Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η παγκόσμια πανδημία προκάλεσε τεκτονικές μετατοπίσεις στο κοινωνικό οικοδόμημα. Η επέλαση του λοιμού γέννησε νέα ηθικά διλήμματα, νέους και απροσδόκητους φόβους. Στην Ελλάδα δειλιάζουμε να αναγνωρίσουμε το προφανές: ότι η οικογένεια, η αγάπη προς τον άλλο και η φιλοπατρία έγιναν άγκυρες που μας κράτησαν κόντρα στο κύμα της αρρώστιας. Ο ελληνικός τρόπος σκέψης και ζωής ριζώνει στο βάθος της Ιστορίας. Γι’ αυτό και ορισμένοι σπεύδουν να τον βαφτίσουν ξεπερασμένο. Λες και ξεπερνιέται η αντίληψη ότι ο άνθρωπος έχει αξία, ενώ τα πράγματα έχουν τιμή. Η λογική, η ηθική και τ...

Στις εκατό στροφές στενοχώριας, έγραψε ο Ελύτης, είναι ανάγκη να παράγουμε και μια στροφή χαράς. Ο Στάθης Καλύβας, πάλι, το όρισε επιγραμματικά: επτά φορές βυθιστήκαμε από το ’21 κι επτά φορές σωθήκαμε! Πώς γίνεται να παίρνουμε τον λάθος δρόμο και να μας βγαίνει σωστός; Πόσο σωστά το τραγούδησε στο δικό του "Τσάμικο" ο Σαββόπουλος: Η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει. Ο αναγνώστης θα βρει στις σελίδες αυτού του βιβλίου πρόσωπα και γεγονότα των τελευταίων δεκαετιών από την Απριλιανή Δικτατορ...

Το βιβλίο αυτό είναι το δεύτερο μέρος από μία σειρά μονογραφιών του Κωνσταντίνου Πλεύρη και αποτελεί αναγκαίο βοήθημα για κάθε Έλληνα, για κάθε ενεργό πολίτη.

Ο Πέτρος Τατσόπουλος επιχειρεί να ανακατέψει την τράπουλα δίχως να υπολογίζει το κόστος ή την ενόχληση. Με κείμενα της περιόδου 2017-2019, όπου συνδυάζονται θραύσματα από τις προσωπικές του αναμνήσεις που δεν στερούνται αυτοσαρκασμού με εντυπώσεις από διαβάσματα, ακούσματα και θεάματα, ανασυνθέτει το ομαδικό πορτρέτο μιας κοινωνίας με παθογένειες πολύ βαθύτερες από τις επικαιρικές ή τις επιφανειακά κομματικές και φέρνει στο φως σκελετούς από την ντουλάπα. Με την αιχμηρή του ματιά και με απροσδόκητους συνειρμούς, αποπειράται ν’ αναπροσδιορίσει τη θέση της Ελλάδας στον σύγχρο...

Η χρονιά που εκδόθηκε τούτο το βιβλίο, ήταν μια χρονιά δύσκολη για την Ελλάδα. Μια χρονιά που η Χώρα μας, προδόθηκε, λεηλατήθηκε, απειλήθηκε, μπήκε σε νέους περιορισμούς. Μπορεί οι περισσότεροι από εμάς να κράτησαν από αυτή τη χρονιά στο νου τους, το Μακεδονικό, τις εκλογές, τα νέα μέτρα αλλά στο παρασκήνιο κάθε "μεγάλης" ιστορίας, υπάρχουν όλες αυτές οι λεπτομέρειες που καθορίζουν την έκβαση των γεγονότων και τις αληθινές προθέσεις των πράξεων του πολιτικού μας γίγνεσθαι. Αυτές τις λεπτομέρειες, με αιχμηρό, αλλά ουσιαστικό τρόπο, ανέδειξε η πένα του Τάσου Συμιγδαλά,...

Ο Πέτρος Τατσόπουλος επιχειρεί να ανακατέψει την τράπουλα δίχως να υπολογίζει το κόστος ή την ενόχληση. Με κείμενα της περιόδου 2017-2019, όπου συνδυάζονται θραύσματα από τις προσωπικές του αναμνήσεις που δεν στερούνται αυτοσαρκασμού με εντυπώσεις από διαβάσματα, ακούσματα και θεάματα, ανασυνθέτει το ομαδικό πορτρέτο μιας κοινωνίας με παθογένειες πολύ βαθύτερες από τις επικαιρικές ή τις επιφανειακά κομματικές και φέρνει στο φως σκελετούς από την ντουλάπα. Με την αιχμηρή του ματιά και με απροσδόκητους συνειρμούς, αποπειράται ν’ αναπροσδιορίσει τη θέση της Ελλάδας στον σύγχρο...

