Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αν αληθεύει ότι ο τρόπος με τον οποίο κατανοεί και ερμηνεύει κανείς τον εαυτό του επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο κατανοεί και ερμηνεύει τον κόσμο γύρω του, τότε νόμιμα δημιουργείται η υποψία ότι πολλές φορές ο Μπρόχ, αναπλάθοντας το λογοτεχνικό ταξίδι του Χόφμανσταλ, διηγείται κατ' ουσίαν τη δική του λογοτεχνική εμπειρία. Πραγματικά, μια σειρά από βασικά θέματα και σταθερά επανερχόμενα μοτίβα τα οποία ο Μπρόχ αποδίδει στον Χόφμανσταλ, όπως η υπνοβασία και το «όνειρο μέσα στο όνειρο», η αγωνία για τη διαμόρφωση ενός προσωπικού ύφους μέσα στην υφολογική αναρχία και ελευθερι...

Η άμεση ασχολία της νεοελληνικής κριτικής με την ξένη λογοτεχνία αποτελεί αντικείμενο πολλαπλού ενδιαφέροντος, που η διερεύνησή του θα μπορούσε να προωθηθεί επωφελώς, μέσα στο πλαίσιο της ευοίωνης πύκνωσης των γενικότερων φιλολογικών δραστηριοτήτων στην Ελλάδα κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Μία συμβολή προς την κατεύθυνση αυτήν φιλοδοξεί να προσφέρει η παρούσα μελέτη. Από τον χώρο της Γερμανικής Λογοτεχνίας επιλέγεται η περίπτωση του Thomas Mann (1875-1955) και εξετάζεται η διαχρονική πρόσληψή του από την νεοελληνική κριτική, που κλιμακώνεται από τα άρθρα της σύντομης, αλλά...

Τι σηματοδοτεί ο Μπρεχτ σήμερα, στη χαραυγή του 21ου αιώνα, σ' έναν κόσμο βαθύτατων αλλαγών (αν και όχι προς την κατεύθυνση που ο ίδιος επεδίωξε); Τι έχει χαθεί και τι ενσωματώθηκε στην παγκόσμια θεατρική παράδοση από τη θεωρία και την πρακτική του για το θέατρο; Πώς διαγράφεται η συνέχεια και πού εκδηλώνονται οι ρήξεις στη σημερινή του πρόσληψη, αν υποβάλλουμε στη δοκιμασία της "ιστορικοποίησης" την εξέλιξη της συνάντησης μαζί του ανθρώπων και κινημάτων, που συντάραξαν τον προηγούμενο αιώνα; Με τι όρους θα μπορούσαν ν' αποτιμηθούν οι πλευρές του έργου του που συνδέονται με...

Ο Φραντς Κάφκα γνώρισε τη βερολινέζα Φελίτσε Μπάουερ τον Αύγουστο του 1912 στο σπίτι του στενού του φίλου Μαξ Μπροντ. Η πυκνή αλληλογραφία τους διήρκεσε πέντε χρόνια και έδωσε την ευκαιρία στον Ελίας Κανέττι να γράψει μια συναρπαστική μελέτη, όπου φωτίζει άγνωστες πλευρές του συγγραφέα της Μεταμόρφωσης και του Πύργου. Ο Κάφκα και η Φελίτσε αρραβωνιάστηκαν δύο φορές, το 1914 και το 1917. Πριν από τη διάλυση του πρώτου αρραβώνα, η οικογένεια Μπάουερ έστησε ένα ιδιότυπο δικαστήριο σ' ένα ξενοδοχείο του Βερολίνου, όπου κατηγορούμενος ήταν ο Κάφκα. Ο συγγραφέας πληγώθηκε βαθύτατ...

Ο Μπρεχτ τόσο στα ποιητικά όσο και στα θεατρικά του έργα, καταγράφει από το 1918 και ύστερα την ιστορία του Γερμανικού λαού. Τα ποιήματα και τα τραγούδια του δεν διατηρούν απλά την ατμόσφαιρα της εποχής. Πολύ περισσότερο, είναι σφραγισμένα από τη στάση ορισμένων ανθρώπων και τον χαρακτήρα των γεγονότων της εποχής εκείνης, τόσο στη γλώσσα όσο και στην κίνησή τους γενικά, χρησιμοποιούν τις στάσεις πολλών και διαφόρων ανθρώπων, πράγμα που τα βοηθάει να διατηρούνται διαρκώς στην επικαιρότητα.

«Το να φιλοδοξήσει κάποιος να δώσει μια ταυτότητα στον Κάφκα είναι ό,τι πιο τολμηρό μπορεί να γίνει. Διότι ο Κάφκα δεν ήταν επίκαιρος όταν γεννήθηκε, στα 1883, ούτε όταν πέθανε, στα 1924, αλλά ούτε και στα 1960 που κάνουμε εδώ, στην Ελλάδα, την πρώτη μας γνωριμία μαζί του. Ο Κάφκα γίνεται παγκόσμια επίκαιρος μόλις τώρα, φρέσκος, ολοζώντανος, μόλις στην έξοδό μας από τον εικοστό αιώνα... Ο Κάφκα ήταν -για μας τους Δυτικούς- ο ακατανόητος και για την περίοδο που ζούσε, αλλά και επί δεκαετίες αργότερα, ως τα 1985, οπότε διαβάζεται πλέον σαν παγκόσμιος χρονικογράφος του τέλους...

Η έκδοση τούτη συγκεντρώνει με τον πληρέστερο δυνατό τρόπο τα κείμενα του Μπένγιαμιν για το Μπρεχτ. [...] Υπογραμμίζουμε πως οι σημειώσεις του προσωπικού ημερολογίου για τις συνομιλίες με το Μπρεχτ δεν ήταν φυσικά προορισμένες για δημοσίευση. Η τάξη των συνομιλητών φαίνεται να δικαιολογεί στα μάτια του εκδότη μια δημοσίευση σήμερα, δέκα χρόνια απ' το θάνατο του Μπρεχτ και εικοσιπέντε χρόνια απ' το θάνατο του Μπένγιαμιν (1966).

"Η ιστορία του αθώου τούτου πλάσματος είναι πολύ θλιβερή· μια ιστορία που μαζί της συνδέεται όλη μου η ζωή, μα που δεν έχω τη δύναμη να σας τη διηγηθώ με πολλά. Μάθετε μονάχα πως με λένε Λοθάριο κι ότι είμαι από ευγενικιά ιταλικιά οικογένεια. Ήμαστε τρία αδέρφια. Ένας από μας, ο Αυγουστίνος, είχε παντρευτεί μια κόρη πάρα πολύ ωραία, τη Σπεράτα. Ο θάνατος όμως ήρθε σχεδόν αμέσως να συντρίψει την ένωση αυτή, που είχε ευλογηθεί κι από τη γέννηση ενός παιδιού..."