Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Νόαμ Τσόμσκι και ο Κρις Χίτσενς αποτελούν αναμφίβολα δύο από τις πιο γνωστές φυσιογνωμίες της αριστεράς στη Δύση. Οι διαφορετικές απόψεις που εκφράζουν για την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στις Ηνωμένες Πολιτείες εκφράζουν τη μεγάλη πολιτική διαμάχη για τη μορφή της σύγχρονης αριστεράς και τη στάση της απέναντι σε φαινόμενα όπως η τρομοκρατία και η παγκοσμιοποίηση. [...] Η διαμάχη μεταξύ των δυο διανοητών, που υπέβοσκε από την περίοδο των συγκρούσεων στην πρώην Γιουγκοσλαβία, γνώρισε τεράστια δημοσιότητα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Η επιλογή των κειμένων των δ...

Με τη "Μαύρη Βίβλο", το "Έθνος της Κυριακής" φιλοδοξεί να συμβάλλει στην ερμηνεία του σημερινού χρυσαυγιτισμού. Αν και ο όρος δεν είναι δόκιμος, εκφράζει την ιδιοτυπία της ελληνικής εξτρεμιστικής Δεξιάς. Έχει συγκεντρώσει εμβληματικά κείμενα από όλη την πορεία της, τα οποία και παραθέτει αυτολεξεί. Χωρίς τις συνηθισμένες περικοπές και περιλήψεις, όπου υπεισέρχεται ο υποκειμενισμός και μπορεί ν' αμφισβητηθεί η αντικειμενικότητα. [...] (από την εισαγωγή του επιμελητή, Τάκη Κατσιμάρδου) Ανθολογούνται και παρουσιάζονται τα κείμενα: - Τάκης Κατσιμάρδος, εισαγωγή [Τάκης Κ...

Μια δοκιμιακή προσέγγιση της κουλτούρας της σύγχρονης Δεξιάς στο ελληνικό και το διεθνές τοπίο. Κριτικά κείμενα που συνιστούν ένα opus magnum το οποίο εκτείνεται από την ετεροπροσδιορισμένη από τους αριστερούς Δεξιά του συντηρητισμού, του φιλελευθερισμού και του νεοφιλελευθερισμού ( με την σαφή καπιταλιστική χροιά του) μέχρι την βαθύρριζη αντισυστημική Δεξιά της ριζοσπαστικής δράσης, των ηρωικών ιδεωδών και της αντικαπιταλιστικής πολεμικής, όπως προσδιορίζεται μέσα από έναν πολυδύναμο κώδικα αξιών θεμελιωμένο από τους διανοητές, τους ποιητές και τους φιλοσόφους της (Barres,...

Από τις πρώτες κιόλας πολιτικές διακηρύξεις ήταν φανερός ο προσανατολισμός του ΕΛΑ, όχι ως τιμωρού, αλλά ως εγερτήριου δυναμικού λόγου για τη δημιουργία ενός μαζικού κινήματος. Την υπόθεση, δηλαδή, της στήριξης της δημοκρατίας και του ανοίγματός της προς σοσιαλιστικές λύσεις και της τιμωρίας των ενόχων την εκτιμούσε ως ζήτημα που έπρεπε να επιλυθεί από τον ένοπλο λαό και όχι από μια μικρή δυναμική πρωτοπορία. Την τελευταία οπτική, εκείνη της τιμωρού δύναμης, την εξέφραζε η 17 Νοέμβρη. Δυναμικές λοιπόν οργανώσεις και οι δύο, αλλά μέθοδοι, επιδιώξεις και πολιτικές ήταν σαφέστ...

...Μια αποκάλυψη, ενός άλλου πολιτικού κόσμου, ενός άλλου πιστεύω που μέχρι σήμερα τον αγνοούσαμε. ...Μια νέα ίσως πολιτική σκέψη, όπου το κυρίαρχο στοιχείο είναι η δύναμη, όπου μετά από κάθε πράξη κυριαρχεί ο τρόμος ή ικανοποίηση, για απονομή δικαιοσύνης σε μια διεφθαρμένη κοινωνία όπου κυριαρχεί η απάθεια και η κατάργηση κάθε θεσμού και ανθρώπινης αξίας....Τι θέλουν; Τι ζητούν; Ποιοι είναι; και ποιος ο προβληματισμός τους; Ποιες είναι οι πολιτικές τους θέσεις και τα πιστεύω τους; Η αυτούσια παράθεση των κειμένων κατοχυρώνει την αντικειμενικότητα του βιβλίου που πραγματεύε...

Η ιδέα της προόδου, που έχει αποτελέσει την πυξίδα τής χωρίς προηγούμενο ανάπτυξης των σύγχρονων κοινωνιών, δεν φαίνεται πλέον ικανή να εμπνεύσει. Η διάχυτη ανασφάλεια που μας επιφυλάσσει η κοινωνία της διακινδύνευσης και οι απειλές που προκύπτουν από την τεράστια οικονομική ανάπτυξη, καθώς η τελευταία έχει οδηγήσει σε ανατρεπτικές και καταστροφικές συνέπειες για το περιβάλλον, μας επιβάλλουν να εξετάσουμε τη θεμελιώδη όσο και πολύσημη ιδέα της προόδου που γεννήθηκε στην νεωτερικότητα και να διερωτηθούμε για το κατά πόσο "μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτήν". Στο παρόν έρ...

