Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το 1901, η Δήμητρα Βακά-Brown πραγματοποίησε ένα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, κατά τη διάρκεια του οποίου είχε την ευκαιρία να συναντηθεί με παλιούς φίλους και φίλες, αλλά και να διαπιστώσει τις σημαντικές κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις που λάμβαναν χώρα εκείνη την περίοδο στο οθωμανικό κράτος. Την εμπειρία της από αυτό το ταξίδι την κατέγραψε στο βιβλίο της "Haremlik". (1909). Η συγγραφέας καταγράφει με μεγάλη γλαφυρότητα τα πιο σημαντικά περιστατικά που έλαβαν χώρα στην οθωμανική αυτοκρατορία από τη στιγμή που το πλοίο της προσέγγιζε στην Κωνσταντινούπολη, μέχρι και...

"Δεν µπορεί να είναι τόσο χάλια η ζωή" σκέφτοµαι καµιά φορά. "Ό,τι και να γίνει, ο άνθρωπος στο τέλος µπορεί να πάει να περπατήσει στον Βόσπορο". Ο Ορχάν Παµούκ αφηγείται τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Η αφήγηση ξεκινά από τη στιγµή που ο συγγραφέας αντιλαµβάνεται τον εαυτό του ως "εγώ", µιλά για την οικογένειά του, αναζητά την πηγή της ευτυχίας και της δυστυχίας στα στενά της Ιστανµπούλ και στα υπέροχα νερά του Βοσπόρου, στρέφεται στους συγγραφείς και τους ζωγράφους -Τούρκους και µη, της Δύσης και της Ανατολής- που συνέβαλαν στην αυτογνωσία τη δική του και της πόλη...

Ένα βιβλίο-αφιέρωμα στην Ελληνοαμερικανίδα συγγραφέα Θεανώ Παπάζογλου-Μάργαρη, φάρο της ρωμιοσύνης στη μεγάλη υπερατλαντική χώρα των Η.Π.Α. Με γενέθλιο τόπο τα Βάτικα της Μ. Ασίας και ρίζες στην Αλώνη ή Πασαλιμάνι της Προποντίδας, δισάρφανη ακολούθησε τον δρόμο της προσφυγιάς το 1915, έζησε στην Πόλη για λίγα χρόνια, ενώ ο άνεμος της δεύτερης προσφυγιάς, το 1923, την "έριξε" μετανάστρια στην Αμερική. Εκεί γνώρισε, από πρώτο χέρι, τον ανελέητο καημό του ξεριζωμού, καθώς και τον αγώνα και την αγωνία των πρώτων Ελλήνων μεταναστών μέχρι να ενσωματωθούν στη νέα τους "πατρίδα"...

"Κατ' αρχάς το να είσαι από την Πόλη θεωρείται προνόµιο και από τους ελλαδικούς Έλληνες και από τους Πολίτες. Διότι εδώ µιλάµε για την πόλη των πόλεων, έτσι; Μιλάµε για το να ανήκεις σε µια κοινότητα µε πολύ παλιές και πολύ µεγάλες παραδόσεις, που πάνε βαθιά πίσω στον χρόνο. Όπως και να 'χει, νιώθεις δεµένος µε κάποιο τρόπο µε όλα εκείνα τα έργα που δηµιούργησε αυτή η κοινότητα τόσο στην πρόσφατη ιστορία όσο και στα αρχαία και µεσαιωνικά χρόνια. Γιατί έχεις βρεθεί µέσα σ' αυτές τις εκκλησίες, έχεις ζήσει πράγµατα, έχεις µνήµες. [...] Η Πόλη είναι ένας όµορφος τόπος. Πέρα απ...

Είκοσι εναλλασσόμενες επιστολές που αναφέρονται σε όλα τα θέματα που αφορούν την Τουρκία και την Ελλάδα, ιδιαίτερα όμως τη μοίρα της ομογένειας της Πόλης. ... Όταν στο σύμπαν συνομιλούν τα πάντα. Τα βουνά με τη θάλασσα, ο άνεμος με τα βράχια, τα δάση με τα ρυάκια. Ακόμη και τα δέντρα με τους καρπούς τους, δικαιολογημένα γεννάται το ερώτημα γιατί συχνά, συχνότατα, να μην επικοινωνούν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Επηρεασμένος από τη σκέψη αυτή ο Ιμπραχήμ Ντιζμάν συγγραφεύς και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας, γράφει ένα γράμμα χωρίς συγκεκριμένο παραλήπτη, σαν ένα μήνυ...

