Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περιλαμβάνονται τα κείμενα: 1. Αμερικές, όχι Αμερική. "Είμαστε η πλουσιότερη, η ισχυρότερη, η ευτυχέστερη χώρα του κόσμου". Αμηχανία της ευημερίας. 2. "Το έθνος των μεταναστών". Κοινωνία και φιλοσοφία του πλουραλισμού. Ο αμερικανικός ελληνισμός. 3. Η Αμερική και ο άλλος Κόσμος. Ευρώπη: το υποσυνείδητο "αρχέτυπο". 4.Αναζήτηση ενότητας, ιδεολογίας, ιστορίας από την παιδεία. "Εκπαίδευση", η πιο παραγωγική εθνική επένδυση. 5. Το εκπαιδευτικό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών. Δυνάμεις φυγόκεντρες και κεντρομόλες. Τα νέα συνθήματα. 6. Το αμερικανικό πανεπιστήμιο. Η ιδιομορφ...

Η τέχνη είναι ενιαία, και αντίθετα από όλα τα άλλα, έχει μια μόνο πρόσβαση: την μύηση. Την τέχνη τη μαθαίνει πάντα κανένας δίπλα σε ένα μεγάλο δάσκαλο. Εγώ είχα αυτήν την τύχη. Ήμουν τριάντα χρονών όταν ξανακάθισα στα θρανία. Από τη σοφία αλλά και το ήθος του δασκάλου μου, διδάχτηκα πως η τέχνη δεν είναι μόνο ταλέντο, γνώσεις κ' εξάσκηση. Είναι πιότερο πνευματική στάση. Κι ακόμα, πως δεν μπορεί να είναι ένα επάγγελμα σαν τ' άλλα, που σου παίρνουν ένα οκτάωρο και σου εξασφαλίζουν τα υλικά μέσα για τη ζωή. Είναι αυτή η ίδια η ζωή. Και ζωή για τον άνθρωπο σημαίνει ευθύνη. Έτσι...

Η ανησυχία, ως πρωταρχικό στοιχείο της ζωής μας, δεν είναι μια έννοια με πάγιο περιεχόμενο. Μεταβάλλεται και εξελίσσεται ανάλογα με την ηλικία μας, τα ενδιαφέροντά μας, τους στόχους μας, τη μορφή κοινωνίας που μέσα της ζούμε. Ανάλογα ακόμη με τις προσωπικές ή συλλογικές μα επιδιώξεις και τα όνειρα. Χάρις αυτήν όλα τούτα θα ήταν πεθαμένα, αφού, ό,τι θα είχε τότε να πραγματοποιηθεί θα ήταν μια διαδικασία εξωτερική, χωρίς τίποτε να τα στηρίζει και να τα θερμαίνει εσωτερικά, να κρατά ένα περιθώριο για το απροσδόκητο ή την έκπληξη που να φτάνει ως την διεύρυνση τους, τη μεταλλαγ...

Τρία δοκίμια με τα οποία επιχειρείται η προσέγγιση της σχέσης συγγραφέα-αναγνώστη και λογοτεχνίας-επιστήμης, στο πλαίσιο του δομημένου από τις προόδους της τεχνολογίας και τις εξελίξεις της επιστήμης σύγχρονου κόσμου. Το βιβλίο αποτελεί το προοίμιο της μετέπειτα επισταμένης ενασχόλησης του συγγραφέα με τα θέματα θεωρίας και ιστορίας της λογοτεχνίας σε μελέτες, δοκίμια και ομιλίες, που είναι δημοσιευμένες σε διάφορα περιοδικά και συλλογικά συγγράμματα. Περιέχονται τα δοκίμια: - "Μπορείς να βλέπεις το αναγνωστικό κοινό σήμερα;" - "Λογοτεχνική έκφραση και επιστήμη (δοκιμή...

Ο συγγραφές, αφού ύφανε σ' όλη του τη ζωή, με πικρή και δακρυσμένη κάποτε αγρύπνια, μέσα σε μόνωση αυστηρή το έργο του, φεύγοντας από τον κόσμο αυτό τ' αφήνει, όπως ο προφήτης το χιτώνα του, σ' εκείνους που τον γνώρισαν και τον αγάπησαν. Εκείνος έφυγε, το έργο απόμεινε. Το έργο είναι πια η μυστηριώδης παρουσία του προσώπου, το πρόσωπο το ίδιο αποκαθαρμένο, στη μύχια ουσία κι αλήθεια του. Έτσι, ανεπαίσθητα και κατά το μέτρο που οι άνθρωποι, εκείνοι που γνώρισαν το φυσικό πρόσωπο, την ένσαρκη ύπαρξη, φεύγουν κι αυτοί απ' τον κόσμο, ο άνθρωπος-συγγραφέας χωνεύει μέσα στο έργο...

Πιστεύω ακράδαντα σ' αυτό που λέγεται, ότι ο αναγνώστης είναι δημιουργός. Ότι τελικά ένα κείμενο δεν είναι παρά μια πρόφαση για να δράσει η φαντασία του αναγνώστη, δίνοντας κι αυτή απ' την πλευρά της σάρκα και περίγραμμα σε πρόσωπα και καταστάσεις, πλουτίζοντας τον συγγραφέα και τις ιδέες του. Έτσι το έργο του προεκτείνεται μέσα στον προβληματισμένο αναγνώστη ανανεωμένο (αλλά όχι προδομένο) από την προσθήκη της ευαισθησίας του. Η αναζήτηση του ίδιου του εαυτού του μέσα στις γραμμές που χάραξε κάποιος άλλος, περικλείει μια μαγεία και μια διαλεκτική. Από το ζευγάρωμα αναγνώστ...

Πολλοί από τους στοχασμούς που περιέχει τούτο το βιβλίο περιλαμβάνονται σε ομιλίες, διαλέξεις και άρθρα που έχουν δημοσιευθεί σε πρακτικά, σε περιοδικά και σε εφημερίδες. Ωστόσο νόμισα πως επειδή πραγματεύονται το ίδιο θέμα, την υγεία και την ιατρική από διάφορες πλευρές, θα ήταν ίσως σκόπιμο να συγκεντρωθούν σε ένα τόμο. Οι στοχασμοί όμως δεν σταματούν ποτέ και πουθενά! Η πείρα και η ανησυχία τους τρέφουν. Για τούτο ας συγχωρεθούν μερικές προσθήκες και αρκετές φορτικές επαναλήψεις, που προσπαθούν να υπογραμμίσουν η σημασία της αφετηρίας που τις προκάλεσε. Από το διάλογο...