Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εδώ περιλαμβάνονται ποικίλου είδους κριτικά κείμενα, από καθαρά φιλολογικά, όπως "Το αρχαίο δίκαιο του πολέμου και η κλασική δραματουργία" (Ευριπίδης - Αριστοφάνης), "Αρχαία λογοτεχνία και σύγχρονη δημιουργία" (Γιώργος Σεφέρης) και "Στρατευμένη λογοτεχνία στην αρχαιότητα και σήμερα" (ελληνική και ξένη), μέχρι καθαρώς δοκιμιογραφικά, όπως "Ο Μαρξ και οι αρχαίοι Έλληνες", "Ο αντιήρωας", "Ο Σάμιουελ Μπέκετ", "Μαρσέλ Προυστ", "Φραντς Κάφκα", "Αλμπέρ Καμύ", "Αντικουλτούρα". Προστίθεται Επίμετρο με 28 "Τι είναι τι" από τα "Ευρωπάλια", την "ποπ-αρτ" και τον "ψυχεδελισμό" μέχρι τα...

Το δοκίμιο αυτό θεωρεί ότι η πίστη συνιστά αφετηρία του λόγου. Κατά την εκάστοτε συνισταμένη Πίστης και Λόγου πορεύεται ο άνθρωπος διαλεγόμενος με τη Φύση μέσα από τις συμβολικές θεσμίσεις του, όπως το Μύθο, την Τέχνη, τη Θρησκεία, τη Φιλοσοφία, την Επιστήμη κ.α. Η φιλοσοφία, μετά από μια πορεία 26 αιώνων, οδεύει προς την παρακμή και τη λήθη, κατά τους απανταχού μεγαλόσχημους που μας περιβάλλουν, πολλοί από τους οποίους έχουν προεξοφλήσει το τέλος της Ιστορίας και των ιδεολογιών, το θάνατο του Θεού και τα τοιαύτα. Και όμως, ο φιλοσοφικός στοχασμός κάθε άλλο παρά ετοιμ...

"Bαθυστόχαστος όσο και πνευματώδης, ορθολογιστής αλλά και λυρικός, σκεπτικιστής αλλά και με μία δόση προμηθεϊκού ρομαντισμού, ο Νίκος Δήμου είναι ένας από τους πιο πολύπλευρους και καλλιεργημένους Έλληνες συγγραφείς. [...] Οι καθαυτό λογοτεχνικές αρετές του ξεδιπλώνονται εντυπωσιακά στο "Ημερολόγιο του καύσωνα", κάτι ανάμεσα σε πεζογράφημα, ημερολόγιο και συλλογή σύντομων δοκιμίων. Ενώ η Αθήνα πλήττεται από ένα κύμα καύσωνα που αγγίζει τα όρια της οικολογικής καταστροφής, ο συγγραφέας, κλεισμένος στο υπόγειο του σπιτιού του, προσπαθεί να εξοικειωθεί με την ιδέα του θανάτου...

Όταν μια εποχή χρησιμοποιεί συχνά μερικούς όρους, τούτο σημαίνει πως οι όροι αυτοί ανταποκρίνονται σε κάποιες σκοπιμότητες. Η εποχή μας χρησιμοποιεί συχνά τους όρους "χάος", "προβληματισμός", "άγχος". Μπορούμε , χωρίς να πέσουμε σε λάθος, ν' αφαιρέσουμε ένα ισχυρό ποσοστό υπερβολής. Η υπερβολή είναι αναπόφευκτη και δεν είναι ο πρόσφατος καρπός της ιδιοσυγκρασιακής δομής του ανθρώπου ή των σύγχρονων ιστορικών συνθηκών. Και άλλοτε έχει συμβεί μερικοί όροι ή μερικά συνθήματα ν' αποκτήσουν διάδοση πολύ μεγαλύτερη από το γεγονός που προσπαθούσαν να χαρακτηρίσουν. Ας μη λησμονούμ...

