Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Τα τρένα παίζουν συμφωνίες του Μπετόβεν. (...) Αυτό το αίμα που τρέχει, αυτός ο σκοτεινός μετρονόμος των αρτηριών, αυτά τα θριαμβευτικά εμβατήρια, αυτοί οι νυχτερινοί σταθμοί και, την ημέρα, αυτές οι λευκές πόλεις, οι σχεδόν αραβικές, από κύβους, κόσμο και μιναρέδες στην όχθη μιας λουλακί θάλασσας, θα είναι τα διαλείμματα ενός ονειρικού θεάτρου όπου οι ηθοποιοί ερμηνεύουν αμετάφραστα δραματικά έργα." 28 Μαρτίου 1936. Ένα ταξίδι-πρόκληση. Ο Ζαν Κοκτώ μαζί με τον Μαρσέλ Χιλ, επιχειρούν ξανά το "Γύρο του Κόσμου σε ογδόντα ημέρες", ακολουθώντας τα ίχνη του Φιλέα Φογκ και το...

Η αδιάκοπη έλξη που ασκεί πάνω μου η Ελλάδα είναι κάτι το εντελώς φυσικό. Και είμαι βέβαιος πως αυτή την έλξη τη μοιράζομαι με πολλούς που δεν θα γράψουν ένα βιβλίο και με άλλους που έχουν ήδη γράψει. Ήταν το φως, το φυσικό φως του ήλιου. Ήταν οι βουνοπλαγιές μυρωμένες από θυμάρι και οι πεδιάδες με τα καψαλισμένα αγκάθια. Ήταν τα συντρίμμια των μαρμάρινων αρχιτεκτονημάτων. Ήταν η άνοιξη στην Πύλο και στο Σούνιο και στα βουνά της Κρήτης. Ήταν οι καρβουνιάρηδες στα πευκοδάση και τα γαϊδούρια και οι κατσίκες και οι ανεμώνες στα λιοστάσια. Ήταν το φθινόπωρο στην Ολυμπία, ο χειμ...

Η περιπέτεια του Τζόσουα Σλόκουμ, αυτού του γεροθαλασσόλυκου, ξεκίνησε ένα απριλιάτικο πρωί του 1895 στη Βοστώνη, όταν ο παλαίμαχος καπετάνιος εμπορικών ιστιοφόρων επιβιβάστηκε στο Σπρέι, ένα παλιό εντεκάμετρο σκαρί που ο ίδιος είχε ανακατασκευάσει, έχοντας πάρει μέσα του την απόφαση να κάνει μόνος του το γύρο του κόσμου με τα πανιά. Γνωρίζοντας τη θάλασσα όσο λίγοι και έχοντας μεγάλη εμπιστοσύνη στο ταπεινό αλλά αξιόπλοο σκαρί του, ο Σλόκουμ έκανε πανιά από αγάπη για τη θάλασσα, αλλά και θέλοντας να αποδείξει σε όσους έλεγαν πως το ταξίδι αυτό ήταν αδύνατο, ότι μπορούσε ν...

"Ο στενός δρόμος προς τα βάθη του βορρά" (Όκου νο Χοσόμιτσι), το τελευταίο και αριστοτεχνικότερο έργο του κορυφαίου Ιάπωνα ποιητή Ματσούο Μπασό (1644-1694), θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της κλασικής ιαπωνικής λογοτεχνίας. Πρόκειται για ταξιδιωτικό ημερολόγιο γραμμένο στο πνεύμα του χαϊκάι, στο οποίο πρόζα και ποίηση συνυφαίνονται αρμονικά σε ενιαίο ποιητικό σύνολο, ανανεώνοντας την παραδοσιακή ταξιδιωτική λογοτεχνία. Θέμα του είναι το μεγάλο, διάρκειας πέντε μηνών, ταξίδι που έκανε ο Μπασό, το τελευταίο από μια σειρά ταξίδια του στην ιαπωνική ενδοχώρα τα ύστερα δέκα...

"Ο τεκκές των Μπεκτασίδων" και οι "Παράδοξες εικόνες από το Βόσπορο" είναι, δύο οδοιπορικά του Ανδρέα Καρκαβίτσα, στη Θεσσαλία και στα παράλια του Βοσπόρου, μεταξύ του 1892 και του 1895. Κοινά στοιχεία τους: η γλαφυρή περιγραφή, η εξονυχιστική παρατήρηση, η αφηγηματική ευφορία και η σπάνια αίσθηση του χρώματος. Αν και είναι γραμμένα, το μεν πρώτο σε μια νευρώδη και χυμώδη καθαρεύουσα και το δεύτερο σε μια ζωντανή και ποιητική δημοτική, και τα δύο συγκλίνουν σ' αυτό που αναφέρει ο Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος στο επίμετρο του βιβλίου: "Ο μεγάλος δάσκαλος του Καρκαβίτσα είναι...