Η Πόλη ''αλλιώς''. Όπως την ένιωσα περπατώντας επίμονα στα σοκάκια της, στις καινούργιες λεωφόρους, στους μπαχτσέδες και στις όχθες του Κεράτιου και του Βοσπόρου. Ψελλίζοντας τα τούρκικα με λάθη, που με παρασέρνουν σε περιπέτειες, φανερώνοντας την ασέβεια της ευσεβούς φήμης της, την ανάγκη της σιωπής μες στο πολύχρωμο και πολύβουο παρόν της, τη νοσταλγία των αληθινών της φόβων που οργάνωσαν το μεγαλείο της. Σε αυτή τη νέα έκδοση-εκδοχή περιλαμβάνεται το αρχικό κείμενο της Κωνσταντινούπολης - Των ασεβών μου φόβων, αλλά και η συνέχειά του. Δηλαδή οι περιπλανήσεις και οι εμ...

Το πρώτο μέρος αυτών των σελίδων έχει γραφτεί με μεγάλο κέφι, σχεδιάζοντας μια εκδρομή με όλη μου την οικογένεια στα λιμέρια όπου πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στην Πόλη: κάτι σαν οδηγός για τα παιδιά και τα εγγόνια μου, χωρίς καμία φιλοδοξία να κάνω λογοτεχνία. Το δεύτερο μέρος έχει γραφτεί μετά το ταξίδι, που έγινε άνοιξη του 2008, και αφορά πρόσωπα, τόπους και λέξεις που μου ήρθαν στο νου με το ταξίδι. Οι σελίδες αυτές επομένως δεν προορίζονταν αρχικά στο σύνηθες κοινό· έτσι, οι αναγνώστες, που είναι γεμάτοι απορίες ήδη όταν ανακαλύπτουν ποια ήταν η όψη των μεγάλων πό...

Υπάρχουν κάποιοι τόποι ξέχωρα ευνοημένοι και ευλογημένοι από το Θεό, κάπως "μυστικά" τιμημένοι από τους ανθρώπους, τούτο το τελευταίο όχι χωρίς εξήγηση. Τόποι που αγαπήθηκαν και με το πέρασμα των χρόνων καθαγιάσθηκαν στη συνείδηση των ανθρώπων. Για μας τους Ορθοδόξους, δέκα επτά αιώνες τώρα, είναι η "Βασιλεύουσα", το ταμιείον του σεβασμού, του θαυμασμού, των ονείρων. Είναι η "Πόλη" που δικαιωματικά προέχει από όποια άλλη, το θησαύρισμα της Ιστορίας μας, η καρδιά της πίστης μας! Βεβαίως λίγοι από μας έμειναν να την κατοικούν στους χαλεπούς και ανατρεπτικούς καιρούς μας. Τ...

"Το καλύτερο βιβλίο για την Κωνσταντινούπολη το έγραψε ένας Ιταλός συγγραφέας του 19ου αιώνα, ο Εντμόντο ντε Αμίτσις." (Ορχάν Παμούκ) "Η πιο κινηματογραφική περιγραφή της Κωνσταντινούπολης... ένα πανέμορφο βιβλίο." (Ουμπέρτο Έκο) Σουλτάνοι, ευνούχοι, οδαλίσκες, το Μεγάλο Παζάρι, ο Κεράτιος Κόλπος, η Αγία Σοφία, τα χαμάμ, τα σκυλιά, η νύχτα, οι Ιταλοί, οι Έλληνες, οι Τουρκάλες, η χαμένη μαγεία της Πόλης: η Κωνσταντινούπολη που, όπως επισημαίνει ο Ουμπέρτο Έκο, όσο ήταν η πρωτεύουσα της χριστιανικής αυτοκρατορίας οι Δυτικοί την αντιμετώπιζαν ως κάτι ξένο, αλλά μετά...

