Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το Τουκ - Τουκ, το τρίκυκλο μεταφορικό μέσο της Μπανγκόκ, με τους επιδέξιους χειρισμούς του οδηγού του, κατάπινε την απόσταση που το χώριζε από το ξενοδοχείο San-gri-lla. Το λεωφορείο για την Ayutthaya, την παλαιά πρωτεύουσα της Ταϋλάνδης, έφευγε από το San-gri-lla στις 7:30, και η ώρα ήταν ήδη 7.25. Αν και ήταν ακόμη πρωί, η υγρή τροπική ζέστη, ανακατεμένη με το πηχτό καυσαέριο, σου έκοβε την ανάσα, καθώς το Τουκ-Τουκ έτρεχε σαν τρελό στους δρόμους της Μπανγκόγκ, κυνηγώντας τον χρόνο, που κυριολεκτικά πετούσε... Τι τόπος κι αυτός... Σκεπτόμουν καθώς τα μάτια μου ταξί...

"Το ταξίδι είναι μια συνεχής δεύτερη ευκαιρία. Η εξερεύνηση των δυνατοτήτων, που ακυρώνουμε με την πιο απλή ή ανεπαίσθητη πράξη της καθημερινότητάς μας". Για το ταξίδι λοιπόν. Για τους δρόμους, τα κλειστά παντζούρια, τις χιονισμένες πόλεις, τα ποτάμια, τα δωμάτια των ξενοδοχείων, τις καρτ ποστάλ, το χρόνο και τον έρωτα. Ένα βιβλίο για τις επιλογές και τις εμμονές του ταξιδιώτη.

Ένα έργο ζωής του γάλλου ιστορικού, φιλοσόφου και χαράκτη Choiseul-Gouffier, ο οποίος περιηγήθηκε την τουρκοκρατούμενη Ελλάδα και τα παράλια της Μ. Ασίας στα 1776 και αποτύπωσε τους αρχαιολογικούς χώρους, τα κάστρα, τους ναούς, εκπόνησε χάρτες και σχεδιαγράμματα και κατέγραψε έθιμα των κατοίκων, τοπικές ενδυμασίες, φυσικά και αστρονομικά φαινόμενα. Με αυτή την τρίτομη έκδοση, ο Έλληνας αναγνώστης μεταφέρεται σε μια πολύ σημαντική για τη χώρα εποχή, όπου τα δεινά μιας σχεδόν 4 αιώνων υποτέλειας είναι εμφανή στους κατοίκους, μετέχει στον απόηχο των Ορλωφικών και στη ματαίωση...

Το άγνωστο και λησμονημένο οδοιπορικό "Εις την νήσον" του Σπυρίδωνος Παγανέλη, περιγράφει τις εντυπώσεις και τα συνταρακτικά συναισθήματα του συγγραφέα από μια επίσκεψή του στον γενέθλιο τόπο τον Σεπτέμβρη του 1895 και πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Εστία" το 1896. Είναι ένα αξιοπρόσεκτο κείμενο εξαιρετικής καλλιέπειας, αξιοθαύμαστης γλωσσικής ευστοχίας και ακρίβειας, γεμάτο ειλικρινές συναίσθημα, λυρισμό κι αγάπη για τη φύση και τη γενέτειρα, ίσως ο συγκινητικότερος και νοσταλγικότερος ύμνος (ή και ελεγεία), που έχει ποτέ συντεθεί για το περιώνυμο Κάλλος της Νήσου Μυκόν...

Ο περίπλους συνεχίζεται. Το τοπίο μάς αγκαλιάζει. Η αφήγηση συναντά τα είδωλά της από την πρώτη κιόλας στιγμή. Η έντονη επιθυμία του Άλλου, οι συναντήσεις στα σύνορα της γνώσης και της απορίας. Στις σελίδες του βιβλίου αποτυπώνεται η δημιουργική διάρκεια της σημασιολογικά κρίσιμης στιγμής. Το τοπίο μεταστοιχειώνεται σε μια νέα πατρίδα της γραφής. Τα έπαθλα των περιηγήσεων: η αύρα του Βιετνάμ, η εξοικείωση με τη φαντασμαγορία του Αρχιπελάγους της Ινδονησίας, το βαθύ, παρατεταμένο άρωμα των κήπων της Ιαπωνίας, η αίγλη των σινικών τρόπων, η σαγήνη του Καμερούν, η μοναδική εμπε...