Ο Οδυσσέας ταξιδεύει, η Πηνελόπη περιμένει και υπομένει. Αυτό ήταν το μοντέλο για το ταξίδι και, κατ' επέκταση,για τις ταξιδιωτικές αφηγήσεις που δημοσιεύονται στην Ευρώπη, μέχρι τον 19ο αιώνα. Το ταξίδι ήταν ανδρική υπόθεση. Η εκβιομηχάνιση, η ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου, η βελτίωση των μέσων μαζικής μεταφοράς, η εκπαίδευση του γυναικείου πληθυσμού και η δημιουργία των μεγάλων αποικιακών αυτοκρατοριών υπήρξαν οι κυριότεροι παράγοντες που ευνόησαν τα ταξίδια των γυναικών. Η Αγγλίδα Lady Mary Montagu (Turkish Embassy Letters, 1763) και η Γαλλίδα Comtesse de la Ferte-Meun...

Εν μέρει ταξιδιωτικό διήγημα, εν μέρει χρονικό, εν μέρει ιστορικό δοκίμιο, εν μέρει βιογραφία και εν μέρει στοχασμός, το "Οδοιπορικό με τον κ.Άλμπερτ" συγκαταλέγεται στα πιο ξεχωριστά ταξιδιωτικά βιβλία της σύγχρονης λογοτεχνίας. Με τον εγκέφαλο ως φορτίο αλλά και ως φυλαχτό, ο Πατέρνιτι αντιμετωπίζει το κάθε ξενοδοχείο, το κάθε εστιατόριο στους σταθμούς ανεφοδιασμού για φορτηγά και το κάθε αξιοθέατο της διαδρομής ως μέτρο του Αμερικάνικου Ονείρου όπως αυτό βαδίζει πάνω στα αχνάρια της συγκλονιστικής κληρονομιάς του επιστήμονα. Τέλος, εμπνευσμένος από τον άνθρωπο που χάρισε...

Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν είναι σήμερα γνωστός κυρίως ως συγγραφέας παραμυθιών. Έγραψε όμως και ποιήματα, θεατρικά έργα, μυθιστορήματα και οδοιπορικά. Από τα ταξιδιωτικά του, το Παζάρι ενός ποιητή, που μέρος του κυκλοφορεί για πρώτη φορά στα ελληνικά από την "Εστία" με τίτλο "Οδοιπορικό στην Ελλάδα", θεωρείται η σημαντικότερη προσφορά του εκτός από τα παραμύθια. Στο Οδοιπορικό, ο Άντερσεν εκθέτει τις εντυπώσεις του από την επίσκεψή του στην Ελλάδα του 1841, συμπληρώνοντας τις σημειώσεις του με πληροφορίες από άλλες πηγές.

Δώδεκα αξιόλογοι συγγραφείς, δώδεκα διαφορετικές γωνιές και όψεις της Ιστανμπούλ έσμιξαν σ' αυτό το βιβλίο. Το σχέδιο προέβλεπε κάθε συγγραφέας να γράψει ελεύθερα με την έμπνευση της στιγμής, άλλος να διηγηθεί μια ιστορία για κάποια συνοικία που θα επιλέξει, άλλος να ετοιμάσει ένα δοκιμιακό κείμενο ή να μας συμπαρασύρει σ' ένα ταξίδι στο χρόνο καθώς φρεσκάρει τις αναμνήσεις του. Το σημαντικότερο απ' όλα ήταν ο συγγραφέας να ξέρει καλά και να έχει κάνει δικό του τον τόπο τον οποίο θα περιέγραφε. Έτσι, αποκτήσαμε δώδεκα διαφορετικά κείμενα που το καθένα απ’ αυτά αντανακλά την...

Αναμνήσεις απο το ταξίδι μου στην νήσο Λεσβο ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ 12 Ιουλίου 2004 καταμεσής τό καλοκαίρι, ένα ζεστό ηλιόλουστο απόγευμα στό λιμάνι τού Πειραιά περιμένοντας τόν "Ταξιάρχη". Το πλοίο, πού θα μάς ταξιδέψει στο μεγαλύτερο, στο ομορφότερο νησί τού ΒΑ Αιγαίου, την ξακουστή για την πανάρχαιη ιστορία της και τον πολιτισμό της, την Λέσβο. Μήνες πριν κάναμε προγράμματα και πλάθαμε εικόνες στο νου μας σαν τα παιδιά, περιμένοντας να γίνει το όνειρο πραγματικότης. Ταξιδεύουμε ήσυχα, απαλά, όπως οι βαρκούλες με πανιά στο γλυκό τ' αγέρι. Κόσμος πολύς έχει κατακλύσει όλους...

Ότε τω έτει 1806 επεχείρησα την διαπόντιον περιήγησίν μου, ουδείς σχεδόν ανεμιμνήσκετο των Ιεροσολύμων, η δε προς την κοιτίδα της θρησκείας ασεβής των συγχρόνων ολιγωρία υπήρχε τοσαύτη, ώστε ήθελέ τις ειπεί ότι μετά των σταυροφόρων ιπποτών συνηφανίσθη και η Παλαιστίνη. Ο τελευταίος εν τη Ανατολή περιηγητής Κ. Κόμης Βολνέης κατέστησε μεν ημίν πολλά γνωστά περί της Συρίας, αλλ' εις ολίγας μόνον και αορίστους περί της κυβερνήσεως της Ιουδαίας περιωρίσθη ειδήσεις. Εκ δε τούτων πάντων συνέβαινεν ώστε τα άλλως τοσούτον εγγύς ημών Ιεροσόλυμα να νομίζωνται ούτω εις τα πέρατα της...

