Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στη στιγμή, ενώ έξω τα πελώρια κύματα έσπαγαν στα τρεμάμενα πλαϊνά του καραβιού, η γριά, βαδίζοντας τραμπαλιστά, έπιασε να περνάει από κάθε έναν αιχμάλωτο και ν’ ακουμπά την κοκαλιάρικη παλάμη της σε κάθε φλογισμένο μέτωπο. Άρχισε από τις γυναίκες που αγωνιούσαν και έκλαιγαν, συνέχισε με τον φύλαρχο Σιάκα και τελείωσε στο κούτελο του ανήσυχου ανδαλουσιάνικου αλόγου, που ήταν δεμένο σ’ ένα χοντρό δοκάρι. Κι ενώ εκτελούσε την παράξενη τελετουργία της μπροστά στο μονόφθαλμο βλέμμα του Zεσουί Ολιβιέ, ενός πειρατή που καιροφυλακτούσε για οποιαδήποτε απόπειρα εξέγερσης, η γριά άρ...

Βερολίνο 1930. Ο νεαρός και άπειρος δημοσιογράφος Χοσέ Ορτέγα καλείται να καλύψει για μια ισπανική εφημερίδα τις πολιτικές εξελίξεις στη Γερμανία. Απολαμβάνοντας την μποέμικη ατμόσφαιρα που επικρατεί στην πόλη, γνωρίζεται με μια από τις πλέον δημοφιλείς προσωπικότητες της εποχής, έναν παράξενο τύπο με τ’ όνομα Έρικ Χάνουσεν που είναι διάσημος πνευματιστής. Θα γοητευτεί τόσο από εκείνον όσο και από μια από τις ερωμένες του και θα καταγράψει στα άρθρα του την καριέρα του Χάνουσεν, η οποία θα απογειωθεί καθώς οι επιτυχημένες προβλέψεις του για την ανάρρηση των Ναζί στην εξουσί...

Βερολίνο 1930. Ο νεαρός και άπειρος δημοσιογράφος Χοσέ Ορτέγα καλείται να καλύψει για μια ισπανική εφημερίδα τις πολιτικές εξελίξεις στη Γερμανία. Απολαμβάνοντας την μποέμικη ατμόσφαιρα που επικρατεί στην πόλη, γνωρίζεται με μια από τις πλέον δημοφιλείς προσωπικότητες της εποχής, έναν παράξενο τύπο με τ’ όνομα Έρικ Χάνουσεν που είναι διάσημος πνευματιστής. Θα γοητευτεί τόσο από εκείνον όσο και από μια από τις ερωμένες του και θα καταγράψει στα άρθρα του την καριέρα του Χάνουσεν, η οποία θα απογειωθεί καθώς οι επιτυχημένες προβλέψεις του για την ανάρρηση των Ναζί στην εξουσί...

"Γυναίκες"... Το κύκνειο άσμα του μεγάλου Ουρουγουανού συγγραφέα Εδουάρδο Γκαλεάνο, ενός ποιητή της μνήμης, ο οποίος έφυγε από τη ζωή τον Απρίλη του 2015, είναι ένας ύμνος στη γυναίκα. Πρόκειται για μια ανθολογία που την επεξεργάστηκε ο ίδιος ο συγγραφέας -δεν πρόλαβε να τη δει τυπωμένη- με κείμενα επιλεγμένα από έργα του που καλύπτουν ένα χρονολογικό φάσμα σαράντα περίπου χρόνων λογοτεχνικής δημιουργίας, από το "Vagamundo" (1973), τη "Μνήμη της φωτιάς" (1982), το "Βιβλίο των εναγκαλισμών" (1989), "Οι λέξεις ταξιδεύουν" (1993), "Ένας κόσμος ανάποδα" (1998), ώς τους "Καθρέφτ...

