Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πώς κατασκευάζει ένα κράτος τους επικίνδυνους πολίτες του; Και με ποιους τρόπους και ποιες διαδικασίες αποφάσισε το ελληνικό κράτος ποιοι θα ήταν άξιοι να λέγονται πολίτες του και ποιοι ανάξιοι; Το βιβλίο καταδύεται σε αυτό το ερώτημα και παρουσιάζει, με τρόπο που είναι ταυτοχρόνως επισκοπικός και λεπτομερής, τις πτυχώσεις της εμπειρίας της αντίστασης στην κρατική τρομοκρατία στη διάρκεια του 20ού αιώνα στην Ελλάδα. Φέρνοντας σε διάλογο πολλαπλούς ερευνητικούς τρόπους -προφορικές μαρτυρίες και αυτοβιογραφικές αφηγήσεις με ιστορικά αρχεία και αναλύσεις, επίσημες τοποθετήσεις...

Πώς κατασκευάζει ένα κράτος τους επικίνδυνους πολίτες του; Και με ποιους τρόπους και ποιες διαδικασίες αποφάσισε το ελληνικό κράτος ποιοι θα ήταν άξιοι να λέγονται πολίτες του και ποιοι ανάξιοι; Το βιβλίο καταδύεται σε αυτό το ερώτημα και παρουσιάζει, με τρόπο που είναι ταυτοχρόνως επισκοπικός και λεπτομερής, τις πτυχώσεις της εμπειρίας της αντίστασης στην κρατική τρομοκρατία στη διάρκεια του 20ού αιώνα στην Ελλάδα. Φέρνοντας σε διάλογο πολλαπλούς ερευνητικούς τρόπους -προφορικές μαρτυρίες και αυτοβιογραφικές αφηγήσεις με ιστορικά αρχεία και αναλύσεις, επίσημες τοποθετήσεις...

Οι κοινωνικές αναπαραστάσεις ή/και οι ιδεολογίες αφορούν τον τρόπο που εμείς, κοινωνικά υποκείμενα, κατασκευάζουμε, μέσα από συγκρουσιακές και συνεργασιακές σχέσεις, τη γνώση που συνδέεται με τον υλικό και τον άυλο περίγυρο, με τον πραγματικό, τον συμβολικό και τον φαντασιακό κόσμο, με το φυσικό και το κοινωνικό μας περιβάλλον. Αυτό γίνεται μέσω συγκεκριμένων διαδικασιών, όπου το παλιό και το νέο αλληλεπιδρούν για να παράξουν κάτι διαφορετικό που "υπακούει σε επίκαιρες ανάγκες", οι οποίες στοχεύουν στην «αποτελεσματική» επικοινωνιακή διαντίδραση, αλλά και στον έλεγχο, στην...

Αυτό το βιβλίο-συνέντευξη του κατασυκοφαντημένου Μάριο Μορέττι μας βοηθάει να κατανοήσουμε τι πραγματικά σημαίνει να αφιερώνεις τη ζωή σου στον ένοπλο αγώνα, να μάχεσαι για πάνω από μία δεκαετία και τελικά να βιώνεις την υποχώρηση, έπειτα τη φυλακή και τέλος την απώλεια της συλλογικής ταυτότητας που πρόσφερε σε αυτούς τους ανθρώπους την αξιοζήλευτη δυνατότητα να νιώθουν ο ένας τον άλλο "σύντροφο". Ο Μορέττι δεν μασάει τα λόγια του όταν φτάνει στο σημείο της αυτοκριτικής, δεν κάνει μια αγιογραφία του αντάρτικου και των ανταρτών πόλης. Κάνει κάτι πολύ πιο σημαντικό, αποδεικνύ...

"Στη σημερινή ιστορική περίοδο είναι πλέον φανερό ότι η οικονομία, πέρα από την παραδοσιακή λειτουργία της προσφοράς των μέσων αναπαραγωγής της ανθρώπινης ύπαρξης, έχει αναπτύξει μια πολύπλευρη και πολυεπίπεδη δυναμική δραστηριότητα. Παρεμβαίνει στο πεδίο της πολιτικής διαχείρισης, επηρεάζει τις εξελίξεις στο στρατιωτικό τομέα και σχετίζεται άμεσα με το χώρο της πολιτισμικής δημιουργίας. Oι εξελίξεις αυτού του είδους, εκ των πραγμάτων, φέρνουν στην επιφάνεια δύο σοβαρά ζητήματα. Σε εθνικό επίπεδο, θέτουν, εξ αντικειμένου, σε κρίση τους δημοκρατικούς αντιπροσωπευτικούς θεσμο...

Στο βιβλίο παρακολουθούμε πώς εκδηλώνεται το παιχνίδι των αντιθέσεων σε διάφορα επίπεδα του κόσμου, περνώντας από την καθημερινότητα και τον έρωτα, προχωρώντας στη φιλοσοφία, την επιστήμη, το χάος και την πολυπλοκότητα, τη σκέψη, τον εγκέφαλο, το σύμπαν, τη ζωή, τον άνθρωπο και την κοινωνία, και τέλος την οικονομία - ξαναφθάνοντας στη φιλοσοφία. Αρχίζοντας από τα πιο απλά και φτάνοντας στα πιο σύνθετα. Ένα βιβλίο - επανάσταση για νέους όλων των ηλικιών, που μπορεί να γίνει η βάση μίας νέας αριστερής σύνθεσης... Επειδή η οικονομική κατάρρευση, δηλαδή μία σοβαρότατη κρίση...

