Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Πλάκα είναι η πιο παλιά συνοικία της Αθήνας και γι' αυτό έχει μια πολλών αιώνων ιστορία. Αρχίζει από τα αρχαία χρόνια, περνάει στην εποχή του Βυζαντίου και τα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας, φτάνει στα όμορφα και ρομαντικά χρόνια της λεγόμενης "Μπελ Επόκ",για να καταλήξει στο σήμερα. Η περιοχή αυτή της Παλιάς Αθήνας, κάτω από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, διατηρεί ακόμη τη γοητεία, όπως λένε, του Χτες. Στις σελίδες αυτού του βιβλίου, που γράφτηκε με αγάπη και νοσταλγία, αλλά και με αντικειμενικότητα, ο αναγνώστης θα διαβάσει την συναρπαστική ιστορία της. Μοιάζει με παρ...

Για τον Τζέρρυ Μπράντλεϋ ο IRA ήταν η ζωή του. Στα 15 του χρόνια για πρώτη φορά αναγκάστηκε να υπερασπιστεί την οικογένεια και την συνοικία του από τις επιθέσεις των φιλοβρεταννικών συμμοριών. Από τότε, έως το τέλος της πολυτάραχης ζωής του, υπήρξε ένα από τα πιο αφοσιωμένα και ενεργά μέλη του IRA στο Μπέλφαστ. Για σχεδόν τρεις δεκαετίες έλαβε μέρος σε αμέτρητες βομβιστικές και ένοπλες επιθέσεις εναντίον του Βρεταννικού στρατού και των φιλοκυβερνητικών οργανώσεων, έπεσε επανειλημμένως θύμα προδοσίας, φυλακίστηκε και βασανίστηκε για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Και στο τέλος ό...

Η Σουάντ είναι δεκαεφτά χρόνων, είναι ερωτευμένη. Στο χωριό της, όπως και σε πολλά άλλα, ο έρωτας πριν από το γάμο είναι συνώνυμος με το θάνατο. «Ατιμασμένη», η οικογένειά της αναθέτει στο γαμπρό της την εκτέλεση της ποινής. Κλεισμένη στο διπλανό δωμάτιο, η Σουάντ άκουσε την καταδίκη της. Την επομένη, πλένει τα ρούχα στην αυλή του σπιτιού της. Ο γαμπρός της πλησιάζει, εκείνη είναι τρομοκρατημένη, την περιχύνει με βενζίνη, ανάβει ένα σπίρτο, η Σουάντ καίγεται ζωντανή. Στα μάτια όλων, ο άντρας αυτός είναι ήρωας, καθώς διέπραξε αυτό που αποκαλείται «έγκλημα τιμής». Στην πρ...

O Στίβεν Κρέιν (1871-1900) βρέθηκε στην Ελλάδα ως πολεμικός ανταποκριτής και με βάση την εμπειρία του από την πρώτη γραμμή του μετώπου έγραψε αυτό το βιβλίο που θα μπορούσε να θεωρηθεί άτυπη συνέχεια του περίφημου έργου του με θέμα τον Αμερικανικό Εμφύλιο, του "Κόκκινου σήματος του θάρρους".

Τον Νοέμβριο του 1942 η τουρκική κυβέρνηση των Ινονού-Σαράτσογλου επέβαλλε ένα δυσβάσταχτο κεφαλικό φόρο, το Βαρλίκι (φόρος περιουσίας) με κραυγαλέα μεροληπτικότητα σε βάρος του μη μουσουλμανικού πληθυσμού της χώρας. Όσοι δεν κατάφεραν να καταβάλουν αυτόν τον φόρο περιουσίας οδηγούνται στα εργατικά τάγματα στην ενδοχώρα της Τουρκίας (Ερζουρούμ). Ένας απ' αυτούς, ο Κωνσταντίνος Κιουρκτσόγλου στο χειρόγραφο ημερολόγιό του που διασώθηκε, περιγράφει με άμεσο και λιτό τρόπο τις συνθήκες διαβίωσης των υπόχρεων του φόρου περιουσίας στην εξορία. Η συγκλονιστική του μαρτυρία παρουσι...