[...] Όταν επέστρεψε στη Γαλλία, εργάστηκε ακούραστα για την αξιοποίηση του σημαντικού και πλούσιου υλικού που είχε συλλέξει, με σκοπό να προσφέρει στο κοινό τον καρπό των λόγιων κατακτήσεών του. Εξέδωσε, έτσι, στα 1782 τον πρώτο τόμο από τα "Εικονογραφημένα Ταξίδια" του. Αυτό το έργο, που αναμενόταν με αδημονία, έγινε δεκτό και διαβάστηκε με σπουδή, ενώ τα εγκώμια που του επιφύλαξαν μπορούν να θεωρηθούν ως η ευγενική και δίκαιη ανταμοιβή του μόχθου, της εργασίας και του ταλέντου του συγγραφέα. Μιλά εκεί πράγματι για την Ελλάδα σαν άξιος μαθητής του διάσημου συγγραφέα που,...

Το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα χαρακτηρίζεται από καταιγισμό ταξιδιωτικών σελίδων. Οι ριψοκίνδυνοι, οι αρχαιολάτρες, οι οδοιπόροι, οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και μερικές τολμηρές γυναίκες ταξιδεύουν στο εξωτερικό, περιηγούνται την Ελλάδα σε αναζήτηση της εθνικής ταυτότητας, καταγραφούν και δημοσιεύουν, ενώ οι λογοτέχνες χρησιμοποιούν συνειδητά το ταξίδι για να δώσουν τη διάσταση μιας νέας διεξόδου στις συγγραφικές τους αναζητήσεις. Ραγκαβής, Βικέλας, Πάλλης, Κονδυλάκης, Προβελέγγιος, Δροσίνης, Καρκαβίτσας, Νιρβάνας, Μωραϊτίδης μαζί με πολλούς άλλους, ιχνηλατούν τους δ...

Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου όλες οι συγκυρίες μαρτυρούν ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για την ανάδυση της ταξιδιωτικής λογοτεχνίας. Κορυφαίοι συγγραφείς μας την απογειώνουν και δημιουργούν "σχολή", προηγούμενο για τους επερχόμενους και σημείο αναφοράς για μίμηση ή για προσπάθεια απόκλισης. Καζαντζάκης, Ουράνης, Παναγιωτόπουλος, Παπαντωνίου, Παπατσώνης, Κόντογλου, Βενέζης, Μυριβήλης, Θεοτοκάς ανθολογούνται εδώ. Μαζί τους και οι Χάρης, Καραντώνης, Μελάς. Λιγοστά λαμπερά ονόματα και πολυσέλιδα κείμενα αξιώσεων - μια αναγνωστική πανδαισία.

Η παιδική ταξιδιωτική λογοτεχνία, η καστρολογία, οι γραφές για τις ιδιαίτερες ή για τις νέες πατρίδες, το ταξιδιωτικό ρεπορτάζ, το ταξίδι στο μέτωπο σε καιρό πολέμου, τα φυσιολατρικά περιοδικά, αποτελούν μερικές άλλες εκφάνσεις της ταξιδιωτικής γραφής. Πολυάριθμοι συγγραφείς με ελάχιστα κοινά στοιχεία λογοτεχνικού προσανατολισμού μεταξύ τους, όπως οι Αντιγόνη Μεταξά, Κόντογλου, Παπαδιαμάντης, Πρεβελάκης, Πεντζίκης, Ιωάννου, Γαβριηλίδης, Λιδωρίκης, Καραντώνης, Βρεττάκος, συναντώνται στον τόμο αυτό, μέσα από κείμενα που συγκλίνουν στην ίδια θεματική με διαφορετικό τρόπο και α...

Η πεντάτομη αυτή σειρά παρακολουθεί τη ματιά με την οποία είδαν οι Έλληνες τον κόσμο, κατά το πολύ μακρύ διάστημα από τον Όμηρο ως τις μέρες μας. Ο πρώτος τόμος της ανιχνεύει σε μια εκτενή εισαγωγή την πορεία της ελληνικής ταξιδιωτικής γραφής, ως την τελική της μεταμόρφωση σε γνήσια ταξιδιωτική λογοτεχνία, με πρώτο διδάξαντα τον Νίκο Καζαντζάκη. Εδώ ο αναγνώστης θα έχει επίσης την ευκαιρία να γνωρίσει αντιπροσωπευτικά κείμενα, αρχαία, βυζαντινά και νεότερα ως τον 19ο αιώνα, σελίδες ετερόκλητες, με την υπογραφή προσώπων όπως οι Ηρόδοτος, Ξενοφών, Νέαρχος, Παυσανίας, Θεόδωρος...