Η Ελλάδα βρίσκεται εδώ και χρόνια εντός των ολετήρων της ΕΕ, του ΔΝΤ και της εγχώριας ολιγαρχίας. Η κονιορτοποίηση των λαϊκών στρωμάτων έχει γίνει αφόρητη. Τα μαρτύρια στα οποία έχουν υποβληθεί οι εργαζόμενοι, αρχής γενομένης της εφαρμογής του πρώτου μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, δείχνουν να μην έχουν τέλος. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει απαρέγκλιτα την πολιτική των προηγούμενων. Επιπροσθέτως, μετά την έναρξη της κρίσης του 2008, ο παγκόσμιος καπιταλισμός αγκομαχά να λύσει τις (άλυτες) αντιφάσεις του. Νέες συμμαχίες εμφανίζονται, μία ορισμένη μορφή προστατευτ...

Σε επιστολή του στην "Ελευθεροτυπία" στις 9.4.2006, ο μουσικοσυνθέτης Μικης Θεοδωράκης, απαντώντας σε μια δυσμενή κριτική, αναρωτήθηκε μεταξύ άλλων τα εξής: "Τι θα γίνει φερ' ειπείν, αν σ' αυτή τη χωματερή που καταντήσαμε την πατρίδα μας (ο κριτικός) σκάψει λίγο πιο κάτω και συναντήσει το άλιωτο σώμα του εκτελεσμένου; Που ίσως να ήταν απ' την ίδια πόλη, τη δική του. Ίσως κι απ' την ίδια γειτονιά. Μόνο που αυτός παρασύρθηκε από το "γιγαντισμό μιας ιδεολογικής κατασκευής", ας πούμε τον κομμουνισμό, ας πούμε τον εθνικισμό, ας πούμε τον πατριωτισμό (γιατί τέτοιες "κατασκευές...

Στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες παρατηρείται μια διαρκώς αυξανόμενη μεταβλητότητα της πολιτικής συμπεριφοράς. Η "δυσθυμία με τη δημοκρατία" και ο "κομματικός κορεσμός" αποτελούν τα συνοδευτικά φαινόμενα αυτής της πραγματικότητας. Όσο πιο ασταθείς στις κομματικές και εκλογικές επιλογές τους γίνονται οι ψηφοφόροι και όσο περισσότερο απαξιώνονται στα μάτια τους οι θεσμοί της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας τόσο ενισχύονται τα κόμματα της άκρας δεξιάς. Η εμφάνιση της άκρας δεξιάς στο κομματικό σύστημα δεν στηρίζεται μόνο σε θυμικές παραμέτρους. Στις περιπτώσεις των χωρών που εξετ...

Ο παρών συλλογικός τόμος πραγματεύεται το φαινόμενο της νέας άκρας δεξιάς, όπως αυτό σε ιδεολογικό, σε κομματικό/οργανωτικό και σε πολιτικό/προγραμματικό επίπεδο αποτυπώνεται κατ' αρχάς σε ώριμες δημοκρατίες της Ευρώπης (Γαλλία, Αυστρία, Ιταλία, Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Μ. Βρετανία, Σκανδιναβικές χώρες) και στις ΗΠΑ. Επιπλέον, η νέα άκρα δεξιά εξετάζεται με επίκεντρο νεότευκτα μετακομμουνιστικά καθεστώτα (Ρωσία, Ρουμανία, Σερβία), τα οποία εισήλθαν σε μια διαδικασία κοινοβουλευτικοποίησης και σταδιακού όσο και ασταθούς εκδημοκρατισμού μετά την κατάρρευση του "υπαρκτού σο...

Σκοπός του ανά χειράς κειμένου είναι, με ευσύνοπτο τρόπο, να καταστήσει κατανοητά σε ευρύτερους κύκλους πολιτών κάποια ιδιαιτέρως περίπλοκα όσο και ζωτικά προβλήματα της ανθρωπότητας, στο κατώφλι του εικοστού αιώνα. Αν το κείμενο κατάφερε, παρά τη συντομία του, να θέσει με σχετική επάρκεια μερικά από τα κρίσιμα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου και να υποδείξει, αν μη τι άλλο, τις κατευθύνσεις μέσα από τις οποίες είναι αναγκαίο να αναζητηθεί η επίλυσή τους, αυτό θα το κρίνει ο αναγνώστης.