Σ' αυτούς τους τόπους βλέπεις και ακούς πράγματα χωρίς την σοφία του κόσμου. Πράγματα που έρχονται από τον κόσμο της ελπίδας για την Βασιλεία του Θεού. Βλέπεις λιτανείες με αυτοκράτορες και Πατριάρχες, ακούς πολυελέους με το μέλος τους ουράνιο, νοιώθεις την ζωή σου μέσα από την ζωή τους, γεύεσαι μια θεία λειτουργία με τον ίδιο τον Κύριο ιερουργό της. Τα άνθη του κόσμου τούτου είναι αμάραντα και πανεύοσμα. Η "Κωνσταντινούπολις - Παράκληση στην Παυσολύπη", έχει κείμενα που προέρχονται από το ημερολόγιο που κρατώ όταν με αξιώνει ο Θεός να επισκέπτομαι την Πόλη και να διακον...

"Η Πόλη "αλλιώς". Όπως την ένιωσα περπατώντας επίμονα στα σοκάκια, στις καινούργιες λεωφόρους, στους μπαχτσέδες και τις όχθες του Κεράτιου και του Βόσπορου. Ψελλίζοντας τα τούρκικα με λάθη, που με παρασέρνουν σε περιπέτειες φανερώνοντας την ασέβεια της ευσεβούς φήμης της, την ανάγκη της σιωπής μεσ' το πολύχρωμο πολύβουο παρόν της, τη νοσταλγία των αληθινών της φόβων που οργάνωσαν το μεγαλείο της. Πολλές φορές ταξίδεψα στην Κωνσταντινούπολη. Πόλη - Ιστανμπούλ. Όμως εκείνη τη φορά, που αφέθηκα στη φιλόξενη αμετροέπεια ενός θεότρελου φίλου Τούρκου, έμαθα κι άλλα. Και για...

"Δεν υπάρχει ομορφότερο θέαμα στον κόσμο από εκείνο που αντικρίζεις προσεγγίζοντας από τη θάλασσα τη "Βασιλεύουσα", η οποία αναδύεται από τα απαστράπτοντα νερά του Βοσπόρου με τους επτά λόφους της να στέφονται από τζαμιά με ογκώδεις τρούλους και τα μαρμάρινα ανάκτορα που είναι χτισμένα κλιμακωτά μέχρι την άκρη της Προποντίδας και του Κεράτιου. Η μεγαλοπρέπεια του θεάματος είναι ασύγκριτη, με τον Βόσπορο να εκτείνεται μπροστά στην πόλη και να εκτυλίσσεται επί δεκατέσσερα μίλια μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα χωρίζοντας δύο μεγάλες ηπείρους κάτω από την οροφή του ασυννέφιαστου ουρανού...

Το λεύκωμα "Στην Πόλη" είναι μια φωτογραφική μαρτυρία της καθημερινής ζωής στην Κωνσταντινούπολη, τις δεκαετίες 1940 - 1980. Οι εντυπωσιακές ασπρόμαυρες φωτογραφίες του βιβλίου ανήκουν στον διάσημο τούρκο φωτογράφο Αρά Γκιουλέρ ο οποίος θεωρείται από τους σημαντικότερους φωτογράφους του 20ού αι., γνωστός ως "το μάτι της Πόλης". Τα θέματα που επιλέγει, αντανακλούν με αισθαντικό και ποιητικό τρόπο, τον μετεωρισμό της Πόλης μεταξύ παράδοσης και νεωτερικότητας, μεταξύ Ανατολής και Δύσης, με πρωταγωνιστή τον άνθρωπο. Οι φωτογραφίες του εμπνέουν τον βραβευμένο με Νόμπελ συγγραφ...

"Η Πόλη "αλλιώς". Όπως την ένιωσα περπατώντας επίμονα στα σοκάκια, στις καινούργιες λεωφόρους, στους μπαχτσέδες και τις όχθες του Κεράτιου και του Βόσπορου. Ψελλίζοντας τα τούρκικα με λάθη, που με παρασέρνουν σε περιπέτειες φανερώνοντας την ασέβεια της ευσεβούς φήμης της, την ανάγκη της σιωπής μεσ' το πολύχρωμο πολύβουο παρόν της, τη νοσταλγία των αληθινών της φόβων που οργάνωσαν το μεγαλείο της. Πολλές φορές ταξίδεψα στην Κωνσταντινούπολη. Πόλη - Ιστανμπούλ. Όμως εκείνη τη φορά, που αφέθηκα στη φιλόξενη αμετροέπεια ενός θεότρελου φίλου Τούρκου, έμαθα κι άλλα. Και για...

