Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Προσπάθησε να κουνηθεί για να δει τι συμβαίνει. Ο Έλι ξαναχτύπησε, δυο φορές, τρεις φορές, δέκα φορές, θυμωμένος, εξαιτίας αυτών των ηλίθιων και ήρεμων ματιών που τον κοιτούσαν. Σταμάτησε με κομμένη την ανάσα, γιατί δεν άντεχε άλλο. Το αγγλικό κλειδί γλίστρησε απ τα υγρά του χέρια. Κάθισε, γυρισμένος προς το τζάμι, για να πάρει ανάσα, ενώ τ' αυτιά του και τα νεύρα του ήταν τεντωμένα. Μήπως υπήρχε κι άλλη αναπνοή εκτός απ τη δική του, μέσα σ' αυτό το κουπέ; Έλπιζε πως όχι. Δεν είχε καμιά όρεξη να ξαναρχίσει. Ο καρπός του χεριού του πονούσε. Χωρίς να κοιτάξει το πτώμα,...

Ο Ζ.Π.Γ. καθηγητής των Γερμανικών σε κάποιο κολλέγιο της Λα Ροσέλ θεωρείται άτομο σοβαρό, αυστηρό, υπεύθυνο και μετρημένο. Κάποια όμως μέρα, κυριευμένος από ξαφνική μανία επιτίθεται και κακοποιεί κάποιον μαθητή του τόσο βάναυσα που ο Διευθυντής του Κολλεγίου υποχρεώνεται να τον θέσει σε αναγκαστική αργία. Η αιφνίδια αυτή παράφορα οφείλεται στην απροσδόκητη συνάντηση του με τη Μαντώ, η οποία κάποτε τον είχε εφοδιάσει με πλαστά πιστοποιητικά ταυτότητας αφού ο Ζ.Π.Γ. είναι στην πραγματικότητα δραπέτης από τα κάτεργα.

Ο σαραντάχρονος Ζυλ Γκερέκ ζει με τις δύο μεγαλύτερες αδελφές του, την Σελίν και την Φρανσουάζ. Ένα βράδυ, επιστρέφοντας από το Κεμπέρ, χτυπάει με το αυτοκίνητο του ένα αγοράκι και φεύγει αφήνοντας το στη μέση του δρόμου. Όταν μαθαίνει το θάνατο του παιδιού, τα χάνει και δεν ξέρει τι να κάνει. Τότε επεμβαίνουν οι αδελφές του. Ο Σιμενόν δίνει σ' αυτό το βιβλίο μια από τις πιο επιτυχημένες περιγραφές της επαρχιακής ζωής και της βίας που τη χαρακτηρίζει. Το μαγαζί των "Δεσποινίδων" θα παραμείνει ένας από τους ωραιότερους "πίνακες του είδους" που ζωγράφισε.

Γκότφριντ Μπεν 1886-1956. Επτά στιγμιότυπα από τη ζωή ενός γερμανού εξπρεσσιονιστή ποιητή. Και μάλιστα γιατρού. Η πρώτη του ποιητική συλλογή "Νεκροτομείο" προκαλεί σκάνδαλο. Πρόκειται για τις αναμνήσεις του από το σπίτι των νεκρών. Τον ξαναβρίσκουμε επιστρατευμένο στις Βρυξέλλες στη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Ως γιατρός, ασχολείται με τις πόρνες που "εκτελούν πατριωτικό έργο" μολύνοντας το γερμανικό στρατό. Παρευρίσκεται σε μια αλησμόνητη θανατική εκτέλεση που δεν θα ξεχάσει ποτέ. Υπήρξε μάρτυρας του προσωπικού μας θανάτου και του θανάτου των άλλων. Περιγράφει και...

Όσον αφορά τον Κες Πόπινγκα προσωπικά, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι στις οκτώ το βράδυ υπήρχε ακόμη χρόνος αφού, όπως και νάχει, η μοίρα του δεν είχε ακόμη καθοριστεί. Αλλά χρόνος για ποιο πράγμα; Και μπορούσε μήπως να κάνει κάτι διαφορετικό απ' αυτό που θα έκανε, όντας πεπεισμένος άλλωστε πως οι κινήσεις του δεν είχαν περισσότερη σημασία απ' ότι είχαν τις τόσες κα τόσες μέρες που είχαν προηγηθεί; ... Τέλος, αν είχε ψάξει να βρει μέσα του, με απόλυτη ειλικρίνεια, τι τον προόριζε για ένα πολυτάραχο μέλλον, σίγουρα δεν θα του είχε έρθει στο νου με φευγαλέα αίσθηση, σχεδόν ε...

