Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"... Δε κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δε κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέριος πολιτισμός στον τόπο μας. Μόνος ο καθένας μας είναι ανήμπορος. Μόνος, ο καθένας από σας τους πιο κοντινούς στην προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος. Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε. Το θέατρο ως μορφή Τέχνης, δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, ν' αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να νοιώσουμε μαζί μια αλήθεια. Να γιατί διαλέξαμ...

Το βιβλίο εξετάζει το αρχαίο θέατρο όχι από τη σκοπιά των δραματικών έργων, αλλά από τη σκοπιά των ιστορικών και κοινωνικών συνθηκών μέσα στις οποίες δημιουργήθηκαν και παραστάθηκαν τα έργα αυτά.

Το "Θείον Πάθος" είναι ένα θρησκευτικό δράμα το οποίο εμπεριέχεται σε κώδικα της Μποντλεϊανής Βιβλιοθήκης της Οξφόρδης και ήταν μέχρι σήμερα ανέκδοτο. Πρόκειται για το δεύτερο θεατρικό χειρόγραφο -του τέλους της βυζαντινής περιόδου- που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα με θέμα το Θείο Πάθος του Χριστού. Η έκδοσή του μάς επιτρέπει να επανεξετάσουμε το θέμα της ύπαρξης θρησκευτικού θεάτρου στο χρονικά όρια του όψιμου Βυζαντίου, του "Byzance apres Byzance".

Στην πρώτη του νιότη είχε πρότυπο τον Γκάντι -ήθελε να γίνει ένας "πολιτικός άγιος". Αργότερα είχε πρότυπο τον κοινό πρόγονο των ανθρώπων του Δυτικού Θεάτρου -τον Κωνσταντίν Στανισλάβσκι. Σπούδασε ηθοποιός αλλά έγινε σκηνοθέτης γιατί δεν άντεχε τον τρομερό έλεγχο που υφίσταται ο ηθοποιός: από τον σκηνοθέτη, τους θεατές, τους κριτικούς κ.λ.π. Ξεκίνησε ως σκηνοθέτης-δικτάτορας και κατέληξε υπομονετικός οδηγός του δρόμου προς την "ολοκλήρωση" του ηθοποιού. Νεαρός και άσημος, σε μια μικρή κωμόπολη της νοτιοδυτικής Πολωνίας, στα 1959, προφήτης του "φτωχού θεάτρου", στην κορυφή τ...

Χρησιμοποιώντας μια γλώσσα ελάχιστα διαδεδομένη, γεννημένος σ' ένα μικρό λιμάνι του νότου της Νορβηγίας, μαθητευόμενος φαρμακοποιός στα νεανικά του χρόνια, ο Ερρίκος Ίψεν (1828-1906) υπήρξε ο πιο αμφισβητημένος και αμφιλεγόμενος δραματουργός της εποχής του. Είδωλο για τον Τζέιμς Τζόις, τον Τζορτζ Μπέρναρντ Σο και τον Χένρι Τζέιμς, σήμερα θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους δραματουργούς όλων των εποχών. Η διαδρομή του μέσα από τη μεγαλοφυΐα και τον μόχθο αποτελεί μια καταπληκτική καλλιτεχνική οδύσσεια.

Ήταν ένας νεαρός απόφοιτος Δραματικής Σχολής χωρίς καμμία πείρα όταν το 1961 εντάχθηκε στο θέατρο με τις 13 σειρές που διηύθυνε, από το 1959, ένας άγνωστος νεαρός σκηνοθέτης ονόματι Γιέρζυ Γκροτόφσκι, στη κωμόπολη Οπόλε της νοτιοδυτικής Πολωνίας. Μέσα σε πέντε χρόνια έγινε ένα από τα φαινόμενα της παγκόσμιας ηθοποιίας του 20ού αιώνα. Ήταν το 1965, με τον ρόλο του Αλύγιστου Πρίγκηπα. Ήταν μόνο 28 χρονών. Έγινε ηθοποιός-θρύλος, και τρία χρόνια αργότερα επανέλαβε το θαύμα. Αυτή τη φορά στο ρόλο του Ciemny (του Σκοτεινού) στην παράσταση Αποκάλυψη σε Μορφές. Και οι δύο ρόλοι ήτα...