Ότε τω έτει 1806 επεχείρησα την διαπόντιον περιήγησίν μου, ουδείς σχεδόν ανεμιμνήσκετο των Ιεροσολύμων, η δε προς την κοιτίδα της θρησκείας ασεβής των συγχρόνων ολιγωρία υπήρχε τοσαύτη, ώστε ήθελέ τις ειπεί ότι μετά των σταυροφόρων ιπποτών συνηφανίσθη και η Παλαιστίνη. Ο τελευταίος εν τη Ανατολή περιηγητής Κ. Κόμης Βολνέης κατέστησε μεν ημίν πολλά γνωστά περί της Συρίας, αλλ' εις ολίγας μόνον και αορίστους περί της κυβερνήσεως της Ιουδαίας περιωρίσθη ειδήσεις. Εκ δε τούτων πάντων συνέβαινεν ώστε τα άλλως τοσούτον εγγύς ημών Ιεροσόλυμα να νομίζωνται ούτω εις τα πέρατα της...

Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η Φρέγια Σταρκ, η "τελευταία από τις μεγαλύτερες ταξιδιώτισσες του 20ού αιώνα" (πέθανε στις 9 Μαΐου του 1993 σε ηλικία 100 ετών), ταξιδεύει κατά μήκος των νοτιοδυτικών ακτών της Μικράς Ασίας με το "Έλφιν", ένα μικρό σκάφος που ανήκε στο βρετανό πρόξενο της Σμύρνης Ντέιβιντ Μπάλφουρ. Το ταξίδι στις ακτές της Λυκίας είναι στην πραγματικότητα ένα ταξίδι στο βάθος του χρόνου, ένα συνεχές πηγαινέλα από το σήμερα ώς το μακρινό χθες, την εποχή που ο Αντώνιος συναντούσε εκεί την Κλεοπάτρα, και την ακόμη πιο μακρινή εποχή που ο Αλκιβιάδης όργωνε...

""Οι Άραβες των βάλτων", που εκδόθηκαν το 1964, δεν ήταν το πρώτο βιβλίο του Θέσιγκερ. Προηγήθηκαν οι "Άμμοι της Αραβίας" το 1959, όπου και πάλι περιγράφεται ένα φυσικό και ανθρώπινο τοπίο που απειλείται με καταστροφή, καταστροφή την οποία επέφερε η εκμετάλλευση του πετρελαίου -αγωγοί, εγκαταστάσεις, δρόμοι που χάραξαν με βαθιές ουλές την έρημο, αυτοκίνητα που αντικατέστησαν τις καμήλες, η εξαφάνιση του βεδουίνου, ενός πανάρχαιου ανθρώπινου τύπου σε απόλυτη συμφωνία με το περιβάλλον του. Έτσι, και στα δύο του βιβλία ο Θέσιγκερ καταγράφει παραδείσους που υπήρξαν. Δεν νομίζω...

Στους "Δακτύλιους του Κρόνου", στο δεύτερο κατά σειρά πεζογραφικό έργο του W.G. Sebald, ο αφηγητής περιδιαβάζει τις αραιοκατοικημένες κομητείες του Νόρφολκ και του Σάφφολκ, στην ανατολική ακτή της Αγγλίας. Τον Αύγουστο, τον μήνα που σύμφωνα με τις δοξασίες βρισκόταν ανέκαθεν υπό την επίδραση του Κρόνου, ο αφηγητής διασχίζει τους ανθισμένους ερεικώνες, επισκέπτεται τις ρημαγμένες επαύλεις της υπαίθρου και τις δοξασμένες πολιτείες του μακρινού παρελθόντος, και σκοντάφτει διαρκώς πάνω σε παράδοξες και θαυμαστές ιστορίες, απ' όπου αναδύονται οι λαμπρές εποχές των αρχοντικών...

Τον Ιανουάριο του 1953 ο William Burroughs ξεκινά ένα εξερευνητικό ταξίδι στις ζούγκλες της Νότιας Αμερικής που θα κρατήσει επτά μήνες, αναζητώντας το yage, το μυθικό παραισθησιογόνο και τηλεπαθητικό φυτό του Αμαζονίου (λίγο νωρίτερα, το Junky έκλεινε με τη φράση "Το Γιαχέ ίσως να 'ναι το απόλυτο φτιάξιμο"). Παράλληλα, καταγράφει με ανθρωπολογικό ενδιαφέρον και σατιρικό βλέμμα την πολιτική και κοινωνική κατάσταση των χωρών που επισκέπτεται, την Κολομβία (που βρίσκεται σε εμφύλιο), το Εκουαδόρ και το Περού. Δέκα χρόνια αργότερα, ο William Burroughs συνθέτει από τις επιστο...