Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η παιδεία. Η άθληση και η στρατιωτική εκπαίδευση. Σχέσεις των δύο φύλων. Εμπόριο και οικονομία.Ο ποινικός νόμος και η ευθύνη απέναντι στη νομοθεσία. Εγκλήματα κατά των ανθρώπων. Εγκλήματα κατά των θεών και της θρησκείας. Συνέχεια της ανάπτυξης για τον ποινικό νόμο. Εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας, εγκλήματα σχετικά με την οικονομική ζωή. Εγκλήματα κατά της πολιτείας. Η απόδοση ευθυνών των αρχόντων.

Ο περίφημος διάλογος "περί δικαίου", το σχέδιο οργάνωσης της ιδανικής κοινότητας δικαίου και παιδείας, η έκθεση των πολιτικών και ηθικών αρχών του φιλοσόφου. Βιβλία Α΄-Ε΄: Εισαγωγή στον διάλογο, εξέταση της έννοιας της δικαιοσύνης σύμφωνα με τις επικρατούσες απόψεις της εποχής. Η δημιουργία της πολιτείας. Ο χαρακτήρας της πολιτείας ως κοινότητας δικαίου και παιδείας. Στοιχεία της οργάνωσης και της φυσιογνωμίας της. Παραλληλισμός της πόλης με την ψυχή. Ο εσωτερικός χαρακτήρας της πολιτείας. Η ισότητα των δύο φύλων. Κοινοκτημοσύνη γυναικών και παιδιών.

Η αναγκαιότητα να συμπέσουν στο ίδιο πρόσωπο η πολιτική εξουσία και η φιλοσοφική διάνοια. Η φύση του φιλοσόφου. Η Ιδέα του Αγαθού. Μύθος του σπηλαίου. Ειδικές αναφορές στην εκπαίδευση. Τα πολιτεύματα, οι παρεκβατικές μορφές τους. Αντίστοιχα, η παρακμή της πολιτείας. Η τυραννία βαρύτερο νόσημα της πόλης. Δίκαιη και άδικη ζωή. Ευδαιμονία και κακοδαιμονία. Η ηθική υπεροχή της δικαιοσύνης έναντι της αδικίας. Το ουράνιο υπόδειγμα. Κριτική της μίμησης και των μιμητικών τεχνών. Καταδίκη της μιμητικής τέχνης. Η "εξορία των ποιητών". Οι αμοιβές του δίκαιου άνδρα. Εσχατολογικός μύθος...

ΤΙΜΑΙΟΣ: Η πλατωνική φυσική. Η δημιουργία του σύμπαντος, της ψυχής του κόσμου και της ψυχής του ανθρώπου. Έκθεση των κοσμολογικών, φυσικών, ιατρικών και ανθρωπολογικών απόψεων του φιλοσόφου με τρόπο άλλοτε κοντινό στη μυθολογική αφήγηση και άλλοτε αυστηρά επιστημονικό. ΚΡΙΤΙΑΣ: Ημιτελής διάλογος στον οποίο ο Κριτίας αφηγείται πώς ήταν οργανωμένη η πόλη των Αθηνών 9.000 χρόνια πριν και πώς απέκρουσε την επιδρομή των κατοίκων της Ατλαντίδας. ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Αναδιήγηση διαλόγου μεταξύ του Σωκράτη και των Ελεατών φιλοσόφων, με αντικείμενο το πρόβλημα των ιδεών. Η κριτική της...

Η δίκη και η καταδίκη του Σωκράτη είναι ένα από τα μεγάλα ερωτηματικά που μας κληροδότησε η Αθήνα του 5ου αιώνα. Ήταν η δίκη του πολιτική; Γιατί ο ίδιος ειρωνεύθηκε τους δικαστές του; Γιατί η Αθήνα -καταπονημένη από τον μακροχρόνιο πόλεμο με τη Σπάρτη, ταπεινωμένη από την ήττα της- πήρε την απόφαση να θανατώσει έναν εβδομηντάχρονο φιλόσοφο; Τα τρία κείμενα του Πλάτωνα που καταγράφουν τα περιστατικά της δίκης του Σωκράτη συγκαταλέγονται ανάμεσα στα ωραιότερα κείμενα που ζουν στις βιβλιοθήκες μας. Επιπλέον, θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Δίκη του Σωκράτη ίσως ήταν η πρώτ...

Οι αποθησαυρισμένες πλατωνικές ρήσεις όχι μόνο είναι ικανές να γίνουν στέγαστρα πολιτειακής και ατομικής ζωής, αλλά και αποσβολώνουν τους όποιους, πάντα επιδερμικούς, Popper-ερμηνευτές του Πλάτωνος που, μαραγκοί μιας προκρούστιας κλίνης, μηρυκάζουν μονόπλευρες ιδεοτροφές της επιλογής τους. Σ’ αυτούς θα ταίριαζε ό,τι ο Πλάτων λέει για όσους "τα σκολίεθρα των μελλόντων καθίζεσθαι αποσπώντες χαίρονται και γελώσιν, επειδάν ίδωσιν ύπτιον ανατετραμμένον" (Ευθύδημος 287c). O ίδιος γελά τελευταίος, κάθε φορά που ο μελετητής του αναγνωρίζει ότι ο Αθηναίος φιλόσοφος ενεργεί όπως ο...

