Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα "Δεδομένα" ανήκουν και αυτά στη στοιχειώδη γεωμετρία. Το συγκεκριμένο έργο θεωρήθηκε ιδιαίτερα σημαντικό και αυτός ήταν και ο λόγος που ο περίφημος μαθηματικός της Αλεξανδρινής Σχολής Πάπος (3ος αι. μ.Χ.) το συμπεριέλαβε στον "Τόπο αναλυόμενο", από το Ζ΄ βιβλίο της "Συναγωγής" του, ο οποίος απευθυνόταν σε ανώτερους μαθηματικούς. Τα "Δεδομένα" διερευνούν πότε τα γεωμετρικά σχήματα μπορούν να θεωρηθούν γνωστά (δηλαδή δεδομένα). Αποτελούν έργο συγγενικό με τα "Στοιχεία" και περιέχουν εφαρμογές των σημαντικότερων θεωρημάτων τους, καθώς και διάφορες συμπληρώσεις. [...] Άνν...

Το θεώρημα του Πυθαγόρα, τα "Στοιχεία" του Ευκλείδη και η μέθοδος του Αρχιμήδη για την εύρεση του όγκου της σφαίρας είναι μέρος της ανεκτίμητης κληρονομιάς των αρχαίων μαθηματικών. Οι ανακαλύψεις και οι απόψεις τους εξακολουθούν να εκπλήσσουν και να γοητεύουν τον σύγχρονο αναγνώστη. Τα αρχαία μαθηματικά, όμως, ήταν επίσης αρίθμηση και μέτρηση, τοπογραφία και απόδοση μυστικιστικής σημασίας στον αριθμό έξι. Αυτό το βιβλίο προσφέρει την πρώτη προσιτή μελέτη της επιστήμης των μαθηματικών σε όλες τις ποικιλίες και πλευρές της πρακτικής τους. Η εξεταζόμενη περίοδος εκτείνεται απ...

H Tριγωνομετρία (Eπίπεδη και Σφαιρική) γεννήθηκε μέσα στους κόλπους της αρχαίας ελληνικής Mαθηματικής Aστρονομίας κατά τους ελληνιστικούς χρόνους. Tο παρόν βιβλίο πραγματεύεται την Eπίπεδη και τη Σφαιρική Tριγωνομετρία, όπως αυτή διαμορφώθηκε, διατυπώθηκε και εφαρμόστηκε (σε αστρονομικά προβλήματα) από τον διάσημο αστρονόμο, μαθηματικό και γεωγράφο Kλαύδιο Πτολεμαίο (2ος μ.X. αι.) στο περισπούδαστο αστρονομικό σύγγραμμά του "Mαθηματική Σύνταξις" (Almagest). Συγκρίνοντας την πτολεμαϊκή Tριγωνομετρία με τη σύγχρονη θα παρατηρήσουμε αρκετές διαφορές, οι οποίες όμως είναι καθαρ...

Η Υπατία, κόρη του μαθηματικού και αστρονόμου Θέωνα, του τελευταίου διευθυντή του μουσείου της Αλεξάνδρειας, γεννήθηκε στα μέσα του 4ου αιώνα μ.Χ. Γρήγορα ξεπέρασε σε γνώσεις τον Θέωνα και δίδαξε μια εκλεκτή ομάδα σπουδαστών, που μετέβαλαν την Αλεξάνδρεια σε ένα από τα πιο γνωστά κέντρα ερευνών της αρχαιότητας. Το 415, η Υπατία έπεσε θύμα αλλεπάλληλων βιασμών, βασανίστηκε και διαμελίστηκε από μια ομάδα φανατικών χριστιανών που δρούσαν υπό τις διαταγές του πατριάρχη της πόλης. Ωστόσο, το όνομά της διέτρεξε την Ιστορία και τη θυμόμαστε μέχρι σήμερα ως σύμβολο μιας προνομιακής...

