Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αν και ψυχής εκπορευόμενη, η μελαγχολική συνθήκη εμπεριέχει εγγενώς μια σχέση με τον χώρο. Οι όψεις, οι δομές, οι λειτουργίες, οι σχέσεις των μερών της εγκαλούν σε μια λανθάνουσα αρχιτεκτονική γλώσσα η οποία βρίσκεται βαθιά ριζωμένη στον ανθρώπινο ψυχισμό ανά τους αιώνες. Η τέχνη του μελαγχολικού χώρου μοιάζει να αναδύεται μέσα από διακειμενικές αναφορές, μέσα από κοινούς τόπους μεταξύ λόγων και σημείων στον χρόνο. Αυτές οι μελαγχολικές "ποιήσεις", όντας αλληγορικές, συμβολικές, εννοιολογικές κατασκευές, δεν αφορούν στην αυστηρή χωρικότητα της φυσικής και των μαθηματικών, α...

Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 ο Adorno, ενώ εργά ζεται πυρετωδώς πάνω στα χειρόγραφα της Αισθητικής θεωρίας, βρίσκει την ευκαιρία να μιλήσει με θέμα την αρχιτεκτονική. Στην ομιλία του "Ο φονξιοναλισμός σήμερα" εκθέτει τα παράδοξα της αρχιτεκτονικής θεωρίας του Adolph Loos, με αφορμή το ζήτημα του διάκοσμου στο πλαίσιο του φονξιοναλισμού. Εμμένοντας στη διαλεκτική θεώρηση των αισθητικών και κοινωνικών ερωτημάτων, θα επισημάνει την αντίφαση του καθαρού φονξιοναλισμού, ο οποίος, επιθυμώντας να εξαλείψει τον διάκοσμο και τη συμβολική του λειτουργία, απωθεί την υποψία "πως ό,τ...

Στην παρούσα μελέτη, ο συγγραφέας, προκειμένου να αναδείξει πτυχές της έννοιας του χρόνου στην αρχιτεκτονική, οι οποίες απέχουν από τη διαδικασία μέτρησης και επιστημονικής χρήσης του, εισάγει τον όρο "ποιητικός χρόνος", ως αντίβαρο του τεχικού χρόνου. Πρόκειται για ένα μη μετρήσιμο, μη αντικειμενικό χρόνο συσχετισμών, εσωτερικών αλληλεπιδράσεων, αντιστοιχιών, επαναφορών, αποσπασμάτων, ένα χρόνο αποδεσμευμένο από διαδοχικές αλληλουχίες και καρτεσιανές συντεταγμένες. Ο ποιητικός χρόνος εμφανίζεται στην αρχιτεκτονική ως χρόνος κενού, παύσης, σιωπής. Βασικό παράδειγμα ανάδειξη...

Βασική είναι η ανάγνωση από τον Κωτσιόπουλο της εξέλιξης των σύγχρονων φαινομένων: μέσω κατατάξεων ή ταξινομήσεων, εργαλείων βασικών της κριτικής τέχνης, επικεντρώνεται σε δίπολα που χαρακτηρίζονται από ροϊκότητα και κυκλικότητα, κατακτούν κάποια στιγμή την οντότητα καθολικού ρεύματος για να επανακυκλωθούν στη συνέχεια μεταλλαγμένα και απαλλαγμένα από την πρωτογενή και στιβαρή ιδεολογική τους αποσκευή (για παράδειγμα μοντέρνο κίνημα/υστερομοντέρνος μινιμαλισμός, μεταμοντέρνο κίνημα/σύγχρονος εξπρεσιονισμός, με την αρχιτεκτονική της υψηλής τεχνολογίας να διεκδικεί τη δική τη...

Η μετάφραση αυτού του βιβλίου κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1976. Η επανέκδοσή του τώρα, 34 χρόνια μετά, κρίθηκε απαραίτητη γιατί η αρχική έκδοση είχε εξαντληθεί από καιρό και δεν βρέθηκε στο μεταξύ κάτι ανάλογο, ελληνικό ή σε μετάφραση, να το αναπληρώσει. Ο Α. Ράποπορτ προέβλεψε τα οφέλη της γνώσης που καταργεί τα σύνορα του στείρου τοπικισμού και ανοίγεται σε παγκόσμιες σταθερές που χαρακτηρίζουν κάθε ανθρώπινη κοινωνία. Δείχνοντας μάλιστα ότι είναι εφικτή η παράλληλη αντιμετώπιση της πρωτόγονης, της παραδοσιακής και της σύγχρονης ανώνυμης αρχιτεκτονικής, συνέβαλε στην...