Από τη δεκαετία του 1960 και μετά, μια καινούργια γενιά ταξιδιωτικών συγγραφέων συνεχίζει το δρόμο των παλαιότερων κορυφαίων ταξιδιογράφων επάξια, αλλά και χωρίς να ξεφεύγει από την πεπατημένη. Και ενώ οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ταξιδιωτική λογοτεχνία τείνει στον μαρασμό, μερικοί μεμονωμένοι συγγραφείς την κατευθύνουν σταθερά σε νέους, συναρπαστικούς δρόμους. Τα πολυάριθμα κείμενα του τόμου αυτού -ας αναφερθούν, ενδεικτικά μόνο, οι συγγραφείς Λουντέμης, Ψαθάς, Κάσδαγλης, Αλαβέρας, Αλεξανδρόπουλος, Λορεντζάτος, Βασιλικός, Τσάτσου, Αντωνοπούλου, Λάγκε- αντανακλ...

Η περιπέτεια της ελληνικής ταξιδιωτικής γραφής δρομολογήθηκε τον 8ο π.Χ. αιώνα, με την «Οδύσσεια» του Ομήρου. Αλλά η συναρπαστική της περιπλάνηση στο χώρο της λογοτεχνίας ξεκίνησε ουσιαστικά εκατό χρόνια πριν: διαρκείς αναζητήσεις, πειραματισμοί, πάνω στη μορφή και τη θεματολογία, παγιωμένα πρότυπα, αλλά και «αιρετικές» αποκλίσεις συνθέτουν την πολύχρωμη εικόνα της ελληνικής ταξιδιογραφίας, που πλημμύρισε έναν αιώνα εκδοτικής δραστηριότητας με εξαιρετικές σελίδες και που ανταποκρίθηκε πλήρως στην πρόκληση και τα αιτήματα των καιρών, επιτυγχάνοντας να ταξιδέψει εκατομμύρια Ε...

Στο ταξιδιωτικό αυτό αφήγημα, ο συγγραφέας του σαν σύγχρονος περιηγητής εκφράζει με τον γλαφυρότερο τρόπο τις εντυπώσεις και τις εμπειρίες του από το ταξίδι που έκανε στη Σρι Λάνκα (την Ταπροβάνη των αρχαίων Ελλήνων). Ανάγλυφα αναδύονται εδώ, εικόνες και καταστάσεις από τη ζωή της μακρινής και εξωτικής αυτής Νήσου του Ινδικού Ωκεανού, προκαλώντας τον αναγνώστη να συμμετάσχει με τη φαντασία του σ' ένα τόσο ζωντανό οδοιπορικό.

Το αφήγημα "Εικοσιτέσσερις ώρες στην Αντίς Αμπέμπα" είναι ένα "φλας" στις συνθήκες που επικρατούσαν στην πρωτεύουσα της Αιθιοπίας, στην οποία βρέθηκε σχεδόν τυχαία ο συγγραφέας για ένα εικοσιτετράωρο, πριν δέκα οχτώ χρόνια, αμέσως μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Τότε, για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, η κατάσταση ήταν περίπου τραγική, ενώ οι κοινωνικές αντιθέσεις τεράστιες, ορατές στον κάθε επισκέπτη.

Κοιτάζω προσεκτικά και κάπως ανυπόμονα θα έλεγα από τον ένατο όροφο του πανύψηλου ξενοδοχείου, να απολαύσω σε αυτή τη χρονική και γεωγραφική συγκυρία τη θέα προς τα βορειοανατολικά του ανοικτού ορίζοντα. Θέλω να αποτυπωθεί καλά στο ενδότερο στρώμα, στο βαθύτερο τμήμα του αμφιβληστροειδούς χιτώνα, να τη συνηθίσω. Άλλωστε θα την έχω καθημερινά μπροστά μου για αρκετό χρονικό διάστημα, όλο ετούτο το καλοκαίρι. Έχω απέναντί μου τις σκοροφαγωμένες από το χρόνο και την υγρασία πλαγιές του λόφου Τέλεγκραφ, με την τεράστια αυλακωτή κολόνα στο πάνω μέρος του να ελέγχει τον αχανή περ...