Αριστάρχου του Σαμίου: Περί μεγεθών και αποστημάτων ηλίου και σελήνης Σύγγραμμα για τα μεγέθη και τις αποστάσεις του ήλιου και της σελήνης από τον σπουδαίο γεωμέτρη και εισηγητή της ηλιοκεντρικής θεωρίας. Κλεομήδους: Κυκλική θεωρία μετεώρων Ένα έργο που αναπτύσσσει τις κυριότερες αστρονομικές θεωρίες της αρχαιότητας και που για αιώνες αποτέλεσε το βασικό εγχειρίδιο εκλαϊκευμένης αστρονομίας.

Με την κυκλοφορία του παρόντος τέταρτου και τελευταίου τόμου ολοκληρώνεται η έκδοση της "Συναγωγής" του Πάππου του Αλεξανδρέως, με απόδοση στη νεοελληνική και σχόλια του μαθηματικού Ευαγγέλου Σπανδάγου, στη σειρά των αρχαίων μαθηματικών κειμένων του εκδοτικού οίκου του "Αίθρα". Το πόσο σημαντικό γεγονός για τη μαθηματική κοινότητα αποτελεί η ολοκλήρωση της εκδόσεως αυτής συνάγεται από τη σπουδαιότητα του έργου του Πάππου. Ο Πάππος, ο οποίος ήκμασε στην Αλεξάνδρεια στα 300 - 350 μ.Χ., είναι ένας από τούς τελευταίους μεγάλους γεωμέτρες της ελληνικής παραδόσεως. Στη "Συναγωγή...

Το παρόν βιβλίο χωρίζεται σε δύο κεφάλαια: "Το άπειρο στην αρχαία Ελλάδα" και "Ο Ζήνων ο Ελεάτης και τα παράδοξά του". Τα δύο αυτά κεφάλαια συνιστούν μία ενότητα λόγω του συνδετικού τους κρίκου που είναι το "άπειρο". Άλλωστε είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι τα επιχειρήματα του Ζήνωνος είναι συνυφασμένα με το "άπειρο". Τα επιχειρήματα αυτά "φόβισαν" κατά κάποιο τρόπο τους αρχαίους Έλληνες μαθηματικούς, όσον αφορά τη χρήση και τον ορισμό του απείρου, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιήσουν την έννοια αυτή "λίαν τεχνηέντως", αποφεύγοντας τις δύσβατες οδούς που μπορούσε να οδηγήσει η...

[...] Μεγάλη στροφή παρατηρείται τελευταίως προς τη μελέτη της ιστορίας των επιστημών και Ιδιαιτέρως εκείνης των μαθηματικών. Προϋπόθεση όμως για τη σύνταξη πρωτοτύπων μελετών και όχι απλώς άρθρων με παράθεση ιστοριογραφικών αναφορών, αποτελεί η εμπεριστατωμένη μελέτη του αρχαίου κειμένου. Γι' αυτό, η προσπάθεια τού μαθηματικού Ευάγγελου Σπανδάγου για την έκδοση ανέκδοτων έως σήμερα στην Ελλάδα αρχαίων μαθηματικών κειμένων με μετάφραση στα νεοελληνικά και σχόλια δικά του, αποτελεί ουσιαστική προσφορά για την προώθηση της ιστορίας των μαθηματικών στον τόπο μας. Δεδομένου λο...

Το πρόβλημα της διαιρέσεως ενός ευθυγράμμου τμήματος σε άκρο και μέσο λόγο, εκτός από τις εφαρμογές του σε διάφορες γεωμετρικές κατασκευές, παρουσιάζει μια αισθητική ιδιαιτερότητα με αποτέλεσμα να έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες σχετικό με τις εφαρμογές του λόγου της διαιρέσεως αυτής. Φυσικό αν παραβλέψουμε τις όποιες υπερβολές το γεγονός είναι ότι η χρυσή τομή αποτελεί την πλέον αρμονική διαίρεση ενός ευθυγράμμου τμήματος σε δύο άνισα τμήματα, ώστε το ένα να είναι διακριτικό μεγαλύτερο του άλλου. Το παρόν βιβλίο διαιρείται σε 3 κεφάλαια: Το πρώτο κεφάλαιο περιέχει όλα όσ...