To αντικείμενο της μελέτης, στο βιβλίο αυτό είναι η εμβάθυνση στη διαδικασία που δομεί τον γραπτό και τον σχεδιασμένο αρχιτεκτονικό λόγο του Le Corbusier μέσα από την παρατήρηση επιλεγμένων έργων του που συλλαμβάνονται στο διάστημα από το πρώτο ως το δεύτερο ταξίδι του στην Ελλάδα. Μας ενδιαφέρει να προσδιορίσουμε το νόημα που εκείνος αποδίδει στην αρχιτεκτονική σε μια περίοδο που αρχίζει με τη δική του αναζήτηση αυτού του νοήματος και τελειώνει με την αποκάλυψή του σε όλο τον κόσμο. Η λέξη-κλειδί σε αυτή την προσπάθεια είναι η διαγώνιος, που συνδέει μη διαδοχικές αλλά σα...

Κυκλοφόρησε σε νέα έκδοση "Η ιστορία της μοντέρνας αρχιτεκτονικής" συμπληρωμένη με προσθήκη δύο νέων κεφαλαίων και αναθεωρημένη, βασισμένη στην τέταρτη αγγλική έκδοση του 2007. Η "ιστορία της μοντέρνας αρχιτεκτονικής", αναφέρει ο K. Frampton, "ασχολείται τόσο με προβλήματα που αφορούν τη συνείδηση και την πολεμική ρητορική όσο και με τα ίδια τα κτίρια». Μετά την επαναστατική ανάπτυξη των κτιριακών τεχνικών του 19ου αιώνα, τα πάντα φαίνονταν δυνατά. Οι νέοι ορίζοντες στην τεχνολογία οδήγησαν τους αρχιτέκτονες να αναθεωρήσουν καθετί με το οποίο ασχολείτο η αρχιτεκτονική,...

Η Βενετία διαφέρει από κάθε άλλη πόλη! Μοναδική, χτισμένη πάνω σε λιμνοθάλασσα, ανέκαθεν συνάρπαζε τους ταξιδιώτες. Τα μεγαλοπρεπή παλάτια, οι αναρίθμητοι ναοί, ο Άγιος Μάρκος, το Μεγάλο Κανάλι και οι περίφημοι θησαυροί τέχνης εξαίρετων καλλιτεχνών όπως ο Tiziano, ο Tintoretto, ο Tiepolo ασκούν μια ασύγκριτη μαγεία. Οι λεπτομερείς περιγραφές των σημαντικότερων αξιοθέατων, οι έγχρωμοι χάρτες, κατόψεις και χρονολογικοί πίνακες και ένα εκτενές παράρτημα με γλωσσάρι, βιογραφίες καλλιτεχνών και πληροφορίες για τη βενετσιάνικη αρχιτεκτονική προσφέρουν στον αναγνώστη μια διεισδ...

Ο αρχιτεκτονικός μοντερνισμός, και ειδικά το μοντέρνο κίνημα των δεκαετιών '20 και '30, είχε ως "γενετικό" χαρακτηριστικό την πυκνή αντιστοιχία εφαρμογής και διδασκαλίας της αρχιτεκτονικής. Οι εκπρόσωποί της φρόντισαν να θεωρητικοποιήσουν τις εφαρμογές τους, τους έδωσαν θεωρητικό περιεχόμενο και νόημα, τις ανήγαγαν σε θεωρία και διδασκαλία. Οι πτυχές του μοντερνισμού που σχετίζονται με την αρχιτεκτονική εκπαίδευση έχουν πολλαπλό ενδιαφέρον. Εικοσιένα αρχιτέκτονες συναντήθηκαν για να διερευνήσουν τις πολυποίκιλες σχέσεις ανάμεσα στις θεωρητικές ή εφαρμοσμένες εκφάνσεις του α...

