Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μέσα από έργα και αρχειακό υλικό του μεγάλου ζωγράφου Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, αναδύεται η ιδιαίτερη σχέση που τον συνέδεε με το προγονικό του νησί, την Ύδρα.

Το εικαστικό αφιέρωμα για τα 20 χρόνια της Π.Π.Κ., εκφράζει την διαρκή παρουσία της στα εικαστικά πράγματα του τόπου μας και σηματοδοτεί τη συμμετοχή της στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι του μέλλοντος. Τιμούμε εκείνους που συμπαραστάθηκαν στις προσπάθειες της Π.Π.Κ. για την υποστήριξη της καλλιτεχνικής δημιουργίας στη χώρα μας και την ενεργητική συμμετοχή τους στην ανάπτυξη του πολιτισμού μας. Κι ακόμα απλώνουμε τη ματιά μας στο μέλλον, με την ελπίδα να διατηρήσουμε το συλλογικό όραμα ζωντανό και στέρεο άμυνας, απέναντι στις αρνητικές επιδράσεις της τυποποίησης και της εξατομί...

Μια ανάλαφρη, γλαφυρή, λυρική και συνάμα εμπεριστατωμένη ανάλυση της πορείας ενός εικαστικού από τα παιδικά χρόνια της αθωότητας μέχρι την ενηλικίωση. Ο Κώστας Σπυρόπουλος παρουσιάζει διεξοδικά το μέλλον του παρελθόντος του με μοναδικό τρόπο, καταφέρνοντας να εισαγάγει τον αναγνώστη στον μαγικό κόσμο της εικαστικής δημιουργίας. Εκεί, στο χάος που δημιουργείται το αληθινό έργο τέχνης, πού γεννιέται για να γεννηθεί δίχως να ενδιαφέρεται αν είναι καλοδεχούμενο το ίδιο ή τα υποσημαινόμενα απ' αυτό. Η πορεία απαιτεί ενέργεια, θάρρος, καρτερικότητα, αλλά και μεγα...

"Σίγουρα θα πρέπει να είναι δυσάρεστο στον αναγνώστη, το ότι ενώ στην αρχή αυτού του κειμένου, μιλούσα γενικά για την τέχνη, τώρα μιλάω αποκλειστικά για τον εαυτό μου. Είναι γιατί, σιγά-σιγά, πήρα το βάρος και τις ευθύνες των πραξέων μου από τους ώμους των συνθηκών και τις μετέφερα στις δικές μου πλάτες. Δε μου φταίει κανείς, ούτε και για κανενός τα λάθη ή τις αρετές είναι υπεύθυνος. Αν κάποιοι δρόμοι συγκλίνουν με το δικό μου, ας θεωρηθούν αναπόφευκτες της ζωής συμπτώσεις και όχι προσαρμογές. Δεν υπάρχουν πια άλοθι και δικαιολογίες, ούτε εξηγήσεις οφείλω να δώσω. Το παιχ...

Ο Δημήτρης Περδικίδης γυρίζει στη χώρα του 12 χρόνια μετά τον θάνατό του με τη μεγάλη αυτή αναδρομική έκθεση, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Ένα σημαντικό εικαστικό γεγονός, μια μοναδική έκδοση γνωριμίας του μεγάλου ελληνοϊσπανού καλλιτέχνη με το ελληνικό κοινό.

Στο εξώφυλλο: Προσωπογραφία του Γιωργή Μανουήλ Θεοτοκόπουλου, 1600-1605, ελαιογραφία σε πανί, 81Χ56 εκ., Επαρχιακό Μουσείο Καλών Τεχνών, Σεβίλλη. Η ευγενική περιβολή, το αριστοκρατικό ύφος του νεαρού ζωγράφου και ο τρόπος που κρατάει τα εργαλεία της δουλειάς του, σαν να πρόκειται για σύνεργα γραφής, ισοδυναμούν με εικαστική διακήρυξη του πνευματικού χαρακτήρα της ζωγραφικής, η οποία διεκδικούσε μια θέση ανάμεσα στις ελεύθερες τέχνες. Το έργο εικονογραφεί τη γνωστή εξίσωση του Ορατίου «Ut pictura, poesis» («Όπως η ζωγραφική, έτσι και η ποίηση»). Portrait of Jorge Manuel T...