Η αναρχική υποκουλτούρα, λοιπόν, δεν μπορεί να είναι μια έκφραση βιωμένης αναρχίας και εξέγερσης, παρά μόνον ο τρόπος καθορισμού, περιορισμού και αφομοίωσης αυτών απ’ την κοινωνία. Ως παιδιά της κοινωνίας, είμαστε όλοι καλά μαθημένοι να μην εμπιστευόμαστε τους εαυτούς μας, να φοβόμαστε το άγνωστο, να προτιμάμε τη σιγουριά από την ελευθερία. Δεν αποτελεί έκπληξη το ότι τόσο εύκολα καταπιανόμαστε με δραστηριότητες που δημιουργούν και διαφυλάσσουν μια υποκουλτούρα. Όμως είναι καιρός να παραδεχτούμε ότι αυτό είναι απλώς ο δικός μας τρόπος ένταξης στην κοινωνία, την οποία ισχυρι...

Ο Κατσιαφίκας, παρουσιάζει το ξεπέρασµα των παραδοσιακών κινηµατικών τρόπων της παλαιάς, πλέον, αριστεράς και την ανάδυση των νέων λογικών για την οργάνωση και τους στόχους του επαναστατικού κινήµατος, στο πλαίσιο των χώρων και των κινήσεων που θα ονοµαστούν νέα κοινωνικά κινήµατα και ειδικότερα των αυτόνοµων κινηµάτων της Δυτικής Ευρώπης. Ο συγγραφέας δεν κάνει δουλειά γραφείου και το εξαιρετικά ενδιαφέρον κείµενό του αποτελεί και µια θερµή συνηγορία ενός συνοδοιπόρου των αυτόνοµων κινηµάτων.

"Οι μεγάλοι, λοιπόν, σκέφτονται και εκφράζονται συχνά με τρόπους μη ορθολογικούς. Τους λες εσύ πώς να λύσουν το πρόβλημά τους αλλά εκείνοι μονάχα φωνάζουν, γκρινιάζουν ή απλώς κάθονται άπρακτοι και περιμένουν. Η Αριστερά το κάνει αυτό σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι οι μεγάλοι, βυθισμένη στις μνήμες του παρελθόντος, στη νοσταλγία του εαυτού της και των νεανικών μας χρόνων, στη μεταφυσική ενός υποτιθέμενου ιστορικού και διαλεκτικού υλισμού, που μπορεί μεν κάλλιστα να θεωρηθεί υλισμός, αλλά ούτε ιστορικός ούτε διαλεκτικός είναι". Ο συγγραφέας του "Απολύομαι και τρελαίν...

Το βιβλίο αυτό δεν είναι μια αυστηρά οριοθετημένη ιστορική μελέτη. Δεν παρακολουθεί την εξέλιξη και τις εναλλαγές της Αριστεράς σε μια αυστηρή χρονική ιστορική ακολουθία. Ασχολείται με θέματα που έχουν να κάνουν με το σύνθετο πρόβλημα ανάπτυξης της ιδεολογικής φυσιογνωμίας της Αριστεράς στο σημερινό σύγχρονο κόσμο, στη μελέτη των οποίων χρησιμοποιούνται και αξιοποιούνται οι αναγκαίες ιστορικές αναφορές σε μια αντίληψη της συνέχειας - ασυνέχειας - συνέχειας της Αριστεράς, με κοινό θεωρητικό πλαίσιο αναφοράς το έργο του Μαρξ και το μαρξισμό στην γνήσια παραλλαγή του με αναγκα...

Στον βαθμό που η Αριστερά μετατρέπεται σε απλό θεατή, παύει να είναι Αριστερά γράφει ο Ρίτσαρντ Ρόρτυ. Η αμερικανική Αριστερά συγκροτήθηκε ως συμμαχία των διανοουμένων και των εργατικών συνδικάτων και μέχρι τη δεκαετία του ΄60, με τις πραγματιστικές παρεμβάσεις της, πρωτοστάτησε στους αγώνες για μια καλύτερη Αμερική, για μια πιο δίκαιη κοινωνία. Ο πόλεμος του Βιετνάμ διέλυσε τη συμμαχία αυτή, υποστηρίζει ο Ρόρτυ. Οι διανοούμενοι οχυρώθηκαν στα πανεπιστήμια, παγιδεύτηκαν στις θεωρητικές τους αναζητήσεις, υποτίμησαν το αγωνιστικό παρελθόν της Αριστεράς, εγκατέλειψαν την...

Ο φιλελευθερισμός, γεννήθηκε από την ανάγκη να βρεθεί μια πολιτική διέξοδος από τους τρομερούς θρησκευτικούς εμφύλιους πολέμους που ερήμωσαν την Ευρώπη κατά τον 16ο και 17ο αιώνα. Εξ ου και η πολύ κατανοητή δυσπιστία των φιλελεύθερων προς κάθε "ιδεολογία του Καλού", καθώς και η επιθυμία τους να πιστεύουν σε μια κοινωνία αξιολογικά ουδέτερη, που διέπεται από τους απρόσωπους μηχανισμούς του Δικαίου και της Αγοράς. Το ζήτημα είναι ότι, αποφασίζοντας να αποβάλουμε κάθε αναφορά σε κοινά αποδεκτές ηθικές αξίες, σκοτώνουμε επίσης ό,τι ο Όργουελ ονόμαζε "common decency", δηλαδή...