Η ισορροπία ανάμεσα στην υστεροφημία και την πρακτικότητα, κατά τη διάρκεια της ιστορίας της αρχιτεκτονικής, καθώς και η πολιτιστική της πτυχή από τις πυραμίδες της αρχαίας Αιγύπτου έως την Όπερα του Σίδνεϋ, έργα που αντιτίθενται πλήρως ως προς τη μεγαλοπρέπειά τους με τις εξοχικές κατοικίες, ερευνώνται επιδέξια σε αυτή την συνοπτική εισαγωγή. Καθώς ο αναγνώστης εισάγεται σε συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους και συγκεκριμένα στιλ, όπως το "μπαρόκ" και το "μοντέρνο", ο Andrew Ballantyne προχωρά περισσότερο για να εξερευνήσει την οικονομική, πολιτική και αισθητική σημασία τω...

Η αρχιτεκτονική πράξη δεν συντελείται εν κενώ. Εγγράφεται σε μια ιστορική διάρκεια, εντάσσεται σε ένα κοινωνικό, πολιτισμικό και διανοητικό περιβάλλον, μορφοποιείται σε έναν κατασκευαστικό κώδικα. Και αντλεί την έμπνευση της, πρώτα και κύρια, από την ψυχή του αρχιτέκτονα, που επεξεργάζεται δημιουργικά μια λύση. Πυρήνας της αρχιτεκτονικής δημιουργίας είναι η φαντασία και το πάθος του αρχιτεκτονούντος υποκειμένου. Αναφερόμενος σε αυτή την πτυχή, ο Νίκος Σιδέρης αναπτύσσει μια συνεκτική θέση: "Η αρχιτεκτονική είναι η φαντασίωση του αρχιτέκτονα διατυπωμένη στη γλώσσα της κατα...

Αυτό το βιβλίο είναι ο πρώτος τόμος ενός εξάτομου έργου. Ξεκινώντας με το ερώτημα γιατί ο χώρος, ακόμη και κενός, έχει νόημα, παρουσιάζει θεωρήσεις της εποχής μας και των τόπων ύπαρξής μας. Μελετώντας την έννοια του τόπου, ανανεώνει την αστική προσέγγιση. Θα βρούμε σ' αυτό το βιβλίο την προσέγγιση εκείνη που όχι μόνο δείχνει πώς η αστική ανάπτυξη επεκτείνεται στο σύνολο του χώρου, αλλά, επίσης, πώς μετασχηματίζει το περιβάλλον ενός συνόλου υποκειμένων δράσης που βρίσκουν στο χώρο το θεμέλιο της ύπαρξής τους. Το νόημα του τόπου και το νόημα του άλλου συναντώνται. Ενσωματών...

Ζούμε μέσα σε μια "πολυτελή" ασχήμια, μέσα σε νεοπλασματικά πολεοδομικά μορφώματα του αστικού ιστού, τα οποία οι αισιόδοξοι εξακολουθούν να αποκαλούν "πόλεις" και τα οποία ουδεμία σχέση έχουν πλέον με τη γνωστή σε μέγεθος και τρόπο συγκρότησης "πόλιν" της αρχαίας Ελλάδας, απ' όπου και πήραν το όνομά τους. Όμως, σε τέτοιες ακριβώς εποχές είναι που πρέπει να αντιστεκόμαστε. Σε τέτοιες εκφυλισμένες ιστορικές εποχές, όπως αυτή που περνάμε τα τελευταία χρόνια, τόσο στη χώρα μας όσο και παγκόσμια, εποχές όπου θίγεται βαθιά η ανθρώπινη αξιοπρέπεια (τόσο οικονομικά, όσο όμως και...

Ο Ντέιβιντ Ουώτκιν αναλύει εδώ την εξέλιξη των αρχιτεκτονικών μορφών από την αρχαιότητα έως σήμερα. Διατρέχοντας τρεις χιλιετίες αρχιτεκτονικής δημιουργίας, εξιστορεί την εμφάνιση και την εξέλιξη των διάφορων ρυθμών και τεχνοτροπιών και επισημαίνει τις τομές αλλά και τα στοιχεία συνέχειας. Η περιγραφή των πιο αξιομνημόνευτων κτιρίων και μνημείων της δυτικής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς συνδυάζεται με την ανάλυση των αισθητικών αντιλήψεων και των προτύπων που επικρατούσαν στις αντίστοιχες περιόδους. Ανιχνεύονται επίσης οι ποικίλες επιδράσεις που διασταυρώνονται και συντείνουν...