Τρέφω τον μεγαλύτερο σεβασμό για το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και τα οχτακόσια χρόνια ακούραστης πνευματικής δραστηριότητάς του, μα πρέπει να ομολογήσω πως δεν γνωρίζω σε τι ακριβώς χρησιμεύει πλέον, τώρα που η Βρετανία δεν έχει πια ανάγκη από διοικητές αποικιών που να είναι ετοιμόλογοι και στα λατινικά. Οι Βρετανοί τρέφουν την αυταπάτη πως η Βρετανία είναι ένα μοναχικό νησί στη μέση ενός άδειου πράσινου πελάγους. Ναι, ναι, το ξέρω πως όλοι έχετε υπόψη σας πως υπάρχει μια μεγάλη έκταση γης εκεί κοντά που λέγεται Ευρώπη, όπου πρέπει να πηγαίνει κανείς πότε πότε για να τσακίζ...

Ένα παιδικό όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Ο πρώτος Έλληνας στην ιστορία της μόνης Αποστολής αναζήτησης και ανάκτησης μετεωριτών της Εθνικής Υπηρεσίας Διαστήματος της Αμερικής, της μυθικής NASA, σε ένα ταξίδι στο πιο αφιλόξενο μέρος του πλανήτη μας, την Ανταρκτική. Ένα οδοιπορικό προς την ανακάλυψη μετεωριτών, αλλά και βαθύτερων νοημάτων της ζωής. Ένας Επιστήμονας που δοκιμάζεται, διδάσκεται από τη ζωή, την επιστήμη, την ανακάλυψη, και μας μεταφέρει τα βιώματά του. Γιατί η Επιστήμη οδηγεί την ανθρωπότητα προς τα άστρα, αλλά και τον Άνθρωπο στο σύμπαν της ψυχής...

Είναι η αυγή του νεοελληνικού κράτους και αυτή ζωγραφίζει ο Κ. Μ. Μπαζίλι στο βιβλίο του. Στα χρόνια 1830-1831 η Ελλάδα, με κυβερνήτη τον Καποδίστρια, προσπαθούσε να σηκώσει κεφάλι μέσ' από την απουσία της στη διεθνή σκηνή για τετρακόσια ολόκληρα χρόνια και ο Μπαζίλι δίνει ακριβώς αυτήν την αγωνία της να δηλώσει τη νέα παρουσία της ανάμεσα στα έθνη του κόσμου. Συγχρόνως όμως οι εντυπώσεις του ελληνικής καταγωγής Ρώσου, γραμματέα του ναυάρχου Ρίκορντ, από την εποχή εκείνη έχουν τη θέση της αυτοψίας για την κατάσταση του Ελληνισμού και έξω από τα στενά τότε όρια του κράτους,...

Ξεκινώντας από το ημερολόγιο του παρθενικού του ταξιδιού στη Νέα Υόρκη, ο Γιάννης Κιουρτσάκης περιγράφει το κράμα θάμβους και απορίας που κυριεύει έναν άνθρωπο ριζωμένο στην προνεωτερική παράδοση του τόπου του μπροστά σε τούτη την κοσμόπολη-"θριαμβικό κατόρθωμα" της νεωτερικότητας, αλλά και σύμβολο της περιπλάνησης στον ρευστό μετανεωτερικό μας κόσμο. Ο προσωπικός διάλογος με τις μύριες φωνές της πολυπλόκαμης μητρόπολης οδηγεί τη σκέψη του προς τα πίσω: στους θαλασσοπόρους, τους μετανάστες, την άγρια Δύση. Ψηλαφεί στα κτίρια και στις χειρονομίες των ανθρώπων τις ανθρωπολογι...

Βγήκαμε σε παλιές, γνώριμες γειτονιές: όλα σαν να ΄χανε μείνει έτσι, σε λήθαργο, και περιμένανε. Κάθε πρωινό άνοιγα τα μάτια και λησμονούσα για λίγο τις αγωνίες μου. Έξω γαλάζιο· ένα γαλάζιο σαν κανένα άλλο σε χάρη, σε μαγεία. Ρούφαγα τον δικό μου αγέρα που μ΄ ανάστησε, με τόνωσε, και στέριωσε φτερούγες στα πλευρά μου, καλώντας με: "Μπρος, έλα, για το μεγάλο πέταγμα!" Ορκιζόμουνα ειλικρίνεια· είχα ευθύνη. Ο Θεός μ΄ έδωσε στο χώμα της, θρέμμα από ελληνικό θρέμμα! Ήτανε μια προσευχή, μια υπόσχεση, να της γίνω χρήσιμη... Μόνο χρήσιμη... Ορκιζόμουνα ν΄αγαπώ τα παιδιά τη...