"O αιώνας του ανέμου" είναι το τελευταίο μέρος της εμβληματικής τριλογίας του Εδουάρδο Γκαλεάνο "Μνήμη της φωτιάς", ενός επικού εγχειρήματος, με όπλο την ιστορία και τη λογοτεχνία, να ανακτηθεί και να αποκατασταθεί η κατακερματισμένη μνήμη της Λατινικής Αμερικής αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα. Ο αιώνας του ανέμου είναι ο 20ός αιώνας, που στο βιβλίο αρχίζει το έτος 1900 στο άσημο χωριουδάκι Σαν Χοσέ ντε Γκράσια του Μεξικού, όπου οι κάτοικοί του προετοιμάζονται για το τέλος του κόσμου. Το τέλος όμως δεν θα 'ρθει· η ζωή συνεχίζεται... Στο παλίμψηστο της μνήμης...

"Δεν ξέρω πού γεννήθηκα, /μήτε ποιος είμαι. Δεν ξέρω από πού έρχομαι, μήτε πού πάω. 'Ενα κλαδί είμαι, από πεσμένο δέντρο, αλλά δεν ξέρω το μέρος που έπεσε. Πού βρίσκονται οι ρίζες μου; Ποιανού δέντρου κλωνάρι είμαι;" Με αυτό το λαϊκό τραγούδι από την Κολομβία αρχίζει το δεύτερο μέρος της "Μνήμης της φωτιάς", της επικής τριλογίας του Εδουάρδο Γκαλεάνο, ο οποίος αποδύεται σε ένα ταξίδι στην ιστορία με στόχο "να συμβάλει στη διάσωση της λεηλατημένης μνήμης ολόκληρης της Αμερικής, αλλά κυρίως της Λατινικής Αμερικής, γης αγαπημένης και περιφρονημένης". Μέσα από τετρακόσιες κα...

Με το "Μνήμη της Φωτιάς", ο Εδουάρδο Γκαλεάνο "ξαναγράφει" την ιστορία της Λατινικής Αμερικής, βασιζόμενος σε μύθους, προφητείες και πραγματικά γεγονότα. Στην "Αρχή", τον πρώτο τόμο της τριλογίας, καταγράφεται η ιστορία της Λατινικής Αμερικής από την προκολομβιανή εποχή ώς τις αρχές του 18ου αιώνα. Το ταξίδι του Κολόμβου οδήγησε στον βάναυσο αποικισμού της Νέας Γης με "πρωταγωνιστές" τους κατακτητές, τους εκτελεστές της Ιεράς Εξέτασης, τους Πορτογάλους, Ισπανούς, Άγγλους και Ολλανδούς δουλέμπορους, και "κομπάρσους" τον ντόπιο πληθυσμό, τους Ινδιάνους, τα θύματα των εμπόρ...

"Εκείνη τη στιγμή έστρεψε το βλέμμα προς μια εφημερίδα που κάποιος είχε αφήσει επάνω στο διπλανό τραπεζάκι, ανοιχτή στις μεσαίες σελίδες. Άξαφνα, συνοφρυώθηκε παραξενεμένος, άρπαξε απότομα την εφημερίδα κι άρχισε να μασουλάει το νύχι του αντίχειρα, απορροφημένος εντελώς από την ανάγνωση. Βυθίστηκε στο κείμενο της ανοιχτής σελίδας και παράτησε σύξυλο τον συνομιλητή του. Ξεχνώντας την επιστροφή του στην Αθήνα και κάθε στοιχειώδη ευγένεια, σηκώθηκε σιγά σιγά σαν κουρδιστό παιχνίδι. Χωρίς να διακόπτει το διάβασμα, έκανε μερικά βήματα. Ακούμπησε την εφημερίδα σ' ένα ψηλό τραπεζά...