Το νέο μπεστ σέλερ του Γιάννη Ξανθούλη που αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς μόλις κυκλοφόρησε και σε audio book. Το audio book (mp3) συνοδεύει το ομότιτλο βιβλίο. Ο συγγραφέας διαβάζει ολόκληρο το βιβλίο του με τη χαρακτηριστική φωνή του. Ένα λοξό περπάτημα στην Κωνσταντινούπολη του σήμερα. Το καθημερινό θρίλερ μιας πόλης που κρατά μέσα της θυμό, φόβο και ισόβιο έρωτα για εκείνους που ξέρουν τους κώδικες. Μια ματιά προσωπική και βαθιά συναισθηματική με τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής του Γιάννη Ξανθούλη.

Η γέφυρα διασκελίζει έναν στενό κόλπο [...] που χωρίζει τις δύο παλιότερες γειτονιές και ταυτόχρονα και τα δύο πνεύματα μέσα σε τούτη την πόλη: η νότια πλευρά είναι συντηρητική και στραμμένη προς ανατολάς, η βόρεια πλευρά, με τις αιωνόβιες πρεσβείες της και τα παλάτια των εμπόρων, είναι διαποτισμένη από τη νοοτροπία της Δύσης και την ελαφρότητα της σύγχρονης ζωής. Ένας δημοφιλής χρονογράφος της πόλης [...] συνέκρινε κάποτε τις μάζες των σπιτιών των δύο τμημάτων της πόλης με τα "απλωμένα φτερά ενός μικρού πουλιού με ισχνό κορμί". Αυτή η εικόνα συνεχίζει να είναι σωστή. Η...

Είκοσι τρεις μαγικές εικόνες, είκοσι τρεις καταδύσεις στην Πόλη της δεκαετίας του '60, όπως την κατέγραψε ένα "τρίτο" μάτι, αυτό του Τζων Φρήλη, και την αποτύπωσε ο εκπληκτικός φακός του Σεντάτ Πακάι. Αμερόληπτος λάτρης της ιστορίας της ευρύτερης περιοχής, ο Φρήλη, ένας από τους τελευταίους αναγεννησιακούς περιηγητές, σκιαγραφεί την Πόλη και, άθελα του, σκιαγραφείται και ο ίδιος. Με μεγάλη μαεστρία κάνει ισάριθμα αντιστικτικά φλας μπακ στην εποχή του Οθωμανού περιηγητή Εβλιγιά Εφέντη, παρεμβάλλοντας αποσπάσματα από τις "Ταξιδιωτικές αφηγήσεις" του που ολοκληρώθηκαν το 1680....

1852: Ο Γκωτιέ αποβιβάζεται στην Κωνσταντινούπολη, όπου και θα παραμείνει εβδομήντα μέρες ως ταξιδιωτικός απεσταλμένος της εφημερίδας Ο Τύπος. Οι επιφυλλίδες που δημοσιεύει εκείνη την περιόδο φανερώνουν έναν Γκωτιέ που περισσότερο ατενίζει και ονειροπολεί παρά παρατηρεί και στοχάζεται. Η Κωνσταντινούπολη του Γκωτιέ, διαποτισμένη από μια έντονη νοσταλγία για έναν κόσμο που σβήνει, μοιάζει φιλοτεχνημένη μάλλον από το χρωστήρα ενός ζωγράφου παρά από την πένα ενός συγγραφέα.

Για την πέμπτη έκδοσι Η σπίθα ήταν κρυμμένη στην στάχτη. Μια λανθάνουσα αγάπη προς την Πόλι, την πολυαγαπημένη. Κι όταν η δική μου αγάπη έγινε βιβλίο, τότε πολλών η αγάπη φούντωσε, έγινε φλόγα και φωτιά. Κάποιοι το διάβασαν σε μια νύχτα. Άλλοι το διάβασαν και το ξαναδιάβασαν. Όλοι όμως έκλαψαν. Το διάβασαν άραγε ένεκα της λογοτεχνικής του αξίας; Όχι, βέβαια. Είναι απλώς καταγραφή αισθημάτων συγκινήσεως ή και λυγμών. Γι' αυτό χτύπησε στο κέντρο. Στην καρδιά. Στην καρδιά όσων αισθάνονταν "Ρωμηοί, άλλα δεν ήξεραν το γιατί. Στην καρδιά όσων ήθελαν να έχουν και μάνα και πα...