικότερες συγκρίσεις και εκτιμήσεις. Κάθε εποχή έχει τα μυστικά της και τις ανεξερε...

Έχει περάσει πολύς καιρός από την ημέρα της αποδημίας του πατέρα μου Νικηφόρου. Ο χρόνος της απουσίας μακραίνει και πολλαπλασιάζεται, καθώς οι παλιές γνώριμες παρουσίες λιγοστεύουν. Νιώθω πως είμαι ένας από τους τελευταίους φυσικούς μάρτυρες της ζωής του Νικηφόρου. Εκείνος που ακόμη θυμάται, που μπορεί να αναγνωρίζει τους απόντες στις παλιές φωτογραφίες, που μπορεί να συντάξει στο χαρτί σκέψεις ανέκφραστες, χειρονομίες σκόρπιες που δεν έχουν ποτέ καταγραφεί, χειρονομίες σκόρπιες που δεν έχουν ποτέ καταγραφεί, πράξεις ακαταχώρητες στις παλαιές δέλτους συμβάντων. Είμαι ένα πρ...

Με τον Μπαρμπαλιά ο συγγραφέας καταγράφει τις μνήμες του από μια γενιά που το πέρασμά της σηματοδοτεί μια ολόκληρη εποχή. Τόπος συνάντησης το περίφημο φαρμακείο του ποιητή Ηλία Κατσόγιαννη ή Μπαρμπαλιά, Τσιμισκή 10, ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά στέκια της Θεσσαλονίκης. Η καρδιά της πόλης. Θαμώνες προσωπικότητες της εποχής. Θεσσαλονικείς λογοτέχνες όπως ο Θέμελης, ο Σπανδωνίδης, ο Βαφόπουλος, ο Δέλιος. Αθηναίοι συγγραφείς, όπως ο Μυριβήλης, ο Μελάς, ο Κανελλόπουλος και ο Σβώλος, εκπαιδευτικοί, δημοσιογράφοι, ηθοποιοί, ο σκηνοθέτης Ορέστης Λάσκος και άλλοι, Βορειοελλα...