Ο Μπέμπε είναι ένας νεός γιατρός που υπηρετεί το αγροτικό του σε ένα μικρό χωριό της Κούβας. Τα περιστατικά πριαπισμού που καλείται να αντιμετωπίσει του φαίνονται υπερβολικά πολυάριθμα για μια περιοχή που αριθμεί, μετά βίας, 300 κατοίκους... Ο γιατρός αποφασίζει να λύσει το μυστήριο και αρχίζει να ερευνά τα αίτια της σπάνιας και επικίνδυνης ασθένειας. Κεντρικοί ήρωες της αφήγησης του Πρίαπου είναι τέσσερις φίλοι: οι δύο, αφοσιωμένοι στην επιστήμη και οι άλλοι δύο στο έγκλημα, σαν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

"Και μια απ' αυτές τις μέρες που γυρνούσα ξαναμμένος, μπήκα στον "Παρθενώνα", μια ταβέρνα του Ρετίρο όπου σύχναζαν έλληνες ναυτικοί. Ένας από τους θαμώνες ήταν ο καπετάν Νικόλας, που διηγιόταν τις περιπέτειές του στις εφτά θάλασσες. Ο κρητικός μού είπε μια μέρα ότι ο Νικόλας ποτέ δεν υπήρξε καπετάνιος, κι όσα έλεγε ήταν σκέτα παραμύθια. Όμως, εγώ άκουγα με θαυμασμό και επιείκεια τα ψέματα που αράδιαζε εκείνος ο γέρος σε άθλια ισπανικά, και που ορισμένες φορές είχαν εικόνες απίστευτα όμορφες. Άλλες φορές πάλι με συνέπαιρνε το αποκαλυπτικό ύφος που είχε. "Τι είναι το πιο ωρα...

Όμως ο Green -έτσι τον λένε τον χιμπαντζή μας, ο ίδιος μας το είπε- σκέφτεται και μιλάει. Έχω προσπαθήσει με κάθε τρόπο να μεταδώσω αυτή την αλήθεια στον κόσμο αλλά, μέχρι στιγμής, δεν βρήκα καμία αξιόλογη ανταπόκριση. [...] Μετά από πολλές προσπάθειες, λοιπόν, κατάφερα να συγκεντρώσω το υλικό που τώρα αφήνω στην κρίση του αναγνώστη. Πρόκειται για την αυτοβιογραφία του Green, του χιμπαντζή, όπως τη διηγήθηκε ο ίδιος. [...] Ορκίζομαι στο λόγο της τιμής μου, μ’ όλο το βάρος που φέρει μια τέτοια δήλωση, ότι ο δικός μου ρόλος περιορίστηκε στην πιστή μεταφορά σε κείμενο των διηγ...

"Η Μπίνι, ακόμα κι αν δεν χρειαζόταν χρήματα, κάθε φορά που περνούσε από ένα αυτόματο τραπεζικό μηχάνημα σταματούσε κι έκανε αναλήψεις. Ύστερα έδινε τα χαρτονομίσματα στον Άλντο για να τα ξαναβάλει στο λογαριασμό της. Δεν μπορούσε να συγκρατηθεί. Ήταν κάτι απίθανο. Έβαζες την καρτούλα, πατούσες μερικά κουμπιά κι έβγαιναν τα χαρτονομίσματα. Τι μαγεία, τι χαρά! Και η Μπίνι ένιωθε άλλος άνθρωπος. Δεν ήταν πια το άτυχο κοριτσάκι, με τον μπαμπά της που είχε φύγει στον πόλεμο, με την άσπλαχνη μάνα, με τα μπαλωμένα φορεματάκια, τις κακές δασκάλες, το αναμορφωτήριο, τη φυλακή... Τ...

Σας προτρέπω ή, καλύτερα, σας προκαλώ. Να είστε αιχμηροί στις απόψεις σας και οξυδερκείς στους στοχασμούς σας. Έχετε τόσο πολλά να σκεφτείτε. Καταλαβαίνω το δράμα σας. Μην ξεχνάτε όμως να ονειρεύεστε. Το μυαλό δεν το γυμνάζει μόνο το σκάκι αλλά και το χιούμορ. Κοινωνία, πολιτική, θρησκεία, αλλά και έρωτας και απλές καθημερινές στιγμές. Η μαγεία της λογοτεχνίας και η μεγάλη αγκαλιά της, που φιλοξενεί τους πάντες και τα πάντα.