Ο Heinrich Scholz (1879 - 1940) φιλόσοφος και μαθηματικός, ήταν καθηγητής της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Munster της Γερμανίας. Παράλληλα υπήρξε ένας βαθύς μελετητής των αρχαίων ελληνικών μαθηματικών. Το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου στηρίζεται στα συμπεράσματα τριών φροντιστηρίων τα οποία διοργανώθηκαν από τον Scholz στα Πανεπιστήμια του Kiel και του Marburg κατά τα έτη 1924, 1925 και 1926. Τα θέματα ήταν αντίστοιχα: α) Η ασυμμετρία στη Σχολή του Κρότωνος - Ο Εύδοξος. β) Τα ε' και στ' βιβλία των "Στοιχείων" του Ευκλείδου. γ) Το ι' βιβλίο των "Στοιχείων". Στην ολ...

Ως σημαντικό γεγονός για τη μαθηματική κοινότητα πρέπει να χαιρετισθή η έκδοση και του δεύτερου τόμου της Συναγωγής του Πάππου του Αλεξανδρέως, με μετάφραση και σχόλια του μαθηματικού Ευάγγελου Σπανδάγου, στη σειρά των αρχαίων μαθηματικών κειμένων του εκδοτικού οίκου "Αίθρα". Ο Πάππος, ο οποίος ήκμασε στην Αλεξάνδρεια στα 300 - 350 μ.Χ., είναι ένας από τούς τελευταίους μεγάλους γεωμέτρες της ελληνικής παραδόσεως. Στη "Συναγωγή" του, η οποία αποτελείται οπό οκτώ βιβλία και πρέπει να γράφτηκε περί το 320 μ.Χ.. ο Πάππος δεν σχολιάζει απλώς σπουδαία γεωμετρικά προβλήματα, αλλά...

Το παρόν έργο του Θέωνος του Σμυρναίου μνημονεύεται εκτενέστατα από τους ιστορικούς των μαθηματικών διότι δίνει πολλές πληροφορίες σχετικά με την αριθμητική των Πυθαγορείων, αλλά και τη μουσική και την αστρονομία διαφόρων περιόδων της αρχαίας Ελλάδος. Το έργο διαιρείται σε τέσσερις ενότητες: Στην "Εισαγωγή", στην "Αριθμητική", στη "Μουσική" και στην ''Αστρονομία". Στην πρώτη ενότητα αναφέρεται n χρησιμότητα των μαθηματικών. Στην "Αριθμητική" γίνεται μια σαφής αναφορά στην Πυθαγόρεια αριθμητική. Στη "Μουσική" παρουσιάζονται όλα σχεδόν τα στοιχεία της θεωρίας της όπως αυτά ε...

Ο Αρίσταρχος από τη Σάμο, ο Κοπέρνικος της αρχαιότητας, ήταν εκείνος που, σύμφωνα με τον Αρχιμήδη, παρουσίασε για πρώτη φορά ολοκληρωμένο το ηλιοκεντρικό σύστημα, τις πρώτες δεκαετίες του Γ΄ π.Χ. αιώνα, συνθέτοντας σε μια μεγαλειώδη σύλληψη τις προηγούμενες αστρονομικές και μαθηματικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων, πολλές από τις οποίες ήδη ανάγονταν στην Ε΄ προ Χριστού εκατονταετία. Επιπλέον, πρώτος αυτός κατανόησε τις ιλιγγιώδεις αποστάσεις μεταξύ των ουρανίων σωμάτων, τα μεγέθη τους, ή εξέφρασε την πεποίθηση ότι η γη στρέφεται γύρω από τον άξονά της καθώς και περί τον ήλι...