Ένας Γάλλος εκπαιδευτικός, που ζει κι εργάζεται στην Ελλάδα, παρατηρεί και καταγράφει τις συμπεριφορές των Ελλήνων, κρίνοντας παράλληλα τον τρόπο λειτουργίας των θεσμών στη χώρα μας. Μέσα από τις σκέψεις του παρουσιάζεται μια κριτική της καθημερινότητας, που ο εγχώριος πληθυσμός, λόγω συνήθειας ή βολέματος, δεν αντιλαμβάνεται και την προσπερνά. Εκφράζοντας τα συμπεράσματά του, που προκύπτουν απ’ όσα βιώνει κι αντιμετωπίζει, ο ξένος παρατηρητής διαπιστώνει ότι η χώρα μας, από τη μια, αισθάνεται υπερήφανη για τη συνδρομή της στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, ενώ από την άλλη αρνείται...

Ζούμε βήμα-βήμα την ιστορία της παρακμής μας, που συντελείται κάθε μέρα και ώρα. Η σκέψη στην ουσία παραμένει στάσιμη, προσκολλημένη στην επανάληψη, έχοντας χάσει τη δημιουργικότητα και την πρωτοτυπία της, βυθισμένη στην ανυποληψία της Ιστορίας! Το μέλλον δείχνει παγωμένο στο παρελθόν. Οι σταθερές του παρελθόντος -φευ- δεν υπάρχουν όμως πια. Τίποτε δεν φαίνεται ότι μας έχει γίνει μάθημα για το μέλλον. Η συντριπτική πλειονότητα των συναρτήσεων που συμβολίζουν τις κυρίαρχες πτυχές της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής μας ζωής που παρουσιάζονται στο βιβλίο αυτό καταλ...

Η συνοπτική παράθεση των ιδεών και των θέσεων του Πασχάλη Κιτρομηλίδη μας οδηγεί σε μια σειρά από διαπιστώσεις, εάν συγκριθεί με τις αντιλήψεις, τις νοοτροπίες, τις συμπεριφορές, τους μύθους και τα στερεότυπα που επικράτησαν στην Ελλάδα της κρίσης. Εκεί που υποστηρίζεται η ανάγκη να γυρίσουμε στις ρίζες του Διαφωτισμού, οι κυρίαρχες στην ελληνική κοινωνία αντιλήψεις εκφράζονταν μέσα από έναν τυφλό αντιδυτικισμό μαζί με τον καταλογισμό όλων των ευθυνών για την ελληνική κρίση στους κακούς ξένους. Εκεί που ο Διαφωτισμός προτείνει την ανάγκη να αποδεχτούμε την ανωριμότητά...

Τι γίνεται όταν το πραγματικό πλησιάζει επικινδύνως στην περιοχή μας και κινδυνεύουμε να προσκρούσουμε σε αυτό ; Τι γίνεται όταν ο ενδιάμεσος χώρος μεταξύ ημών και πραγματικού γεμίζει αγχωτικώς με ψέματα και φαντασιώσεις ;

... στην προσπάθειά μου να συνεχίσω να συμβάλω για την εξάλειψη όλων αυτών, που κάθε άλλο παρά κράτος δικαίου συνθέτουν, αποφάσισα, μαζί με άλλες προσπάθειές μου και από την τηλεόραση, να συγκεντρώσω σ' αυτό το βιβλίο τις κατά καιρούς και από τα έντυπα μέσα μαζικής ενημέρωσης προς τον Ελληνικό Λαό εκφρασθείσες σκέψεις και πιστεύω μου σε συνδυασμό με τα γεγονότα και την αλήθεια, με την ελπίδα ότι, όσοι θα διαβάσουν το βιβλίο μου, θα θελήσουν ενωμένοι ή και ο καθένας τους ανάλογα με τις δυνατότητές του να εργασθούμε για ένα καλύτερο αύριο... Το βιβλίο διατρέχει η αγωνία, θα...

Τα κείμενα που περιλαμβάνονται σε αυτόν τον τόμο είναι αναδημοσίευση από την εφημερίδα Η Καθημερινή (τα κυριακάτικά φύλλα του 2018), εφόσον δεν υπάρχει διαφορετική ένδειξη. Σχεδόν συνωμοτική πια η εκφραστική που ψάχνει "νόημα" της ελληνικής παρουσίας στο σήμερα. Δεν υπάρχει ενθαρρυντικό σημάδι, μοιάζει, τόσες δεκαετίες τώρα, σαν να μην έχει υπάρξει η επιφυλλιδογραφική, τακτή (και πεισματική), κυριακάτικη παρέμβαση στα κοινά. Επιβιώνουν "λάθρα" οι επιφυλλίδες μου, κι αυτό μάλλον βεβαιώνει ότι κάποτε οπωσδήποτε θα διαβαστούν. Μοιάζουν σιωπηρά καταδικασμένες σε συμ...