"Έλα στο σπίτι μου, στην Αίγινα!" Προφέροντας αυτά τα λόγια εμφανίζεται ο Άγιος Νεκτάριος -ως φωνή ή ως σωματική παρουσία- στον ύπνο ή στο ξύπνιο κάποιων ανθρώπων και στις πέντε ηπείρους. ... ... Καθισμένη σε μια γωνιά στο μοναστήρι (σπίτι) του -τόπο προσκύνησης και μεταλαβιάς αγιότητας- παρατηρώ τους επισκέπτες κι αφήνομαι να μαντέψω τα κοινά μας σημεία· τα αόρατα κι ανεξερεύνητα. Εκεί που συναντιούνται οι ανάγκες της καρδιάς μας... Κι ενώ συνήθως πάμε "μ’ άδεια χέρια", με χλιαρή διάθεση δηλαδή, με αμηχανία, απορίες κι αμφιβολίες, ο Άγιος μάς υποδέχεται μ’...

Ένας περίπατος στα περασμένα, στην όμορφη προπολεμική Χίο και στους ανθρώπους της, αλλά και μια κραυγή πόνου για όσα συνέβησαν στην πατρίδα μας στη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, είναι το βιβλίο της Σμαράγδας Μονιούδη...

Δεν ήταν στις προθέσεις της γράφουσας ν' ασχοληθεί με τη... συγγραφή και την έκδοση τούτου του μικρού βιβλίου, που εν πολλοίς πρόκειται για ντοκουμέντο. Όταν έφτασε να γίνει γι' αυτήν απαγορευτικό να παραμένει πια μέλος της ΑΕΠΙ, υπέβαλε την παραίτησή της, χωρίς να έχει κατά νου ν' ασχοληθεί πιο πολύ με το θέμα αυτό. Φυσικά στο νου της δεν απέκλειε να χρησιμοποιήσει σε μελλονιική εργασία της κάποια στοιχεία από την εμπειρία της ως μέλος μιας μεγάλης προστατευτικής ειαιρείας περί τα πνευματο-ιδιοκτησιακά ζητήματα. Ωστόσο αυτό ήταν στα εάν και εφόσον καταπιανόταν με τέτοια...

(...) Συνολικά από τότε που μπήκα στον στρατό είχα περάσει τέσσερις φορές από τον ανακριτή του επιτελείου του στρατού, εκτός από τη φορά που πήγα στην Αλ Σουειντάα και τον ανακριτή της μεραρχίας. Μάλιστα την τελευταία φορά που πήγα στην στρατιωτική ασφάλεια στο επιτελείο του στρατού με δέχτηκε ο γενικός προϊστάμενος της ασφάλειας των μονίμων αξιωματικών κ. Μ. Σ., ο οποίος μου μίλησε ευγενικά στην αρχή, μετά από επτά ημέρες ξύλου, και μετά απειλητικά μου είπε: "Εγώ δεν θα εγγυηθώ το μέλλον σου στο στρατό". (...)

[...] Το λεπτομερές χρονικό της ηπειρώτικης οικογένειας Βενέτη, όπως το παρουσιάζει ένα μέλος της, ο παπα-Νικόλας Βενέτης, είναι πολύ περισσότερα πράγματα απ' όσα φαίνονται. Δεν είναι απλώς ένας κατάλογος των εμπειριών μιας μεγάλης οικογένειας από μια απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας - που θα ενδιέφερε μόνον όσους έχουν εκεί τις προγονικές τους ρίζες. Πράγματι, όλοι οι Έλληνες που ενδιαφέρονται για οικογενειακές ιστορίες θα θελήσουν οπωσδήποτε να το διαβάσουν ακόμη κι αν δεν γνώρισαν ποτέ κανέναν με το όνομα "Βενέτης". Η ευρύτερη σημασία αυτού του βιβλίου έγκειται στο γεγον...

Ο παιδίατρος Δημήτρης Ζουμπουλάκης, ο αρχαιότερος εν ζωή λοιμοξιωλόγος της Ελλάδας, θυμάται. Θυμάται στιγμές από τα παιδικά χρόνια του στο Κάιρο, από τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών την περίοδο της γερμανικής κατοχής, από την τετραετία του στον Ελληνικό Εμφύλιο όταν υπηρέτησε ως γιατρός στο Γράμμο και το Βίτσι. Θυμάται όμως και τον ταξιτζή που κάποτε τον ταλαιπώρησε, θυμάται τον Ελληνάρα της Γερμανίας που πήγε να τον εκμεταλλευτεί, θυμάται την αγαλλίαση που του πρόσφερε και εξακολουθεί να του προσφέρει η όπερα. Η απόλαυση μιας άριας μπορεί να γίνει η ομορφότερη ανάμ...