Πάει καιρός που μ’ έσπρωχναν φίλοι και γνωστοί ν’ ανοίξω μια σελίδα στο fb για να ενημερώνονται όσοι θέλανε να μάθουν για τα έργα και τις εκθέσεις μου μιας και δεν πολυκυκλοφορώ. Ήταν κι η ζωή μου μετέωρη εκείνον τον καιρό. Έτσι άρχισα να δημοσιεύω αραιά και που αυτά που έκανα και νά που κατάληξε ημερολόγιο. Πολλές φορές στο παρελθόν προσπάθησα μάταια να κρατήσω τακτικές σημειώσεις αλλά ποτέ δεν τα κατάφερα να συγκεντρωθώ πάνω από λίγες μέρες. Εδώ, με τη βοήθεια και των συνομιλητών, κάτι έγινε. Στην αρχή μάλιστα μετείχα, απαντούσα κιόλας στα σχόλιά σας και την αγάπη των εικ...

Συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από το θάνατο του Νίκου Χατζηκυριάκου - Γκίκα (26 Φεβρουαρίου 1906 - 3 Σεπτεμβρίου 1994), διάστημα ικανό και αναγκαίο για να αρχίσει η συστηματική και ψύχραιμη, κριτική αποτίμηση του έργου του. Τώρα που, με τη χρονική απόσταση και αποστασιοποίηση, τα πράγματα έχουν κατασταλάξει, πρέπει να ξεκινήσει η διαλογή, αξιολόγηση και ανάδειξη των ζώντων στοιχείων, η σκιαγράφηση σχέσεων, ακολουθιών, εξαρτήσεων, ανταλλαγών, επαγωγών, όλων όσων γενικότερα χαρτογραφούν την πορεία του Γκίκα. Ο Άγγελος Δεληβορριάς είχε την εμπνευσμένη ιδέα να μελετηθεί η πρώτη ε...

Έχουν περάσει περίπου πενήντα χρόνια από τότε που ο πατέρας μου παρέδωσε ένα μικρό τοπίο, ελιές θυμάμαι, στον Αντώνη Μπενάκη στο Μουσείο· ήταν η πρώτη μου από πολλές επισκέψεις. Συναντηθήκαμε στο ισόγειο, στην αίθουσα με τις παραδοσιακές φορεσιές του καινούργιου του σπιτιού. Είχαμε μετακομίσει από το Παρίσι το 1930, ακριβώς όταν γεννήθηκε το Μουσείο. Στο μυαλό μου οι έννοιες της Ελλάδας και του Μουσείου Μπενάκη έγιναν αδιαίρετες. Έτσι. όταν πρώτα έκανα τη δωρεά των σχεδίων που ζωγράφισε ο πατέρας μου στο Αλβανικό Μέτωπο και αργότερα των διακοσίων έργων που σήμερα βρίσκονται...

Η Μαρίνα Καρέλλα γεννήθηκε λίγες μόλις εβδομάδες μετά την είσοδο της Ελλάδας στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η οικογένειά της κατάγεται από τη Σίφνο, τη Σύρο και άλλα νησιά των μυθικών, ηλιόλουστων Κυκλάδων. Ανήκει σ' ένα περιβάλλον εξόχως παραδοσιακό, όπου καλλιεργούντο επιμελώς αρετές όπως η τιμιότητα, η μετριοφροσύνη, η περιφάνια. [...] Σπούδασε Καλές Τέχνες και πήγε στο Παρίσι. Μετά την επιστροφή της στην Αθήνα, μαθήτευσε πλάι στο Γιάννη Τσαρούχη. Ο μάγος αυτός της τέχνης, με την ισχυρή προσωπικότητα και το αναγνωρισμένο από όλη την Ελλάδα ταλέντο, διέβλεψε αμέσως τις δυ...

Το λεύκωμα "Νίκος Γεωργιάδης. Ζωγραφική, Σκηνογραφία (1955-2001)" που υπογράφει η ανεψιά του, Ευγενία, αποτελεί την πρώτη πλήρη μονογραφία του σπουδαίου ζωγράφου και σκηνογράφου, ο οποίος επηρέασε καθοριστικά τη νεότερη γενιά με τη δουλειά του ιδιαίτερα στη σκηνογραφία των παραστάσεων των μεγάλων μπαλέτων του 19ου και του 20ού αιώνα, όπου το ταλέντο του αναγνωρίσθηκε από προσωπικότητες διεθνούς κύρους και ερμηνευτές όπως ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ και η Μαργκό Φοντέυν. Φόρος τιμής στη μνήμη του με τη συμπλήρωση τριών χρόνων από τον θάνατό του, το λεύκωμα ακολουθεί την καλλιτεχνικ...