Στην παρούσα μελέτη προσπαθούμε να δώσουμε απαντήσεις σε λογικά και λογικοφανή ερωτήματα, καθώς και σε μύθους με τους οποίους η κυβερνητική παραπληροφόρηση επιχείρησε και επιχειρεί να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα, για να πετύχει τον στόχο της, που δεν είναι άλλος από την εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στο συνονθύλευμα των Βουλγάρων, Αλβανών και πολλών άλλων που κατοικούν στο θνησιγενές τεχνητό κρατίδιο στα βόρεια σύνορά μας.

Στην "ανάμνηση", που διαθέτει μεγάλη χωρητικότητα, καταχωρίζονται αυτομάτως όλα τα γεγονότα, που συμβαίνουν στην ζωή του ανθρώπου. Οι πληροφορίες αυτές δεν μπορούν να καταχωρισθούν στην πρωτογενή τους μορφή ως εικόνες, ήχοι ή λέξεις, αλλά πρέπει πρώτα να αποδοθούν στις ειδικές μορφές τις οποίες αναγνωρίζει η ψυχή. Οι μορφές αυτές, γνωστές και ως "αρχέτυπα", είναι αμιγώς χωρικές και ως εκ τούτου προσλαμβάνουν τεράστιο όγκο μορφών στον χρόνο.

Ο Νικόλας Τ. Παγώνης, ένας σπουδαίος Έλληνας της διασποράς, με ισχυρή παρουσία στα κοινά του απόδημου Ελληνισμού, καθώς ήδη διανύει την τέταρτη θητεία του ως Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μόντρεαλ (Ε.Κ.Μ.Μ.), στο βιβλίο του με τον τίτλο : "Εξ αποστάσεως - Η Ελληνική κρίση με το βλέμμα ενός απόδημου" "βλέπει", χωρίς παραμορφώσεις με οξυδέρκεια και κριτική σκέψη, τις παθογένειες της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας. Παρά τη μεγάλη γεωγραφική απόσταση, επισκέπτεται κάθε χρόνο την Ελλάδα και διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του για το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθα...

Πριν από όλα υπήρξε αυτή η πινακίδα στην άκρη ενός δρόμου της Αττικής, με φόντο συκιές θάλλουσες, θροΐζουσες ελιές και μισοτελειωμένα σπίτια, μεταξύ των οδών Σύμης και Τρικάλων στη Ραφήνα και ύστερα οι άλλοι δρόμοι που είχαν ονόματα λιγότερο ξερά γεωγραφικά προσδιορισμένα: Ανδρομάχης, Ομήρου, Φιλοξενίας. Τέλος Νοεμβρίου· ο ήλιος που τη φώτιζε πλαγίως εκείνο το απόγευμα, σχεδόν αφηρημένα, χωρίς να τη ζεσταίνει, την είχε ωστόσο ήδη προ πολλού κάψει κι απολεπίσει. Το μήνυμά της όμως παρέμενε ευανάγνωστο, όπως και η διεύθυνση στην οποία παρέπεμπε: Λεωφόρος Αρτέμιδος 74 - Αρτέμι...

Βιώνουμε τη χρεωκοπία της Πολιτικής και των Πολιτικών Εξουσιαστών, αλλά και της πτωτικής διαδικασίας της Δημοκρατίας και "Ο ΑΙΣΥΜΝΗΤΗΣ" προβάλλει ως ιστορική αναγκαιότητα για την επιβίωση της Πατρίδος και του Έθνους των Ελλήνων. Η Ελληνική Κοινωνία ας τον αναζητήσει, αν δεν θέλει να οδηγηθεί "εις μεγάλην και αγριωτάτην δουλείαν" όπως υποστηρίζει ο Πλάτων.

Το πρόσωπο της Ελλάδας, η ταυτότητά της, η επιβίωσή της, η δόξα της, από τους παμπάλαιους καιρούς μέχρι τους σημερινούς, είναι ο πολιτισμός της... Κι αυτός ο πολιτισμός, παλαιός και νεότερος, κινδυνεύει παγκόσμια σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Γι’ αυτό και χρειάζεται η Ελλάδα στο όνομα αυτού του οικουμενικού της πολιτισμού, να έρθει (όπως και στην Αναγέννηση) στο προσκήνιο. Χρειάζεται να την ανακαλύψει ξανά η ανθρωπότητα, που σήμερα κινείται χωρίς μπούσουλα και χωρίς αξίες, γονατισμένη μπροστά στο 1% του είδους, που κατέχει σχεδόν όλον τον πλούτο της γης και των εργ...