Το δάσος, πυκνό, αδιαπέραστο, μια λίμνη με στάσιμα νερά, το φως που εναλλάσσεται με το σκοτάδι. Εκεί, σ' έναν εγκαταλειμμένο, ερειπωμένο πύργο, ζουν ο Μαρού, ένας άνθρωπος των δασών και η Μαντλέν, η κόρη της νεκρής ερωμένης του. Είναι το αρσενικό που αναζητά το θηλυκό οδηγημένο από ένα ένστικτο σχεδόν ζωώδες, κι όταν το κορίτσι στοιχειώνει όλη του την ύπαρξη, το πάθος του ξεπερνά κάθε όριο, γίνεται λύσσα και σαν αρπακτικό παραμονεύει το θήραμά του, το βιάζει και το σκοτώνει. Όμως, ο πόθος του Μαρού για τη Μαντλέν δεν κατευνάζεται ούτε από το θάνατο...

Η "Αντιγόνη" του Μποσό στήνει από την αρχή μια ποιητική και σχεδόν μαγική Θήβα, στην οποία οι ήρωες κινούνται ως αντανακλάσεις αρχέγονων σκοτεινών παθών, παραδομένοι στη λατρεία του σώματος, παραλυμένοι από την ανάμνηση της ανεκπλήρωτης επιθυμίας. Η ηρωίδα δεν είναι μόνο κόρη και αδελφή ξοδεμένη στο χρέος της απέναντι στην καταραμένη της οικογένεια. Είναι, πάνω απ' όλα, γυναίκα, γήινη και ταυτόχρονα άυλη, παραδομένη στις αισθήσεις της και την ίδια κιόλας στιγμή στερημένη, γυναίκα που μάς είναι παράδοξα οικεία, μόνο και μόνο επειδή η Θήβα είναι ένας τόπος εσωτερικός.

Η διαύγεια, ο ρυθμός και οι διακριτικές αναλύσεις αυτού του μυθιστορήματος κατάφεραν να γοητεύσουν από την πρώτη στιγμή (1η έκδοση το 1935). Η συγγραφέας εδώ κάνει μια λεπτομερή ανάλυση για το τί έσπρωξε την Ελίζα στην αυτοκτονία. Αλλά ο αναγνώστης που παρακολουθεί την ωμή και καρτερική ανατομία ενός συναισθήματος που ανήκει στα χειρότερα μειονεκτήματα της χαράς του έρωτα, τουλάχιστον δεν πρέπει να λησμονεί ότι η ανατομία της ζήλιας είναι ήδη η αυτοψία του έρωτα.

Η νεαρή νοσοκόμα δεν ήξερε τι θα συναντήσει στο ερημικό νησί του Καπετάνιου, όπου δέχτηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες της. "Ασθενής" δεν είναι τελικά ο ίδιος ο φιλήδονος γέρος, αλλά η μικρή προστατευόμενή του, που ζει έγκλειστη με τη θέλησή της σε μια παράξενη έπαυλη χωρίς καθρέφτες. Για ποιο λόγο; αναρωτιέται η νοσοκόμα. Και γιατί της απαγορεύεται να μιλήσει γι' αυτό επί ποινή θανάτου; Σαν θηλυκός Ερμής, θα επιστρατεύσει όλη την τέχνη του αγγελιαφόρου θεού για να εξιχνιάσει το μυστήριο, να κερδίσει την καρδιά της κοπέλας και να της μεταφέρει σιωπηλά το απίστευτο μήνυμα....

Όταν ο Ζαν βγαίνει απ' τη φυλακή, τον παίρνει σπίτι της μια χήρα 45 ετών και γίνεται εραστής της. Πρώην υπηρέτρια, είχε παντρευτεί τον γιο των αφεντικών της. Είναι τώρα αναγκασμένη ν' αμυνθεί εναντίον της απληστίας των συγγενών του ανδρός της. Η χήρα Κουντέρκ νιώθει για τον Ζαν μια παθολογική ζήλια, ενώ εκείνος δεν ονειρεύεται παρά μια ήρεμη ευτυχία. Αυτή η απλή ιστορία έχει το μεγαλείο μιας τραγωδίας, που οι ήρωές της γίνονται απο τη μοίρα υπεύθυνοι της ίδιας τους δυστυχίας. Το μυθιστόρημα έχει διασκευαστεί για τον κινηματογράφο απ' τον Πιέρ Γκρανιέ, με πρωταγωνιστές τη Σ...