Χωρίς αμφιβολία η επίθεση της περιόδου που διανύουμε είναι πρωτόγνωρη στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Το βασικό στοιχείο που την κάνει να ξεχωρίζει από τις προηγούμενες συνίσταται στις στρατηγικές επιδιώξεις του κεφαλαίου, στους πολιτικούς στόχους που θέτει, στις ανατροπές που επιχειρεί, στο γενικευμένο χαρακτήρα της αλλά και τη μεγάλη της διάρκεια. 'Ενα δεύτερο στοιχείο που την κάνει να είναι διαφορετική από άλλες περιόδους έχει να κάνει με τη γενικευμένη κρίση του κεφαλαίου και τον αυξημένο ανταγωνισμό που προκαλεί ανάμεσα στους καπιταλιστές , την ακόρεστη δίψα του...

Η αποστολή μας δεν είναι να ανατρέψουμε την παγκοσμιοποίηση, αλλά να κατανοήσουμε την ουσία της, και να τη χρησιμοποιήσουμε σαν όχημα για την πρώτη παγκόσμια δημοκρατική επανάσταση της ανθρωπότητας. Ο Μόνμπιοτ, στο βιβλίο αυτό, καταθέτει τις εναλλακτικές προτάσεις του για ορισμένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα της εποχής μας. Βασισμένος σε συλλογισμούς δεκαετιών, αναλύει τον τρόπο με τον οποίο διοικείται πολιτικά, οικονομικά και εμπορικά ο κόσμος, και θέτει ερωτήματα όπως: Εμείς, οι απλοί άνθρωποι, δεν έχουμε άλλο τρόπο να επηρεάζουμε τους κατέχοντες την εξουσία παρά μόν...

Πρόκειται για εµπεριστατωµένη και διεισδυτική ανάλυση της κοινωνικής και πολιτικής δοµής του διεθνούς συστήµατος σε αναφορά µε διεθνιστικές δοξασίες και ιδεολογήµατα που ταλανίζουν τον ελληνικό δηµόσιο διάλογο. Ο ελληνικός διεθνισµός «αριστερός» και «δεξιός», αναλύεται σε αναφορά µε την κοινωνική και πολιτική δοµή του διεθνούς συστήµατος. Συνδέεται επίσης µε το φαινόµενο της παγκοσµιοποίησης, µε ζητήµατα όπως το εθνικό συµφέρον, το ρόλο του διεθνούς δικαίου - διεθνών οργανισµών καθώς και µε τις σχέσεις µικρών και µεγάλων κρατών. Μεταξύ άλλων υποστηρίζεται ότι «νεοφιλελε...

Αν αναρωτιόμαστε σήμερα, σχετικά με τη δυνατότητα μιας έννοιας της αριστεράς, αυτό αποτελεί από μόνο του την αναγνώριση μιας ριζικής κρίσης στους ίδιους τους τρόπους αυτοκατανόησης που η αριστερά είχε για τον εαυτό της εδώ και πάνω από έναν αιώνα. Πολλές φορές, στα πλαίσια μιας εμπειρίας που ξεπερνάει πια τον αιώνα, το εργατικό κίνημα γνώρισε κρίσεις και ήττες αλλά, ποτέ όπως τώρα, δεν παρατηρήθηκε το φαινόμενο να μην συλλογιζόμαστε τόσο μια κρίση ή μια ήττα όσο μια πιο γενική διαδικασία διάλυσης των βασικών κατηγοριών κατανόησης της πραγματικότητας, πάνω στις οποίες η αρισ...

Το μέλλον προσδιορίζεται από τις πολιτικές αποφάσεις που παίρνουμε σήμερα. Πώς όμως να αποφασίσουμε αν δεν έχουμε γνώση του παρόντος; Και πώς θα αποκτήσουμε μια σωστή εικόνα της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας και των δυνατοτήτων που έχει την στιγμή αυτή ο ελληνισμός, αν πρώτα δεν επιτελεστεί ο δημοκρατικός μετασχηματισμός των νοοτροπιών των κυβερνώντων και του λαού, και αν δεν οπλίσουμε με σωστή μέθοδο επίστασης της κοινωνικής ζωής; Η αναζήτηση των στοιχείων που περιγράφουν τις διαστάσεις της πραγματικότητας, με τη βοήθεια της οπτικής συστήματος, και η κριτική επιλογή...