[...] Η παρούσα προσπάθεια, συμπλήρωμα της διδακτορικής μας διατριβής, η "Φαινομενολογική βάση της αρχιτεκτονικής", επεκτείνει τον προσωπικό προβληματισμό μας από τα θεμέλια του ίδιου του συνθετικού προβλήματος στον τρόπο έκφρασης και διυποκειμενικής του κατανόησης. Με τον τρόπο αυτό συμβάλλουμε περισσότερο στην ανάπτυξη ενός δημιουργικού λόγου που συναγωνίζεται τον αναλυτικό χαρακτήρα των ιστορικών, περιγραφικών κι ερμηνευτικών μέσων διαπραγμάτευσης, όπως αυτά αναπτύχθηκαν όχι γύρω από την έννοια της αρχιτεκτονικής, αλλά γύρω από τα πραγματοποιημένα κτίρια με βάση την παρα...

Πώς μπορούμε, σήμερα, καθήμενοι επάνω στα ερειπιώδη θεμέλια της μοντέρνας αρχιτεκτονικής, να σκεφτούμε γι' αυτήν; Υπάρχει τρόπος ώστε η σκέψη μας για τους προγενέστερους, η σκέψη για την καταγωγή, χωρίς να είναι σκέψη ιστορικιστική και χωρίς να κυριαρχείται από τη νοσταλγία ή από ένα αξιολογικό ήθος, να είναι σκέψη συγχρονική και διακειμενική; Να συγκροτεί ένα θεωρησιακό πρόγραμμα και να προϊδεάζει για δρόμους στον σύγχρονο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό; Τα κείμενα για την "Τρέλα του τόπου" επιχειρούν μια ερμηνευτική βιαιοπραγία επάνω στα θεμέλια της μοντέρνας αρχιτεκτονικής στη...

Μια διεισδυτική και ανατρεπτική έρευνα, βασισμένη στην Αρχιτεκτονική αλλά και τη Γεωμετρία, τον Προσανατολισμό και τη Διάταξη των Ναών και Ιερών του Ελληνισμού. Ο ρόλος των Ιερατείων, οι Πύλες των Θνητών και των Θεών, ο άξονας των Μυστηρίων και της Ιεράς Οδού, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Μέγας Κωνσταντίνος... Ένας εντυπωσιακός όγκος πληροφοριών και ρηξικέλευθων συνδέσεων που ρίχνουν άπλετο φως στη σύγχρονη πολιτικοθρησκευτική πραγματικότητα.

Το 4ο τεύχος της σειράς Μονογραφιών του Ινστιτούτου Δημοκρατίας είναι μια μονογραφία της διδάκτορος του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου κ. Ρόϊδω Μητούλας, με αντικείμενο τη διαμόρφωση των σύγχρονων ελληνικών πόλεων. Μέσα από τις σελίδες της η συγγραφέας αναλύει το θεσμικό πλαίσιο (ελληνικό και ευρωπαϊκό) για τις πόλεις της Ελλάδας και αναπτύσσει προτάσεις για τη βελτίωση του τρόπου ζωής στα σύγχρονα αστικά κέντρα της χώρας.

Η ελληνική αρχιτεκτονική του 19ου και 2ού αιώνα είναι παραγνωρισμένη τόσο από τους αρχιτέκτονες όσο και από τον απλό κόσμο, επειδή επισκιάζεται σε μεγάλο βαθμό από το κλασικό παρελθόν της. Το βιβλίο "Δοκίμια για τη νέα ελληνική αρχιτεκτονική" της Ελένης Φέσσα - Εμμανουήλ, έρχεται να ανατάξει αυτό το δεδομένο. Στηριγμένο σε στέρεα τεκμηριωμένη έρευνα, φέρνει στο φως την ουσία της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής, όπως αυτή εξελίχθηκε μέχρι τη δεκαετία του 1970. Άπτεται ακόμη και της αρχιτεκτονικής του πρόσφατου παρελθόντος, δίνοντάς μας έτσι την ελπίδα ότι το έργο της αυτό θα έχε...