"Χαμογελάστε, παρακαλώ!" συνιστούσε ο παλιός φωτογράφος με τα μαύρα επιμανίκια σε οικογένειες, φαντάρους, νιόπαντρους και τυχάρπαστους μορφονιούς που ήθελαν να δουν τη φάτσα τους απέναντι, τυπωμένη στο χαρτί. Το γέλιο είναι τζάμπα, δεν στοιχίζει τίποτα, όταν μάλιστα παραμένει άφωνο, είναι απλό τρυκ των χειλιών. Τόσο εύκολα χαρίζεται, όπως τα μάτια που σκαρδαμύσσουν ή το βηχάκι που έρχεται και φεύγει ασυνόδευτο. Ουδείς φωτογράφος βέβαια ή πορτραιτίστας θα είχε την ιδέα να παραλλάξει την παράκλησή του επί τα χείρω· δεν θα μπορούσε να πει "Βάλτε για λίγο τα κλάματα!", "Λιποθυμ...

"Θεωρώ όλα μου τα βιβλία σαν ένα έργο που άρχισε κάποτε να γράφεται, συνεχίζεται και θα τελειώσει μαζί με μένα", έλεγε ο Αλέξανδρος Κοτζιάς στα 1980. Λίγο αργότερα άρχισε να συνθέτει μια σειρά από δοκίμια-μαρτυρίες της συνοχής για την οποία μιλούσε. Κορυφαίο ανάμεσά τους το "Αληθομανές χαλκείον", κείμενο ποιητικής πάνω στα συναρπαστικά μυστικά της τέχνης του μυθιστοριογράφου. Η έκδοση αυτή συγκεντρώνει τα δοκίμια του Κοτζιά, διερευνά τη θέση τους στο σύνολο του πεζογραφικού και κριτικού του έργου και, αξιοποιώντας το αρχείο του, τα σχολιάζει με την αμεσότητα του δικού του λ...

[...] Τώρα ώριμη πια στα 54 χρόνια της ζωής μου, ζώντας και βλέποντας τα πράγματα απ' τη σκοπιά της συζύγου, της μάνας, της νύφης, της θυγατέρας, της εργαζόμενης, και κατόπιν ωρίμου σκέψεως, αποφάσισα να γράψω αυτό το βιβλίο. Το βιβλίο, λοιπόν είναι βγαλμένο μέσα από προσωπικά λάθη, βιώματα και εμπειρίες. Πιστεύω πως διαβάζοντας κάποιος όλα αυτά, ίσως αποφύγει διάφορες καταστάσεις στη δική του ζωή ή να διορθώσει κάποια πράγματα.[...] Νίκη Κούρταλη - Κούλη

Το κείμενο του δοκιμίου που δίνει τον τίτλο στο βιβλίο υπήρξε μια στροφή στον προβληματισμό μου. Τίθεται ως ελεύθερη, αδέσμευτη αντιμετώπιση του προβλήματος και με τα δεδομένα της ώρας που γράφτηκε, πριν σαράντα και χρόνια. Πρωτοδημοσιεύτηκε στη "Νέα Πορεία" (τεύχος 76, Ιούνιος 1961, τεύχος 77-78, Ιούλιος-Αύγουστος 1961) σε αρχική μορφή, και στη συνέχεια κυκλοφόρησε σε βιβλίο την ίδια χρονιά. Οι απόψεις που αναπτύσσονται σ' αυτό συζητούνται όλο και περισσότερο μέσα στα χρόνια. [...] Ελάχιστες διορθώσεις του κειμένου ορθογραφικές, ή φραστικές, δεν αλλάζουν με τίποτα εκείνη...

"Ο φιλοπαίγμων μύθος" είναι το κείμενο που εκφώνησε η Κική Δημουλά κατά την τελετή υποδοχής της στην Ακαδημία Αθηνών στις 11 Νοεμβρίου 2003.