Στοχασμοί γύρω από τη μακραίωνη ιστορία της ιεραρχίας, της ισότητας και της εξύψωσης από την αναρχία στη Δύση και συγκριτικές σημειώσεις πάνω σε άλλες αντιλήψεις περί της ανθρώπινης συνθήκης. Εδώ και πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια, ένα φάντασμα βασανίζει τον πολιτισμό που ονομάζουμε δυτικό: "η οπτασία μιας ανθρώπινης φύσης τόσο αχόρταγης κι εριστικής που, αν δεν δαμαστεί με κάποιο τρόπο, θα βυθίσει την κοινωνία στην αναρχία". Το αντίδοτο στην αναρχία προσφέρεται σε δύο θεωρητικές συσκευασίες: ιεραρχία ή ισότητα, είτε ένα σύστημα κυριαρχίας που συγκρατεί με τη βία τη φυσική ι...

Ο φιλελευθερισμός, γεννήθηκε από την ανάγκη να βρεθεί μια πολιτική διέξοδος από τους τρομερούς θρησκευτικούς εμφύλιους πολέμους που ερήμωσαν την Ευρώπη κατά τον 16ο και 17ο αιώνα. Εξ ου και η πολύ κατανοητή δυσπιστία των φιλελεύθερων προς κάθε "ιδεολογία του Καλού", καθώς και η επιθυμία τους να πιστεύουν σε μια κοινωνία αξιολογικά ουδέτερη, που διέπεται από τους απρόσωπους μηχανισμούς του Δικαίου και της Αγοράς. Το ζήτημα είναι ότι, αποφασίζοντας να αποβάλουμε κάθε αναφορά σε κοινά αποδεκτές ηθικές αξίες, σκοτώνουμε επίσης ό,τι ο Όργουελ ονόμαζε "common decency", δηλαδή...

Στον βαθμό που η Αριστερά μετατρέπεται σε απλό θεατή, παύει να είναι Αριστερά γράφει ο Ρίτσαρντ Ρόρτυ. Η αμερικανική Αριστερά συγκροτήθηκε ως συμμαχία των διανοουμένων και των εργατικών συνδικάτων και μέχρι τη δεκαετία του ΄60, με τις πραγματιστικές παρεμβάσεις της, πρωτοστάτησε στους αγώνες για μια καλύτερη Αμερική, για μια πιο δίκαιη κοινωνία. Ο πόλεμος του Βιετνάμ διέλυσε τη συμμαχία αυτή, υποστηρίζει ο Ρόρτυ. Οι διανοούμενοι οχυρώθηκαν στα πανεπιστήμια, παγιδεύτηκαν στις θεωρητικές τους αναζητήσεις, υποτίμησαν το αγωνιστικό παρελθόν της Αριστεράς, εγκατέλειψαν την...

Το βιβλίο αυτό δεν είναι μια αυστηρά οριοθετημένη ιστορική μελέτη. Δεν παρακολουθεί την εξέλιξη και τις εναλλαγές της Αριστεράς σε μια αυστηρή χρονική ιστορική ακολουθία. Ασχολείται με θέματα που έχουν να κάνουν με το σύνθετο πρόβλημα ανάπτυξης της ιδεολογικής φυσιογνωμίας της Αριστεράς στο σημερινό σύγχρονο κόσμο, στη μελέτη των οποίων χρησιμοποιούνται και αξιοποιούνται οι αναγκαίες ιστορικές αναφορές σε μια αντίληψη της συνέχειας - ασυνέχειας - συνέχειας της Αριστεράς, με κοινό θεωρητικό πλαίσιο αναφοράς το έργο του Μαρξ και το μαρξισμό στην γνήσια παραλλαγή του με αναγκα...

"Οι μεγάλοι, λοιπόν, σκέφτονται και εκφράζονται συχνά με τρόπους μη ορθολογικούς. Τους λες εσύ πώς να λύσουν το πρόβλημά τους αλλά εκείνοι μονάχα φωνάζουν, γκρινιάζουν ή απλώς κάθονται άπρακτοι και περιμένουν. Η Αριστερά το κάνει αυτό σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι οι μεγάλοι, βυθισμένη στις μνήμες του παρελθόντος, στη νοσταλγία του εαυτού της και των νεανικών μας χρόνων, στη μεταφυσική ενός υποτιθέμενου ιστορικού και διαλεκτικού υλισμού, που μπορεί μεν κάλλιστα να θεωρηθεί υλισμός, αλλά ούτε ιστορικός ούτε διαλεκτικός είναι". Ο συγγραφέας του "Απολύομαι και τρελαίν...

Ο Κατσιαφίκας, παρουσιάζει το ξεπέρασµα των παραδοσιακών κινηµατικών τρόπων της παλαιάς, πλέον, αριστεράς και την ανάδυση των νέων λογικών για την οργάνωση και τους στόχους του επαναστατικού κινήµατος, στο πλαίσιο των χώρων και των κινήσεων που θα ονοµαστούν νέα κοινωνικά κινήµατα και ειδικότερα των αυτόνοµων κινηµάτων της Δυτικής Ευρώπης. Ο συγγραφέας δεν κάνει δουλειά γραφείου και το εξαιρετικά ενδιαφέρον κείµενό του αποτελεί και µια θερµή συνηγορία ενός συνοδοιπόρου των αυτόνοµων κινηµάτων.