"...ξαναπιάνω το καμάκι που έχει καρφωθεί σ' ένα στρώμα από κοράλια, και καθώς τραβάω δυνατά για να το βγάλω, το κοράλι κάνει πλαφ και σπάει. Ανοίγει σαν να ήταν πήλινο τσουκάλι, και τι βλέπω, μια τρομερή λάμψη, μια στοίβα χρυσά νομίσματα, χείμαρρος, να κυλάνε το ένα πάνω στ' άλλο. Σου φαίνεται απίστευτο, ε; Μόλις τα είδα, βγήκα έξω να πάρω ανάσα, κι όταν ξανακατέβηκα, έχωσα στο σακί μόνο τα νομίσματα. Άφησα τα ψάρια για την άλλη μέρα. Ναι, στην αρχή μάζεψα πενήντα και κάτι. Ναι, τόσα σε μέγεθος, αχά, και το ίδιο απόγευμα έβγαλα και τα υπόλοιπα, σύνολο ογδόντα δύο. Ναι, όλα...

"Το είχα δοκιμάσει στην ίδια μου τη σάρκα και κατάλαβα πως τα βογκητά, τα "άι, άι, άι" και οι αναστεναγμοί του Δον Κιχώτη και των άλλων περιπλανώμενων συναδέλφων του, δεν ήταν μια υπερβολή των ιπποτικών μυθιστορημάτων. Κατάλαβα πως το πλακωμένο στήθος των άτυχων ερωτευμένων, είναι στ’ αλήθεια πλακωμένο και γεμάτο με αβάσταχτο βάρος." Το 1953, πάνω σ’ ένα πλοίο που σαλπάρει από τη Λατινική Αμερική με κατεύθυνση τη Μαδρίτη, ο Τσαβαρία συναντά τη γυναίκα που του αποσπά τον χαρακτηρισμό: "Είναι πιο όμορφη κι από το Παρίσι!" Σαράντα χρόνια αργότερα αρχίζει να συνθέτει το πρώτο...

Πέρα από το αστυνομικό αίνιγμα, ο Ντανιέλ Τσαβαρία παρασύρει τον αναγνώστη του σε μια ιστορική περιπλάνηση ξετυλίγοντας μπροστά στα μάτια του έναν μυθικό και οικείο κόσμο, όπου ο Σωκράτης επινοεί την μαιευτική του, ο Αλκιβιάδης νικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Νικίας υποψιάζεται τον Περδίκα, η Ασπασία επεμβαίνει με επιστολές, οι θεοί του Ολύμπου μηχανορραφούν αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο για την έλευση καινούριων θεών.

Ο Αμαζόνιος και τα μυστικά που κρύβει είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο πλέκεται το μυθιστόρημα. Καθώς οι ήρωες αναζητούν, με όλα τα μέσα, τα φύλλα ενός δέντρου που έχει μαγικές ιδιότητες, στον αναγνώστη φανερώνεται η αστείρευτη φαντασία του συγγραφέα και η βαθιά αγάπη του για τη ζωή.

Στην Κούβα, οι Χινετέρας είναι νεαρές κοπέλες που κυνηγάνε τον πλούσιο τουρίστα με την ελπίδα να τις συντηρήσει για κάποιο χρονικό διάστημα ή, αν έχουν μεγάλη τύχη, να τους προτείνει γάμο. Η Αλίσια εφαρμόζει μία εντελώς δική της μέθοδο που συνίσταται στο να φορά ένα πολύ μελετημένο σορτς και να βγαίνει στους δρόμους πάνω στο ποδήλατό της... Με τον τρόπο αυτό πετυχαίνει να αλιεύσει έναν κάποιο Χουανίτο που δείχνει να είναι -εκτός από νέος, ωραίος και έξυπνος-, πολυεκατομμυριούχος. Αρχίζει να ζει σ’ ένα ονειρεμένο περιβάλλον με όλες τις επίγειες ανέσεις, μέχρις ότου αντιλ...