Ο γνωστός συγγραφέας, ποιητής και δοκιμιογράφος Αναστάσης Βιστωνίτης, καταθέτει σε έναν τόμο μία ενδεκάδα λογοτεχνικών δοκιμίων γύρω από ποικίλα θέματα του πολιτικού και πνευματικού κυρίως βίου της εποχής μας. Στο πρώτο, που δίνει και τον γενικό τίτλο της συλλογής ("Οι σημαίες του αναχρονισμού"), στηλιτεύει με πάθος τον εθνικισμό και την πατριδοκαπηλία, στο δεύτερο ("Ο θάνατος είναι τέχνη") περιγράφει τις νέες μορφές που παίρνουν σήμερα οι ακραία απολυταρχικές ψευδοθεωρίες, στο επόμενο ("Η μεταμοντερνιστική αυταπάτη") υπεισέρχεται σε κατά μείζονα λόγο λογοτεχνικά ζητήματα,...

Δεν πήγαν λοιπόν Αιγύπτιοι στην Αμερική μήτε Βαβυλώνιοι στας Μυκήνας, ώστε να γεμίσει ο κόσμος πυραμίδες. Οι πυραμίδες πλάστηκαν μέσα στον εγκέφαλο των ανθρώπων ως σταθερότυπα προερχόμενα από κατανάλωση συγκεκριμένης ναρκωτικής ουσίας. Παντού και πάντοτε, οι κουρασμένοι σωματικά άνθρωποι, όταν πέφτουν για ύπνο, ονειρεύονται ότι πέφτουν από ύψος και ξυπνάνε έντρομοι. Κι αυτό προέρχεται εμμέσως από την επεξεργασία της τροφής μέσα στον οργανισμό. Η περίφημη, περιλάλητη, περιβόητη και κοινή αίσθηση της ενότητας του ανθρωπίνου είδους προέρχεται από την κοινή τράπεζα, από τις επι...

[...] Με την παρούσα έκδοση το corpus των καβαφικών πεζών κειμένων πλουτίζεται κατά ένδεκα άγνωστα είτε ανέκδοτα κείμενα. Το ποσοτικό αυτό στοιχείο αποκτά διαφορετικό νόημα, αν λάβουμε υπόψη ότι με βάση τα νέα αυτά κείμενα μετατοπίζεται η αφετηρία της πεζογραφικής παραγωγής του Καβάφη από το 1886 περίπου στα 1882· πλουτίζονται με νέα τεκμήρια ορισμένες κρίσιμες για τη συγγραφική διαμόρφωσή του περίοδοι (1882-1886, 1893-1897)· προστίθενται στις γνωστές καβαφικές μεταφράσεις από το χώρο της ευρωπαϊκής ποίησης άγνωστες μεταφράσεις από το ποιητικό έργο του Browning· τεκμηριώνετ...

Κείμενα για τη ζωή μας. Για όσα συμβαίνουν γύρω μας, για όσα λέμε και κάνουμε, γι' αυτά που πιστεύουμε, απορρίπτουμε, μισούμε ή πονάμε. Κείμενα για εμάς και δικά μας.

Κανένα αίμα συγγενικό, καμία αιωρούμενη τιμωρία, καμία μυθοπλασία φανατικών ενδεδυμένη το ιλαρό ιμάτιο μιας θρησκείας που μου επιβλήθηκε και κανένας δεσμός με την τελετουργία της φυλής μου δεν με κράτησε στις σπηλιές σας, ταπεινό και ευγνώμονα. Τα έσκισα τα κουρέλια που με ντύσατε. Τις έκαψα τις γραφές που με διδάξατε. Σας απαρνήθηκα. Λίγες ουλές απ' την κατήχησή σας έχουν απομείνει μέσα μου να μου θυμίζουν τους δεσμοφύλακες της ψυχής μου.