Αν γεννηθείς στο Αφγανιστάν, στο λάθος μέρος και στη λάθος στιγμή, είναι πολύ πιθανό, ακόμη κι αν είσαι παιδί, κάποιος να θέλει να σε σκοτώσει. Ο πατέρας του Εναϊτολάχ έχασε τη ζωή του ενώ δούλευε για τον πλούσιο εργοδότη του, ο οποίος για να αποζημιωθεί για την απώλεια του εμπορεύματος του φορτηγού του, στράφηκε εναντίον του μικρού παιδιού. Η μητέρα του τον έκρυβε για καιρό σ' ένα λάκκο που είχε σκάψει δίπλα στις πατάτες. Αλλά ο Εναϊτολάχ μεγάλωσε και δεν μπορούσε πια να κρύβεται σε κάθε χτύπημα της πόρτας. Έτσι μια μέρα η μαμά του του είπε ότι θα έκαναν ένα ταξίδι. Τον...

Ο Πέτρος Παπαγεωργίου από την Καστανιά της Σάμου, είναι 14 χρόνων το 1940. Στα εφηβικά του χρόνια βιώνει τις τραγικές συνθήκες της ιταλικής και γερμανικής Κατοχής, αλλά και το μεγαλείο της Εθνικής Αντίστασης. Μετά την απελευθέρωση, μετέχει ως νεαρός ΕΠΟΝίτης, στην κοινωνική και πολιτιστική αναγέννηση του νησιού του, που σύντομα θα σκιάσουν τα σύννεφα της διχόνοιας. Το καλοκαίρι του 1947 είναι κρατούμενος στο υπόγειο του Υποσταθμού Χωροφυλακής Καρλοβάσου. Λίγες εβδομάδες αργότερα, βρίσκεται εξόριστος στον Αϊ-Στράτη, όπου βιώνει το έπος της οργάνωσης, στο άγονο αυτό νησί,...

Τί είναι η ζωή; - Είναι η γέννηση και η ύπαρξη σε τούτη εδώ τη γη; - Είναι η προσωπικότητά σου και ό,τι δημιούργησες στον χρόνο που έζησες; - Είναι αυτά που ήθελες και δεν μπόρεσες να πετύχεις; - Είναι ο χρόνος που δεν αξιολόγησες σωστά; Αυτές οι σκέψεις με οδήγησαν σε μια αφήγηση δεκατριών ιστοριών, οι οποίες αναφέρονται σε γεγονότα και πρόσωπα, που έπαιξαν ρόλο όχι μόνον στη δική μου ζωή. Είναι επηρεασμένες από τις ιστορίες του Βοκκάκιου στο Δεκαήμερο, όπου ο συγγραφέας ψάχνει επίμονα να βρει την ισορροπία ανάμεσα στην επιθυμία της προσωπικής μαρτυρίας αυτοβιογρα...

Στα τέλη της δεκαετίας του '40 έφτασαν από την Ελλάδα στην Τσεχοσλοβακία πάνω από 12.000 πολιτικοί πρόσφυγες, η δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα προσφύγων μετά από κείνη που μετακινήθηκε προς την Τασκένδη. Αρχικά νόμιζαν ότι η παραμονή τους στην Τσεχοσλοβακία θα είναι προσωρινή. Έπειτα συνειδητοποίησαν ότι η Τσεχοσλοβακία θα γινόταν η δεύτερη πατρίδα τους. Στο παρόν βιβλίο μια ομάδα νεαρών φοιτητών-ερευνητών, υπό την επίβλεψη των ιστορικών Κατερίνας Κράλοβα και Κωνσταντίνου Τσίβου, προσεγγίζει μέσα από τις προφορικές μαρτυρίες πενήντα περίπου αφηγητών-προσφύγων τριών διαφορετικών...

Αναγνώστη, τούτο το πρώτο μου βιβλίο στην ελληνική γλώσσα είναι μια αναφορά στο ίδιο μου το παρελθόν, ένα βήμα προς τα πίσω, σε μια εποχή που καταρρέουν συνέχεια οι ηθικές αξίες και ο άνθρωπος ζει μονάχα στιγμές. Είναι μια φωνή νοσταλγική κάποιου ξενιτεμένου, ένα "Ναι" στην ύπαρξη μ' όλα της τα προτερήματα και λάθη, σε χρόνια δύσκολα που του μέλλοντος τ' αστέρι πάει να δύσει και του παρελθόντος η εμπειρία έχει καταντήσει ξεκουτιασμένη γεροντοϊστορία. Γράφω αυτοβιογραφικά και τώρα που ζω στην κριτική σου περιμένω, γιατί σαν πεθάνω, τις βρισιές σου τι να τις κάνω ή τα χρυσ...