The "Apology of Socrates", written by Plato, is the speech of self-defense which Socrates spoke at his trial in 399 BC. Specifically, the "Apology" is a defense against the charges of "corrupting the youth" and "not believing in the gods in whom the city believes, but in other daimonia". In this dialogue, Socratew speaks in a very plain manner and explains who he is and what kind of life he led. The "Apology" is one of four Socratic dialogues, along with "Euthyphro", "Phaedo" and "Crito", through which Plato details the final days of the philosopher Socrates.

Ο Πλατωνικός διάλογος µε τον διαζευκτικό τίτλο "Πολιτεία ή περί δικαίου" είναι έργο από τα καλύτερα της περιόδου της ακµής του συγγραφέως. Στο πρώτο βιβλίο υπάρχει διάλογος για τη Δικαιοσύνη και στο δεύτερο γίνεται λόγος για το τι είναι δίκαιο αναφερόµενοι στο µύθο του Γύγη. Ο διάλογος στο τρίτο βιβλίο αναφέρεται στην παιδεία των φυλάκων και το τι πρέπει να τους διέπει. Η γυµναστική θα πρέπει να αποβλέπη στην τελειοποίησι των εµφύτων ιδιοτήτων πού έχουν οι φύλακες (ταχύτης, εγρήγορσις, αντοχή), η δίαιτα απλή και λιτή. Συνεχίζοντας στο τέταρτο βιβλίο γίνεται διάλογος...

Στο έκτο βιβλίο έχουµε την περιγραφή του φιλοσόφου που θα κυβερνήσει την πολιτεία. Ο φιλόσοφος µισεί το ψέµα και την δουλικότητα, έχει δυνατό µνηµονικό, αγαπάει την γνώση, είναι µεγαλοπρεπής, σώφρων και κόσµιος. Στο έβδοµο βιβλίο ο Πλάτων δίνει την απάντηση στα ερωτήµατα σχετικά µε την θέση του ανθρώπου απέναντι στο "ον" χρησιµοποιώντας την εποπτική εικόνα του σπηλαίου. Στο όγδοο βιβλίο γίνεται η ανάλυση των τεσσάρων νοσηρών πολιτευµάτων τα οποία µόνο αρνητικές συνέπειες φέρνουν στην κοινωνία. Στο ένατο βιβλίο γίνεται αναφορά στον τυραννικό χαρακτήρα, πως δηµιουρ...

Ο "Φαίδων" ανήκει στην κατηγορία των λεγοµένων "αφηγηµατικών" διαλόγων του Πλάτωνος. Σ' αυτόν, ένας από τους φίλους του Σωκράτους διηγείται τα όσα συζητήθηκαν προ της θανατικής εκτελέσεως του µεγάλου δασκάλου µέσα στην φυλακή. Αυτός είναι ο Φαίδων, µε το όνοµα του οποίου τιτλοφορείται ο διάλογος. Η αφήγησις γίνεται στον Φλιούντα, η επιλογή του οποίου δεν είναι τυχαία. Από αυτήν, κατά τον Παυσανία (ΙΙ. 13) καταγόταν ο πρόγονος του Πυθαγόρου Ίππασος και για τον λόγο αυτό ο τόπος αυτός είχε καθιερωθή για την συγκέντρωσι των Πυθαγορείων, οι οποίοι πρώτοι εξέτασαν τα σχετικά...

Θέµα του διαλόγου "Κρατύλος" είναι "η ορθότης των ονοµάτων". Κατά τον Κρατύλο για κάθε πράγµα υπάρχει από την φύση δοσµένο ένα όνοµα, ενώ κατά τον Ερµογένη τα ονόµατα τα καθορίζουν οι άνθρωποι κατόπιν κοινής συµφωνίας και γι' αυτό είναι ορθά. Οι δύο συνοµιλητές είναι ανυποχώρητοι στις απόψεις τους και η συζήτηση έχει φθάσει σε αδιέξοδο. Γι' αυτό ζητούν από τον Σωκράτη να πάρη θέσι επί ενός ζητήµατος που για πρώτη φορά τίθεται προς έρευνα, αν δηλαδή η γλώσσα γεννήθηκε "φύσει ή νόµω".

Στον τόµο αυτό περιλαµβάνονται τρία από τα µικρά σε έκτασι έργα του Πλάτωνος, τα εξής: "Μενέξενος" (ή Επιτάφιος-Ηθικός). Πρόκειται για σχέδιο επιταφίου λόγου, ο οποίος αποδίδεται στην Ασπασία την Μιλησία και τον απαγγέλλει ο Σωκράτης στον Μενέξενο. Ρητορικός λόγος και όχι φιλοσοφικός διάλογος. Μία υπέρβασις του Πλάτωνος µε στόχο τους ρήτορες, που αντιπαθεί. "Λύσις" (ή περί φιλίας µαιευτικός). Αναζητείται ο κατάλληλος ορισµός και η φύσις της φιλίας. Οι ορισµοί διαδέχονται ο ένας τον άλλο µε ταυτόχρονη αµφισβήτησι και απόρριψι του αµέσως προηγούµενου. Συµπέρασµα: τα όσα...